nowości

KONCERT SYMFONICZNY

AB 22 listopada 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ŁUKASZ BOROWICZ – dyrygent
ANNA BERNACKA – mezzosopran

W programie:
P. Moss – „Sonety Asnyka” na mezzosopran i orkiestrę
H. Berlioz – Symfonia fantastyczna op. 14

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Łukasza Borowicza, dyrygenta - szefa Orkiestry Filharmonii Poznańskiej rozpocznie koncert od „Sonetów Asnyka” na mezzosopran i orkiestrę Piotra Mossa. Wykonanie utworu związane jest z jubileuszem 75. urodzin i 55 – lecia pracy artystycznej kompozytora. „Twórczość Asnyka, rozpięta między romantyzmem a pozytywizmem, jest mi bardzo bliska. Mistycyzm, liryzm, melancholia, tęsknota, które odnajduję w jego poezji, to tematy obecne w wielu moich kompozycjach” – pisze Piotr Moss. Z bardzo bogatej twórczości Asnyka, wybrał kompozytor cztery sonety: „Zmiennego bytu falo ruchliwa”, „Po co się budzą pragnienia szalone”, „Wieczne ciemności, bezdenne otchłanie”, „Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne”.
A potem czeka na melomanów Symfonia Fantastyczna (1830) Hectora Berlioza (1803 – 1869), uważana za pierwszą symfonię programową i jedno z dzieł będących najpełniejszym odbiciem idei romantycznej epoki. Pierwsze wykonanie Symfonii fantastycznej wstrząsnęło światem muzyki, bo nikt wcześniej nie opowiedział dźwiękami tak osobistej historii miłosnej. Dla wyrażenia autobiograficznych treści dzieła, na które wskazuje podtytuł Symfonii „Epizod z życia artysty”, posłużył się francuski kompozytor nową paletą orkiestrowych barw odkrywając nieznane lądy w dziedzinie kolorystyki dźwiękowej. Wskazówką do odczytania intencji kompozytora są tytuły poszczególnych części: Marzenia i namiętności, Bal, Wśród pól, Marsz na miejsce stracenia, Sabat czarownic. Szlachetna melodia ukochanej – idée fixe, przewijająca się przez wszystkie części Symfonii, ulega przekształceniom wraz z rozwojem dramatycznej akcji utworu. W ostatniej części artysta widzi siebie pośród przerażającego tłumu czarownic zgromadzonych na jego pogrzebie. Ukochana kobieta pojawia się jako czarownica, stąd jej temat przybiera groteskową postać. Biją dzwony, rozbrzmiewa średniowieczna sekwencja Dies irae.

ŁUKASZ BOROWICZ
Dyrygent - szef Orkiestry Filharmonii Poznańskiej i dyrektor muzyczny Filharmonii Poznańskiej, I dyrygent gościnny Filharmonii Krakowskiej. Studiował w klasie Bogusława Madeya w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, tam też uzyskał tytuł doktora w dziedzinie dyrygentury pod kierunkiem Antoniego Wita. W latach 2007-2015 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Radiowej, a w latach 2006-2021 był I dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonii Poznańskiej. Został wyróżniony m.in.: Paszportem „Polityki” (2008), Koryfeuszem Muzyki Polskiej (2011), Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida (2013), Nagrodą Tansmana (2014) za wybitną indywidualność muzyczną, Nagrodą Honorową Związku Kompozytorów Polskich (2022).
Jako dyrygent operowy debiutował w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Don Giovannim Mozarta i od tego czasu poprowadził tam ponad 190 przedstawień operowych i baletowych, m.in. premiery Orfeusza i Eurydyki Glucka, Święta wiosny Strawińskiego, Snu nocy letniej Mendelssohna-Bartholdy’ego/Ligetiego, Romea i Julii Prokofiewa oraz Baletów polskich. Dyrygował również premierami: Don Giovanniego, Eugeniusza Oniegina Czajkowskiego, Halki Moniuszki i Króla Rogera Szymanowskiego w Operze Krakowskiej, Czarodziejskiego fletu Mozarta, Rusałki Dvořáka, Zamku Sinobrodego Bartóka oraz Dydony i Eneasza Purcella w Teatrze Wielkim w Łodzi, Króla Rogera w Operze ABAO w Bilbao, Don Giovanniego w Polskiej Operze Królewskiej. Podczas kolejnych edycji Festiwalu Beethovenowskiego zaprezentował 20 zapomnianych oper. Prowadził także koncerty na festiwalach w Pesaro (recital Ewy Podleś) oraz w Szlezwiku-Holsztynie (Halka z Orkiestrą NDR Radiophilharmonie). W 2018 roku poprowadził spektakl Hugenoci Meyerbeera w Opéra Bastille, stając się pierwszym polskim dyrygentem w historii Opery Paryskiej. W 2019 roku Poprowadził premierę Halki (reż. Mariusz Treliński) z udziałem Piotra Beczały w Theater and der Wien (2019) i Teatrze Wielkim – Operze Narodowej (2020).
Dyrygował wieloma orkiestrami, m.in.: Israel Philharmonic, London Philharmonic Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, BBC Scottish Symphony Orchestra, Akademie für Alte Musik, RIAS Kammerchor, WDR Sinfonieorchester, SWR Sinfonieorchester, Bamberger Symphoniker, Deutsche Symphonie-Orchester Berlin, Luzerner Symfonieorchester, Orquestra Titular del Teatro Real, Paris Opera Orchestra, Opéra Orchestre National Montpellier Occitanie, Prague Symphony Orchestra FOK, Janáček Philharmonic Orchestra, Los Angeles Philharmonic New Music Group i większością polskich orkiestr symfonicznych. W sezonie 2023/2024 powrócił do Teatro Real, PKF – Prague Philharmonia, DSO Berlin, Opéra Orchestre National Montpellier Occitanie, Basque National Orchestra, Filharmonii Narodowej, NOSPR, Filharmonii Szczecińskiej i Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.
W sezonie 2024/2025 zadebiutuje na Festiwalu Musikfest w Berlinie (z Akademie für Alte Musik, RIAS Kammerchor), przygotuje premierę Giovanny d’Arco Verdiego w Ópera de Tenerife, zadebiutuje z English Chamber Orchestra, Prezydencką Orkiestrą w Ankarze oraz powróci do: Basque National Orchestra, DSO Berlin, İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası, PKF – Prague Philharmonia, Filharmonii Narodowej, NOSPR, Filharmonii Bałtyckiej, Filharmonii Lubelskiej, Filharmonii Podkarpackiej oraz Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.
Dyskografia artysty liczy ponad 130 albumów. Nagrał m.in.: wszystkie koncerty skrzypcowe Grażyny Bacewicz (z Joanną Kurkowicz) dla Chandos, komplet dzieł symfonicznych Andrzeja Panufnika z Polską Orkiestrą Radiową oraz Konzerthausorchester Berlin dla cpo (uhonorowany Special Achievement Award ICMA 2015), komplet dzieł symfonicznych Grażyny Bacewicz z WDR Sinfonieorchester dla cpo oraz Quo vadis Nowowiejskiego z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej dla cpo, nagrodzony ICMA 2018 w kategorii Choral Music. Jego nagrania zostały czterokrotnie wyróżnione nagrodą Diapason d’Or. Łukasz Borowicz prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.

Anna Bernacka - mezzosopran, fot. Karpati&Zarewicz

ANNA BERNACKA
Mezzosopran. Artystka wszechstronna. Posiada w swoim repertuarze ponad 50 partii operowych jest także cenioną wykonawczynią muzyki oratoryjno-kantatowej od muzyki dawnej po najnowszą. Debiutowała w 2006 roku w Oldenburgisches Staatstheater jako Driada w Ariadnie na Naxos Straussa.
Występuje zarówno na scenach polskich teatrów operowych: w Białymstoku, Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Łodzi, Szczecinie i Warszawie, w tym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej i Warszawskiej Opery Kameralnej, jak i na scenach europejskich, m. in. : Komische Oper w Berlinie i Staatsoper Stuttgart. W latach 2007–2017 związana z Operą Wrocławską, gdzie wykonywała m.in. partie Octaviana w Kawalerze srebrnej róży R. Straussa, Cherubina w Weselu Figara, Dorabelli w Così fan tutte i Donny Elviry w Don Giovannim Mozarta, Niklasa w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, Rosiny w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, Maryny Mniszek w Borysie Godunowie Musorgskiego, Maddaleny w Rigoletcie Verdiego czy Księcia Orlofskiego w Zemście nietoperza J. Straussa.
Współpracuje ponadto z Filharmonią Narodową, Podlaską, Dolnośląską, Śląską, Wrocławską, Łódzką, Bałtycką i Podkarpacką oraz z Filharmonią Kameralną w Łomży, a także z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, orkiestrą Capella Cracoviensis, Sinfonietta Cracovia, Mitteldeutsche Kammerphilharmonie, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense. Jej wykonań można było wysłuchać w ramach licznych festiwali, takich jak Wielkanocny Festiwal im. Ludwiga van Beethovena czy Festiwal Mozartowski w Warszawie.
W swojej karierze miała okazję pracować z wybitnymi reżyserami, jak Mariusz Treliński, Keith Warner, Ivo van Hoeve, David Pountney, Christopher Alden, Willy Decker, Moshe Leiser, Patrice Caurier, Lydia Steier, Benedict Andrews, Christoph Marthaler, Laco Adamik, Waldemar Zawodziński, oraz dyrygentami, w tym z, Partickiem Fournillierem, Stefanem Solteszem, Konradem Junghanelem Friedrichem Heiderem, Benjaminem Baylem, Keri Lynn-Wilson, Stefano Montanarim, Andriyem Yurkevych, José Marią Florêncio, Carlo Montanarim, Bassemem Akkikim, Stevenem Sloanem, Jackiem Kaspszykiem, Tadeuszem Kozłowskim, Jerzym Maksymiukiem, Łukaszem Borowiczem, Michałem Klauzą, Wojciechem Semerau-Siemianowskim.
Jest finalistką i laureatką wielu międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in. Konkursu im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, Konkursu im. Antonína Dvořáka w Karlowych Warach oraz Konkursu im. Haliny Halskiej-Fijałkowskiej we Wrocławiu. W 2015 roku zdobyła Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „najlepsza śpiewaczka” (rola w nowej inscenizacji Kawalera srebrnej róży), a w 2017 roku premierowej Goplanie Żeleńskiego z jej udziałem przyznano statuetkę International Opera Awards. W 2021 roku została laureatką programu „Scena dla muzyki polskiej”.
Kształciła się we wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie śpiewu solowego Ewy Czermak oraz hanowerskiej Hochschule für Musik und Theater w klasie Carol Richardson-Smith. Uczestniczyła ponadto w kursach tak znakomitych pedagogów, jak Teresa Berganza, Christa Ludwig, Teresa Żylis-Gara, Helena Łazarska i Ryszard Karczykowski.

