26 MAJA 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
NOAM ZUR – dyrygent
MIHAI DIACONESCU – fortepian
ADAM ROZLACH – słowo
W programie:
W. A. Mozart – Uwertura do opery „Czarodziejski flet”
Koncert fortepianowy c- moll Nr 24, KV 491
R. Schumann – II Symfonii C-dur op. 61
Koszt udziału: 60 zł
21 MAJA 2023r., niedziela, godz. 19:00
SALA BALOWA MUZEUM ZAMKU W ŁAŃCUCIE
HINA MAEDA – skrzypce
MICHAŁ FRANCUZ – fortepian
STEFAN MÜNCH – słowo
W programie:
J.S. Bach – Chaconne z Partity na skrzypce solo nr 2 BWV 1004
W.A. Mozart – Sonata skrzypcowa e – moll nr 22 KV 304
H. Wieniawski – Fantaisie brillante na tematy z opery „Faust” Gounoda op.20
J. Massenet – Medytacja z opery „Thaïs”
R. Strauss – Sonata na skrzypce i fortepian Es- dur op. 18
H. Wieniawski – Obertas G – dur op. 19 nr 1
Koncert w ramach oficjalnej trasy Laureatów 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, organizowanego przez Towarzystwo Wieniawskiego we współpracy z Narodowym Instytutem Muzyki i Tańca ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
21 MAJA 2023r., niedziela, godz. 19:00
SALA BALOWA MUZEUM ZAMKU W ŁAŃCUCIE
HINA MAEDA – skrzypce
MICHAŁ FRANCUZ – fortepian
STEFAN MÜNCH – słowo
W programie:
J.S. Bach – Chaconne z Partity na skrzypce solo nr 2 BWV 1004
W.A. Mozart – Sonata skrzypcowa e – moll nr 22 KV 304
H. Wieniawski – Fantaisie brillante na tematy z opery „Faust” Gounoda op.20
J. Massenet – Medytacja z opery „Thaïs”
R. Strauss – Sonata na skrzypce i fortepian Es- dur op. 18
H. Wieniawski – Obertas G – dur op. 19 nr 1
Koncert w ramach oficjalnej trasy Laureatów 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, organizowanego przez Towarzystwo Wieniawskiego we współpracy z Narodowym Instytutem Muzyki i Tańca ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Logo Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, logo Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, logo Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca, logo agencji Sonora
Koszt udziału: 80 zł
Hina Maeda
Ukończyła College of Music High School w Tokio, i kontynuuje swoją edukację na Tokyo College of Music. Wśród otrzymanych przez nią nagród można wymienić I nagrodę 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, I miejsce i nagrodę publiczności w Tokyo Music Competition (2020), II miejsce i nagrodę publiczności w Music Competition of Japan (2019) oraz I miejsce, Virtuoso Prize i Sponsorship Prize w Kloster Schöntal Violin Competition w swojej grupie wiekowej (2015). Została również wybrana artystką CHANEL Pygmalion Days 2020.
Jako solistka występowała m.in. z Kansai Philharmonic Orchestra i Osaka Philharmonic Orchestra. W ramach trasy koncertowej Laureatów 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, koordynowanej przez agencję muzyczną SONORA zagra ponad 60 koncertów na całym świecie. Trasę rozpoczęła seria występów z orkiestrami w Polsce: Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus, a także Orkiestrami Filharmonii Krakowskiej, Filharmonii Poznańskiej, NFM Filharmonii Wrocławskiej, Filharmonii w Szczecinie, Filharmonii Zielonogórskiej oraz Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.
W 2023 roku Hina Maeda kontynuuje występy jako solistka z takimi orkiestrami jak: Orchestre Colonne w Salle Gaveau w Paryżu, Evergreen Symphony Orchestra w National Concert Hall w Taipei, Philharmonie Korea w Seoul Art Center, Orchestre de Opéra National de Lorraine, Südwestdeutsche Philharmonie Konstanz Orchestra, RTV Slovenija Symphony Orchestra, North Czech Philharmonic Orchestra Teplice, Liepāja Symphony Orchestra czy Pärnu City Orchestra. Zagra z orkiestrami narodowymi z takich krajów jak Litwa, Bułgaria, Chorwacja, Czarnogóra, Egipt, Kolumbia, Brazylia i Panama. Zaprezentuje recitale m.in. w Akademii Franciszka Liszta w Budapeszcie, Muziekgebouw Eindhoven, na Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie, Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju czy Muzycznym Festiwalu w Łańcucie oraz w ramach tournée po Włoszech, krajach bałkańskich i bałtyckich, Ameryce Południowej i Azji.
Gra na skrzypcach Stradivarius 1715 „Joachim” wypożyczonych przez Nippon Music Foundation.
Michał Francuz – artysta wszechstronny i charyzmatyczny, nieustannie poszukujący. Koncertujący pianista, kameralista oraz pedagog. Jego pianistyka wyróżnia się nienagannym warsztatem, zaś same już interpretacje wykonywanych utworów – dużą wyobraźnią dźwiękową, pełnią życia i wyrazu, a także siłą ekspresji. Od ponad dwudziestu lat prowadzi działalność artystyczną, występując z koncertami symfonicznymi, recitalami solowym i kameralnymi w Polsce oraz za granicą. Znany jest publiczności większości krajów Europy, jak również USA, Algierii, Arabii Saudyjskiej, Indonezji, Indii i Wietnamu. Michał Francuz urodził się w 1980 roku w Szczecinie. Jest absolwentem Państwowego Liceum Muzycznego im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie, w klasie fortepianu dra Mikołaja Szczęsnego. Ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu, w klasie profesora Waldemara Andrzejewskiego i od 2010 roku jest wykładowcą w katedrze kameralistyki macierzystej uczelni. W Polsce współpracował niemal ze wszystkimi czołowymi krajowymi orkiestrami filharmonicznymi i kameralnymi, a także z Sinfonia Varsovią, Baltic Neopolis Orchestra, Orkiestrą Feelharmony, Orkiestrą Colegium F, Orkiestrą Kameralną l’Autunno, Teatrem Wielkim w Poznaniu, Teatrem Polskim w Szczecinie, Teatrem Kameralnym w Szczecinie, Operą Bałtycką w Gdańsku oraz z Towarzystwem Muzycznym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu. Jednocześnie współtworzy szereg wyjątkowych projektów kameralnych. W swojej karierze zawodowej miał okazję współpracować z największymi osobistościami scen świata muzyki spośród których można wymienić takie osobowości, jak: Bartek Nizioł, Iwona Sobotka, Seiji Okamoto, Richard Lin, Kwartet Śląski, Stefan Dohr, Bartosz Bryła, Agata Zubel, Jarosław Nadrzycki, Szymon Krzeszowiec, Pierro Massa, Jean-Marc Fessard, Jan Schulte-Bunert, Gro Sandvik, Moshe Aaron Espstein, Adam Zdunikowski, Jakub Haufa, Jose Sibaja, Maciej Pietraszko, Rafał Górzyński, Tomasz Daroch, Rafał Kwiatkowski, Piotr Pławner. Brał udział w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych m.in.: Les Folles Journes Chopin – Chopin Open w Warszawie, Cinquieme Festiwal Culturel International de Musique Symphonique w Algierii, Lubomirski Festival ( Polska, Ukraina), „Muzyka na Szczytach” w Zakopanem, Sacrum non Profanum w Trzęsaczu, Rzeszowskiej Jesieni Muzycznej, Festiwalu I.J. Paderewskiego w Warszawie, Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Szczecin Classic, Chopin w Barwach Jesieni w Antoninie i wielu innych. Wielokrotnie koncertował w Dworku Chopina w Żelazowej Woli oraz w Łazienkach Królewskich w Warszawie. W maju 2015 roku debiutował nowojorskiej Carnegie Hall. W 2019 roku ukazała się płyta Polskie Sonaty Skrzypcowe, którą nagrał wraz z Bartkiem Niziołem. Płyta ta rozpoczęła cykl nagraniowy Polskie Sonaty Skrzypcowe, w którym znajdą się wszystkie sonaty na skrzypce i fortepian polskich kompozytorów. Część tego projektu jest już udostępniona na stronie internetowej www.sonaty.pl W 2020 roku ukazała się płyta, którą nagrał wraz z Joanną Konarzewska i Rafałem Kwiatkowskim. Na tej płycie zostały uwiecznione tria fortepianowe Władysława Żeleńskiego, Grzegorza Fitelberga oraz światowa premiera – trio Apolinarego Szeluty. Również w 2020 roku, wraz z Kwartetem Śląskim dokonał nagrania tria oraz kwartetu fortepianowego Władysława Żeleńskiego. Był oficjalnym pianistą XV – tej (2016 r.) i XVI – tej (2022 r.) edycji Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Ma w swoim dorobku liczne nagrania dla Polskiego Radia i TV.
