Za nami bardzo udana inauguracja 70. Jubileuszowego sezonu artystycznego Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie. Program koncertu wypełniły trzy dzieła: Vers per archi Jerzego Maksymiuka oraz III Koncert fortepianowy c-moll i IV Symfonia B-dur Ludwiga van Beethovena. Nasi filharmonicy wystąpili pod batutą Jerzego Maksymiuka, a solistą był Paweł Kowalski.

     Maestro Jerzy Maksymiuk nie tylko dyrygował, ale także, jak sam podkreślił - mimo zakazu żony, ze swadą przybliżał publiczności utwory: najpierw swój Vers, a później przedstawił solistę Pawła Kowalskiego i III Koncert fortepianowy Beethovena, podczas którego orkiestra znakomicie, z wielkim wyczuciem towarzyszyła soliście.

     Świetne kreacje zostały gorąco przez publiczność przyjęte. Paweł Kowalski bisował dwukrotnie – najpierw usłyszeliśmy fragment Koncertu fortepianowego Jerzego Maksymiuka, prawykonanego niedawno w Filharmonii Narodowej w Warszawie podczas festiwalu Chopin i jego Europa oraz Presto agitato z Sonaty Księżycowej Ludwiga van Beethovena. W drugiej części wieczoru zachwycaliśmy się wspaniałym brzmieniem orkiestry znakomicie poprowadzonej przez maestro Jerzego Maksymiuka i urodą IV Symfonii Beethovena.

       Więcej o utworach dowiedzą się Państwo z rozmowy, którą zarejestrowałam w przeddzień koncertu.

Z maestro Jerzym Maksymiukiem umówiłam się na spotkanie tuż po próbie, ale nie widać zmęczenia – wręcz przeciwnie, pomimo intensywnej pracy nad niełatwym programem, Maestro jest ożywiony, uśmiechnięty i pełen energii.

      - Jestem zachwycony orkiestrą, stosunkiem muzyków do pracy i piękną grą. Podczas koncertu rozpoczynającego jubileuszowy sezon zagramy dwa nadzwyczajne utwory Ludwiga van Beethovena – IV Symfonię i III Koncert fortepianowy, w którym partie solowe wykona Paweł Kowalski. Symfonia jest niezwykłym arcydziełem, ale też niełatwym. Być może będą mieli Państwo wrażenie, że można położyć na pulpity nuty i od razu wszystko wychodzi, a tak nie jest. Zawsze, w każdym utworze Beethovena, jest kilka tajemniczych, trudnych miejsc, nad którymi trzeba sporo popracować, aby były naprawdę pięknie zagrane.

      Ja takie miejsca nazywam po angielsku „trap”, bo tak się przyzwyczaiłem i jak się uczę partytur, zawsze w trudnych miejscach piszę „trap”. Po angielsku „trap” to, pułapka. Pamiętam, że jeden z zaprzyjaźnionych szkockich muzyków nie rozumiał, dlaczego używam tego słowa i dopiero kiedy powtarzając je kilka razy, wymówiłem prawidłowo, powiedział: „A... trap – pułapka" i przyznał mi rację co do tych trudnych miejsc. Te zasadzki czy pułapki zaznaczam zawsze w partyturze .

       Gdy biorę do ręki partyturę, niemal automatycznie zaczyna działać moja wyobraźnia; partytury z utworami Mozarta kojarzą mi się z lekkością, miłością, dobrymi ludźmi, cudownymi krajobrazami, a u Beethovena wyczuwam protest przeciwko wszystkiemu, oburzenie na zło. Wspomniana przed chwilą IV Symfonia jest nieco lżejsza, jakby dobro i radość przedzierało się ku nam, ale w III Koncercie fortepianowym powaga i piękno poraża.

       Może kiedyś na naszej planecie pojawi się kompozytor tak genialny jak Mozart czy Beethoven, ale ani drugiego Beethovena, ani drugiego Mozarta nie będzie, bo tacy geniusze rodzą się tylko raz.

Wieczór rozpocznie Pana dzieło Vers per archi na orkiestrę smyczkową. To także dzieło działające na słuchaczy z wielką mocą. Jak powstało?

      - Dwa zdarzenia zainspirowały mnie do napisania tego utworu. Anna Kubaczyńska, młoda poetka, która teraz mieszka we Francji, w jednym ze swoich wierszy napisała: „Może da się zatańczyć na linii barwnym cieniem”. Zastanowił mnie ten wers i pomyślałem, że my muzycy, czasami swoją kreatywnością i pracą czynimy coś niezwykłego .To, co robimy, jest tak trudne, bo musimy nutom nadać własny sens, dodać własną wyobraźnię i własne proporcje…

       To miał być bardzo krótki utwór, ale kiedy Ewa mnie prosi, żebym przy okazji spaceru coś kupił, to mijam tablicę, na której widnieje imię i nazwisko – Hanna Czaki. Zaciekawiło mnie kim była. Okazało się, że to młoda, niezwykle odważna dziewczyna, polska harcerka, łączniczka Armii Krajowej, która została rozstrzelana przez Niemców, bo nie zdradziła towarzyszy broni. Historia Hanny Czaki, to dla mnie taki „taniec na linii”...
Dlatego Vers per archi składa się z dwóch części – w jednej dominuje szlachetność i niewinność, a w drugiej barbarzyństwo – to tak jak na klawiaturze fortepianu mamy białe i czarne klawisze – taki prosty kontrast.

        Bardzo jestem wzruszony, że rozpoczynam jubileuszowy sezon moim utworem, a orkiestra gra go z wielką ochotą. Jestem zaskoczony wysokim poziomem filharmoników podkarpackich, ich grą, skupieniem, szlachetnym brzmieniem.

Kto zaproponował program tego koncertu – Maestro czy organizatorzy?

        - To ja zaproponowałem program koncertu. W minionych okresach mojej działalności preferowałem różne utwory. Kiedyś często dyrygowałem utwory Mozarta, ale chyba zawsze miałem lepsze predyspozycje do wykonywania utworów Beethovena, bo lubię kontrasty, gniewność… sam taki porywczy jestem. (śmiech).

Paweł Kowalski - fortepian, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej dyryguje maestro Jerzy Maksymiuk, fot. Filkarmonia Podlarpacka

W naszej rozmowie wymieniliśmy tylko jedno Pana dzieło, a przecież skomponował ich Pan wiele z gatunku muzyki zwanej poważną. Jeszcze w czasie studiów pisał Pan muzykę filmową – współpracował Pan z Czesławem Petelskim, Wojciechem Hasem i Krzysztofem Zanussim. Skomponował Pan muzykę do ponad 100 filmów.

       - Napisałem sporo utworów w stylu jakżeśmy wszyscy pisali – tak zwana muzyka współczesna. Teraz powróciłem do komponowania, ale z wielkim szacunkiem do tego, co było, bo nie można tego pominąć.

       Z ostatnio napisanych utworów wybrałem cztery: Vers per archi, który teraz gramy, Liście gdzieniegdzie spadające, Arbor vitae I , Arbor Vitae II i Ogrody wzruszeń (koncert fortepianowy), który niedawno był prawykonany w Filharmonii Narodowej, a partię solową grał Janusz Olejniczak.

Dzieła wspomnianych w rozmowie Mozarta i Beethovena powstawały zupełnie inaczej – Mozart pisał wszystko szybko, od razu, prawie bez poprawek, a Beethoven wielokrotnie poprawiał swoje utwory. Jak komponuje pan Jerzy Maksymiuk?

       - Piszę raczej szybko, mało poprawiam, ale łatwość pisania sprawia, że często moim problemem jest pisanie kilku wersji danego fragmentu, a potem trudność wyboru tego ostatecznego. Czasem zastanawiam się, jak ocenią moją kompozycję koledzy. Geniusz nie ma takich dylematów. Ja tym się przejmuję i nie chciałbym, aby ktoś na pytanie, czy słyszał jakiś mój utwór odpowiedział: „Tak, jeden i nie chcę już słyszeć następnego.”

       Chciałbym pogodzić tradycję z tym, co nowe, bo niepokoi mnie to, że wielu słuchaczy nie chce słuchać współczesnych utworów. Dbam więc o „strawność” utworów dla słuchaczy i staram się wymyśleć nowe tworzywo. Najbardziej trudzę się, kiedy piszę na fortepian, bo uważam, że po Rachmaninowie, to zarozumialstwo. Ale jednak napisałem niedawno „Muzykę wzruszeń”, nietypowy koncert fortepianowy, który zaczyna nie fortepian a wiolonczela. Sporo było krytyki, chociaż i wielu pochwaliło. Nie miałem za dużo czasu na skomponowanie tego utworu, ale prawie wszyscy kompozytorzy pisali pod presją czasu, a często nawet sami dyrygowali, bo brakowało pieniędzy na zatrudnienie dyrygenta.