Z poważaniem,

Biuro Koncertowe

Filharmonii Podkarpackiej

im. Artura Malawskiego w Rzeszowie

tel. + 48 17 862 85 07

www.filharmonia.rzeszow.pl

AB 15 listopada 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
STEPHEN ELLERY – dyrygent
OLIVER WASS – harfa

W programie:
K. Penderecki – Trzy utwory w dawnym stylu
A. Ginastera – Koncert na harfę op. 25
W. Walton – I Symfonia

Sala koncertowa Filharmonii Podkarpackiej tym razem gościć będzie dwóch artystów z Wielkiej Brytanii. Stephen Ellery, to dyrygent, dyrektor muzyczny Opery Polskiej w Londynie, który propaguje polską muzyką na całym świecie. Na scenie powitamy też harfistę Olivera Wassa, absolwenta renomowanej Guildhall School of Music & Drama, zwycięzcę wielu międzynarodowych konkursów harfowych.

Wieczór rozpocznie się lirycznie, delikatnym brzmieniem zespołu smyczkowego, a zakończy z symfonicznym rozmachem. Trzy utworów w dawnym stylu na orkiestrę smyczkową Krzysztofa Pendereckiego (1933 – 2020) zaczerpnięte zostały z obrazów dźwiękowych do filmów. Rozpoczynająca je Aria pochodzi z filmu dokumentalnego „Passacaglia na Kaplicę Zygmuntowską”(1968), a dwa następujące po niej Menuety z „Rękopisu znalezionego w Saragossie” (1964).

Koncert na harfę (1956) argentyńskiego kompozytora Alberto Ginastery(1916 – 1983), który zaprezentuje Oliver Wass, zaskoczy ostrością dysonansowego brzmienia, w które wpisany został energiczny rytm argentyńskiego tańca malambo.

Zdecydowana rytmika i szorstkość brzmienia, to także znaki firmowe Symfonii (1935) Sir William Turnera Waltona (1902 – 1983) – dzieła, które w Polsce nie często można usłyszeć. Jedna z najbardziej ekscytujących partytur brytyjskiej literatury muzycznej zachwyca oryginalnością języka harmonicznego i różnorodnością faktury orkiestrowej. Dzięki ogromnej skali emocji, które narastają w potężnych kulminacjach Symfonia Waltona trzyma słuchacza w ciągłym napięciu – aż do hymnicznego Finału.

Stephen Dominic Ellery jest muzykiem mieszkającym w Londynie. Dyrygował on orkiestrami w Europie, Azji i Ameryce Łacińskiej. Po odbyciu nauki pod kierunkiem Jerzego Katlewicza i Marka Stachowskiego w Polsce studiował dyrygenturę u Ilii Musina w Sankt Petersburgu. Stephen Dominic Ellery dorastał grając razem ze swoją matką, m.in. jazz i muzykę funk.

W Polsce Stephen Dominic Ellery dyrygował orkiestrami w Katowicach, Krakowie, Lublinie, Białymstoku, Bytomiu i Kielcach. W Londynie stworzył Operę Polską w Londynie (Polish Opera in London) i dyrygował inscenizacjami, m.in. Hrabiny, Strasznego Dworu, Halki, Jawnuty, Parii, Flisa, a także fragmentami nieukończonej opery Rokiczanka. W tym roku wystawiona będzie Verbum Nobile, Flisa, Widma oraz Sonety krymskie. W Meksyku wystąpił na bis z Tańcami góralskimi Moniuszki, a publiczność nagrodziła go długimi brawami na stojąco. Występował również z polską muzyką na całym świecie. Jego celem jest zachęcanie orkiestr z całego świata do wykonywania polskich utworów. Za swoje zasługi dla muzyki polskiej na całym świecie w 2023 r. otrzymał order od polskiego rządu.

Jest on częstym gościem Filarmonica de la Ciudad de Mexico, wraz z którą wystąpił z premierami kompozycji autorów meksykańskich, jak również arcydziełami muzyki meksykańskiej, takimi jak El Noche de las Mayas autorstwa Revueltasa, a także klasycznymi utworami, skomponowanymi w Europie w tym m.in. z Cudownym Mandarynem Bartoka, Mateuszem Malarzem Hindemitha czy Symfonią nr 2 Skriabina.
W Japonii Stephen Dominic Ellery dyrygował Filharmonią Tokijską, Filharmonią w Osace, orkiestrą symfoniczną Gunma, jak również mniejszymi zespołami, prezentując opery i dając koncerty.

W 2018 r. Stephen Dominic Ellery dyrygował koncertem, który odbył się w londyńskiej Royal Albert Hall dla uczczenia setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Z tej okazji zagrało i zaśpiewało tam też wiele gwiazd polskiej muzyki, jak Lombard, Edyta Górniak, Kuba Badach, Rafał Bartmiński, Aleksandra Kurzak i inni. 5600 osób przyszło na koncert, na którym wystąpił Polski chór składający się z Polaków zamieszkałych w Wielkiej Brytanii i w Gliwicach ze stowarzyszeniem międzynarodowej orkiestry obejmującej muzyków pochodzący, m.in. z Wielkiej Brytanii, Brazylii, Francji, Egiptu, Meksyku i Japonii.

Oliver Wass - harfa, fot. z arch. Filharmonii Podkarpackiej

Oliver Wass ukończył Guildhall School of Music & Drama jako jeden z najlepszych, gdzie studiował razem z Imogen Barford. Z wyróżnieniem ukończył także chemię na Uniwersytecie w Yorku.

Jest zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Suoni d’Arpa, który odbywa się we Włoszech, Międzynarodowego Konkursu Harfowego w Słowenii, a w Szeged otrzymał nagrodę jury na węgierskim Międzynarodowym Konkursie Harfowym. W maju 2016 r. został pierwszym harfistą w historii w związku z wykonaniem koncertu Ginastery. Przyznano mu wówczas najbardziej prestiżową nagrodę – złoty medal szkoły Guildhall. Wcześniejszymi laureatami konkursu byli, m.in. Jacqueline du Pré, Bryn Terfel oraz Tasmin Little.

Oliver Wass występował ze wszystkimi znaczącymi koncertami na harfę, w tym także Lyra Angelica ze stowarzyszeniem Orkiestry Filharmonicznej (Philharmonia Orchestra), Koncertem na flet i harfę Mozarta ze stowarzyszeniem The Mozartists w Wigmore Hall, Tańcami Debussy’ego z 12 Ensemble w Wigmore Hall, a w Barbican Hall dyrygował Koncertem na harfę Haendla.

Gra zarówno na harfach współczesnych, jak również na harfach dawnych, a niedawno wykonał Koncert na harfę Haendla ze stowarzyszeniem orkiestry English Concert w Wigmore Hall na harfie potrójnej.
Występował z recitalami w Purcell Room oraz Wigmore Hall, a jego występy zostały wysoko ocenione przez czasopismo Seen and Heard International za „niesamowitą dynamikę” i „godny podziwu zakres barw i ciepło dźwięków”.

Jest doświadczonym muzykiem orkiestrowym, który występował z Orkiestrą Symfoniczną Radia i Telewizji we Frankfurcie, Londyńską Orkiestrą Symfoniczną, Royal Northern Sinfonia oraz Ulster Orchestra.
Jako nastolatek Oliver Wass konstruował fajerwerki w piwnicy swoich rodziców i – o dziwo – nadal żyje.

Biuro Koncertowe
Filharmonii Podkarpackiej
im. Artura Malawskiego w Rzeszowie
tel. + 48 17 862 85 07
www.filharmonia.rzeszow.pl

BRZMIENIA WIELKIEGO EKRANU

10.11.2024, godz. 18.00
Zamek Kazimierzowski w Przemyślu

John Williams - muzyka z filmu Lista Schindlera
Harold Arlen - muzyka z filmu Czarnoksiężnik z krainy Oz
Leonard Bernstein - suita z filmu West Side Story
Ennio Morricone - muzyka z filmów: Dawno temu w Ameryce, Misja, Cinema
Paradiso, Malena
Georg Gershwin - Preludia
Henry Mancini - muzyka z filmu Śniadanie u Tiffany’ego

Przemyska Orkiestra Kameralna
Piotr Pławner - skrzypce/dyrygent
Dariusz Zboch - skrzypce/aranżacje
Monika Wilińska - fortepian

Muzyka filmowa często dostaje własne życie w postaci ścieżek dźwiękowych odtwarzanych poza filmem, dzięki czemu zyskuje dużą popularność. W tym koncercie będę to przeboje filmowe różnych gatunków.

KURYLEWICZ - POLSKIE DROGI

11.11.2024, godz. 18.00
Towarzystwo Muzyczne, Rynek 5

Andrzej Kurylewicz
I Kwartet smyczkowy
Dormitina per violino, viola e violoncello
Czułość, Modlitwa, Somnambulicy na fortepian solo
Sekwencje z filmów: Nad Niemnem, Polskie drogi, Lalka
Adagietto na fortepian i kwartet smyczkowy
Zegar słyszę wybija – pieśń do wiersza J. Kochanowskiego na fortepian solo.

Gabriela Kurylewicz
Rondinella per violoncello solo
Violesque per viola solo
Szkic morza w Karwi na fortepian solo
5 wierszy z tomu Karwia-świat: Moja odpowiedź, Wdzięczność, Prezent dla Boecjusza, Spójrz w niebo, Nie żałuję wcale.

Gabriela Kurylewicz – fortepian, wiersze, reżyseria
Kwartet Smyczkowy Piwnicy Kurylewiczów
Nicola Frankiewicz – skrzypce
Maria Strzelczyk – skrzypce
Beata Raszewska – altówka
Karolina Nowak-Waloszczyk – wiolonczela

Koncert jest prezentacją muzyki filmowej, jazzowej i klasycznej (kameralnej) wybitnego polskiego pianisty, puzonisty, trębacza, dyrygenta i kompozytora Andrzeja Kurylewicza. Poznamy muzykę pisaną dla filmu oraz mniej znaną muzykę autonomiczną kompozytora, a w II części także muzykę i poezje jego córki Gabrieli.

KONCERT SYMFONICZNY

AB 8 listopada 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
PIOTR PŁAWNER – dyrygent

W programie:
G. Mahler – I Symfonia D – dur „Tytan”

Koszt udziału: 50 zł
Koszt udziału (ulgowy): 40 zł

      Obok dzieł późnoromantycznego kompozytora – Gustava Mahlera (1860 – 1911) nie da się przejść obojętnie. Swoje symfonie – kolosy o monumentalnej konstrukcji i potężnej obsadzie orkiestry układał niczym mozaiki, mieszał „kolory” orkiestrowych barw, zestawiał kontrastowo odcinki tutti z brzmieniem kameralnym, czerpał inspirację z literatury, malarstwa, natury, używał cytatów z własnych pieśni, piosenek ulicznych, czy muzyki klezmerskiej. A wszystko po to aby uzyskać niezwykle intensywną ekspresję wyrazu. „Symfonia musi być taka, jak świat – powinna obejmować sobą wszystko” – mówił Mahler. I Symfonia (1885 – 1888), jeszcze najbardziej „tradycyjna” wyznacza kierunek drogi, jaką podążał Mahler w kolejnych symfoniach. Dzieło zostało pomyślane jako programowy poemat symfoniczny o tytule „Tytan”, odwołujący się do powieści Jeana Paula Richtera. Po nieudanej budapesztańskiej premierze dzieła (1889), Mahler odrzucił komentarz literacki wydrukowany w partyturze. Ostatecznie, po wielu próbach rekonstrukcji utworu nadał I Symfonii klasyczną, czteroczęściową formę. W pierwszej i trzeciej części znajdziemy wyraźnie powiązania ze zbiorem mahlerowskich Pieśni wędrowca czeladnika. W trzeciej części pojawia się także melodia popularnej piosenki Frere Jaques (Panie Janie), która brzmi nieco zaskakująco, w tonacji molowej, przybierając postać marsza żałobnego, a potem słychać echa muzyki klezmerskiej. Zrozumiałe stają się, w tym kontekście słowa Mahlera, że „komponowanie, to jak zabawa w budowanie z klocków”. Wykonanie dzieł Mahlera wymaga zawsze dobrego zrozumienia między orkiestrą, a dyrygentem. Tym razem batutę przejmie Piotr Pławner, jeden z najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji, zwycięzca X Międzynarodowego Konkursu im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, który z powodzeniem realizuje się także jako dyrygent.