Miło mi zaprosić Państwa na spotkanie z prof. dr hab. Urszulą Marciniec-Mazur, znakomitą wiolonczelistką i pedagogiem. Rozmawiałyśmy 10 maja 2023 roku siedząc na niewielkim wewnętrznym dziedzińcu zabytkowego budynku Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Teodora Leszetyckiego w Łańcucie, po I Regionalnym Konkursie Skrzypcowym i Wiolonczelowym „Łańcuckie potyczki na smyczki”.
Proszę się podzielić z nami wrażeniami po zakończonym wczoraj konkursie.
- Wrażenia są bardzo dobre, zarówno jeśli chodzi o poziom gry, jak i wspaniałą organizację. Rozpoczęliśmy pracę bardzo wcześnie, bo o ósmej, ponieważ zgłosiło się wielu uczestników. Uważam, że jest to sukces tutejszej szkoły, która ten konkurs zorganizowała. Ilość uczestników świadczy także o potrzebie najmłodszych uczniów szkół muzycznych pierwszego stopnia, którzy mogli wystąpić i pokazać, czego się nauczyli w tym krótkim czasie.
Pomyślałam, że uczniowie klas pierwszych mają dopiero kilka miesięcy nauki gry na instrumencie. Czy to nie za wcześnie na udział w regionalnym konkursie?
- Regulamin dawał pedagogom dużą swobodę w doborze repertuaru. Uczniowie pierwszych klas grali utwory, których zdążyli się nauczyć przez osiem miesięcy. To było na poziomie pierwszej klasy i uważam, że zaprezentowali się znakomicie.
Jestem przekonana, że zarówno uczestnicy, ich nauczyciele i opiekunowie byli pod wrażeniem miejsca, w którym przebywali.
- O tak, miejsce jest magiczne, przyciągające, bo Łańcut kojarzy się z muzyką. Położony na skraju przepięknego parku budynek ma niesamowity klimat.
Jest Pani często zapraszana do udziału w konkursach, ale chyba najczęściej uczestnicy są bardziej zaawansowani.
- Różnie to bywa, są konkursy dla uczniów szkół muzycznych pierwszego stopnia, uczniów średnich szkół, ale są też wielkie konkursy, trwające kilka dni, dające możliwość udziału uczniom w różnym wieku. Poziom gry uczestników wczorajszego konkursu nie odbiegał od konkursów, na których bywam od lat.
Prowadzi Pani ożywioną działalność artystyczną, ale wiele czasu poświęca Pani na pracę pedagogiczną. W Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu prowadzi Pani klasę wiolonczeli, jest Pani jurorem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów, ponadto prowadzi Pani kursy mistrzowskie i warsztaty metodyczne w zakresie gry na wiolonczeli i kameralistyki w kraju i za granicą, a także jest Pani recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych...
- Pedagogika jest moją pasją, bo bardzo lubię uczyć młodych ludzi i dzieci. Ostatnio zajmuję się głównie studentami i mam bardzo dużą klasę wiolonczeli, ale wcześniej uczyłam w szkołach pierwszego i drugiego stopnia również, stąd znam całą drogę, którą młody człowiek przechodzi, zanim stanie się zawodowym muzykiem.
Bardzo często jeżdżę na kursy, konkursy i warsztaty, również recenzuję prace doktorskie i habilitacyjne, wystawiam opinie młodzieży ubiegającej się o różne stypendia czy zakup instrumentów… Tych form wsparcia jest bardzo dużo i uważam, że obowiązkiem dojrzałych muzyków jest wspomaganie i promocja młodych muzyków na różne sposoby.
Należy podkreślić, że zaraz po studiach zaczęła Pani uczyć w macierzystej uczelni.
- Nawet wcześniej, bo zaczęłam uczyć na trzecim roku studiów, bo takie było zapotrzebowanie w Państwowym Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu. Te pierwsze lata, kiedy uczyłam się uczyć, bardzo mi pomogły w dalszej drodze. Miałam wsparcie od mojego profesora i pedagogów ze szkoły. Wtedy „złapałam bakcyla”. Po ukończeniu studiów zostałam zatrudniona na stanowisku asystenta w Akademii Muzycznej.
Równocześnie z działalnością pedagogiczną łączy Pani działalność koncertową. Ukochanym nurtem Pani aktywności artystycznej jest kameralistyka.
- To prawda. Uważam, że to wielka przyjemność grać z kimś. Za każdym razem ten sam utwór można zagrać inaczej w zależności od tego, jak współgrający poprowadzą muzykę. Staramy się też promować muzykę polską i często są to utwory, które zostały zapomniane, a nawet sięgamy do rękopisów, bo utwory nie ukazały się drukiem. Mamy w repertuarze sporo nieznanych, pięknych dzieł, które udało nam się prawykonać i wypromować.
Przez ponad 15 lat współpracowałam z Wrocławską Orkiestrą Kameralną „Leopoldinum”. Od początku tworzą ten zespół wspaniali ludzie, moja współpraca rozpoczęła się, kiedy prowadzili ją nieżyjący już Karol Teutsch, a później Jan Stanienda.