       Powiem w tym miejscu o Igorze Strawińskim, najbardziej podziwianym przeze mnie kompozytorze. Ktoś zwrócił się do niego z pytaniem – Dlaczego Pan dla niej pisze? Przecież ona nie słyszy!
Igor Strawiński odpowiedział – Ona nie słyszy, ale ona płaci. (śmiech)
Szkoda, że na koncertach tak rzadko można usłyszeć utwory Igora Strawińskiego. Był znakomitym kompozytorem.

Kiedy po raz pierwszy Maestro wystąpił na Podkarpaciu?

        - Nie pamiętam dokładnie, ale na pewno było to podczas Muzycznego Festiwalu w Łańcucie. Byłem wtedy początkującym dyrygentem.

Ja natomiast dobrze pamiętam pierwszy koncert Polskiej Orkiestry Kameralnej pod batutą Jerzego Maksymiuka w sali balowej Zamku w Łańcucie. W połowie lat 70-tych występowaliście w czasie Dni Muzyki Kameralnej w Łańcucie, bo tak nazywał się wtedy festiwal, a w programie były m.in. Divertimenta Wolfganga Amadeusa Mozarta. To był wspaniały wieczór.

        - Teraz sobie przypominam, to były lata, kiedy Polska Orkiestra Kameralna rozwinęła szybko skrzydła i mówiono o nas, że jesteśmy jednym z najciekawszych zespołów kameralnych. Polska Orkiestra Kameralna stanowiła specjalny rozdział w mojej pracy artystycznej.

Jak rozpoczęła się stała współpraca z Orkiestrą Filharmonii Rzeszowskiej? W latach 80-tych ubiegłego stulecia Maestro był I gościnnym dyrygentem.

       - Na początku współpracowałem z orkiestrą w Białymstoku, a później Rzeszów stał się miastem, w którym przebywałem bardzo często. Szefami Filharmonii Rzeszowskiej byli ludzie, których bardzo ceniłem – dyrektorzy Edward Sądej, Wergiliusz Gołąbek, dyrektorzy artystyczni – Bogdan Olędzki i Józef Radwan.

        Podczas pierwszego spotkania z orkiestrą w Rzeszowie zauważyłem, że zespół ma ogromny potencjał, a to jest warunkiem do rozwoju. Przekonałem się wkrótce, że potrafię im wiele przekazać, a oni wiedząc, że przyjeżdża dyrygent ceniony już na świecie, dawali z siebie tyle, ile mogli. Poziom orkiestry był coraz wyższy i mogliśmy proponować publiczności nowy, ciekawy repertuar. Dla mnie to także był ważny czas.

       Bardzo lubiłem również mieszkać w budynku Filharmonii. Tuż za sekretariatem i gabinetem dla dyrektora artystycznego schodziło się po schodach kilka stopni w dół i były drzwi do niewielkiego mieszkanka składającego się z pokoju, aneksu kuchennego i łazienki. Teraz te pomieszczenia zostały zlikwidowane.

       Pamiętam długie rozprawy o muzyce z panią Ewą, która była dyrektorką mieszczącej się w sąsiednim budynku Szkoły Muzycznej. Pamiętam czas, kiedy miałem kłopoty ze snem i spacerowałem późnymi wieczorami nad brzegiem Wisłoka.

Maestro Jerzy Maksymiuk dyryguje Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej podczas koncertu inaugurującego 70. sezon artystyczny, fot. Filharmonia Podkarpacka

Warto przypomnieć także, że kiedyś wszystko wskazywało na to, że zostanie Pan pianistą. W 1961 roku został Pan zwycięzcą pierwszej edycji Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego. Dlaczego zdecydował się Pan zostać dyrygentem?

       - To nie ja zmieniłem zdanie, to życie zmieniło. Bardzo chciałem zostać pianistą, ale moje ręce okazały się za małe, palce za krótkie. Robiłem różne ćwiczenia, rozciągałem palce za pomocą specjalnych gumek, ale to nic nie dało. Mam jednak taki charakter, że jak coś postanowię to robię wszystko, aby to osiągnąć. Nie mogłem zrobić wielkiej kariery jako koncertujący pianista, ale nie mogłem także żyć bez muzyki, bo od wczesnej młodości interesuje mnie prawie wyłącznie muzyka. Może to źle. Inni dyrygenci i kompozytorzy pisali często także poezje, książki, a ja tylko nuty, w których widzę wszystko.

       Muzyka to jest coś niezwykle tajemniczego. Kiedy sięgamy po nuty, to widzimy tylko czarne kropki i znaki – nie ma muzyki. Dopiero muzycy mogą te kropki ożywić. Bez nich nie ma utworu. Do sztuki uprawianej przez artystów zaliczamy: malarstwo, rzeźbę, architekturę, muzykę, poezję… , ale tylko w muzyce po zakończeniu utworu – nie ma utworu, a obraz, rzeźba, dzieła architektury, książki, tomiki wierszy pozostają.

Otrzymał Maestro wiele nagród i wyróżnień w Polsce i za granicą m. in.: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, złoty medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, honorowy tytuł Conductor Laureate BBC Scottish Symphony Orchestra, doktoraty honoris causa uniwersytetów w: Glasgow, Białymstoku, Bydgoszczy i Warszawie, złotą i diamentową batutę, a niedawno otrzymał Pan najważniejsze odznaczenie.

       - W maju tego roku zostałem uhonorowany najwyższym odznaczeniem Rzeczypospolitej - Orderem Orła Białego. Podczas tej uroczystości, w obecności Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawicieli rządu i zaproszonych osób powiedziałem – Po minach przeszedłem z Grodna do Białegostoku. Od Janka Muzykanta zacząłem, a teraz zostałem Kawalerem Orderu Orła Białego.

Maestro Jerzy Maksymiuk podczas koncertu inaugurującego jubileuszowy sezon artystyczny, fot. Filharmonia Podkarpacka

Kończymy nasze spotkanie z przekonaniem, że zechce Pan jeszcze do Rzeszowa przyjechać.

       To będzie zależało od mojego prezydenta, którym jest żona Ewa, ale na pewno chętnie tu razem wrócimy. Z Orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej pracuje mi się znakomicie, są zawsze chętni do współpracy, nawet kiedy proszę o wykonanie trudnych fragmentów. Jest także niezwykłe, że wszyscy pracownicy Filharmonii, których spotkaliśmy, są zaangażowani w pracę, którą wykonują. Odniosłem wrażenie, że czują się docenieni.

       Potencjał tej instytucji tworzą wszyscy począwszy od orkiestry i pani dyrektor Marty Wierzbieniec aż do miłego, zainteresowanego muzyką pana kierowcy, który przywoził mnie na próby . Nawiasem mówiąc pani Marta jako dziewczynka przychodziła na koncerty, którymi dyrygowałem. To budujące, że moje koncerty miały czasem wpływ na zainteresowanie słuchaczy muzyką, nawet rozbudzały muzyczną pasję. I budujące jest to, że spotkaliśmy się po latach i mogę powiedzieć tyle dobrego o orkiestrze i atmosferze jaka panuje.

       Życzę, by droga filharmoników rzeszowskich prowadziła ich zawsze ku górze.

Zofia Stopińska

„MUZYCZNY KALEJDOSKOP” – koncert w ramach ogólnopolskiej edycji pn. „Weekend Seniora z kulturą”

5 października 2024r., sobota, godz. 16:00
Sala Kameralna

QUATTRO CUORI w składzie:

Katarzyna Ślemp – I skrzypce
Barbara Szydełko – II skrzypce
Olena Perepeluk – altówka
Katarzyna Gerula – wiolonczela

Anna Wiślińska – słowo

W programie:
W.A. Mozart– Serenada
G.B. Pergolesi – Siciliana
E. Moricone – The Mission (GABRIEL)
G.M. Rodriguez – Tango La Cumparsita
G. Miller – Moonlight Serenade
A. Piazolla – Oblivion
S. Joplin – The entertainer
C. Porter – Begin
H. Arlen – Over the rainbow
A. Piazolla – Libertango
H. Mancini – Moon river
The Beatles – Yesterday

Koncert realizowany w ramach w ogólnopolskiej edycji pn. „Weekend Seniora z kulturą”

Koszt udziału: 10 zł

Quattro Cuori, fot. arch. Filharmonii Podkarpackiej

KONCERT SYMFONICZNY

AB 4 października 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMÉNEZ – dyrygent
JAGODA PIETRUSIAK – KASPRZYK – flet
ROBERT MOSIOR – klarnet

W programie:
G. Verdi – Uwertura do opery „Moc przeznaczenia”
R. Strauss – Romanze Es- dur na klarnet i orkiestrę
C. Chaminade – Concertino na flet
W. A. Mozart – Symfonia nr 36 C- dur KV 425 „Linzka”