Piotr Pławner należy do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji. “Ten młody człowiek jest fenomenem, to prawdziwy geniusz. Jego gra jest fascynująca, przemyślana do ostatniego niuansu. O tej interpretacji można mówić tylko w superlatywach“ – pisze o artyście gazeta „Stuttgarter Zeitung“,The Times pisze „to wyjatkowy, nieskazitelny talent ”, a Lord Yehudi Menuhin nazwał Piotra Pławnera skrzypkiem o fenomenalnych zdolnościach oraz jednym z najbardziej obiecujących talentów nadchodzącej ery.
Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat. Na estradzie debiutował w dziewiątym roku życia. Studia ukonczyl z wyroznieniem w Akademi Muzycznej w Lodzi. Po otrzymaniu stypendium Fundacji im. Henryka Szerynga w Monte-Carlo studiował w Bernie (Szwajcaria), gdzie w roku 1995 zostaje wyrozniony nagroda specjalną “Tschumi-Preis“ za najlepszy dyplom solistyczny.
Artysta jest laureatem wielu konkursów i przesłuchań w kraju i zagranica. Najwazniejsze z nich to zwyciestwa w X Międzynarodowym Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1991), Międzynarodowym Konkursie w Bayreuth (1991), w Miedzynarodowym Konkursie w Monte Carlo im Henryka Szerynga (1994) 44 Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium (1995 – najwyzszy laur przyznany w 55-letniej historii tego konkursu dopiero po raz trzeci).
Piotr Pławner był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, Fundacji Sztuki Dziecka, Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Fundacji im. Henryka Szerynga w Monaco. Wiele koncertuje w kraju i zagranicą jako solista i kameralista. Występował w wielu krajach europejskich, krajach arabskich, Azji oraz obu Amerykach. Występował z takimi zespołami jak orkiestry Bayerischen Rundfunk i Süddeutschen Rundfunk, Berner Symhonieorchester, Sinfonia Helvetica, Radio Kamerorkest Hilversum, Deutschen Kammerorchester, Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo oraz Netherlands Kammerorchester. Artysta współpracuje z najwybitniejszymi dyrygentami naszych czasów.
Brał udział w licznych znanych festiwalach, takich jak Braunschweiger Kammermusikpodium, Internationale Bachakademie Stuttgart, L`esplanade Saint-Etienne, Rheingau Festival, Printemps des Arts de Monte-Carlo, Internationale Festspiele Passau, Danos Festival, Grazer Frühling, Schlosskonzerte Thun, Musikfestival Braunwald oraz Al Bustan Festival oraz w wielu prestiżowych koncertach organizowanych dla znanych osobistości ze świata polityki (H. Kohla, R. Süssmuth, R. Dreifuss, F. Cotti, Książę Monaco Rainer III) i z okazji ważnych rocznic i wydażeń europejskich.
Artysta występuje w takich salach koncertowych, jak Tivoli Hall w Kopenhadze, Liederhalle w Stuttgarcie, Herkules Saal w Monachium, Concertgebouw w Amsterdamie, Chatelet w Paryżu, Palau de la Musica Catalona w Barcelonie, Teatro Monumental w Madrycie, Tonhalle w Zurichu, Victoria Hall w Genewie.
Piotr Pławner dysponuje rozległym repertuarem, począwszy od baroku po dzieła kompozytorów współczesnych (m. in. K. Penderecki, W.Lutosławski, E. Knapik, M. Feldman, S. Gubaidulina). Dokonał również wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce, Holandii, Niemczech, Danii, Hiszpanii, Szwajcarii i Austrii, m.in. dla Polskiego Radia i Telewizji, TV Hilversum, TV i Radia Bawarskiego, TV Espana, Radio France, SDR, WDR, SWR, DRS oraz ORF. W ostatnich latach dokonał archiwalnych nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (koncerty skrzypcowe H. Wieniawskiego, K. Szymanowskiego, M. Karłowicza, S. Prokofiewa i R. Schumanna) oraz z Orkiestrami Süddeutsche Rundfunk i Bayerische Rundfunk, Mitteldeutsche Rundfunk. W swoim dorobku ma także kilka płyt kompaktowych z utworami polskich kompozytorów. Koncert na skrzypce, fortepian i kwartet smyczkowy E. Chaussona został nagrodzony nagrodą “Fryderyk 2005“. Płyta z utworami kameralnymi Karola Szymanowskiego otrzymała prestiżową nagrodę i została wybrana “Płytą Roku 1998“ przez miesięcznik “Studio“. W roku 2007 otrzymał za płytę z koncertami skrzypcowymi Szymanowskiego i Karłowicza znaczącą nagrodę „The Strad Selection“ za najlepsze wykonanie koncertów, przyznaną przez miesięcznik „The Strad“. W roku 2009 otrzymał „Fryderyka“, tym razem za płytę z utworami Karola Szymanowskiego i Pawła Kochańskiego, nagraną wspólnie z Wojciechem Świtałą.
Gra i talent Piotra Pławnera została wielokrotnie uznana przez międzynarodową krytykę.
Jest zapraszanym jurorem w międzynarodowych konkursach muzycznych. Od 2006 roku jest prymariuszem światowej sławy kwintetu „I Salonisti“.
W 2015 roku odznaczony Brązowym Medalem Gloria Artis za zasługi w promowaniu muzyki polskiej zagranicą.
W marcu 2020 roku otrzymał „Fryderyka” za swoją najnowszą płytę CD z koncertami skrzypcowymi Emila Młynarskiego. Nagranie zostało dokonane z Filharmonią im. Artura Rubinsteina w Łodzi pod dyrekcja Pawła Przytockiego.
W roku 2021 odznaczony został Srebrnym Medalem Gloria Artis.
Od sezonu 2020/21 współpracuje w roli szefa artystycznego ze Śląską Orkiestrą Kameralną w Katowicach. W roku 2022 został szefem artystycznym orkiestry kameralnej Capella Bydgostiensis.
Piotr Pławner gra na skrzypcach T. Balestrieri.

Biuro Koncertowe

Filharmonii Podkarpackiej

im. Artura Malawskiego w Rzeszowie

tel. + 48 17 862 85 07

www.filharmonia.rzeszow.pl

3 listopada 2024, godz 18:00

Instytut Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego,

ul. Gen. J. Dąbrowskiego 83, Rzeszów

Patronat Honorowy Prezydenta Miasta Rzeszowa

W programie: Utwory L. van Beethovena, J. Brahmsa oraz prawykonanie utworu M. Zdunika.

Wykonawcy: Szymon Nehring – fortepian, Jakub Jakowicz – skrzypce, Marcin Zdunik – wiolonczela

Wstęp wolny

Szymon Nehring – fortepian

Szymon Nehring jest jednym z najbardziej utalentowanych i obiecujących pianistów młodego pokolenia w Polsce. Pianista jest jedynym Polakiem, który otrzymał pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Artura Rubinstein w Tel Awiwie. W wieku 19 lat był również finalistą Międzynarodowego Konkursu im. F. Chopina w Warszawie. Szymon występuje z takimi orkiestrami jak Sinfonia Varsovia, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestra Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, Narodowa Orkiestra Izraela, Bamberger Symphoniker, Symphoniker Hamburg, Orchester Philharmonique de Marseille i Orchestre Paseloup we Francji oraz Orkiestra XVIII Wieku z takimi dyrygentami jak John Axelrod, Łukasz Borowicz, Sylvain Cambreling, Karina Canellakis, Pablo Heras-Casado, Marzena Diakun, Lawrence Foster, Giancarlo Guerrero, Jacek Kaspszyk, Grzegorz Nowak, Pawel Przytocki, George Tchitchinadze, David Zinman i Omer Meir Wellber. Występował oraz nagrywał z Krzysztofem Pendereckim.

Szymon Nehring występował w takich salach jak Carnegie Hall, Tonhalle Zürich, Elbphilharmonie w Hamburgu, Palau de la Música Catalana w Barcelonie, Auditorio Nacional w Madrycie, Konzerthaus w Berlinie, DR Koncerthuset w Kopenhadze, Musikverein w Wiedniu oraz Prinzregententheater i Herkulessaal w Monachium. Artysta wydał do tej pory kilka płyt, zarówno recitalowych jak i z orkiestrą. Wśród nagrań znajdują się koncerty fortepianowe F. Chopina pod batutą Krzysztofa Pendereckiego. W sezonie 2024/2025 ukażą się dwa nowe wydawnictwa – pierwsze z nich będzie się skupiać na Minimalizmie w muzyce, drugie będzie pierwszą częścią cyklu Chopinowskich nagrań dla Instytutu F. Chopina w Warszawie. Pianista wystąpi między innymi w takich salach jak Bozar w Brukseli, Laeiszhalle w Hamburgu i La Seine Musicale w Paryżu. Zaplanowana jest także trasa Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia z jego udziałem pod batutą Marin Alsop.

Początkowo był uczniem Zespołu Szkół Muzycznych I stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie (2002–2008), a następnie Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Krakowie (2008–2014), którą ukończył z wyróżnieniem, będąc w klasie fortepianu mgr Olgi Łazarskiej. Następnie studiował na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie prof. Stefana Wojtasa oraz w okresie 2017–2019 na amerykańskim Uniwersytecie Yale w New Haven u prof. Borisa Bermana. Od 2020 roku jest doktorantem Szkoły Doktorskiej Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie prof. Katarzyny Popowej-Zydroń. W 2015 został laureatem stypendium Krystiana Zimermana.

Szymon Nehring fortepian, fot. SPMK

Jakub Jakowicz – skrzypce

Gry na skrzypcach uczył się u swojego ojca Krzysztofa Jakowicza, pod którego kierunkiem studiował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Był również ostatnim uczniem jednego z twórców polskiej szkoły skrzypcowej, prof. Tadeusza Wrońskiego. Koncertuje od 11 roku życia. Grał ze wszystkimi czołowymi polskimi orkiestrami. W 1998 r., na zaproszenie Krzysztofa Pendereckiego, wystąpił na festiwalu imienia kompozytora w Krakowie, prezentując Capriccio per violino e orchestra pod batutą Jerzego Maksymiuka.