Jako muzyk solista mogłam współpracować ze znakomitymi artystami, wśród których byli m.in. Yehudi Menuhin, Jerzy Maksymiuk, Ewa Podleś , Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof Jabłoński…
W czasie studiów uczestniczyła Pani w kursach interpretacji muzycznej, doskonaląc swoje umiejętności pod okiem znakomitych wiolonczelistów: Siegfrieda Palma, Ivana Monigettiego, Andrzeja Orkisza, Romana Sucheckiego, Mariny Czajkowskiej i Bogumiły Reszke. Zapytam jeszcze o mistrzów, którzy opiekowali się Panią w czasie nauki w szkołach muzycznych I i II stopnia oraz w czasie studiów, bo z pewnością pedagodzy mieli wielki wpływ na Pani osobowość artystyczną.
- Wspomnę moich nauczycieli z Rzeszowa. Zaczynałam naukę u pani Marianny Kniaź, później moim pedagogiem był pan Józef Ruszel (jestem mu bardzo wdzięczna za korektę mojego aparatu gry), a później uczyłam się w Liceum Muzycznym u pani Marii Kuklowej, która opiekowała się mną bardzo życzliwie, wprowadziła mnie w świat muzyki i wiele jej zawdzięczam.
Później studiowałam w Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Zdzisława Butora, gdzie nauczyłam się samodzielności, bo wspaniały Profesor dawał mi dużo wolności w interpretacji utworów.
Podczas nauki w Rzeszowie często w lipcu uczestniczyłam w Międzynarodowych Kursach Muzycznych. Przyjeżdżałam też na koncerty Muzycznego Festiwalu w Łańcucie. Korzystaliśmy także z prób generalnych Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej. Często słuchaliśmy muzyki z płyt analogowych (bo wtedy nie było jeszcze CD) i zdarzało się, że znani z płyt soliści lub dyrygenci zapraszani byli do filharmonii albo występowali w Łańcucie i mogliśmy się z nimi spotkać, słuchać ich kreacji. Kontakt z artystą na żywo jest zawsze bardzo ważny.
Urszula Marciniec-Mazur - wiolonczela, fot. ze zbiorów Artystki
Mogłyśmy spotkać się dzisiaj w Łańcucie, bo została Pani zaproszona do poprowadzenia warsztatów z uczniami klasy wiolonczeli w tutejszej PSM I stopnia, zaplanowane jest także spotkanie z rodzicami.
- Myślę, że rodzice najwięcej korzystaliby, będąc regularni na lekcjach. Jednak wiadomo, że pracują, są zajęci i nie mają czasu.
Rodzice nie do końca zdają sobie sprawę z tego, jak ważny jest ich udział w edukacji dziecka. Uczeń ma z nauczycielem dwie 45-minutowe lekcje, a w domu rodzice powinni przypilnować, aby dziecko regularnie ćwiczyło, tak jak pilnują, czy odrobione są zadania z przedmiotów obowiązujących w szkole podstawowej. Nie wszyscy rodzice uczestniczą w edukacji muzycznej, stąd podczas dzisiejszego spotkania mam zamiar uświadomić rodzicom, jak wielka jest ich rola, jeśli poważnie myślą o edukacji swojego dziecka.
Kontakt z muzyką ma wielki wpływ na rozwój dziecka. Są potwierdzone badaniami opinie, że dzieci uczęszczające do szkół muzycznych doskonale piszą różnego rodzaju sprawdziany i wypracowania. Wcale nie dlatego, że dużo się uczyły matematyki czy polskiego, ale dlatego, że nauka gry na instrumencie nieodłącznie związana jest z logicznym myśleniem, a przede wszystkim ćwiczy pamięć, bo dzisiaj dzieci rzadko się uczą wierszy na pamięć. Rozwija także sama umiejętność czytania nut, bo to także pobudza mózg do myślenia.
Wiolonczela jest pięknym instrumentem, który w trakcie gry jest bardzo blisko wykonawcy. Można powiedzić, że grający przytula ją do serca.
- Jest też instrumentem najbliższym ludzkiemu głosowi i ma całą skalę ludzkiego głosu (od sopranu aż po bas) i również barwa instrumentu przypomina ludzki głos, stąd wypowiedź w formie gry jest najbardziej osobista właśnie na wiolonczeli.
Zauważyłam też, że od kilkunastu lat wiolonczela jest coraz popularniejszym instrumentem. Z pewnością jest tak dzięki chorwackiemu duetowi "2Cellos", fińskiemu zespołowi "Apocalyptica", czy "Polish Cello Quartet".
Dodam jeszcze, że wkrótce jadę na konkurs, do którego zgłosiło się 134 wiolonczelistów i są to już wybrani, najlepiej grający. Udział w konkursach wiąże się poważnymi zobowiązaniami rodziców - ich czasem oraz kosztami (wyjazdy, hotele, wpisowe). Trzeba pochwalić rodziców, którzy wspierają swoje dzieci i towarzyszą im w takich działaniach.
Organizatorzy konkursu „Łańcuckie potyczki na smyczki” zapowiedzieli, że będzie on kontynuowany. Czy Pani chętnie przyjmie zaproszenie do udziału w pracach jury?
- Oczywiście, jak tylko mogę, to chętnie przyjeżdżam w te strony, bo mogę przy okazji odwiedzić moją Mamusię, która mieszka w Rzeszowie, a Łańcut jest mi bliski, bo odbywające się tu kursy i festiwale towarzyszyły mi przez całe moje dzieciństwo. To, że wybrałam studia muzyczne, zawdzięczam moim nauczycielom, którzy uczyli mnie w Rzeszowie.
Bardzo dziękuję za spotkanie.
- Ja także dziękuję i mam nadzieję, że będzie jeszcze okazja spotkać się w Łańcucie.