Koszt udziału: 50 zł

Dramatyczna Uwertura do opery „Moc przeznaczenia” (1862), to muzyka która jak w soczewce ogniskuje wszystkie emocje głównych bohaterów dzieła Giuseppe Verdiego (1813 – 1901). Motyw losu intonują instrumenty dęte, którym w samej operze powierza kompozytor ważną rolę – żeby wspomnieć chociażby wstęp do drugiego aktu opery z „koncertową” partią klarnetu. Instrument ten przemówi w roli głównej, gdy na scenie pojawi się Robert Mosior. Pierwszy klarnecista Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej wykona Romanze Es–dur na klarnet i orkiestrę (1879) późnoromantycznego niemieckiego twórcy Richarda Straussa (1864 – 1949). Będzie także okazja, aby usłyszeć solowe brzmienie fletu. Program anonsuje bowiem Concertino na flet, popisowy utwór autorstwa francuskiej kompozytorki Cecile Chaminade (1857 –1944), który przypomni Jagoda Pietrusiak-Kasprzyk, muzyk rzeszowskiej orkiestry.
Powolny wstęp otworzy bramy do pełnej mozartowskiego uroku Symfonii C-dur „Linzkiej” (1783). Historia powstania utworu związana jest z pobytem Wolfganga Amadeusa Mozarta (1756 – 1791) w Linzu, gdzie zawitał powracając z Salzburga do Wiednia. Protektor Mozarta, hrabia Thun zorganizował z tej okazji tzw. Akademię, i z tego właśnie powodu, w rekordowo szybkim czasie, napisał Mozart symfonię zwaną później „Linzką”. Utwór nie nosi jednak jakichkolwiek znamion pośpiechu. Doskonałą, przejrzystą formę Symfonii wypełnia muzyka pisana lekką ręką – zachwycająca bogactwem pięknych tematów. Nuta liryzmu pojawia się w wolnej części Poco adagio o rytmie siciliany. Finał Presto – to królestwo humoru, które przywodzi na myśl „Wesele Figara” – komediowe arcydzieło skomponowane przez Mozarta zaledwie trzy lata później.

Urodzony w Barcelonie David Giménez studiował fortepian i kompozycję na Conservatori del Liceu w swoim rodzinnym mieście. Następnie odbył studia drugiego stopnia z dyrygentury na wiedeńskim uniwersytecie Hochschule für Musik u Karla Österreichera oraz na londyńskiej Royal Academy of Music pod kierunkiem Sir Colina Davisa. Od czasu swojego debiutu w 1994 r. z hanowerską Orkiestrą NDR występował na całym świecie, dyrygując najbardziej znane orkiestry i solistów w takich salach koncertowych jak Royal Albert Hall, Berlin Philharmonie, Salle Pleyel, Vienna Konzerthaus, tokijska Suntory Hall oraz w nowojorskich Carnegie Hall i Avery Fisher Hall. W trakcie swojej kariery David Giménez dyrygował orkiestrami takimi jak Vienna Philharmonic, London Symphony, Philharmonia, Münchner Philharmoniker, Orchestre de Paris oraz Filarmonica della Scala. Opera odgrywa ważną rolę w kalendarzu występów Maestro Giméneza, który wykonuje szeroki wachlarz sztuk operowych w teatrach takich jak Teatro alla Scala, Vienna Staatsoper, Royal Opera House Covent Garden, Zurich Opera, Berlin Deutsche Oper, Théâtre du Champs Elysées, Washington Opera, barceloński Gran Teatre del Liceu, madrycki Teatro Real czy Sydney Opera House. Będąc obdarzonym wyjątkowym wyczuciem głosów Maestro Giménez regularnie współpracuje ze śpiewakami operowymi takimi jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Roberto Alagna, José Cura, Bryn Terfel, Joseph Calleja i Charles Castronovo. Maestro Giménez był także członkiem jury podczas kilku konkursów, jak np. podczas Międzynarodowego Konkursu Śpiewaków Operowych wykonujących utwory Verdiego w Parmie, Operalia a także podczas konkursu dla kompozytorów odbywającym się w Reina Sofia w Madrycie. W 2022 r. został powołany na dyrektora artystycznego festiwalu Sounds of Oradea Festival w rumuńskim Oradea, a w 2024 r. mianowany głównym dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. W trakcie obecnego sezonu Maestro Giménez dyrygował m.in. Royal Philharmonic, National Orchestra of Belgium, Orchestra dell´Arena di Verona, Orchestra della Rai Torino, paryską Orchestre de l´Ille de France oraz Orquestra de Barcelona. Niedawno rozpoczął także sezon operowy barcelońskiego Opera House (Gran Teatre del Liceu) serią koncertów poświęconych Giuseppe Verdiemu, a także został wybrany na dyrektora muzycznego nowej opery El Juez, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, której światowa premiera miała miejsce w Bilbao oraz podczas austriackiego festiwalu Erl Festival. Z tą operą Maestro Giménez debiutował w nowym Teatrze Maryjskim w St. Petersburgu oraz w Theater an der Wien. Inne ważne wydarzenia z jego udziałem obejmują produkcje operowe takie jak Traviata, Lunatyczka oraz Carmen (Sofia Opera oraz Las Palmas Opera). Maestro Giménez prowadził również koncerty na całym świecie odbywające się w ramach tournee pożegnalnego Jose Carrerasa, a ostatnio podczas tournee Roberto Alagni po Francji i Belgii. Maestro Giménez dokonywał nagrań dla wytwórni a Decca, BMG Classics, Koch-Schwann, Erato oraz Discmedi.

Jagoda Pietrusiak - Kasprzyk - flet, fot. arch. Filharmonii Podkarpackiej

Jagoda Pietrusiak-Kasprzyk ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie prof. Zbigniewa Kamionki oraz Conservatorio di Musica di Parma w klasie prof. Aldo Sisillo. Swoje umiejętności doskonaliła w Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie u Andrei Olivy oraz pod okiem Nicoli Mazzantiego we Florencji (flet piccolo).
Występowała jako solistka z Orchestra Regionale dell’Emilia Romagna. Współpracuje z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, CorDa Cracovia oraz Filarmonica Toscanini. Bierze udział w wielu projektach artystycznych oraz prawykonaniach muzyki współczesnej (Dni Kompozytorów Krakowskich, Gruppo Di Musica Contemporanea oraz Ensemble da Camera w Parmie).
Brała udział w kursach pod kierunkiem: m.in. Barbary Świątek–Żelazny, Petera Lukasa Grafa, Janosa Balinta, Roberta Dicka czy Łukasza Długosza.
Laureatka wielu konkursów (m.in. I miejsce i nagroda specjalna na European Grand Prize of Music “Mendelssohn Cup” we Włoszech, I miejsce Svirel 2012 w Słowenii, wyróżnienie podczas Międzynarodowego Konkursu Instrumentów Dętych „Etiuda 2011” w Szczecinie, I miejsce podczas European Music Competition „Paolo Serrao” we Włoszech).
W 2020 roku wydała debiutancką płytę Jan Novák CHAMBER MUSIC w wytwórni DUX Recording Producers, która w całości stanowi polską premierę. Płytę współtworzą Renata Johnson-Wojtowicz (sopran), Wojciech Bafeltowski (wiolonczela), Marcin Kasprzyk (fortepian) oraz Michał Rot (fortepian).
Od 2022 roku pracuje na stanowisku flecistki – solistki w Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie.