W 2001 r. skrzypek zadebiutował z Filharmonikami Monachijskimi pod dyrekcją Pinchasa Steinberga, wykonując I Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego. Od tego czasu występował jako solista z wieloma renomowanymi orkiestrami, m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orchestra del Maggio Musicale we Florencji, Filharmonią Czeską w Pradze, Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie, Filharmonią Drezdeńską, Orchestre de la Suisse Romande w Genewie, Orquesta Nacional w Madrycie, Royal Stockholm Philharmonic, Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo i Concerto Köln. Współpracował z takimi dyrygentami, jak Pinchas Steinberg, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Yan Pascal Tortelier, Eiji Oue, Marek Pijarowski, Krzysztof Penderecki, Agnieszka Duczmal, Kirill Karabits, Michail Jurowski, Marc Minkowski czy Stefan Solyom. W latach 2009 oraz 2011 na zaproszenie Antoniego Wita artysta brał udział jako solista w tournées koncertowych Orkiestry Filharmonii Narodowej w Wielkiej Brytanii.

Jako kameralista Jakub Jakowicz od lat tworzy duet skrzypcowy z ojcem, Krzysztofem. Od 2000 r. gra z pianistą Bartoszem Bednarczykiem – wspólnie nagrali płyty Subito (Polskie Radio), Beethoven Violin Sonatas (Subito Records), krążek z Partitą Witolda Lutosławskiego (CD Accord) oraz płytę z muzyką kameralną Franza Schuberta (Polskie Radio). Artysta występował ponadto z takimi muzykami, jak Heinz Holliger, Paul Gulda, Jan Krzysztof Broja, Michel Lethiec, Anna Maria Staśkiewicz, Ruth Killius, Katarzyna Budnik-Gałązka, Ryszard Groblewski, Avri Levitan, Ursula Smith, Daniel Müller-Schott, Andrzej Bauer, Rafał Kwiatkowski, Marcin Zdunik, Karol Marianowski oraz Zvi Plesser. Jest również związany z dwoma kwartetami smyczkowymi: w latach 2008–2014 był prymariuszem Lutosławski Quartet, z którym dokonał m.in. nagrania kompletu kwartetów smyczkowych Grażyny Bacewicz, a od 2006 r. jest członkiem Zehetmair Quartet, zespołu stworzonego przez austriackiego skrzypka i dyrygenta Thomasa Zehetmaira. Płyta zespołu (ECM) z utworami Béli Bartóka i Paula Hindemitha otrzymała nagrodę Diapason d’Or de l’Année 2007. Jakub Jakowicz w Zehetmair Quartet występował m.in. w Filharmonii Berlińskiej, Wigmore Hall w Londynie, Suntory Hall w Tokio, Gulbenkian Center w Lizbonie, Konzerthaus w Wiedniu, Zankel Hall i Y Hall w Nowym Jorku, a także na słynnych festiwalach muzycznych, m.in. w Schleswig-Holstein, Salzburgu, Lucernie, Aldeburgh czy Edynburgu. W 2014 r. zespół otrzymał prestiżową Nagrodę im. Paula Hindemitha Miasta Hanau.

Jakub Jakowicz jest laureatem pierwszych nagród na konkursach skrzypcowych w Lublinie (1993), Wattrelos we Francji (1995) i Takasaki w Japonii (1999). W 2001 r. został jednym z trzech zwycięzców Międzynarodowej Trybuny Młodych Wykonawców w Bratysławie, organizowanej pod auspicjami Europejskiej Unii Radiowej i Międzynarodowej Rady Muzyki UNESCO. W 2002 r. otrzymał nagrodę Fundacji polsko-japońskiej dla najlepiej zapowiadającego się skrzypka młodej generacji. Jest także laureatem Paszportu „Polityki” za rok 2003. W 2007 r. otrzymał nagrodę „Orfeusz” podczas Festiwalu „Warszawska Jesień”, zaś w roku 2018, w uznaniu za wybitny wkład w upowszechnienie muzyki Witolda Lutosławskiego, został uhonorowany Medalem 100-lecia urodzin kompozytora, przyznawanym przez Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.

Artysta nosi tytuł doktora sztuk muzycznych. Uczy gry skrzypcowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Gra na instrumencie Braci Gand (Paryż, 1859), dzięki uprzejmości Fondation Jerzy Semkow.

Jakub Jakowicz - skrzypce, fot. SPMK

Marcin Zdunik – wiolonczela

Polski wiolonczelista, solista i kameralista. Wykonuje muzykę od renesansu po dzieła najnowsze, improwizuje, aranżuje i komponuje. Jest zapraszany do udziału w prestiżowych festiwalach muzycznych – BBC Proms w Londynie, Progetto Martha Argerich w Lugano oraz Chopin i Jego Europa w Warszawie. Kompozycja i improwizacja stanowią dla niego ważną przestrzeń wyrazu osobistych myśli muzycznych. W ostatnim czasie powstał między innymi „Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową Ghosts of the past”, prawykonany przez kompozytora z Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia
„Amadeus” pod dyr. Anny Duczmal-Mróż, „Kwartet fortepianowy”, kantata „Cor Jesu” na tenor, chór i orkiestrę, oraz utwór „Da Pacem Domine” na wiolonczelę solo i siedem wiolonczel. Zdunik jest również autorem muzyki do kilku spektakli teatralnych. Improwizuje solo oraz w duecie z pianistą Aleksandrem Dębiczem, dokonał również wielu aranżacji na różne składy wykonawcze. Wystąpił jako solista na estradach wielu renomowanych sal, m.in. Carnegie Hall w Nowym Jorku, Konzerthaus w Berlinie, Cadogan Hall w Londynie i Rudolfinum w Pradze.

Wielokrotnie partnerowały mu znakomite zespoły – m.in. Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie, Praska Orkiestra Kameralna, European Union Chamber Orchestra, Orkiestrą Sinfonia Varsovia i City of London Sinfonia, a także wybitni dyrygenci – np. Andrzej Boreyko, Antoni Wit i Andres Mustonen. Ważną rolę w jego życiu artystycznym odgrywa współpraca z inspirującymi muzykami, m.in. z Nelsonem Goenerem, Rafałem Blechaczem, Krzysztofem Jakowiczem, Bomsori Kim, Szymonem Nehringiem, Aleksandrem Dębiczem, Katarzyną Budnik i Jakubem Jakowiczem. W ramach festiwalu Chamber Music Connects the World miał przywilej koncertować wspólnie z Gidonem Kremerem i Yuri Bashmetem. W sezonie artystycznym 2016/17 był artystą rezydentem Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Był wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych konkursach i festiwalach muzycznych. W 2007 roku został laureatem I nagrody, Grand Prix oraz 9 innych nagród w VI Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. W 2008 roku reprezentował Polskie Radio w Bratysławie na Międzynarodowym Forum Młodych Wykonawców organizowanym przez Europejską Unię Radiową (EBU) zwyciężając i zdobywając tytuł New Talent 2008. W 2009 roku otrzymał nagrodę Gwarancja Kultury przyznaną przez TVP Kultura. W czerwcu 2009 roku ukazała się debiutancka płyta Marcina Zdunika zrealizowana z udziałem Orkiestry Kameralnej Wratislavia, pod kierownictwem Jana Staniendy, zawierająca m.in. nagrania dwóc koncertów wiolonczelowych J.Haydna. Za płytę tę otrzymał nagrodę Fryderyk 2010. Zdunik na płyty nagrał także również komplet utworów na wiolonczelę i fortepian Roberta Schumanna (z pianistką Aleksandrą Świgut; NIFC 2014), „Fantazję na wiolonczelę i orkiestrę” M.Weinberga (z Orkiestrą Sinfonia Varsiovia pod dyr. A.Mustonena; TWON 2015), muzykę kameralną Fryderyka Chopina (Chopin. Chamber Music; z pianistą Szymonem Nehringiem i altowiolistą Ryszardem Groblewskim, NIFC 2020) oraz szereg kompozycji kameralnych. Dwupłytowy album Bach Stories został nagrany przy współudziale pianisty Aleksandra Dębicza i wydany nakładem firmy Warner Classics. Dwie spośród ostatnich płyt Zdunika uhonorowane zostały nagrodą Fryderyk: album Words of Mystery zarejestrowany wspólnie z Zespołem Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia pod dyr. Anny Szostak oraz nagranie II Koncertu wiolonczelowego Pawła Mykietyna, w którym artysta współpracował z Orkiestrą Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu pod dyrekcją Bassema Akiki. Marcin Zdunik dokonał również wielu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji oraz dla Radia Słowackiego.

Zdunik kształcił się pod kierunkiem wybitnych muzyków – Andrzeja Bauera i Juliusa Bergera. Wiedzę muzykologiczną zgłębiał podczas studiów w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem prof. Szymona Paczkowskiego. Praca magisterska “Bach w poszukiwaniu ideału. Cztery wersje Pasji Janowej BWV”; otrzymała pierwszą nagrodę w konkursie im. Zofii Lissy. Marcin Zdunik jest laureatem Stypendium dla wybitnych młodych naukowców przyznawanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2016-2019). Artysta prowadzi klasy wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Gdańsku i w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W kwietniu 2021 otrzymał tytuł profesora sztuki w dyscyplinie sztuki muzyczne, zaś w 2020 przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznakę honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej.Marcin Zdunik - wiolonczela, fot. SPMK

LAWENDOWE WZGÓRZA

5.11.2024, godz. 18.00
Towarzystwo Muzyczne, Rynek 5

Piotr Pławner – skrzypce
Monika Wilińska – fortepian

Ludwig van Beethoven
Sonata skrzypcowa A-dur op. 47, "Kreutzerowska"
1. Adagio sostenuto - Presto
2. Andante con Variazioni
3. Presto

John Williams
3 utwory z filmu Lista Schindlera na skrzypce i fortepian
1. Temat z Listy Schindlera
2. Miasto żydowskie (Getto krakowskie - zima 1941)
3. Wspomnienia

Sonata skrzypcowa A-dur op. 47 swą nazwę zawdzięcza dedykacji Rodolphe Kreutzerowi, ale faktycznie została napisana dla innego, utalentowanego skrzypka, nadwornego muzyka księcia Walii Polgreena Bridgetowera. Zafascynowany jego oryginalną i żywiołową grą Beethoven chciał z nim wspólnie wystąpić w Wiedniu, zatem w ekspresowym tempie napisał 2 części sonaty, dołączając gotową trzecią, przeznaczoną jako finał dla innego utworu. Zgodne z przeznaczeniem dla świetnego skrzypka, sonata jest wirtuozowska, pełna oryginalnych pomysłów melodycznych i harmonicznych, a pierwsze wykonanie przyniosło sukces zarówno skrzypkowi, jak i Beethovenowi. Rodolphe Kreutzer nigdy dedykowanej mu sonaty nie wykonał publicznie.

Sonata skrzypcowa A-dur op. 47, Kreutzerowska Beethovena, pojawia się w filmach: Sonata Kreutzerowska (1915, 1927, 1956, 1987, 2008), Wieczna miłość (1994), Joueur de violon (1994), Mother Night (1996)

Lista Schindlera to nagrodzony siedmioma Oscarami – w tym za muzykę - film Stevena Spielberga opowiadający autentyczną historię uratowania grupy Żydów przed zagładą przez niemieckiego przedsiębiorcę.
Tytuł koncertu nawiązuje do brytyjskiego filmu Charlesa Dance’a Lawendowe wzgórze opowiadającego o zabłąkanym u wybrzeży Kornwalii chłopcu z Polski, który okazuje się zdolnym skrzypkiem. Przygarnięty przez dwie starsze panie próbuje robić karierę muzyczną. Twórcy filmu wykorzystują muzykę klasyczną z repertuaru skrzypcowego.