Zofia Stopińska
20 MAJA 2023r., sobota, godz. 19:00
SALA BALOWA MUZEUM ZAMKU W ŁAŃCUCIE
LA CHAPELLE HARMONIQUE
VALENTIN TOURNET – dyrektor artystyczny
STEFAN MÜNCH – słowo
W programie:
Jean-Baptiste Lully (1632 – 1687) – Le Triomphe de Bacchus dans les Indes – Ouverture
Joseph Bodin de Boismortier (1689 – 1755) – Les Quatre Saisons Op. 5, „l’Automne”
Jacques Arcadelt (1507 – 1568) – Margot labourez les vignes
Guillaume Dufay (ok. 1400 – 1474) – Adieu ces bons vins de Lannoys
Anonyme – Quand je bois du vin clairet
Jean-Philippe Rameau (1683 – 1764) – Platée, Prologue, Scène 1
Jean-Baptiste de Bousset (1662 – 1725) – Consolons-nous au cabaret
Jean-Philippe Rameau (1683 – 1764) – Pièces de clavecin en concert, Concert n°1, dernier mouvement
Joseph Bodin de Boismortier (1689 – 1755) – Laissons-là dormir Grégoire
Michel Richard de Lalande (1657 – 1726) – Simphonies pour le Souper du Roy, Caprice de Villers-Cotterêts
André Campra (1660 – 1744) – Les Âges, Scène 1
Jean-Féry Rebel (1666 – 1747) – Suite n°2 pour violon, La Boutade
François Couperin (1668 – 1733) – Ariane consolée par Bacchus, „Chantons sans fin le dieu du vin”
Marc-Antoine Charpentier (1643 – 1704) – Les Plaisirs de Versailles, Scène 3 „Venez, dieu des festins”
Georg Friedrich Händel (1685 – 1759) – Serse, Acte II, Scène 11, „Del mio caro baco amabile”
Henry Purcell (1659 – 1695) – Come, let us drink
Koszt udziału: 70 zł
Zespół La Chapelle Harmonique został założony w 2017 roku przez Valentina Tourneta. Składa się on z chóru i orkiestry grającej na instrumentach z epoki. Wybór repertuaru, poświęconego głównie oratorium i operze barokowej, idzie w parze z chęcią nowego podejścia do ważnych dzieł, przez skupienie się w szczególności na ich mniej popularnych i mniej znanych wersjach: Pasji według świętego Jana (druga wersja) czy Magnificat (tzw. wersja bożonarodzeniowa) Bacha oraz dziełach scenicznych Rameau. Równolegle z koncertami na dużą skalę, zespół pracuje nad multidyscyplinarnymi, innowacyjnymi projektami kameralnymi. Daje to możliwość współpracy z osobistościami świata klasycznej muzyki, ale nie tylko, takimi jak: Jean-François Zygel (Koncert na dwoje skrzypiec Bacha), Lou de Laâge, Jennifer Decker, Alex Vizorek (Bajki La Fontaine’a), a także współpracy z instytucjami, jak: Comédie Française, lub Cité internationale de la BD et de I’image w Angoulême. Taka działalność pozwala Valentinowi Tournetowi występować w roli dyrygenta oraz instrumentalisty. Ponadto Tournet aktywnie promuje edukację artystyczną i kulturalną we współpracy z Akademią Limoges i Akademią Werslską. Zespół La Chapelle Harmonique jest regularnie zapraszany do występów w Radio France Auditorium, Audytorium Luwru i Château de Versailles oraz na Festival d’Auvers-sur-Oise i Festival de Saint-Denis. Pierwsze występy zespołu miały miejsce na Festival International d’Opéra Baroque w Beaune, podczas których zaprezentowano Les Indes Galantes Rameau. Od 2019 roku La Chapelle Harmonique nagrywa z wytwórnią Château de Versailles Spectacles. W ten sposób zespół miał szansę eksperymentować z i zaadaptować kilka przestrzeni w lgendarnym miejscu francuskiego dziedzictwa: Chapelle Royale, Salle des Croisades i Salle des Batailles. Pierwszy album, poświęcony Magnificatowi i kantatom bożonarodzeniowym Bacha zaprezentowano jesienią 2019 roku, a następnie „Les Indes Galantes” Rameau w 2021 roku. „Les Paladins” Rameau i motety Bacha zostały nagrane w tej samej kolekcji w 2022 roku. Działalność zespołu La Chapelle Harmonique jest wspierana przez Fondation Orange, Jolt Capital oraz Spedidam. La Chapelle Harmonique ma również poparcie Direction régionale des affaires culturelles de Nouvelle-Aquitaine, Région Nouvelle-Aquitaine i Centre national de la musique. Zespół działa również w Fondation Singer-Polignac.
Valentin Tournet
Mający do czynienia ze środowiskiem muzycznym już od chwili narodzin w 1996 roku, Valentin Tournet rozpoczął naukę gry na violi da gamba w wieku 5 lat. Kontynuował edukację w konserwatoriach w Issy-les -Moulineauxi Cergy-Pontoise (2001-2012), a następnie w konserwatoriach w Brukseli i Paryżu (2014-2018), pod kierunkiem Christophe’a Coina i Philippe’a Pierlota. Wskazówek udzielał mu również Jordi Savall. Odkrycie przez Artystę orkiestry w Opéra de Paris, w programie Maîtrise des Hauts-de-Seine (Chór dziecięcy Opéra de Paris 2007-2010), obudziło w nim pasję do reżyserii, którą studiował pod kierunkiem Pierre’a Cao. Jednocześnie poznał Philippe’a Herreweghe, który zaprosił go do obserwowania pracy z różnymi zespołami. W 2017 roku założył zespół La Chapelle Harmonique, formację składającą się z chóru i orkiestry grającej na instrumentach z epoki. Pracował nad oratoriami Bacha, Händla i muzyką sceniczną Rameau, starając się powrócić do oryginalnych tekstów oraz zająć się kwestiami stylistycznymi i estetycznymi, przy zachowując zachowaniu ducha współczesności. Pierwsze występy Valentina Tourneta i La Chapelle Harmonique odbyły się na Festival de Beaune i Opéra Royal w Château de Versailles (Les Indes Galantes Rameau, 2019), w Radio France Auditorium i na Festival de Saint-Denis (Mesjasz Händla, 2019,2021). Zespół otrzymał również zaproszenie do udziału w Festival d’Auvers-sur-Oise (2018-2021), i rozpoczął pracę nad multidyscyplinarnymi dziełami dla orkiestr kameralnych w Audytorium Luwru, nawiązującymi do programów muzeum. Pragnąc wnieść swój wkładu w rozwój regionu Creuse, gdzie został zrealizowany słynny film Alaina Corneau „Wszystkie poranki świata”, w 2019 Valentin Tournet założył Musique à la Source Festival. Chciał dotrzeć do nowych odbiorców i przybliżyć lokalnej społeczności repertuar, o którym niewiele słyszało się w regionie, jednocześnie podkreślając jego dziedzictwo historyczne i architektoniczne. Nagrania Tourneta ukazują się nakładem wytwórni Château de Versailles Spectacles. Pierwsze z nich, poświęcone Magnificatowi i kantatom bożonarodzeniowym Bacha, zrealizowano jesienią 2019 roku, a następnie Les Indes Galantes w 2021 roku. Pełną wersję Les Paladins Rameau i motetów Bacha zaplanowano na rok 2022, w tej samej kolekcji. “Młody reżyser i założyciel La Chapelle Harmonique jest jedną z wschodzących gwiazd muzyki barokowej we Francji.” Thierry Hillériteau (Le Figaro, 2019)
19 MAJA 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMÉNEZ – dyrygent
DIANA TUGUI – sopran
CHARLES CASTRONOVO – tenor
REGINA GOWARZEWSKA – słowo
W programie:
J. Massenet – Navarraise – muzyka baletowa z opery „Le Cid”
C. Gounod – Duet Ange adorable z opery „Roméo et Juliette”
G. Donizetti – Una furtiva lacrima z opery „L´Elisir d´Amore”
V. Bellini – Casta diva z opery „ Norma”
G. Bizet – Farandole z Suity „L´Arlesienne”
G. Bizet – La fleur que tu m´avais jetée z opery „ Carmen”
G. Puccini – Vissi d´arte z opery „Tosca”
G. Puccini – E lucevan le stelle z opery „ Tosca”
J. Strauss II – Uwertura do operetki „Die Fledermaus”
F. Lehar – Dein ist mein ganzes Herz z operetki „Das Land des Lächlens”
F. Lehar – Vilja Lied z operetki „Die Lustige Witwe”
J. Strauss – Ohne Sorgen. Polka Schnell
Rodgers&Hammerstein – Some enchanted evening z musicalu „South Pacific”
G. Gershwin – By Strauss z rewii „The Show is on”
L. Bernstein – Tonight z musicalu „West Side Story”
N. Brodzsky – ”Be my love” z filmu muzycznego „The Toast of New Orleans”
SPONSOR KONCERTU:
LOGO BESTA
Koszt udziału: 70 zł
David Giménez
Urodzony w Barcelonie, David Giménez studiował grę na fortepianie i kompozycję w Conservatori del Liceu w swoim rodzinnym mieście. Następnie specjalizował się w dyrygenturze w Hochschulefür-Musik w Wiedniu u Karla Österreichera oraz w Royal Academy of Music w Londynie u Sir Colina Davisa.