Robert Mosior - klarnet, fot. arch. Filharmonii Podkarpackiej

Robert Mosior – naukę gry na klarnecie rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej I st., a następnie kontynuował w Państwowym Liceum Muzycznym w Rzeszowie, które ukończył z wyróżnieniem. W roku 1986 rozpoczął studia w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie pod kierunkiem prof. Ryszarda Sztajerwalda. W okresie studiów uczestniczył
z powodzeniem w wielu konkursach krajowych i międzynarodowych takich jak: Międzynarodowy Konkurs Klarnetowy im. C. M. Webera w Warszawie – II miejsce ( 1987 ), Międzynarodowy Konkurs Klarnetowy im. K. Kurpińskiego we Włoszakowicach – I miejsce (1989), Międzynarodowy Konkurs Klarnetowy „ Praskie Jaro” w Pradze ( 1990 ), Międzynarodowy Konkurs w Brukseli ( 1990 ). Brał udział w Festiwalach Młodych Talentów w Szczecinie i Tarnowie ( 1990 ). Od roku 1988 koncertował jako solista z towarzyszeniem wielu orkiestr: Akademii Muzycznej w Warszawie, Centralnej Orkiestry Wojska Polskiego w Warszawie, Filharmonii: Poznańskiej , Szczecińskiej, Kieleckiej, Lubelskiej, Rzeszowskiej, a w roku 1991 z Filharmonią Narodową w Warszawie. Ma na swoim koncie liczne koncerty i recitale z towarzyszeniem fortepianu na terenie całego kraju i za granicą: Włochy, Hiszpania i kilkakrotnie Niemcy. Współpracował również z zespołem „ Camerata Vistula” w Warszawie, z którym wielokrotnie koncertował w kraju i za granicą. Z zespołem tym dokonał też nagrań radiowych i telewizyjnych, między innymi dla Deutsche Rundfung w Monachium. Po ukończeniu studiów w roku 1990 wrócił do Rzeszowa. Obecnie jest I klarnecistą w Filharmonii Podkarpackiej im. A. Malawskiego i nauczycielem w Zespole Szkół Muzycznych Nr I w Rzeszowie. W roku 1993 nawiązał współpracę z akordeonistą Pawłem Paluchem rozpoczynając nowy rozdział w karierze muzycznej. Duet „ Paweł i Robert” koncertował podczas muzycznych festiwalów w Łańcucie, w Krościenku i Rzeszowie. Ponadto duet brał udział w wielu imprezach muzycznych na terenie naszego kraju oraz za granicą: w Szwajcarii, Niemczech, Francji i Austrii prezentując znane i lubiane utwory muzyki klasycznej w własnym opracowaniu. Od początku pobytu w Rzeszowie Robert Mosior jest również współtwórcą Kwintetu Instrumentów Dętych działającym przy Filharmonii Podkarpackiej. Z Zespołem tym w 1995 r. odbył Tournée po Francji, Niemczech i Czechach. Często koncertuje z Rzeszowskim Zespołem Instrumentów Dętych „ Da Camera”, którego jest członkiem od wielu lat. Dokonał również wielu nagrań radiowych i telewizyjnych na terenie naszego kraju.

 tekst: Biuro Koncertowe Filharmonii Podkarpackiejm im. Artura Malawskiego w Rzeszowie, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Nehring, Wakarecy, Jakowicz, Zdunik, Książek Piano Duo, Budnik, Messages Quartet… Duet, trio, kwintet, sekstety i orkiestra kameralna! Dwa prawykonania! Gorąca, muzyczna jesień w Rzeszowie! 6 niepowtarzalnych koncertów kameralnych!

Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kameralistów zaprasza na VIII edycję festiwalu „Rzeszowska Jesień Muzyczna”. Tegoroczna edycja wypełniona będzie nie tylko wyśmienitą muzyką, ale również nietuzinkowymi składami wybitnych wykonawców. Festiwal obejmować będzie 6 różnorodnych koncertów w Rzeszowie, a wydarzenia odbędą się w Zespole Szkół Muzycznych nr 1 im. K. Szymanowskiego, Kościele oo. Dominikanów oraz Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Wstęp na wszystkie koncerty będzie bezpłatny.

Podczas festiwalu wystąpią wybitni wykonawcy m.in. Szymon Nehring, Katarzyna Budnik, Jakub Jakowicz, Marcin Zdunik, Książek Piano Duo, Dorota Szczepańska, Hanna Hipp, Karol Kozłowski, Łukasz Hajduczenia, Zarębski Piano Duo, Paweł Wakarecy, Wiesław Suruło, Maksymilian Lipień, Piotr Lato, Damian Lipień, Paweł Cal, Monika Gardoń-Preinl, Messages Quartet i Orkiestra kameralna Extra Sounds Ensemble prowadzona przez Alicję Śmietanę.

W tym roku podczas festiwalu usłyszymy dzieła wielu wybitnych kompozytorów m.in. F. Poulenca, L. Smitha, G. Bacewicz, L. Liebermanna, W. Markiewiczówny, L. Różyckiego, F. Schuberta, L. van Beethovena, J. Brahmsa, W.A. Mozarta oraz A. Dvoraka.

Prawykonane zostaną: utwór Marcina Zdunika, a także nowa kompozycja A.M. Huszcza realizowana w ramach programu Rezydencje Kompozytorskie Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kameralistów we współpracy z Stowarzyszeniem Autorów ZAiKS.

Program Festiwalu:

KONCERT I
5.10.2024. godz. 18.00
ZSM nr 1 im. K. Szymanowskiego, ul. F. Szopena 32, Rzeszów
Wykonawcy: Sekstet: Wiesław Suruło – flet, Maksymilian Lipień – obój, Piotr Lato – klarnet, Damian Lipień – fagot, Paweł Cal – waltornia, Monika Gardoń-Preinl – fortepian
W programie: F. Poulenc, L. Smith, prawykonanie utworu Anny Marii Huszcza – (zamówienie w ramach Programu rezydencji kompozytorskich SPMK-ZAIKS)

KONCERT II
12.10.2024, godz. 18.00
ZSM nr 1 im. K. Szymanowskiego, ul. F. Szopena 32, Rzeszów
Wykonawcy: Paweł Wakarecy – fortepian, Messages Quartet: Małgorzata Wasiucionek-Potera – I skrzypce, Oriana Masternak – II skrzypce, Maria Shetty – altówka, Beata Urbanek-Kalinowska – wiolonczela
W programie: Utwory G. Bacewicz oraz L. Różyckiego.

KONCERT III
13.10.2024, godz. 18.00
ZSM nr 1 im. K. Szymanowskiego, ul. F. Szopena 32, Rzeszów
Wykonawcy: Książek Piano Duo: Krzysztof Książek – fortepian, Agnieszka Zahaczewska-Książek - fortepian
W programie: Utwory F. Schuberta, L. Liebermanna, W. Markiewiczówny.

KONCERT IV
26.10.2024 godz. 19.00
Kościół oo. Dominikanów, ul. Dominikańska 15, Rzeszów
Wykonawcy: Orkiestra kameralna Extra Sounds Ensemble: Alicja Śmietana – lider, skrzypce, Katarzyna Budnik – altówka
W programie: Utwory W.A. Mozarta (arr. A. Śmietana) oraz A. Dvoraka.

KONCERT V
2.11.2024, godz. 18.00
Instytut Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, ul. Gen. J. Dąbrowskiego 83, Rzeszów
Wykonawcy: Dorota Szczepańska – sopran, Hanna Hipp – mezzosopran, Karol Kozłowski – tenor, Łukasz Hajduczenia – baryton, Zarębski Piano Duo: Grzegorz Mania – fortepian, Piotr Różański – fortepian
W programie: Utwory J. Brahmsa.

KONCERT VI
3.11.2024, godz. 18.00
Instytut Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, ul. Gen. J. Dąbrowskiego 83, Rzeszów
Wykonawcy: Szymon Nehring – fortepian, Jakub Jakowicz – skrzypce, Marcin Zdunik – wiolonczela
W programie: Utwory L. van Beethovena, J. Brahmsa oraz prawykonanie utworu M. Zdunika.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu Muzyka realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Dofinansowano z budżetu Województwa Podkarpackiego.

Utwór Anny Marii Huszcza powstał dzięki wsparciu Programu Rezydencji Kompozytorskich zorganizowanych przez Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kameralistów we współpracy ze Stowarzyszeniem Autorów ZAiKS

Organizator: Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kameralistów

Partnerzy:
Klasztor oo. Dominikanów w Rzeszowie
ZSM nr 1 im. K. Szymanowskiego w Rzeszowie
Instytut Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego

Patronat honorowy
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Władysław Ortyl - Marszałek Województwa Podkarpackiego

Patronat medialny:
POLMIC
Portal informacyjny Nowiny24.pl
TVP3 Rzeszów
Podkarpacki Informator Kulturalny
Klasyka na Podkarpaciu

Po raz pierwszy, ale bardzo dobrze, zaprezentowali się 25 września 2024 roku na scenie Sanockiego Domu, artyści w operetce Kraina uśmiechu Franza Lehára artyści Mazowieckiego Teatru Muzycznego.
Kraina uśmiechu to najważniejsze i najbardziej wzruszające dzieło Lehara o wielkiej miłości, która dla nie ma szczęśliwego zakończenia, bo nawet wielka miłość nie jest w stanie pogodzić dwóch różniących się cywilizacji – zachodniej Europy i egzotycznych Chin.

Jak napisał w programie Wojciech Adamczyk, twórca reżyserii, adaptacji i ruchu scenicznego - Kraina uśmiechu to właściwie jest melodramat muzyczny. To sztuka poruszająca mroczne strony ludzkiego związku. Utwór, który wskazuje na to, czy możemy być z osobą, którą kochamy, czy nie. To są problemy chyba odwieczne i udało się je Leharowi ująć w ramach niezwykle uroczej, ale jednocześnie majestatycznej kompozycji, co nie jest tak częste w przypadku utworów czysto rozrywkowych.

Od pierwszych taktów zachwyca cudowna muzyka, a arie i duety Twoim jest serce me, Herbatka sam na sam czy Kto dał nam klucze do miłości bram stały się wielkimi szlagierami.