2 listopada 2024 roku, godz. 18:00
Instytut Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego,
ul. Gen. J. Dąbrowskiego 83, Rzeszów

Wstęp wolny

W programie: Utwory J. Brahmsa.

Wykonawcy: Dorota Szczepańska – sopran, Hanna Hipp – mezzosopran, Karol Kozłowski – tenor, Łukasz Hajduczenia – baryton, Zarębski Piano Duo: Grzegorz Mania – fortepian, Piotr Różański – fortepian

Dorota Szczepańska – sopran. Wykonała m.in. główną partię w „Semele” G.F. Haendla pod batutą Howarda Armana w Hannoverze oraz partię Marii w „Lazarus” F. Schuberta pod batutą Trevora Pinnocka podczas Potsdamer Winteroper. Wystąpiła podczas Baltic Sea Festival w Sztokholmie razem z Christina Pluhar i L’Arpeggiata śpiewając u boku Céline Sheen, Luciana Mancini, Vincenzo Capezzuto, Alessandro Giangrande and João Fernandes, a także dokonała nagrania tytułowej roli w operze „La Circe” A. Stradelli dla ARCANA, podczas Festival Barocco Alessandro Stradella razem z Ensemble Mare Nostrum, Mauro Borgioni pod dyrekcją Andrea de Carlo, jak również partię Madre w dziele „Santa Rosa” A. Melani. Wykonała również partię La Madre w oratorium „San Giovanni Battista” Stradellego u boku m.in. Topi Lehtipuu i Sylvii Frigato w Teatro Carlo Felice w Genovie. Koncert został wybrany IL MEGLIO DEL 2021 przez OperaClick, czyli jednym z najlepszych wydarzeń 2021 roku.

W 2022 wystąpiła jako Galatea w Haendlowskim dziele „Acis and Galatea” w Polskiej Operze Królewskiej pod dyrekcją Krzysztofa Garstki oraz wykonała partię Orlanda w wersji koncertowej opery „Argenore” W. von Bayreuth pod batutą Antoniusa Adamske. Wcieliła się również w postać Cuzzoni w spektaklu „Cuzzoni&Bordoni, Rival Queens” śpiewając u boku Anny Radziejewskiej pod kierownictwem muzycznym Lilianny Stawarz. Brała udział w dwóch światowych premierach oper barokowych : wystąpiła, jako Tamiri w „Semiramide riconosciuta” L. Vinci pod batutą Marco Vitale razem z Royal Baroque Ensemble w Teatrze Stanisławowskim w ramach Festiwalu Oper Barokowych Dramma Per Musica w Warszawie, a także jako Segimiro w operze „Arminio” A. Hasse’go wystawionego m.in w Pradze, razem z {oh!} Orkiestra Historyczna pod dyrekcją Martyny Pastuszki.

Wraz z orkiestrą Sinfonia Varsovia dokonała nagrania muzyki do baletu „Stín” B. Martinů pod batutą Iana Hobsona w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. W 2016 roku nagrała „Ave Maria” Krzysztofa A. Janczaka – razem z London Symphony Orchestra pod batutą Lee Reynoldsa, a w 2019 „Amen” razem z Bulgarian Symphony Orchestra pod batutą Deana Pavlova. Nagrała również dwie płyty z dziełami G.S. Mayr’a (1763–1845) razem z Concerto de Bassus wydane przez NAXOS oraz tytułową rolę w operze „La Circe” A. Stradelli dla ARCANA, podczas Festival Barocco Alessandro Stradella razem z Ensemble Mare Nostrum, Mauro Borgioni pod dyrekcją Andrea de Carlo. Płyta pojawi się wkrótce. W 2019 nagrała cykl pieśni „Słopiewnie” Karola Szymanowskiego razem z pianistą – Justusem Zeyenem. W 2021 dokonała nagrania dzieł Hassego razem z Mädchenchor Hannover pod batutą Andrea’a Felber’a. Płyta pojawi się niebawem. W 2022 roku ukazała się pierwsza EP projektu Lamento Project stworzonego przez artystkę razem z Alonem Sariel’em oraz Peterem Schwebs’em. Sopranistka, poza repertuarem klasycznym, wykonuje również muzykę filmową. Brała m.in. udział w Festiwalu Filmowym Transatlantyk na zaproszenie Jana A.P. Kaczmarka, a w 2019 roku nagrała muzykę do serialu Canal + „Zasada przyjemności” skomponowaną przez Michała Lorenca. Nagrała także muzykę do filmu „Zerwany kłos”, razem z Polską Orkiestrą Radiową, „Even Mice Belong in Heaven” (film wciąż zdobywa wiele prestiżowych nagród) oraz „Czarna Owca” Krzysztofa A. Janczaka. Nagrań dokonał Rafał Paczkowski.

Sopranistka uczestniczyła w wielu koncertach i międzynarodowych festiwalach m.in. Opera Rara, na którym wykonała m.in. Suitę Liryczną A. Berga razem z Airis String Quartet oraz recital u boku Marka Toporowskiego; Festival Barocco Alessandro Stradella, Segni Barocci Foligno, Kromer Festiwal Biecz wcielając się w rolę Arianny w dziele Haydna „Ariannaa Naxos” u boku Martyny Pastuszki i {oh!} Orkiestry Historycznej. Streaming z tego koncertu został wyemitowany m.in. przez TVP Kultura. Wystąpiła także na Festiwalu Baroque Factory, Lied Festival w Hannoverze, Allgemein Festlicher Musiksommer Festival w Ingolstadt, Festiwalu Allegro Vivo w Horn razem z Tschechische Philharmonie Brünn pod batutą Bijan Khadem‐Missagh, na Festiwalu Kolory Polski organizowanym przez Filharmonię Łódzką, XIV Festiwalu Telemannowskim, Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju wraz z Krynicką Orkiestrą Zdrojową pod batutą Mieczysława Smydy. Zaprezentowała pieśni Raul’a Koczalskiego na Letnim Festiwalu Pieśni Kompozytorów Polskich. Wystąpiła także na Festiwalu Legnickie Conversatorium Organowe wykonując m.in. „Magnificat” Michała Sławeckiego na koncercie finałowym wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Sławomira Bronka oraz „Rapsod” Stanisława Moryty pod batutą Szymona Morusa. Wielokrotnie pojawiła się również na Festiwalu Strefa Ciszy wykonując m.in. muzykę hiszpańską wraz z Leszkiem Potasińskim.

Dorota Szczepańska - sopran, fot. SPMK

Hanna Hipp – mezzosopran. Absolwentka Gdańskiej Akademii Muzycznej oraz londyńskich kursów operowych (Guildhall School of Music and Drama; National Opera Studio oraz była uczestniczka prestiżowego Programu Młodych Artystów Jette Parker w Royal Opera House, Covent Garden), należy do czołowych śpiewaczek operowych młodego pokolenia. Żarliwe i pełne pasji śpiewanie Hanny Hipp sprawia, że jest ona jedną z ulubionych artystek wykonujących główne role lirycznego mezzosopranu na całym świecie.

Wśród jej ostatnich ról znajdują się krytycznie doceniona kreacja Offred w “Opowieści podręcznej” w Królewskim Teatrze Duńskim (Jessica Cottis), Der Komponist w “Ariadnie na Naxos” na Festiwalu Operowym w Glyndebourne (Cornelius Meister) oraz w Opera North (Antony Hermus), Dorabella w “Così fan tutte” w Seattle Opera (Paul Daniel), English National Opera (Kerem Hasan) i New Zealand Opera (Natalie Murray Beale), a także Cherubino w “Weselu Figara” w Royal Opera House, Covent Garden (Antonio Pappano). Coraz bardziej rozchwytywana na scenach koncertowych, w sezonie 2023/24 Hanna Hipp wystąpi z Marc Soustrot i Malmö Symphony Orchestra w ramach Viva España, wykonując “El amor brujo” De Falla, z Dinis Sousa i Royal Northern Sinfonia w “Mszy nr 3” Brucknera w Sage Gateshead oraz ponownie z Sir Simonem Rattle i London Symphony Orchestra w koncertowym wykonaniu “Jenůfy” po jej niedawnym występie w “Stabat Mater” Szymanowskiego w Barbican.

Wśród innych ważnych ostatnich koncertów warto wymienić Ein Page (Salome) zarówno na Festiwalu w Bergen, jak i Edynburgu pod batutą Ed Gardner, Der Trommler w “Der Kaiser von Atlantis” Ullmanna z BBC Symphony Orchestra pod kierunkiem Josepa Ponsa, tytułową rolę w “Zanetto” Mascagniego z orkiestrą Scottish Opera pod batutą Davida Parry, oraz Rossweise (Die Walküre) z London Philharmonic Orchestra pod kierunkiem Vladimira Jurowskiego. Wyróżniające się pozycje w jej repertuarze obejmują “III Symfonię” Mahlera (Royal Philharmonic Orchestra/Vasily Petrenko), “Altową Rapsodię” Brahmsa (Bournemouth Symphony Orchestra/David Hill), a także szczególną bliskość z “Les nuits d’été” Berlioza, które wykonywała z BBC Symphony Orchestra, Orchestre de Chambre de Paris, City of Birmingham Symphony Orchestra oraz Oulu Symphony Orchestra. Występy w IX Symfonii Beethovena przyniosły jej debiuty z Oslo Philharmonic Orchestra, Hamburger Symphoniker, Philharmonia Orchestra, a ostatnio także z Wiener Konzerthausorchester i Orchestre de la Suisse Romande pod batutą Klausa Mäkelä i Jonathana Notta. Była członkinią programu Jette Parker Young Artist w Royal Opera House, gdzie występowała w głównych rolach, w tym jako Magdalene (Die Meistersinger von Nürnberg) oraz debiutując w roli Hänsel w nowej produkcji Antony’ego McDonalda “Hänsel und Gretel” pod batutą Sebastiana Weigle. Na innych scenach w Wielkiej Brytanii Hanna Hipp wykonała swoją pierwszą Varvarę (Katya Kabanova) dla Scottish Opera, tytułową rolę w “Fantasio” Offenbacha oraz swój pierwszy Octavian (Der Rosenkavalier) dla Garsington Opera. Wśród jej międzynarodowych debiutów znalazły się występy w Teatro Real Madrid jako Frances, hrabina Essex (Gloriana) w nowej produkcji Davida McVicara pod batutą Ivora Boltona, w Dutch National Opera jako Ein Page w nowej produkcji Ivo van Hove’a pod batutą Daniele Gattiego oraz zarówno jako Isolier (Le Comte Ory), jak i Beatrice (Beatrice i Benedict) dla Seattle Opera.

Hanna Hipp - mezzosopran, fot. Gerard Collett /SPMK

Karol Kozłowski – tenor. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie Stanisława Daniela Kotlińskiego oraz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (wydział rzeźby). Uczestniczył w kursach mistrzowskich Ryszarda Karczykowskiego, Rolanda Paneraia, Salvatora Fisichellego, Sylvii Geszty, Heleny Łazarskiej i Claudia Desderiego. Otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Hariclei Darclée (Rumunia, 2005). W latach 2007–2009 był solistą Opery Wrocławskiej, w której zadebiutował jako Alfred w Zemście nietoperza Johannesa Straussa. Występował na takich scenach, jak wersalski Théâtre Montansier, Łotewska Opera Narodowa w Rydze, Staatstheater am Gärtnerplatz w Monachium, Opera Kijowska oraz Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie (role Vitellozza w Lukrecji Borgii Donizettiego, Misaiła w Borysie Godunowie Musorgskiego, Damazego w Strasznym dworze Moniuszki, Młodego sługi w Elektrze Ryszarda Straussa, Kudriasza w Katii Kabanowej Janáčka, Gora w Madame Butterfly Pucciniego, Nauczyciela tańca i Latarnika w Manon Lescaut Pucciniego oraz Księdza Mignon w Diabłach z Loudun Pendereckiego).