Od swojego debiutu z orkiestrą NDR w Hanowerze w 1994 roku występował na całym świecie, prowadząc najznakomitsze orkiestry i solistów w takich salach jak Royal Albert Hall, Filharmonia Berlińska, Salle Pleyel, Vienna Konzerthaus, Suntory Hall w Tokio oraz w nowojorskich Carnegie Hall i Avery Fisher Hall. W trakcie swojej kariery David Giménez dyrygował takimi orkiestrami jak Orkiestra Filharmoników Wiedeńskich, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, londyńska Philharmonia Orchestra, Orkiestra Filharmonii Monachijskiej, Orchestre de Paris i Orkiestra Filarmonica della Scala. Obecnie David Giménez jest Dyrygentem Laureatem Orquestra Simfònica del Vallès w Barcelonie.
Opera zajmuje ważne miejsce w harmonogramie występów Maestro Giméneza. Wykonywał on szeroki repertuar operowy w takich teatrach jak Teatro alla Scala, Vienna Staatsoper, Royal Opera House Covent Garden, Zurich Opera, Berlin Deutsche Oper, Théâtre du Champs Elysées, Washington Opera, Barcelona’s Gran Teatre del Liceu, Teatro Real w Madrycie czy Sydney Opera House.
Dzięki wyjątkowemu rozumieniu sztuki wokalnej Maestro Giménez regularnie współpracuje z takimi śpiewakami jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Roberto Alagna, José Cura, Bryn Terfel, Joseph Calleja i Charles Castronovo.
Maestro Giménez zasiadał również w jury kilku konkursów, takich jak konkurs wokalny im. Verdiego w Parmie, Światowy Konkurs Operowy „Operalia” oraz Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski Reina Sofia w Madrycie. W 2022 roku został głównym gościnnym dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie, a także dyrektorem artystycznym festiwalu „Sounds of Oradea” w Oradei w Rumunii.
W tym sezonie Maestro Giménez dyrygował między innymi Królewską Orkiestrą Filharmoniczną w Londynie, Belgijską Orkiestrą Narodową, Orchestra dell´Arena di Verona, Orchestra della Rai Torino, Orchestre de L´Île de France w Paryżu oraz Orquestra de Barcelona.
W dziedzinie wykonawstwa muzyki operowej David Giménez otworzył niedawno sezon Opery w Barcelonie (Gran Teatre del Liceu) serią koncertów w hołdzie Giuseppe Verdiemu i został wybrany na dyrektora muzycznego nowej opery „El Juez”, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, która miała swoją światową premierę w Bilbao oraz na Festiwalu w Erl w Austrii. Maestro Giménez zadebiutował tą operą również w nowym Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu i Theater an der Wien.
Do jego ostatnich osiągnięć można zaliczyć takie produkcje operowe jak „La Traviata”, „La Sonnambula” i „Carmen” (Sofia Opera i Las Palmas Opera). Maestro Giménez wystąpił również na kilku koncertach, które odbyły się w ramach pożegnalnej światowej trasy koncertowej José Carrerasa, a także podczas niedawnego tournée Roberto Alagni we Francji i Belgii.
Nagrania Maestro Davida Giméneza obejmują utwory realizowane dla takich wytwórni płytowych jak Decca, BMG Classics, Koch- Schwann, Erato i Discmedi.
Charles Castronovo
Uznawany na arenie międzynarodowej za jednego z najlepszych tenorów lirycznych swojego pokolenia, Charles Castronovo występował na czołowych scenach operowych świata, w tym w Royal Opera House, Covent Garden, Operze Paryskiej, Metropolitan Opera, Berlińskiej Operze Narodowej, Wiedeńskiej Operze Narodowej, Teatro Real w Madrycie, Operze Niemieckiej w Berlinie, Théâtre Royale de la Monnaie w Brukseli, Bawarskiej Operze Narodowej w Monachium, Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Operze w San Francisco oraz Lyric Opera w Chicago. Castronovo rozpoczął sezon 2020/21 od dwóch znaczących debiutów: na scenie Holenderskiej Opery Narodowej w Amsterdamie, jako Faust w Mefistofelesie oraz w Teatro alla Scala w Mediolanie, jako Rodolfo w Cyganerii. Zadebiutował także w tytułowej roli Wertera w Operze w Zurychu, zaśpiewał również partię Don José w Carmen (Paryż, Wiedeń), Carlo w Zbójcach (Monachium), Rudolfa w Luizie Miller (festiwal w Glyndebourne). Urodzony w Nowym Jorku i wychowany w Kalifornii, Charles Castronovo rozpoczął swoją karierę w Operze w Los Angeles. Następnie otrzymał zaproszenie do Metropolitan Opera’s Lindemann Young Artists Development Program, a jesienią 1999 roku zadebiutował w Metropolitan Opera jako Beppo, w premierowym spektaklu Pajaców, u boku Placido Domingo. W pierwszych latach kariery Castronovo debiutował jako Tamino w Czarodziejskim flecie oraz Fenton w Falstaffie w Pittsburghu, gdzie zaśpiewał również rolę Fausta. Artysta kreował również partie: Don Ottavio w Don Giovannim, Ernesto w Don Pasquale (Boston), Ferrando w Cosi Fan Tutte, Nemorina w Napoju miłosnym (Portland), Alfredo w Traviacie (Minnesota Opera), Belmonte w Uprowadzeniu z seraju, z (Colorado Opera) oraz jako Elwin w Lunatyczce, i Rudolf (Michigan Opera Theater). Na europejskiej scenie Castronovo debiutował w 2000 roku, podczas Festiwalu w Savonlinnie, w operze Don Giovanni. W tym samym dziele wystąpił również w Niemczech, w Berlińskiej Operze Narodowej, pod batutą Daniela Barenboima. Artysta śpiewał także we Francji, w Théâtre du Capitole w Tuluzie, jako Fenton w Wielkiej Brytanii, na Festiwalu Proms w Londynie( 2002 ) oraz w L’heure Espagnole Ravela. W sezonie 2003/04 debiutował w Operze w San Francisco, Operze Paryskiej i Wiedeńskiej Operze Narodowej – jako Tamino. We wrześniu 2004 roku wystąpił w Royal Opera House, jako Ferrando, a na włoskiej scenie operowej zaprezentował się jako Alfredo w Teatro Carlo Felice w Genui. Kreował także rolę Alfredo, w Operze Narodowej w Hamburgu i Megaron w Atenach, Fentona w Theatre Royale de la Monnaie, w Brukseli oraz Ferrando w Bawarskiej Operze Narodowej w Monachium. Podczas Festiwalu w Salzburgu zaśpiewał partię Belmonte