Paulina Janczaruk i Sławomir Naborczyk na scenie Sanockiego Domu Kultury, fot SCK Sanok

W postacie głównych bohaterów wcielili się: Paulina Janczaruk – Liza, Sławomir Naborczyk – książę Su Czong, Kamila Goik – Mi, Michał Janicki- Gucio, Marek Lewandowski – Hrabia Lichtenfels Sławomir Głazek – Czong, Witold Wieliński – Eunuch. Wszyscy popisali się pięknymi głosami i dobrym aktorstwem, ale najgoręcej oklaskiwani byli, według mnie zasłużenie, Sławomir Naborczyk i Paulina Janczaruk. Bardzo dobrze towarzyszył solistom zespół muzyczny pod batutą Rubena Silvy.

Mi i Gucio - Kamila Goik i Michał Janicki podczas spektaklu Kraina uśmiechu na 33. Festiwalu im. Adama Didua, fot SCK Sanok

Trzeba także podkreślić, że do sukcesu przyczynili się także wykonawcy pozostałych ról oraz twórcy: Wojciech Adamczyk – reżyseria adaptacja , ruch sceniczny, Ruben Silva – kierownictwo muzyczne, Maria Balcerek – kostiumy, Zuzanna Grzegorowska – scenografia, projekcje multimedialne, Zofia Rudnicka – choreografia, Andrzej Pągowski – autor plakatu.

Na gorące brawa i owację publiczności na stojąco zasłużyli wszyscy wykonawcy i twórcy. Z pewnością spektakl Krainy uśmiechu Franza Lehára w ramach 33. Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku, będzie długo wspominany.

Zofia Stopińska

Soliści, chór i orkiestra Mazowieckiego Teatru Muzycznego po spektaklu Krainy uśmiechu Franza Lehara na scenie Sanockiego Domu Kultury, fot. SCK Sanok

KOLACJA NA CZTERY RĘCE
Jan Sebastian Bach - Chaconne z Partity d-moll BWV 1004 na skrzypce solo
Wariacje Goldbergowskie BWV 988

Piotr Tarcholik – skrzypce
Elżbieta Mrożek-Loska – altówka
Wojciech Fudala - wiolonczela
26.09.2024, godz. 18.00
Sala Lustrzana Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Przemyślu,
ul. Słowackiego 94

AMADEUSZ
Wolfgang Amadeus Mozart
Uwertura do opery Wesele Figara
Rondo B-dur na skrzypce i orkiestrę KV 269
Koncert fortepianowy Es-dur KV 449
1. Allegro vivace
2. Andantino
3. Allegro ma non troppo

Serenada na smyczki - Eine Kleine Nachtmusik KV 525
1. Allegro
2. Romanza (Andante)
3. Menuet (Allegretto)
4. Rondo (Allegro)

Przemyska Orkiestra Kameralna
Piotr Tarcholik - dyrygent
Hanna Holeksa – fortepian
29.09.2024, godz. 18.00
Sala Lustrzana Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Przemyślu, ul. Słowackiego 94

CARMEN W OGRODACH HISZPANII
Astor Piazzolla – Kicho
Maurice Ravel - Piece en forme de Habanera
Frank Proto - Fantazja na tematy z Carmen
----------------------------
Manuel de Falla - Siete Canciones Populares Españolas
Heitor Villa-Lobos – Bachianas Brasileiras nr 5
P. Kellach Waddle – The Vampire’s Vespers (Prawykonanie)
Pablo de Sarasate - Melodie Cygańskie op.20

Marek Romanowski – kontrabas
Hanna Holeksa – fortepian
1.10.2024, godz. 18.00
Towarzystwo Muzyczne w Przemyślu, Rynek 5

WSZYSTKIE PORANKI ŚWIATA
1. Marin Marais - Folies d’Espagne
2. Marin Marais - La Rêveuse z IV księgi Piéces de viole
3. Monsieur de Sainte-Colombe - Concert XLI Le retour
4. Marin Marais - Les Voix Humaines
5. J. S. Bach - Preludium, Bourrée I i II z IV Suity Es-dur na wiolonczelę solo
6. Monsieur de Sainte-Colombe - Concert XLIV Tombeau les Regrets
7. Marin Marais - Muzette I i II, z IV księgi Piéces de viole
8. François Couperin - Le Dodo ou L’amour ou Berceau
9. Monsieur de Sainte-Colombe - Concert X Les Coupletes

Duet Fernabucco :
Julia Karpeta – viola da gamba
Krzysztof Karpeta – viola da gamba, wiolonczela barokowa
6.10.2024, godz. 18.00
Towarzystwo Muzyczne w Przemyślu, Rynek 5

MIŁOŚĆ W STARYM KINIE
Henryk Wars: Już nie zapomnisz mnie, Miłość Ci wszystko wybaczy, Nic o Tobie nie wiem, Powróćmy jak za dawnych lat, Śpij kochanie (arr. Janusz Butrym)
Władysław Szpilman: Deszcz, W małym kinie
Władysław Dan: Co nam zostało z tych lat
Jerzy Petersburski: Ja się boje sama spać, Odrobine szczęścia w miłości, Już nigdy Jeremi Przybora/ Jerzy Wasowski: Ja Pana z sobą zabiorę, Utwierdź mnie, Kaziu, zakochaj się, Portugalczyk Osculati

Katarzyna Guran – sopran
Aleksandra Kalicka - mezzosopran
Agnieszka Ignaszewska - Magiera – fortepian
Przemyski Chór Kameralny pod dyr. Andrzeja Gurana
20.10.2024, godz. 16.00
Centrum Kulturalne w Przemyślu, ul. Konarskiego 9

LAWENDOWE WZGÓRZA
Ludwig van Beethoven
Sonata skrzypcowa A-dur op. 47, "Kreutzerowska"
1. Adagio sostenuto - Presto
2. Andante con Variazioni
3. Presto

John Williams
3 utwory z filmu Lista Schindlera na skrzypce i fortepian
1. Temat z Listy Schindlera
2. Miasto żydowskie (Getto krakowskie - zima 1941)
3. Wspomnienia

Piotr Pławner – skrzypce
Monika Wilińska – fortepian
5.11.2024, godz. 18.00
Towarzystwo Muzyczne, Rynek 5

BRZMIENIA WIELKIEGO EKRANU
John Williams - muzyka z filmu Lista Schindlera
Harold Arlen - muzyka z filmu Czarnoksiężnik z krainy Oz
Leonard Bernstein - suita z filmu West Side Story
Ennio Morricone - muzyka z filmów: Dawno temu w Ameryce, Misja, Cinema
Paradiso, Malena
Georg Gershwin - Preludia
Henry Mancini - muzyka z filmu Śniadanie u Tiffany’ego

Przemyska Orkiestra Kameralna
Piotr Pławner - skrzypce/dyrygent
Dariusz Zboch - skrzypce/aranżacje
Monika Wilińska - fortepian
10.11.2024, godz. 18.00
Zamek Kazimierzowski

KURYLEWICZ - POLSKIE DROGI
Andrzej Kurylewicz
I Kwartet smyczkowy
Dormitina per violino, viola e violoncello
Czułość, Modlitwa, Somnambulicy na fortepian solo
Sekwencje z filmów: Nad Niemnem, Polskie drogi, Lalka
Adagietto na fortepian i kwartet smyczkowy
Zegar słyszę wybija – pieśń do wiersza J. Kochanowskiego na fortepian solo.

Gabriela Kurylewicz
Rondinella per violoncello solo
Violesque per viola solo
Szkic morza w Karwi na fortepian solo
5 wierszy z tomu Karwia-świat: Moja odpowiedź, Wdzięczność, Prezent dla Boecjusza, Spójrz w niebo, Nie żałuję wcale.