Artysta jest też cenionym wykonawcą dzieł epoki baroku i współpracuje z większością polskich zespołów barokowych, w tym z Capellą Cracoviensis, Wrocławską Orkiestrą Barokową, {oh!} Orkiestrą Historyczną i Arte dei Suonatori. Występował pod batutą m.in. Fabia Bonizzoniego, Andreasa Speringa, Andrew Parrotta, Konrada Junghänela, Helmutha Rillinga, Joshuy Rifkina i Jana Tomasza Adamusa. W 2014 r. Andrzej Kwieciński zadedykował mu Canzon de’ baci na tenor i orkiestrę, a Paweł Mykietyn powierzył mu w operze Czarodziejska góra rolę Settembriniego. Dla wytwórni DUX artysta zarejestrował albumy, m.in. Pieśni Paderewskiego, a także Schubertowskie: Piękną młynarkę i Podróż zimową.

Karol Kozłowski - tenor, fot. SPMK

Łukasz Hajduczenia – baryton ukończył wydział wokalny warszawskiego UMiFC w klasie prof. Jerzego Knetiga, Guildhall School of Music and Drama w Londynie oraz wydział operowy londyńskiego Associated Studios. Jest laureatem wielu konkursów wokalnych, między innymi: XV Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu, II Międzynarodowego Konkursu duetów „Pianovoce” w Moskwie, XIX Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi oraz 54 Międzynarodowego Konkursu im. Francisco Vinasa w Barcelonie.

W 2012 roku wziął udział w prestiżowej Georg Solti Accademia di Bel Canto we Włoszech, uczestniczył w kursach prowadzonych m. in. przez Teresę Żylis–Garę, Wiesława Ochmana, Andre Orlowitza, Laurę Sarti oraz Jerzego Artysza. W 2017 roku został zaproszony do festiwalu International Opern Werkstatt w Szwajcarii, gdzie na wielu scenach z powodzeniem wykonywał utwory K. Szymanowskiego oraz fragmenty oper K. Pendereckiego, W. A. Mozarta i G. Verdiego. Koncertował na wielu scenach polskich i zagranicznych. Kreował postaci Hrabiego Almavivy w „Le nozze di Figaro” W. A. Mozarta, Marcella w „La Boheme” G. Pucciniego, Jontka w „Halce wileńskiej” St. Moniuszki oraz Eneasza w „Dydonie i Eneaszu” H. Purcella. Jego działalność artystyczna w znacznym stopniu obejmuje muzykę oratoryjną, kameralną oraz współczesną.

Łukasz Hajduczenia - baryton, fot SPMK

Zarębski Piano Duo: Grzegorz Mania ukończył z wyróżnieniem studia pianistyczne pod kierunkiem prof. Stefana Wojtasa w Akademii Muzycznej w Krakowie, równocześnie na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył studia prawnicze. W 2017 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych za pracę poświęconą muzyce w prawie autorskim, przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Janusza Barty. Ukończył również z wyróżnieniem studia pianistyczne w Guildhall School of Music and Drama w Londynie, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Martina Rosco’e, prof. Charles’a Owen’a oraz prof. Caroline Palmer. Jako solista i kameralista występował w kraju i za granicą, koncertując m.in. w Filharmonii Krakowskiej, Zielonogórskiej, NOSPR, St. Martin in the Fields w Londynie, a takżew Operze oraz Konserwatorium Muzycznym w Hanoi (Wietnam). Występował m.in. podczas Festiwalu „Emanacje” oraz Dni Muzyki Feliksa Mendelssohna. Regularnie koncertuje w Wielkiej Brytanii, wykonując repertuar solowy i kameralny, koncertował także we Francji, w Norwegii, Niemczech, Austrii, Włoszech, Islandii, Izraelu i Stanach Zjednoczonych. Uczestniczył w warsztatach wykonawczych i klasach mistrzowskich m.in. z: Krzysztofem Śmietaną, Wiesławem Kwaśnym, Peterem S. Buck’iem, Anthonym Spiri’m, Triem Altenberg, Jerome’m Rose’m, Wolfgangiem Redik’iem, Ewą Bukojemską, Alisdair’em Beatson’em, Carole Pressland, Victorem Rosenbaum’em, Kają Danczowską. Był uczestnikiem Międzynarodowych Kursów Muzyki Kameralnej w Puławach (2003-2005), a także finalistą międzynarodowych konkursów kameralnych i solowych.

Jest doświadczonym i wszechstronnym muzykiem-kameralistą i akompaniatorem nagradzanym podczas konkursów instrumentalnych. Współpracował z wieloma znakomitymi solistami, wspólnie z pianistą Piotrem Różańskim współtworzy Zarębski Piano Duo. Uczestniczył w wielu konferencjach naukowych, jest autorem i współautorem artykułów i glos prawniczych, a także współautorem podręcznika do prawa autorskiego dla nauczycieli szkół artystycznych. Wspólnie z dr hab. Moniką Gardoń-Preinl przygotował dla PWM podręcznik do czytania a vista dla uczniów średnich szkół muzycznych. Obecnie pracuje jako nauczyciel fortepianu, akompaniator, a jednocześnie jako radca prawny współpracuje z Grupą Adwokacką Kraków. Jest współzałożycielem oraz prezesem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kameralistów. Koordynował liczne projekty krajowe i międzynarodowe, m.in. wymiany młodzieży, tournée koncertowe oraz organizację festiwali, konkursów i konferencji naukowych. W 2018 r. otrzymał (wspólnie z prof. S. Wojtasem) Nagrodę Województwa Małopolskiego Ars Quaerendi za wybitne działania na rzecz rozwoju i promocji kultury. Jest także stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Grzegorz Mania - fortepian, fot. Natalia Jansen

Zarębski Piano Duo: Piotr Różański studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Ewy Bukojemskiej (studia magisterskie) oraz prof. Katarzyny Popowej-Zydroń (studia licencjackie). W zakresie kameralistyki kształcił się przez pięć lat w klasie prof. Janiny Romańskiej-Werner. W 2014 roku uzyskał stopień doktora sztuki, a w 2019 – stopień doktora habilitowanego sztuki. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej w Krakowie, równolegle prowadząc klasę fortepianu w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II st. im. F. Chopina w Krakowie.

Jest laureatem licznych konkursów pianistycznych i kameralnych, zarówno ogólnopolskich jak i międzynarodowych, m.in. XXXVIII Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina (Warszawa 2006 – I nagroda), Konkursu Pianistycznego o stypendium fundacji YAMAHA (Gdańsk 2008 – I nagroda), Niezależnego Międzynarodowego Konkursu Indywidualności Muzycznych (Kijów 2010 – III nagroda). Był również półfinalistą Piano-e-Competition (Minneapolis 2009), Konkursu Euroradia (Bratysława 2009) oraz Konkursu im. J. Brahmsa (Pörtschach 2011). Był także wielokrotnie nagradzany za wyróżniający się akompaniament (Dąbrowa Górnicza 2010, Żywiec 2014, Nowy Targ 2016, Skierniewice 2016, Ostrava 2017).

Koncertował w Polsce i wielu innych krajach europejskich (m.in. w Czechach, na Cyprze, w Szwajcarii, Finlandii, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, na Litwie, Ukrainie), a także w Izraelu i Stanach Zjednoczonych. Jako kameralista współpracował m.in. z Kają Danczowską, Marią Sławek, Grzegorzem Manią, Piotrem Reichertem, Marcinem Zdunikiem, Rafałem Kwiatkowskim, Robertem Kabarą, Piotrem Lato, Jackiem Ozimkowskim, Julią Malik, Agatą Schmidt, Mileną Kędrą, Aleksandrą Lelek, Beatą Urbanek-Kalinowską, Moniką Gardoń-Preinl, Joanną Konarzewską, Romaną Szczepaniak. Występował na festiwalach: „Winners and Masters”, „Chopin i jego Europa”, „Premia Filharmonii Łódzkiej”, „Wawel o zmierzchu”, „Muzyka latem”, „Mozartiana”, „Muzyka w Starym Krakowie”, „Emanacje”, Festiwalu Młodych Laureatów Konkursów Muzycznych, Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju, Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena. Brał udział w licznych kursach mistrzowskich, prowadzonych m.in. przez Eugena Indijca, Dinę Yoffe, Aleksieja Orłowieckiego, Joaquina Soriano, Thomasa Ungara, Eleanor Wong.

W jego dorobku fonograficznym znajduje się kilka płyt CD, m.in. album Schumann Prokofiew (nagrany w 2012 roku wraz ze skrzypaczką Marią Sławek), album Mieczysław Weinberg: Sonatas for violin and piano (nagrany w 2014 roku również z Marią Sławek), a także album Polska na 4 ręce (nagrany w 2019 roku w duecie z pianistą Grzegorzem Manią). Występował z wykładami na wielu konferencjach naukowych i metodycznych, m.in. w Krakowie, Łodzi, Moskwie, Dobczycach. Regularnie prowadzi także kursy instrumentalne (w Polsce, na Ukrainie, Cyprze), jak również zasiada w jury konkursów pianistycznych. Posiada w swoim dorobku naukowym szereg artykułów oraz monografię. Pełnił funkcję redaktora publikacji zbiorowych, a także recenzenta czasopisma naukowego „Konteksty Kształcenia Muzycznego”. Współpracuje z Polskim Wydawnictwem Muzycznym, opracowując wydania muzyki fortepianowej (np. utworów Romana Ryterbanda, czy wyboru duetów fortepianowych na cztery ręce). Zainteresowania artystyczno-naukowe pianisty oscylują wokół muzyki fortepianowej i kameralnej XX i XXI wieku, jak również muzyki fortepianowej na lewą rękę.

Piotr Różański - fortepian, fot. Natalia Jansen

VIII Rzeszowska Jesień Muzyczna
26 października 2024r., godz. 19:00
Kościół oo. Dominikanów, ul. Dominikańska 15, Rzeszów

Wykonawcy: Zespół kameralny Extra Sounds Ensemble: Alicja Śmietana – lider, skrzypce, Katarzyna Budnik – altówka

W programie: Utwory W.A. Mozarta (arr. A. Śmietana) oraz A. Dvoraka.