w Uprowadzeniu z Seraju, Tamina w Chicago, i Alfredo w Toronto oraz Barcelonie. W Operze w Berlinie wystąpił jako Ruggero w Jaskółce. Artysta zaśpiewał także partię Księcia z Rigoletta, w Bordeaux i w Helsinkach, Alfredo w Covent Garden, gdzie wykonywał również partię Ruggera, Toma Rakewella w The Rake’s Progress, Tamina oraz Rudolfa. Castronovo pojawił się w Wiedniu jako Leński w Eugeniuszu Onieginie, Nemorino i Alfredo, a w Monachium jako Gennaro w Lucrezia Borgia, Admetos w Alceście, Edgar w Łucji z Lammermoor oraz Don Ottavio. W Berlińskiej Operze Narodowej można go było usłyszeć w roli Alfredo, Nemorina oraz Fausta. W Metropolitan Opera Artysta wystąpił jako Romeo, Rudolf, Don Ottavio oraz Tamino. Zaśpiewał także w Opowieściach Hoffmanna w Baden Baden, i w Manon w Tuluzie, W operze Potępiene Fausta wystąpił w Nicei oraz w Baden Baden, z Filharmonią Berlińską, pod dyrekcją Sir Simona Rattle, z Dallas Symphony pod dyrekcją Jacquesa Lacombe oraz z Pittsburgh Symphony, pod dyrekcją Manfreda Honecka. Wziął także udział w wersji scenicznej Potępienia Fausta, w Berlińskiej Operze Narodowej, pod batutą Sir Simona Rattle. W ostatnich latach Charles Castronovo wprowadził do swojego repertuaru role typowe dla głosu lirico spinto: Jazon w rzadko wykonywanej, oryginalnej francuskiej wersji Medei Cherubiniego (Berlińska Opera Narodowa, pod dyrekcją Daniela Barenboima), Gabriele Adorno w operze Simon Boccanegra (Festiwal w Salzburgu 2019, pod dyrekcją Walerija Giergijewa), Fausta w Mefistofelesie (Baden Baden) oraz tytułowa rola Roberto Devereux w Monachium. Często brał również udział w wykonaniach mniej znanych dzieł, takich jak: Mylio w Le Roi d’Ys Edouarda Lalo w Tuluzie, Vincent w Mireille Gounoda (Opera Paryska), w Therese Masseneta (Festiwal w Montpellier), gdzie zaśpiewał również w La Jacquerie Lalo oraz w Cinq – Mars Gounoda. Castronovo wystąpił u boku Plácido Domingo jako Mario, w światowej premierze Il postino Daniela Catana, w Operze w Los Angeles. W tej roli zaśpiewał również w Paryżu i Santiago. Wziął również udział w nagraniu opery Virginia autorstwa Mercadante, dla Opera Rara. Artysta zaśpiewał także w Requiem Verdiego podczas swojego debiutu w Semperoper Dresden, ze Staatskapelle Dresden i Christianem Thielemannem oraz w Paryżu, pod dyrekcją Myung-Whun Chunga, jak i Sir Johna Eliota Gardinera. Do najbliższych wydarzeń z udziałem Castronovo można zaliczyć nagranie pierwszego solowego albumu operowego wraz z Monachijską Orkiestrą Radiową, wykonanie partii Nemorina w Napoju miłosnym, z Chicago Lyric Opera, udział w Cyganerii w Metropolitan Opera, L’amico Fritz z Maggio Musicale Firenze, pod batutą Zubena Mehty oraz zaśpiewanie partii Pinkertona w Madame Butterfly, w Bawarskiej Operze Narodowej w Monachium.
Diana TUGUI
Diana Tugui jest wysoce utalentowaną sopranistką, która doskonaliła swoje umiejętności na Uniwersytecie Muzycznym im. George’a Enescu w Bukareszcie, pod kierunkiem profesor Sandy Sandru. Uznanie przyniosła jej wszechstronność w śpiewaniu ról operowych, jak również innych gatunków wokalnych, między innymi symfonicznych, operetkowych, pieśniowych, a nawet musicalowych. Współpracowała ze wszystkimi filharmoniami i teatrami operowymi na terenie swojego kraju oraz wielokrotnie występowała na scenach europejskich w ciągu minionych osiemnastu lat. Diana Tugui jest laureatką kilku międzynarodowych nagród, w tym nagrody Jaume Aragalla, Wilhema Stenhammara, Vox Artis, Ionela Perlea i Eleny Teodorini. W 2015 roku została „Najlepszą Sopranistką” Gali Opery Narodowej, a w 2018 roku otrzymała nagrodę „Lya Hubic”. Operowy repertuar Artystki obejmuje ponad trzydzieści ról, w tym Violetty w „Traviacie”, Łucji w „Łucji z Lammermoor”, Mimi i Musetty w „Cyganerii”, Elviry w „Purytanach”, Adiny w „Napoju miłosnym” oraz wiele innych. Diana Tugui jest obecnie solistką w Rumuńskiej Operze Narodowej w Cluj-Napoca, i nadal występuje na europejskich scenach, utrzymując jednocześnie rolę wiodącej sopranistki lirycznej w Transylwanii. Diana Tugui jest także profesorem w Akademii Muzycznej im. Gh. Dima w Cluj Napoca.
9 maja 2023 roku odbył się I Regionalny Konkurs Skrzypcowy i Wiolonczelowy „Łańcuckie potyczki na smyczki”, organizowany przez Państwową Szkołę Muzyczną I stopnia im. Teodora Leszetyckiego Łańcucie, Łańcuckie Towarzystwo Muzyczne oraz Radę Rodziców, działającą na rzecz szkoły.
W konkursie mogli uczestniczyć najmłodsi uczniowie szkół muzycznych pierwszego stopnia z województwa podkarpackiego, którzy uczą się grać na skrzypcach i wiolonczeli.
To nowe wydarzenie w naszym regionie przybliżą nam pan mgr Michał Horodecki, dyrektor PSM w Łańcucie i pani prof. Urszula Marciniec-Mazur, przewodnicząca jury, znakomita wiolonczelistka i pedagog Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.
- Tak jak pani wspomniała, ten konkurs był kierowany do najmłodszych – dyrektor Michał Horodecki - bo brali w nim udział uczniowie klas I i II cyku czteroletniego oraz I, II i III cyklu sześcioletniego szkól muzycznych I stopnia, czyli uczniowie, którzy są na początku swojej drogi artystycznej. Dla części z nich to był pierwszy udział w konkursie, dający możliwość popisania się swoimi umiejętnościami.
Kiedy go planowaliśmy, nurtowały nas pewne obawy, czy ten konkurs będzie się cieszył zainteresowaniem i zgłosi się odpowiednia ilość uczestników, bo wiosną w wielu szkołach na Podkarpaciu odbywają się różne konkursy.
Byliśmy jednak przekonani, że uczniowie rozpoczynający naukę w szkołach muzycznych, do których kierowaliśmy propozycję, nie mają wielu okazji do rywalizacji konkursowych. Okazało się, że zainteresowanie naszym konkursem było duże, bo zgłosiło się i uczestniczyło w nim 87 osób.