Gabriela Kurylewicz – fortepian, wiersze, reżyseria
Kwartet Smyczkowy Piwnicy Kurylewiczów
Nicola Frankiewicz – skrzypce
Maria Strzelczyk – skrzypce
Beata Raszewska – altówka
Karolina Nowak-Waloszczyk – wiolonczela
11.11.2024, godz. 18.00
Towarzystwo Muzyczne, Rynek 5

AB 27 września 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JERZY MAKSYMIUK – dyrygent
PAWEŁ KOWALSKI – fortepian

W programie:
J. Maksymiuk – Vers per archi
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c- moll op. 37
L. van Beethoven – IV Symfonia B- dur op. 60

Koncert inaugurujący 70. Jubileuszowy sezon artystyczny poprowadzi wielki Mistrz – Jerzy Maksymiuk, dyrygent, pianista i kompozytor uhonorowany orderem Orła Białego, najwyższym odznaczeniem państwowym, i m.in. Brylantową i Złotą Batutą, Złotym Berłem, Złotym Fryderykiem. Maestro rozpocznie koncert od własnej kompozycji, Vers per archi, którego inspiracją była postać Hanny Czaki, 22-letniej harcerki, bohaterskiej łączniczki Armii Krajowej, rozstrzelanej przez Niemców w styczniu 1944 roku. A potem przemówi pełna pasji muzyka Ludwiga van Beethovena (1770–1827), która zawsze oddziaływuje na słuchaczy z wielką mocą. Charakter III Koncertu fortepianowego (1800–1802) podkreśla tonacja c-moll, naznaczona w twórczości Beethovena sensem dramatycznym. Muzyka o nagłych zmianach nastrojów nosi ślady bolesnych przeżyć Beethovena związanych ze świadomością, że powoli traci słuch. Wzburzone części skrajne Koncertu wypełnione są brawurowymi pasażami partii fortepianu. W inny świat przenosi kojące Largo, które oczarowuje subtelnym brzmieniem. Koncert wieńczy Rondo. Allegro rozpoczynające się w c-moll, ale zakończenie Koncertu brzmi optymistycznie – w C-dur. Utwór usłyszeć będzie można w interpretacji Pawła Kowalskiego – jednego z najbardziej wszechstronnych polskich muzyków wykonującym ponad czterdzieści utworów na fortepian i orkiestrę od Mozarta i Chopina, do Panufnika, Kilara i Góreckiego, recitale, muzykę kameralną, filmową oraz jazz. Drugą część wieczoru wypełni IV Symfonia B-dur (1806) Beethovena, którą wybitny romantyczny kompozytor – Robert Schumann porównał do „smukłej dziewczyny greckiej pomiędzy olbrzymami północnego kraju”. Dzieło ma pogodne oblicze, choć nie zdradza tego zagadkowy, pełen niepokoju wstęp Adagio. Jego echa znajdziemy w wolnym wstępie I Symfonii D-dur Gustava Mahlera, którą Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej zaprezentuje już w listopadzie.

Jerzy Maksymiuk urodził się w Grodnie (1936). Studia muzyczne zwieńczyły trzy dyplomy: z pianistyki ( klasa Jerzego Lefelda), kompozycji (klasa Piotra Perkowskiego) i dyrygentury (klasa Bogusława Madeya).
W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury. W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wielu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. POK koncertowała pod jego batutą na całym świecie w tak prestiżowych salach jak Carnegie Hall, Wiener Ferein, a także na słynnych londyńskich Promsach i oczywiście w Polsce. Sukcesem był także kontrakt z wytwórnią płytową EMI.
W roku 1975 Maksymiuk został pierwszym dyrygentem WOSPR-u (dwukrotne tournée europejskie i w Stanach Zjednoczonych). Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowania BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournée z tym zespołem(m.in. Koncerty Promenadowe w Londynie). Tytuł Conductor Laureate przyznany artyście jest wyrazem uznania dla jego osiągnięć w BBC SSO. W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie poprowadził premierowe przedstawienie „Don Giovanni” i ” Zemsta nietoperza”. Następne lata wypełniły koncerty w wielu prestiżowych salach, m.in. dyrygował koncertem otwierającym salę Filharmonii w Belfaście. Na swym koncie ma koncerty z tak znakomitymi orkiestrami jak London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra, Zawsze koncertował też w kraju, często z wyróżnianą przez siebie Sinfonią Varsovią. Jerzy Maksymiuk nagrał ponad 100 płyt, m.in. dla EMI (13 płyt), Hyperionu, Naxosa Na swym koncie ma wiele nagród, m.in. nagrodę Gramophone Award – „Best Concerto of the Year” (1992) za „The Confession of Isobel Gowdie” Jamesa Macmillana .
Jest jednym z dwóch artystów odznaczonych prestiżowym złotym medalem za popularyzowanie muzyki Edwarda Elgara. Maksymiuk jest też kompozytorem (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Pracę jako kompozytor muzyki filmowej rozpoczął już na studiach – współpracował m.in. z Jerzym Petelskim, Wojciechem Hasem i Krzysztofem Zanussim. Łącznie ogromny dorobek Maksymiuka obejmuje muzykę do ponad 100 dokumentalnych i fabularnych filmów. Od kilku lat artystę pochłania komponowanie muzyki symfonicznej. Ostatnio napisane kompozycje to m.in., ”Liście gdzieniegdzie spadające”(2011) – utwór na orkiestrę kameralną, „Vers” na orkiestrę smyczkową (2014), „Arbor vitae II” na orkiestrę, akordeony i sopran (2018), „Gdy marzenia płoną” na trzy akordeony, utwór dedykowany zespołowi Motion Trio (2021), Koncert fortepianowy (2024).
Artystę uhonorowano wieloma odznaczeniami, w tym orderem Orła Białego najwyższym odznaczeniem państwowym i m.in. Brylantową i Złotą Batutą, Złotym Berłem, Złotym Fryderykiem. Jest Honorowym obywatelem miasta Białystok. Szczyci się tytułami Doktora Honoris Causa nadanymi przez Uniwersytet w Strahclyde , Uniwersytet Białostocki , Akademię Muzyczną w Bydgoszczy oraz warszawski UMFC.

Paweł Kowalski - fortepian, fot. Andrzej Świetlik

Paweł Kowalski jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich muzyków wykonującym ponad czterdzieści utworów na fortepian i orkiestrę od Mozarta i Chopina, do Panufnika, Kilara i Góreckiego, recitale, muzykę kameralną, filmową oraz jazz. Pianista był pierwszym po Krystianie Zimermanie wykonawcą Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego, który zagrał w Warszawie pod dyrekcją kompozytora.
Paweł Kowalski studiował w Kolonii, w Warszawie oraz w Vancouver – dzięki stypendium Witolda Lutosławskiego; występował w ponad 40 krajach, we wszystkich polskich filharmoniach oraz w Salle Pleyel w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, Tonhalle w Zurychu, Konserwatorium Kólewskim w Brukseli, Conservatori Superior w Palma de Mallorca, Auditorio de Zaragoza, Palau de la Musica w Walencji, Estonia Concert Hall w Tallinie, Narodowej Sali Koncertowej im.Bartoka w Budapeszcie, Filharmonii George Enescu w Bukareszcie, Salon Dorado w Buenos Aires oraz z Orquesta Sinfonica de Chile w Santiago; brał udział w festiwalach: BBC Polish Season w Londynie, Europalia International Arts Festival w Brukseli, Klavierfestival Ruhr, Carinthischer Sommer, Festiwal Wiosenny w Budapeszcie, Izmir Festival, Moravsky podzim, Concentus Moraviae, Festiwalach Mozartowskich w Warszawie i Gdańsku, Muzycznym Festiwalu w Łańcucie, Bydgoskim Festiwalu Muzycznym, Kwartet Śląski i Jego Goście i innych; koncertował z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcja Yehudi Menuhina, orkiestrami radiowymi w Berlinie, Oslo, Zagrzebiu, Katowicach i Warszawie; dokonał nagrań radiowych w wielu krajach Europy oraz nagrał płyty z utworami Chopina, Beethovena, Brahmsa, Zarębskiego i Panufnika. W ciągu ostatnich sezonów pianista wykonywał m.in. koncerty fortepianowe Mozarta z Reinhardem Goebelem, Fantazję chóralną op. 80 Beethovena, parię solową fortepianu w poemacie Prometeusz oraz Koncert fortepianowy fis moll Aleksandra Skriabina, recitale na Festiwalach Chopinowskiech w Dusznikach, Antoninie, Paryżu, Genewie, w Filharmonii w Luksemburgu, na Festiwalu im Jerzego Waldorffa w Radziejowicach, na Festiwalu KONEX w Buenos Aires ( nagroda Stwoarzyszenia Argentyńskich Krytyków Muzycznych 2019), w Palau de la Musica Catalana w Barcelonie, w Valldemosie na Majorce, w Ottawie, Bogocie, Limie, Ankarze.. Koncert Warszawski Addinsella, Koncert fortepianowy Paderewskiego z Orkiestrą Teatru Wielkiego w Poznaniu z okazji 100-lecia Niepodległości pod dyr. Gabriela Chmury, Koncert fortepianowy f moll Chopina z Narodową Orkiestrą Radiową w Bukareszcie, Koncert fortepianowy G dur Ravela z Orquesta Sinfonica de Tenerife, Symfonię Koncertującą Karola Szymanowskiego na koncercie finałowym Festiwalu Pianistyki Polskiej, I Koncert fortepianowy Wojciecha Kilara z NOSPR pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka, Błękitną Rapsodię Gershwina z Orkiestrą Filharmonii Narodowej oraz koncerty fortepianowe Gershwina, Lutosławskiego, Mozarta, Beethovena i Ravela z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus. Paweł Kowalski zasiadał w jutry 6 konkursów pianistycznych; komentuje Konkurs Chopinowski dla TVP Kultura oraz Bundesligę dla platformy Viaplay Sport; ozdnaczony Srebrnym Medalem Zasłużony kulturze – Gloria Artis.