Zespół kameralny Extra Sounds Ensemble

Jest zespołem smyczkowym, w którego składzie grają najwybitniejsi młodzi muzycy z Polski, Anglii i Australii, poruszający się swobodnie w różnych gatunkach muzyki nie tylko klasycznej. W zespole grają przede wszystkim członkowie the Orchestra Of Life, orkiestry założonej przez Nigela Kennediego i Alicję Śmietanę w 2009 roku. Grali oni w wielu największych salach koncertowych świata takich jak Royal Albert Hall, Berlin Philharmonic, Royal Festival Hall, Barbican Hall, Cite de la Musique, Filharmoniach w Kolonii, Monachium, Dortmundzie, Hamburgu oraz wielu innych salach krajów Europy, Ameryki oraz Azji. Głównym założeniem zespołu jest odkrywanie nowych możliwości interpretacyjnych i energetycznych w wielu dziełach muzyki klasycznej oraz innych dziełach muzyki współczesnej a także jazzu i głęboko rozwiniętej improwizacji. Zespół brał udział w wielu nagraniach, m.in. w ostatnim nagraniu dla wytwórni Solo Musica (Sony Classical) płyty “Metamorphoses”, która została bardzo entuzjastycznie przyjęta przez prasę, a jednocześnie jest inspiracją obecnych projektów zespołu.

Extra Sounds Ensemble, fot. SPMK

Alicja Śmietana - skrzypce - Lider

Międzynarodowym debiutem Alicji był koncert z orkiestrą Academy of St Martin in the Fields pod batutą Sir Neville Marrinera w 2003 roku. Od tamtej pory współpracuje jako solistka z wieloma światowej sławy orkiestrami i zespołami kameralnymi – między innymi z Berlińską Filharmonią i Simonem Rattle. Zyskując szacunek wielu znakomitych muzyków współpracowała z Gidonem Kremerem, Nigelem Kennedy’im, Ivanem Monighettim, Yuri Bashmetem, Marthą Argherich, Thomasem Zehetmairem oraz innymi znakomitymi artystami. Alicja urodzona w Krakowie, studiowała tam na Akademii Muzycznej, Guildhall School of Music and Drama w Londynie oraz Kronberg Academy w Niemczech w klasie skrzypiec Christiana Tetzlaffa. Doskonaliła swoje umiejętności także u takich artystów jak: Itzhak Perlman, Hagai Shaham, Dorothy DeLay, Tabea Zimermann, Ana Chumachenco czy Erich Gruenberg. Alicja jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, nagród i stypendiów: między innymi pierwszej nagrody na Israeli International Competition oraz głównej nagrody Brytyjsko-Niemieckiego Stowarzyszenia Brahmsowskiego. Została również przyjęta do grona „Twórców wizerunku Polski” uwieńczona dyplomem dobroczynności. Artystka występowała także na festiwalach takich jak: Verbier, Les Musiques, Schlezwig-Holstein, Kuhmo, Buxton.
Koncertowała jako solistka i kameralistka w takich salach jak: Royal Festival Hall, Royal Albert Hall, Queen Elizabeth Hall, Barbican Hall, Berlin Philharmonic, Birmingham Town and Symphony Halls, Bridgewater Hall, Staadtcasino w Bazylei oraz Operach w Hanoi i Hoi-Chi-Mingh w Wietnamie. Od roku 2003 Alicja współpracuje – rownież jako solistka – z orkiestrą kameralną KREMERATA BALTICA pod dyrekcją Gidona Kremera. W roku 2009 została zaproszona przez Nigela Kennediego do wspólnego założenia i współdyrekcji nowej orkiestry ORCHESTRA OF LIFE, z którą koncertowała w najbardziej znaczących salach koncertowych w Europie. Artystka obraca się swobodnie również w innych gatunkach muzycznych wykonując wiele muzyki eksperymentalnej, elektronicznej, elementy jazzu i inne gatunki muzyki współczesnej grając między innymi w takich miejscach jak „Ronnie Scott’s”, „The Vortex” oraz „The 100 Club”. Alicja gra na skrzypcach genialnego lutnika Camillus Camilli z 1740 roku oraz historycznym smyczkiem Jean Persois.

Alicja Śmietana - skrzypce, lider, fot. SPMK

Katarzyna Budnik – altówka

Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec prof. Mirosława Ławrynowicza, Andrzeja Gębskiego i Janusza Wawrowskiego oraz w klasie altówki prof. Piotra Reicherta. Zatrudniona na stanowisku adiunkta w klasie altówki w macierzystej uczelni. Od lutego 2014 roku pełni również funkcję lidera grupy altówek w orkiestrze Sinfonia Varsovia. We wrześniu 2013 roku została laureatką III nagrody prestiżowego konkursu ARD w Monachium. Odniosła również sukcesy w licznych konkursach krajowych i zagranicznych: 47. Międzynarodowym Konkursie im. Ludwiga van Beethovena w Hradec (2008, I nagroda), 15. Międzynarodowym Konkursie im. Johannesa Brahmsa w Pörtschach (2008, I nagroda), 8. Ogólnopolskim Konkursie Altówkowym im. Jana Rakowskiego (2008, I nagroda), Międzynarodowym Konkursie im. Maxa Rostala w Berlinie (2009, II nagroda), Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. Maxa Regera w Sondershausen (2009, II nagroda i Nagroda Specjalna za najlepsze wykonanie suity na altówkę solo Maxa Regera) oraz IV Międzynarodowym Konkursie im. Michała Spisaka (2010, II nagroda oraz Nagroda Specjalna). Jako solistka i kameralistka wielokrotnie koncertowała w Polsce oraz innych krajach Europy (Czechy, Austria, Niemcy, Francja). W 2010 roku brała udział w projekcie Chamber Music Connects the World organizowanym przez Kronberg Academy, gdzie grała z najwybitniejszymi muzykami: Gidonem Kremerem, Tatjaną Grindenko, Yurim Bashmetem oraz Fransem Helmersonem. Występowała na wielu renomowanych festiwalach: m.in. w Muzycznym Festiwalu w Łańcucie, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej ,,Muzyka na Szczytach” w Zakopanem, Kammermusikfest Lockenhaus (gdzie została zaproszona przez Gidona Kremera). W listopadzie 2013 roku ukazała się jej solowa płyta – Viola Recital, za którą altowiolistka otrzymała nagrodę Fryderyk 2014. Za wybitne osiągnięcia otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest również stypendystką programu ,,Młoda Polska”. W 2013 roku została nominowana do ,,Paszportów Polityki”. Artysta nosi tytuł doktora sztuk muzycznych. Uczy gry skrzypcowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego  w Katowicach. Gra na instrumencie Braci Gand (Paryż, 1859), dzięki uprzejmości Fondation Jerzy Semkow.

Katarzyna Budnik - altówka, fot. SPMK

AB 18 października 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
CHÓR CORO SINFÓNICO INÊS DE CASTRO (PORTUGALIA)
ARTUR PINHO MARIA – dyrygent
AGATA CHODOREK – sopran
JERZY BUTRYN – baryton

W programie:
J. Brahms – Ein Deutches Requiem op. 45 na sopran, baryton, chór mieszany i orkiestrę

„Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni” – słowa pełne otuchy popłyną z Niemieckiego Requiem (1857 – 1868) Johannesa Brahmsa (1833 – 1897). Dzieło zrodziło się z osobistych przeżyć kompozytora związanych ze śmiercią ukochanej matki oraz bliskiego przyjaciela – Roberta Schumanna (zm. 1856), który jako pierwszy rozpoznał nieprzeciętny talent Brahmsa. „Gdy zwróci on swą czarodziejską różdżkę, tam gdzie potęga: chór i orkiestra użyczy mu sił, ujrzymy cudowny, zaklęty świat” – pisał o młodym wówczas kompozytorze Schumann. Nieomylne też, jak pamiętamy, ocenił debiut naszego rodaka, Fryderyka Chopina, mówiąc z zachwytem: „Panowie, czapki z głów, oto geniusz”.
Zgodnie z tytułem Niemieckie Requiem oparte jest na fragmentach niemieckiego tłumaczenia Biblii autorstwa Lutra, które dotykają tematu, śmierci i opłakiwania zmarłych. W jednym z listów Brahms wyznał jednak, że nazwę „niemieckie” chętnie zastąpiłby słowem „ludzkie”. I takie właśnie ponadczasowe jest przesłanie brahmsowskiego arcydzieła, które skłania do refleksji nad kruchością ludzkiego życia.
Utwór zabrzmi w międzynarodowej obsadzie artystów. Obok Orkiestry symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej wystąpi chór z Portugalii – Inês de Castro Symphonic, będący wizytówką kulturalną miasta Coimbry, oraz soliści Agata Chodorek i Jerzy Butryn. Artyści są laureatami licznych ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wokalnych, a w swoim artystycznym dossier mają zarówno dzieła oratoryjno – kantatowe, jak i operowe. Koncert poprowadzi Artur Pinho Maria, główny dyrygent i dyrektor artystyczny portugalskiego chóru.

Artur Pinho Maria ukończył dyrygenturę na uczelni Conservatório Superior de Música de Gaia pod kierunkiem maestro Mário Mateusa. Następnie doskonalił swoje umiejętności pod okiem światowej sławy mistrzów, takich jak: Anton de Beer, Edgar Saramago, John Roos, Vianey da Cruz, Jean-Marc Burfin, Peppe Prates, Vasco Pearce de Azevedo, José Luís Borges Coelho, Ivo Cruz, António Vassalo Lourenço i Ernst Schelle.
W 2013 r. Artur Pinho Maria założył chór Inês de Castro Symphonic Choir oraz orkiestrę Inês de Castro Orchestra i od tego czasu nimi dyryguje. Pełni także funkcję dyrektora artystycznego stowarzyszenia Ecos do Passado Association i jest kuratorem cyklu Requiem Cycle w Coimbrze. W trakcie swojej kariery Artur Pinho Maria był dyrektorem artystycznym i głównym dyrygentem orkiestry Orquestra Clássica do Centro i innych chórów akademickich i regionalnych. Ponadto, gościnnie dyrygował różnymi orkiestrami, w tym m.in. Filarmonia das Beiras Orchestra, Orquestra do Norte, op. 21 Orchestra, Espoarte Orchestra, Filarmonia de Gaia Orchestra, Foundation Regional Conservatory of Gaia Orchestra, Orquestra da Ópera na Academia e na Cidade, Madeira Classical Orchestra, a w ostatnim czasie Inês de Castro Orchestra.
Od 2015 do 2020 r. był asystentem na Wydziale Muzycznym Uniwersytetu w Minho. Spośród dzieł nagranych pod jego batutą wyróżniają się: pierwsze kompletne nagranie cz. I oraz II Canções Regionais Portuguesas skomponowanych przez Fernando Lopes Graça (2007) oraz pierwsze nagranie na CD/DVD Requiem Inês de Castro autorstwa Pedro Macedo Camacho. W październiku 2023 r., w ramach międzynarodowej współpracy chóru Inês de Castro Symphonic Choir i Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej z Rzeszowa Artur Pinho Maria dyrygował wykonaniem Requiem Mozarta podczas tournee Filharmonii po Portugalii. Chór, orkiestra i dyrygent wystąpili wspólnie w Fatimie, Vila Franca de Xira oraz Coimbrze. Na koncert w tym ostatnim mieście, który odbył się 14 października w konwencie São Francisco, wyprzedano wszystkie bilety.
Obecnie Artur Pinho Maria jest głównym dyrygentem i dyrektorem artystycznym chórów Inês de Castro Symphonic Choir, Porto de Aveiro Choir, Orfeão de Vale de Cambra oraz Orfeon Académico de Coimbra. Ponadto prowadzi on kursy dyrygowania chórami i klasy mistrzowskie techniki wokalnej. Dodatkowo, od czasu pierwszej edycji kursów dyrygowania chórem i techniki wokalnej organizowanych w Villa Franca de Xira, razem z maestro Edgarem Saramago pełni funckję współdyrektora tych kursów.