Ponieważ każdy z nich zaprezentował się w kilkuminutowych programie, udało się cały konkurs zamknąć w jednym dniu.
Zarówno uczestnikom, jak i nauczycielom, którzy do nas przyjechali, bardzo się ten konkurs podobał i dlatego chcemy go kontynuować.
Konkursowe prezentacje oceniało jury w składzie: prof. dr hab. Urszula Marciniec-Mazur, profesor Akademii Muzycznej we Wrocławiu, przewodnicząca jury, mgr Adrianna Sawa, ekspert i nauczyciel skrzypiec w Zespołach Szkół Muzycznych nr 1 i nr 2 w Rzeszowie oraz mgr Barbara Kotwica, wicedyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Teodora Leszetyckiego.
Profesor Urszula Marciniec-Mazur pytana o wrażenia po zakończeniu konkursu mówiła:
- Wyjadę stąd z bardzo dobrymi wrażeniami. Ponieważ zgłosiło się bardzo dużo uczestników, rozpoczęliśmy prace już o ósmej. Bardzo sprawny przebieg konkursu jest sukcesem szkoły, która ten konkurs zorganizowała.
Najmłodsi uczniowie klas skrzypiec i wiolonczel szkól muzycznych z Podkarpacia mogli wystąpić i pokazać, co wyćwiczyli przez ten krótki czas. Uważam, że wszyscy zaprezentowali się znakomicie, a poziom był porównywalny z innymi konkursami, na które jestem zapraszana.
Rzadko się zdarza, aby wszyscy, którzy się zgłosili, stanęli do konkursu, a tutaj tak było. Skoro jest tak duże zainteresowanie, to może warto by było w następnych edycjach umożliwić udział także pozostałym uczniom klas skrzypiec i wiolonczel szkól muzycznych I stopnia.
Muszę także podkreślić, że miejsce jest magiczne, w zabytkowym budynku szkoły także czuje się wyjątkowy klimat, a Łańcut dla wielu osób kojarzy się z muzyką.
Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Teodora Leszetyckiego w Łańcucie
Warto także podkreślić, że w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia im. Teodora Leszetyckiego od lat organizowane są inne konkursy, o których wspomniał dyrektor Michał Horodecki.
- Od kilkunastu lat odbywał się z naszej szkole Makroregionalny Konkurs Instrumentów Dętych Blaszanych. W tym roku, po pandemicznej przerwie, zmieniliśmy formułę tego wydarzenia i rozszerzyliśmy jego zasięg na ogólnopolski. Od 17 do 19 maja wspólnie z Łańcuckim Towarzystwem Muzycznym organizujemy I Brass Festiwal Instrumentów Dętych Blaszanych w Łańcucie, w ramach którego odbędzie się też jednodniowy konkurs.
Zmieni się też formuła konkursu fortepianowego, który odbywał się zawsze w czerwcu. Planujemy zorganizować konkurs poświęcony naszemu patronowi Teodorowi Leszetyckiemu w listopadzie tego roku.
Chcemy, aby oprócz uczniów klas fortepianu szkół muzycznych I stopnia mogli w nim uczestniczyć także uczący się grać na fortepianie uczniowie ze szkół II stopnia. Mamy nadzieję, że dzięki temu zainteresujemy nauczycieli i uczestników twórczością naszego patrona, który urodził się w Łańcucie.
Cieszymy się, że nasza szkoła mieści się w zabytkowym budynku na terenie pięknego parku. Uczestnicy I Regionalnego Konkursu Skrzypcowego i Wiolonczelowego „Łańcuckie potyczki na smyczki” podkreślali, że bardzo się im podoba to magiczne miejsce i chętnie wystąpią podczas kolejnych edycji.
Na zakończenie warto podkreślić, że organizatorzy postarali się, aby każdy uczestnik wyjechał z Łańcuta nie tylko z dobrymi wrażeniami, ale także z dyplomem i pamiątką. Zmaganiom konkursowym towarzyszyła bardzo życzliwa atmosfera,
Zofia Stopińska
17 MAJA 2023r., ŚRODA, godz. 19:00
SALA KAMERALNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
THE NAZARETH COLLEGE CHAMBER SINGERS
ERIC RUBINSTEIN – dyrygent
JESSICA ANN BEST – mezzosopran
SARAH RHEE-TIRRÉ – fortepian
ZBIGNIEW GRANAT – słowo
PAWEŁ SZTOMPKE – słowo
W programie:
A. Powell – In Love with You
D. Brinsmead (arr.) – Amazing Grace
D. Macdonald – When the Earth Stands Still
D. Pinkham – Wedding Cantata
S. LaBarr – Love: Then and Still
Colin Lett – I Got a Song!
C. Chaplin/arr. B. Bram – Smile
K. Gimon – Fire
G. Rossini – “Dunque io son,” z opery Il Barbiere di Siviglia,
W. A. Mozart – “Soave Sia Il Vento,” z opery Cosí fan tutte,
M. Ching – Dater 22 & 23, “Alla Mozart,” z opery komicznej Speed Dating Tonight!
S. Sondheim – “Green Finch and Linnet Bird,” z musicalu Sweeney Todd
S. Sondheim – “Johanna,” z musicalu Sweeney Todd
W. A. Mozart – “Un Aura Amorosa,” z opery Cosí Fan Tutte
M. Ching – “The Two Alices,” z opery Alice Ryley
H. Arlen – “Over the Rainbow,” z filmu The Wizard of Oz
L. Bernstein – “Make our Garden Grow,” z operetki Candide
Koszt udziału: 50 zł
The Nazareth College Chamber Singers
Nazareth College Chamber Singers, to reprezentacyjny chór mieszany, którego członkowie wybierani są spośród najlepszych wokalistów – studenów Nazareth College w Rochester w stanie Nowy York (USA). Repertuar grupy obejmuje szeroki zakres kameralnej literatury chóralnej, począwszy od arcydzieł Renesansu, aż po muzykę XX wieku. Ta rozległość stylistyczna pozwala wokalistom na demonstrację szerokiego spektrum kunsztu chóralnego. Chamber Singers prezentują liczne utwory premierowe, i otrzymują szereg wyróżnień za występy w USA oraz na scenach międzynarodowych.
Eric Rubinstein, dyrygent
Dr Eric Rubinstein jest dyrektorem Wydziału Chóralnego w Nazareth College w Rochester, NY, gdzie kieruje chórami Chamber Singers i Treble Choir oraz prowadzi zajęcia z dyrygentury i wychowania muzycznego. Rubinstein ukończył studia w zakresie dyrygentury chóralnej na Louisiana State University (D.M.A.), Michigan State University (M.M.) i SUNY Fredonia (B.M.). Przez szereg lat związany był z katedrą muzyki chóralnej w Aaron Copland School of Music w Queens College (NYC).
Grupy chóralne prowadzone przez Rubinsteina były nagradzane przez New York State School Music Association (2019) oraz American Choral Directors’ Association (2022). Otrzymały też liczne wyróżnienia za występy w Carnegie Hall, Chautauqua Institute, a także nagrodę The American Prize (2022). Działalność naukowa Erica Rubinsteina koncentruje się na innowacyjnych praktykach edukacyjnych w dziedzinie muzyki chóralnej.