Biuro Koncertowe

Filharmonii Podkarpackiej

im. Artura Malawskiego w Rzeszowie

tel. + 48 17 862 85 07

www.filharmonia.rzeszow.pl

       22 września 2024 r. w Sanockim Domu Kultury odbył się drugi koncert w ramach 33. Festiwalu im. Adama Didura. W cyklu „Mistrzowie wokalistyki” wystąpiły Ewa Tracz – sopran i Ewa Biegas – mezzosopran, a towarzyszył śpiewaczkom Grzegorz Biegas. Artyści są związani z Akademią Muzyczną im. Karola Szymanowskiego, gdzie Pani Ewa Tracz i Ewa Biegas prowadzą klasy śpiewu solowego, a prof. Ewa Biegas od 2019 roku pełni funkcję dziekana Wydziału Wokalno Aktorskiego. Pan prof. Grzegorz Biegas pracuje w Katedrze Kameralistyki, a jego działalność skupia się głównie na wykonawstwie muzyki kameralnej ze szczególnym uwzględnieniem literatury wokalnej.

       Wykonawców i utwory przybliżał pan Sławomir Pietras, doskonale znany sanockiej publiczności menedżer kultury, były dyrektor naczelny polskich teatrów operowych, wybitny znawca opery i baletu, z wykształcenia prawnik.

      W programie znalazły się najpiękniejsze arie i duety z oper.

       Artystki przywitały się znakomicie wykonanym duetem Giulietty i Niclausse’y z opery Opowieści Hoffamanna Jacquesa Offenbacha.                 Później zachwyt publiczności wzrastał po każdej wykonanej arii i duecie, a były to kolejno:
- bolero Eleny z opery Nieszpory Sycylijskie Giueseppe Verdiego, w wykonaniu Ewy Tracz,
- aria Dalili z opery Samson i Dalila Camila Saint-Saensa w wykonaniu Ewy Biegas,
- recitativo i aria Małgorzaty z opery Faust Charles’a Gounoda (sopran),
- Habanera – aria Carmen z opery Carmen Georges’a Bizeta (mezzosopran),
oraz znakomicie zestawione fragmenty oper kompozytorów słowiańskich;
- duet Lizy i Poliny z opery Dama Pikowa Piotra Czajkowskiego,
- aria sopranowa Rusałki z opery Rusałka Antonina Dvořáka
- mezzosopranowa aria Ježibaby z tej samej opery,
- duet Hanny i Jadwigi z opery Straszny dwór Stanisława Moniuszki.
Zakończyły planowaną część koncertu;
- aria Charlotte’y (mezzosopran) z opery Werther Jules'a Masseneta,
- aria Musetty (sopran) z opery Cyganeria Giacomo Pucciniego
- Duet kotów, żart muzyczny autorstwa Gioachino Rossiniego.
Podziękowaniem dla publiczności za gorącą owację był słynny Duet kwiatów Lakme i Mallika z opery Lakme, Leo Delibes’a.

Ewa Biegas - mezzosopran, Grzegorz Biegas - fortepian, Ewa Tracz - sopran na scenie Sanockiego Domu Kultury, fot. SDK Sanok

       Wymieniłam tylko arie, tytuły oper i kompozytorów, bo trudno w kilku zdaniach napisać o tak wspaniałym koncercie, trudno wyróżniać doskonałe, mistrzowskie kreacje, których wysłuchaliśmy w wykonaniu Ewy Biegas i Ewy Tracz. Warto także podkreślić doskonałe współbrzmienie ich głosów w duetach. Z pewnością wpływ na to ma fakt, że Ewa Tracz jest wychowanką Ewy Biegas, a artystki studiowały w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w której obecnie prowadzą klasy śpiewu, a po drugiej wojnie światowej klasę śpiewu prowadził w tej uczelni światowej sławy bas Adam Didur, patron sanockiego Festiwalu.
       Uroda, wytworne toalety i wdzięk, a przede wszystkim przepiękne głosy, doskonała dykcja i umiejętności aktorskie Ewy Biegas i Ewy Tracz na długo pozostaną z nami.

Zofia Stopińska

       Wszystko co dobre szybko się kończy. Przed nami ostatnie koncerty 27. Mieleckiego Festiwalu Muzycznego. Dzisiaj (21 września 2024 r.) o godz.19.00, Park Oborskich, a w przypadku niekorzystnych warunków pogodowych w Sali widowiskowej Domu Kultury, wystąpi zespół Que Passa z gościnnym udziałem Soni Bohosiewicz. Koncert dedykowany pamięci zmarłego w 2023 roku Jerzego Mamcarza, mielczanina z urodzenia, artysty, który miał wystąpić podczas tegorocznej edycji Festiwalu.
       Jutro o tej samej porze w Sali Widowiskowej Samorządowego Centrum Kultury w Mielcu odbędzie się niezwykły muzyczny wieczór, który zakończy tegoroczny festiwal. Na scenie wystąpi wyjątkowy artysta – Stanisław Soyka wraz z Grott Orkiestrą, prezentując projekt „DUSZA”. W programie usłyszymy zarówno znane i kochane utwory, takie jak „Tolerancja” i „Kiedy jesteś taka bliska”, jak i mniej popularne, ale równie piękne kompozycje w nowych, kameralnych aranżacjach.

    Jestem pod ogromnym wrażeniem po wysłuchaniu dwóch koncertów muzyki klasycznej w ramach tegorocznej edycji Mieleckiego Festiwalu Muzycznego.

Łukasz Długosz podczas koncertu "Wielcy kompozytorzy, mistrzowskie interpretacje" w Sali Królewskiej Szkoły Muzycznej w Mielcu, fot Archiwum SCK w Mielcu

      15 września 2024 roku w Sali Królewskiej Państwowej Szkoły Muzycznej w Mielcu odbył się koncert zatytułowany "Wielcy kompozytorzy, mistrzowskie interpretacje", którego wykonawcami byli: Łukasz Długosz – jeden z najwybitniejszych flecistów na świecie, laureat międzynarodowych nagród fonograficznych i zwycięzca kilkunastu międzynarodowych konkursów, w tym tak prestiżowych jak w Paryżu, Monachium, Odense, oraz Carlos Roberto Peña Montoya – urodzony w Kostaryce jeden z najwybitniejszych harfistów młodego pokolenia, od 2012 roku, pierwszy harfista Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.

Carlos Pena Montoya - harfa, koncert w Sali Królewskiej Szkoły Muzycznej podczas 27. Mieleckiego Festiwalu Muzycznego, fot. Archiwum SCK w Mielcu

      Artyści zachwycili wspaniałymi kreacjami utworów muzyki klasycznej m.in. Gabriela Faure, Claude’a Debussy’ego, Christopha Willibalda Glucka, a także Adama Wesołowskiego, polskiego współczesnego kompozytora.
      Cudownie brzmiał we wszystkich rejestrach flet pod palcami Łukasza Długosza. Artysta zachwycał niezwykłą precyzją, techniką oraz różnorodnością barw i nastrojów. Bardzo interesująco zaprezentował się także harfista Carlos Peña Montoya, który wykonał kilka utworów na harfę solo i znakomicie towarzyszył Łukaszowi Długoszowi. Artyści przybliżali publiczności utwory, ich twórców, a także sporo mówili o instrumentach, na których grają.

To był wieczór pełen wielu wrażeń i wzruszeń niezwykle gorąco przyjęty przez publiczność, która na stojąco oklaskiwała Artystów po zakończeniu zaplanowanego programu i po utworach wykonanych na bis.

Łukasz Długosz i Carlos Pena Montoya podczas koncertu w Sali Królewskiej Szkoły Muzycznej w Mielcu, fot. Archiwum SCK w Mielcu

Drugi koncert, który chcę odnotować zatytułowany „Najpiękniejsze modlitwy operowe”, odbył się 19 września 2024 roku w Bazylice św. Mateusza w Mielcu.

Ten wieczór rozpoczął się pół godziny wcześniej niż pozostałe, bo z krótkim koncertem wystąpił Zespół Muzyki Dawnej „Hortus Musicus” działający od 1998 roku przy Samorządowym Centrum Kultury w Mielcu. W jego repertuarze znajdują się utwory instrumentalne i wokalno-instrumentalne kompozytorów polskich i zachodnioeuropejskich średniowiecza, renesansu i baroku . „Hortus Musicus” uczestniczył w wielu festiwalach muzyki dawnej odbywających się w Polsce, a także w niemieckim mieście Löhne . Reprezentował także województwo podkarpackie na Światowej Wystawie EXPO w Hanowerze w 2000 roku. Od wielu lat regularnie uczestniczy w Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu, zdobywając liczne wyróżnienia i nagrody. W bieżącym roku młodsza grupa może pochwalić się Brązową Harfą Eola.