Artur Pinho Maria - dyrygent, fot. arch. Filharmonii Podkarpackiej

CORO SINFÓNICO INÊS DE CASTRO to chór lokalnej społeczności, któremu przyświecają cele muzyczne, wychowawcze i społeczno-kulturalne. Rokrocznie organizuje on COIMBRA REQUIEM CYCLE, wyjątkową inicjatywę kulturalno-muzyczną w Portugalii, która wiąże się z dużymi koncertami chórów symfonicznych, prezentujących utwory muzyki klasycznej i współczesnej.
Chór jest kulturowym znakiem rozpoznawczym miasta oraz regionu środkowej Portugalii i od 2013 r. przyciąga do Coimbry wiele orkiestr, innych chórów, dyrygentów i solistów. Od 2012 r., od powołania Cyklu do życia, jego dyrektorem artystycznym jest maestro Artur Pinho Maria. W 2020 r. stowarzyszenie Ecos do Passado Association stworzyło projekt Online Requiem Cycle na platformie internetowej BOL, na której w 2021 r. prezentowane były wydarzenia muzyczne z udziałem chórów, orkiestr i solistów. Od czasu, gdy w 2019 r. dzięki partnerstwu z Filharmonią Podkarpacką i Chórem Uniwersytetu Rzeszowskiego (2021) Cykl stał się znany na arenie międzynarodowej. Coimba Requiem Cycle zyskał na popularności w Portugalii, czego wyrazem stały się wielkie koncerty chórów symfonicznych organizowane w różnych miastach portugalskich, takich jak Franca de Xira (2021, 2022, 2023), Matosinhos (2022), Espinho (2023) oraz Fatima (2023).
Przez ponad 10 swojego istnienia Chór występował z największymi dziełami muzyki symfonicznej na chór w całej Portugalii i za granicą, w Hiszpanii, Włoszech, Monako, Polsce, Wielkiej Brytanii (Royal Albert Hall) oraz Stanach Zjednoczonych (Carnegie Hall). Repertuar Chóru obejmuje najsłynniejsze kompozycje, takie jak Requiem (Mozart), Messa de Requiem (Verdi), Małą mszę uroczystą (Rossini), IX Symfonię (Beethoven), Niemieckie Requiem (Brahms), Izrael w Egipcie (Haendel), Messa di Gloria (Puccini), Oratorium na Boże Narodzenie (Saint-Saëns), The Armed Man – A Mass for Peace (Karl Jenkins) oraz Carmina Burana (Carl Orff). Od 2021 r. Chór wykonuje dzieła żyjących kompozytorów współczesnych, w tym Requiem por un Vivo (José Pablo Serrano) oraz Requiem for the Living oraz Jubilate Deo autorstwa Dana Forresta.
Chór również promuje i wykonuje utwory portugalskich kompozytorów, takie jak Requiem à Memória de Camões (Bomtempo), Magnificat em Talha Dourada (Eurico Carrapatoso), Requiem para Inês de Castro (Pedro Macedo Camacho), Pietà (Eugénio Rodrigues), Cantata Gnóstica (Jorge Salgueiro), a także TORGA (Leonor Abrunheiro). Ostatnie dwa utwory oraz Caligaverunt Oculi mei, hiszpańskiego kompozytora José Pablo Serrano, zostały wykonane po raz pierwszy. W 2022 r. chór Inês de Castro Symphonic Choir świętował dziesięciolecie swojego istnienia, czemu towarzyszyły liczne wydarzenia, łącznie z wydaniem nagrania Requiem Mozarta na CD/DVD, którego dokonano na żywo w słynnym kościele Rainha Santa Isabel w Coimbrze. Tę CD można zakupić za pośrednictwem portalu internetowego BOL – Bilheteira Online lub kontaktując się z chórem Inês de Castro Symphonic Choir. Po pandemii w 2022 r., dzięki krajowym i międzynarodowym partnerstwom, Chór znowu zaczął występować zarówno w Portugalii, jak również za granicą.
W 2023 r. w ramach Requiem Cycle wystąpiły Orquestra Clássica de Espinho (7 kwietnia) oraz polska orkiestra Filharmonii Podkarpackiej z Rzeszowa (14 oraz 15 października). W czerwcu 2023 r. na zaproszenie maestro Jamesa Meadersa, dyrektora londyńskiej Vox Anima (www.voxanimalondon.com), chór Inês de Castro Symphonic Choir reprezentował Portugalię na międzynarodowym festiwalu zorganizowanym na cześć Dana Forresta. Utwór LUX: The Dawn From On High tego kompozytora został wykonany pod batutą Michaela Lancastera w monumentalnej katedrze Southwark Cathedral. Chór Inês de Castro Symphonic Choir miał również przyjemność wystąpić w koncercie JUBILATE DEO, jaki odbył się 2 grudnia 2023 r. w luksemburskim Église du Sacré Coeur. Pod dyrekcją Artura Pinho Marii oraz Jamesa Libbey’ego Chór wykonał wybitne dzieła, w tym Jubilate Deo Dana Forresta, a także pełne emocji kompozycje Virgem da Lapa i Ó meu menino autorstwa Eurico Carrapatoso, oraz harmonizację autorstwa Fernando C. Lapa utworu Maio Maduro Maio José Afonso.
Będąc częścią stowarzyszenia Ecos do Passado Association, Chór jest jedynym chórem symfonicznym mającym swoją siedzibę w okręgu Coimbra. Co roku dostępuje zaszczytu otrzymania zaproszenia i sam zaprasza inne chóry, orkiestry i dyrygentów na występy w różnych miastach Portugalii i za granicą.

Agata Chodorek
Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wyróżniona absolwentka Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, wielokrotna laureatka Stypendium Rektora dla najlepszych studentów i doktorantów oraz licznych ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wokalnych (m.in. 2012 – II Nagroda w Kielcach; 2014 – III Nagroda we Włoszakowicach i II Nagroda w Stonavskiej Barborce [Czechy]; 2016 – II Nagroda w Żylinie [Słowacja], 2019 – Nagroda Specjalna w Trnavie [Słowacja], 2021 – I Nagroda Specjalna
w Kaliszu).
Swoje umiejętności kształciła pod okiem prof. dra hab. Piotra Łykowskiego, zaś doskonaliła je na licznych kursach m.in. u Mariusza Trelińskiego, Giovanniego Antoniniego, Benjamina Bayla, Teresy Żylis-Gary, Eytana Pessena, Thomasa Heyera, Michała Znanieckiego, Ingrid Kremling, Izabeli Kłosińskiej, Kristiny Kluge, Andrzeja Kosendiaka, Ewy Iżykowskiej-Lipińskiej, Katarzyny Oleś-Blachy oraz Lionela Sow.
W 2017 roku Agata Chodorek zadebiutowała na scenach Opery Wrocławskiej i Warszawskiej Opery Kameralnej. W swoim repertuarze posiada także wiele partii operowych – m.in. Zofia z op. Nowy Don Kichot, czyli sto szaleństw oraz Rozyna z op. Nocleg w Apeninach S. Moniuszki, Rozella z op. Karmaniol S. Moniuszki, Susanna z op. Le nozze di Figaro W. A. Mozarta, Zerlina z op. Don Giovanni W. A. Mozarta, Pastuszek z op. Toska G. Pucciniego, Ogień i Księżniczka z op. L’Enfant et les sortileges M. Ravela. Wykonuje również sopranowe partie z twórczości oratoryjno- kantatowej Bacha, Haendla, Mozarta, Rossiniego, Beethovena, MacMillana i Brahmsa. Swoją działalność artystyczną rozwija również w kierunku wykonawstwa XX-wiecznej i współczesnej liryki wokalnej, prawykonując niektóre z dzieł.
Bierze czynny udział w licznych koncertach okolicznościowych w kraju i za granicą. Stale współpracuje z Narodowym Forum Muzyki im. Witolda Lutowsławskiego we Wrocławiu, Filharmonią Sudecką, Filharmonią Dolnośląską oraz Reprezentacyjną Orkiestrą Wojsk Lądowych we Wrocławiu. Od wielu lat regularnie występuje podczas koncertów w ramach międzynarodowych festiwali muzycznych, takich jak: Eurochestries, Festival Berlioz, Wratislavia Cantans, Festiwal im. Jana Kiepury, Międzynarodowy Festiwal Moniuszkowski.
Od 2017 roku swoją działalność artystyczną łączy z pracą dydaktyczną na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Agata Chodorek - sopran, fot. arch. Filharmonii Podkarpackiej

Jerzy Butryn
W sezonie 2024/2025 polski bas Jerzy Butryn zadebiutuje na Festiwalu w Salzburgu jako Tocki w operze Idiota Mieczysława Wajnberga. Zaśpiewa także partię Timura w Turandocie w Operze Królewskiej w Covent Garden i Teatro Massimo w Palermo, partię Sarastro w Czarodziejskim flecie w polskiej Operze Narodowej, a także partię Mefistofelesa w Fauście w praskim Teatrze Narodowym.
W ostatnim czasie Jerzy Butryn wystąpił na festiwalu Glyndebourne oraz w Teatrze Narodowym w Pradze w roli tytułowej opery Arrigo Boito Mefistofeles, w rzymskim Teatro dell’Opera jako Komandor w Don Giovannim, a także jako Colline w Cyganerii w polskiej Operze Narodowej.
Występował ponadto w takich teatrach jak: Grand Théâtre de Genève, Teatro Regio di Parma, na festiwalu w St. Gallen, w Operze Wrocławskiej, śpiewając m.in. partie czterech złoczyńców w Opowieściach Hoffmanna, Raimondo w Łucji z Lammermooru czy Escamillo w Carmen.

Jerzy Butryn - baryton, fot. Maciej Adamczyk

Biuro Koncertowe
Filharmonii Podkarpackiej
im. Artura Malawskiego w Rzeszowie
tel. + 48 17 862 85 07
www.filharmonia.rzeszow.pl

20.10.2024, godz. 16.00, Centrum Kulturalne w Przemyślu, ul. Konarskiego 9

Przeboje, których popularność nigdy nie przeminęła, znane i lubiane, pisane przez wziętych kompozytorów, powstawały najczęściej do znanych filmów. Większość z nich opowiada o miłości i perypetiach głównych bohaterów.

Henryk Wars: Już nie zapomnisz mnie, Miłość Ci wszystko wybaczy, Nic o Tobie nie wiem, Powróćmy jak za dawnych lat, Śpij kochanie (arr. Janusz Butrym)
Władysław Szpilman: Deszcz, W małym kinie
Władysław Dan: Co nam zostało z tych lat
Jerzy Petersburski: Ja się boje sama spać, Odrobinę szczęścia w miłości, Już nigdy Jeremi Przybora/ Jerzy Wasowski: Ja Pana z sobą zabiorę, Utwierdź mnie, Kaziu, zakochaj się, Portugalczyk Osculati

Wykonawcy:
Katarzyna Guran – sopran
Aleksandra Kalicka - mezzosopran
Agnieszka Ignaszewska - Magiera – fortepian
Przemyski Chór Kameralny pod dyr. Andrzeja Gurana