Skład zespołu ulega ciągłej rotacji, wykształcił on już wielu muzyków zafascynowanych urokiem muzyki dawnej.
Obecnie „Hortus Musicus” to dwie grupy – starsza doświadczona i młodsza składająca się z uczniów szkoły podstawowej. Podczas koncertu wystąpiła grupa starsza, której członkami są studenci i pracujący pasjonaci muzyki dawnej. Kierownictwo artystyczne sprawuje założyciel Tomasz Nowakowski, a zespół „Hortus Musicus” wystąpił w składzie: Kornelia Cudo – skrzypce, fidel, Agnieszka Guła – flety, Patryk Skrzypek – bębny, Kamil Leśniak – vihuela. Program wypełniło dziewięć utworów bardzo ciepło przyjętych przez publiczność.

Zgodnie z planem, po krótkiej przerwie technicznej rozpoczął się drugi koncert zatytułowany „Najpiękniejsze modlitwy operowe” w wykonaniu znakomitych i utytułowanych artystek: Edyty Piaseckiej – sopran koloraturowy i Jolanty Skorek- Münch – fortepian.
Edyta Piasecka jest wybitną polską śpiewaczką operową obdarowaną przez naturę niezwykłej urody sopranem koloraturowym. Debiutowała będąc studentką trzeciego roku studiów w Akademii Muzycznej w Krakowie, rozpoczynając w ten sposób swoją niezwykłą karierę sceniczną i muzyczną. Występowała pod batutami znakomitych polskich i zagranicznych dyrygentów, na scenach operowych w Polsce i za granicą, uczestniczyła w wielu festiwalach. Występowała w Belgii, Holandii, Stanach Zjednoczonych, Danii i Kuwejcie.

Edyta Piasecka - sopran koloraturowy, koncert w Bazylice św. Mateusza w Mielcu, fot. Archiwum SCK w Mielcu

Edycie Piaseckiej towarzyszyła pianistka Jolanta Skorek-Münch. Dorobek artystyczny pianistki obejmuje kilkaset koncertów w wielu miastach Polski oraz na festiwalach muzycznych w Łańcucie, Krynicy, Busku-Zdroju i Lublinie, koncertowała także w Niemczech, Francji, Bułgarii, Izraelu, we Włoszch, Macedonii i na Węgrzech.

Jolanta Skorek-Münch jest także muzykologiem. W roku 2005 Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów nadała jej stopień doktora sztuk muzycznych, a w 2010 roku Akademia Muzyczna im. Stanisłąwa Moniuszki w Gdańsku – stopień doktora habilitowanego sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka.

W latach 2014, 2016 i 2018 zorganizowała na Uniwersytecie Rzeszowskim międzynarodowe konferencje poświęcone twórczości Wojciecha Kilara.
Jolanta Skorek-Münch pracowała w Instytucie Muzykologii KUL, a od 2013 roku jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Jolanta Skorek-Munch podczas koncertu w Baylice św. Mateusza w Mielcu, fot. Archiwum SCK w Mielcu

Artystki i utwory podczas czwartkowego koncertu w Mielcu przybliżał publiczności Stefan Münch, recenzent i prezenter muzyczny, pracownik naukowy UMCS w Lublinie.

Pierwsze ogniwo Edyta Piasecka rozpoczęła pieśnią Mów do mnie jeszcze Mieczysława Karłowicza i usłyszeliśmy kolejno piękne kreacje Ave Maria Giulio Cacciniego, Pie Jesu Anrew Lloyda Webbera i cz. III Tu virginum corona z Exultate jubilate Wolfganga Amadeusa Mozarta.
Później wysłuchaliśmy znakomicie wykonanych przez Jolantę Skorek-Münch dwóch utworów instrumentalnych, a były to Kołysanka Jacka Glenca i Berceuse de Jocelyn Benjamina Godarda i dwie rewelacyjnie wykonane przez Edytę Piasecką wokalizy – Wokalizę z filmu Dziewiąte wrota i Deborah’s Theme – wokalizę z filmu Dawno temu w Ameryce.
Podziwialiśmy przez chwilę wykonanie przez Jolantę Skorek-Münch La priére d’une vierge Tekli Bądarzewskiej-Baranowskij, zapomnianej polskiej pianistki i kompozytorki miniatur fortepianowych, żyjącej w połowie XIX wieku.
Planowaną część koncertu zakończyły dwie przepięknie wykonane arie: Casta diva z opery Norma Vincenzo Belliniego i arie Neali z opery Paria Stanisława Moniuszki.

Edyta Piasecka - sopran koloraturowy i Jolanta Skorek-Munch - fortepian, Bazylika św. Mateusza w Mielcu, fot. Archiwum SCK w Mielcu

      Okazuje się, że mielecka publiczność potrafi ocenić i docenić wybitne wykonania. Już utwory, które zabrzmiały w pierwszym ogniwie były gorąco oklaskiwane, po wykonaniu wokaliz temperatura i długość barw ciągle rosła, a po zakończeniu arii z opery Paria, publiczność natychmiast powstała i gorące brawa długo nie milkły. Podobnie jak po bisie.

Nadzwyaczajne wydarzenia i niezapomniane przeżycia.

Zofia Stopińska

Po raz kolejny Jarosław stanie się stolicą muzyki wokalnej…

… a wszystko za sprawą V Festiwalu Muzycznego im. Jana Kusiewicza, który odbędzie się w ostatni weekend września (27-29.09). Festiwal dedykowany jest nie tylko koneserom muzyki poważnej, ale również osobom, które zaczynają doceniać jej piękno.

Organizatorem Festiwalu jest starosta jarosławski Kamil Dziukiewicz, a głównym pomysłodawcą oraz dyrektorem programowym i artystycznym wydarzenia jest prof. dr hab. Jacek Ścibor – honorowy obywatel miasta Jarosławia. Festiwal odbywa się w gościnnych murach Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina, dzięki współpracy z dyrektor Grażyną Seredą.

Tegoroczny Festiwal zapowiada się, jak co roku, bardzo interesująco, a wszystko za sprawą programu, który przygotowaliśmy dla Państwa:

• w piątek (27.09) - Spektakl Operowy Dominika Lasoty „Kamizelka” na podstawie noweli Bolesława Prusa. W rolach głównych: Jadwiga Kot-Ochał (sopran), Jacek Ścibor (tenor), Marcin Kasprzyk (fortepian), Martyna Lasota (dyrygent), Orkiestra Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Fr. Chopina w Jarosławiu, Chór Żeński Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Jarosławiu, Tancerki Powiatowego Ogniska Baletowego im. Lidii Nartowskiej w Jarosławiu

• w sobotę (28.09) – „Ponadczasowe Przeboje Opery, Operetki i Musicalu”, wystąpią: Ewa Tracz (sopran), Stanisław Duda (baryton), Mateusz Lasatowicz (fortepian)

• w niedzielę (29.09) - „Międzywojenna Miłość” - recital wokalno-aktorski w wykonaniu solistki Chorzowskiego Teatru Rozrywki. W programie m.in przeboje L. Halamy, H. Ordonówny, St. Górskiej, T. Mankiewiczówny, wystąpią: Paulina Magaj - Szpak (wokal), Radek Michalik (fortepian)
Ponadto, tradycyjnie już, zaprosimy najmłodszych mieszkańców powiatu jarosławskiego w sobotę (28.09) na dedykowany im „Poranek Muzyczny” w wykonaniu Artystów Mobilnej Filharmonii z Rzeszowa.

W ramach Festiwalu odbędą się również „Mistrzowskie Lekcje Śpiewu” - warsztaty dla uczniów klas wokalnych szkół muzycznych podkarpacia, które poprowadzi syn Maestro Jana Kusiewicza – profesor Piotr Kusiewcz.

Dlaczego Jan Kusiewicz? – słówko o patronie.

Znakomity śpiewak, legenda polskiej wokalistyki, jeden z najpiękniejszych głosów tenorowych, mistrz bel canta i niekoronowany król oper włoskich – Jan Kusiewicz urodził się 21 września 1921 w Rzeplinie w powiecie jarosławskim. Pomimo, iż jako młody chłopiec emigrował z rodzicami do Torunia, a potem Gdańska, gdzie przez wiele lat był pierwszym tenorem opery Bałtyckiej, zawsze myślami wracał do rodzinnych stron z których pochodził.

Jan Kusiewicz zyskał rozgłos po tym, jak zagrał rolę słynnego pieśniarza wzorowaną na Janie Kiepurze w filmie „Pamiętnik pani Hanki” w 1963 r. Świetnie czuł się w kontuszowych operach Stanisława Moniuszki.