Jessica Ann Best, mezzosopran
Jessica Ann Best jest wokalistką o wszechstronnych zainteresowaniach, poruszającą się z łatwością w konwencjach opery, musicalu, muzyki klasycznej, oratoryjnej, recitalowej oraz jazzu. Ma na swym koncie premiery wielu nowych dzieł wystawionych przez Los Angeles Opera, Opera Tampa, Carnegie Hall, The Center for Contemporary Opera oraz Savannah Voice Festival. W 2021 roku Jessica Best wystąpiła w roli Carmen w Salt Marsh Opera oraz w Buffalo Opera Unlimited. Odbyła również tournée prezentując hity z The Great American Songbook. Koncertowała również z Velvet Caravan – wielokrotnie nagradzanym, cygańsko-jazzowym zespołem z Georgii. Prof. Best regularnie występuje w Birdland Theatre w Nowym Jorku; jest także dyrektorem Camp Voice związanym z Savannah Voice Festival. Jessica Best jest profesorem na Wydziale Wokalnym w Nazareth College w Rochester, NY, gdzie uczy śpiewu oraz prowadzi Opera Workshop.
Sarah Rhee-Tirré, fortepian
Kanadyjsko-koreańska pianistka Sarah Rhee-Tirré występowała w recitalach solowych oraz jako solistka z orkiestrami w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Kariera artystyczna Dr Rhee-Tirré obejmuje koncerty z Rochester Philharmonic Orchestra (USA), Rome Chamber Orchestra (Włochy), New Millennium Orchestra (Hiszpania), Orchestra London (Kanada) oraz Eastman Symphony Orchestra (USA), jak również występy solowe na scenach Alice Tully Hall w Lincoln Center (Nowy Jork), Ford Center for the Performing Arts (Toronto, Kanada) oraz Eastman Kodak Theatre. Pianistka zdobyła wiele czołowych nagród na poziomie międzynarodowym. Prowadziła kursy mistrzowskie na Silpakorn University w Bangkoku w Tajlandii, i w wielu innych instytucjach w Ameryce Północnej.
Dr Rhee-Tirré Posiada doktorat w zakresie gry fortepianowej z Eastman School of Music, a także tytuł magistra z Juilliard School of Music. Posiada bogate doświadczenie w nauczaniu zarówno na poziomach uniwersyteckim i przygotowawczym oraz jest stałym jurorem krajowych i międzynarodowych konkursów pianistycznych. Dr Rhee jest członkiem Kolegium Egzaminatorów w Royal Conservatory of Music oraz profesorem na Wydziale Fortepianu w Nazareth College.
13 MAJA 2023r., sobota, godz. 19:00
SALA BALOWA MUZEUM ZAMKU W ŁAŃCUCIE
BERLIN PIANO TRIO w składzie:
NIKOLAUS RESA – fortepian
KRZYSZTOF POLONEK – skrzypce
KATARZYNA POLONEK – wiolonczela
MAXYMILIAN BYLICKI – słowo
W programie:
J. Haydn – Trio C – Dur
F. Mendelssohn – Trio d – moll
M. Reger – Trio e – moll
Koszt udziału: 70 zł
Założone w 2004 roku jako „Berolina Trio“, Berlin Piano Trio jest uznawane za jedno z czołowych triów fortepianowych. Swoim charyzmatycznym stylem i ciepłą barwą dźwięku wzbudza podziw zarówno publiczności, jak i mediów.
W 2007 roku trio wygrało największy w Polsce międzynarodowy konkurs muzyki kameralnej, utworzony przez Krzysztofa Pendereckiego. Jako szczególne wyróżnienie trio otrzymało również interdyscyplinarne Grand Prix. W ciągu tamtego roku trio wygrało także pierwszą nagrodę, jak również nagrodę publiczności Europejskiego Konkursu Muzyki Kameralnej w Karlsruhe.
W 2009 roku Berlin Piano Trio uzyskało wysoko cenioną nagrodę “Prix Marguerite Dütschler” w Gstaad, Szwajcaria. Ponadto Berlin Piano Trio zdobyło równorzędne pierwsze miejsce (ex aequo) w Międzynarodowym Konkursie im. Josepha Haydna w Wiedniu, na którym otrzymało również nagrodę publiczności Fundacji Esterházy.
Członkowie Berlin Piano Trio pobierali naukę w klasie muzyki kameralnej profesora Markusa Beckera w Wyższej Szkole Muzyki, Teatru i Mediów w Hanowerze. W 2007 roku Berlin Piano Trio zostało stałym członkiem powszechnie znanej Europejskiej Akademii Muzyki Kameralnej, która promuje wiodące kwartety smyczkowe i tria fortepianowe na arenie międzynarodowej poprzez współpracę z założycielami zespołów muzyki kameralnej, takimi jak prof. Hatto Beyerle (Alban Berg Quartett), prof. Shmuel Ashkenasi (Vermeer Quartett), prof. Peter Cropper (Lindsay Quartett), prof. Eckart Heiligers (Trio Jean Paul), prof. Avedis Kouyoumdjian, prof. Anner Bylsma oraz prof. Ferenc Rados.
Oprócz swojej działalności związanej z muzyką kameralną, muzycy Berlin Piano Trio są również wykładowcami akademickimi, regularnie zapraszanymi do prowadzenia kursów mistrzowskich.
Nikolaus Resa jest odnoszącym międzynarodowe sukcesy niemieckim pianistą koncertowym i kameralistą. W różnych formacjach, a w szczególności jako członek Berlin Piano Trio, zawsze zachwyca spontanicznością, energicznym graniem i wyjątkowo pięknym brzmieniem. Jest on częstym gościem na występach w kilku prestiżowych orkiestrach, jak Filharmonia Berlińska lub Deutsches Sinfonie-Orchester (DSO) Berlin. Ponadto uczy na Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych oraz w Orkiestrze Akademii Filharmonii Berlińskiej.Urodzony w 1980 roku w Berlinie, Nikolaus Resa, pierwsze lekcje gry na fortepianie otrzymał w wieku czterech lat i niedługo później rozpoczął grę na skrzypcach. Grę na fortepianie studiował pod kierunkiem Georga Savy w Akademii Muzycznej im. Hannsa Eislera w Berlinie, a swoje studia podyplomowe podjął w Wyższej Szkole Muzyki, Teatru i Mediów w Hanowerze, w klasie Markusa Beckera. Nikolaus jest zwycięzcą wielu konkursów, np. Międzynarodowego Konkursu im. Johannesa Brahmsa w Pörtschach (Austria), Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. Josepha Haydna w Wiedniu (Austria) oraz Międzynarodowego Konkursu im. Rimskiego-Korsakowa w Sankt Petersburgu (Rosja). Nikolaus Resa był głównym solistą w ścieżce dźwiękowej Howarda Shore’a do filmu „Niebezpieczna metoda” (2011 r.).
Krzysztof Polonek, urodzony w Krakowie, początkowo pobierał naukę jako młody uczeń w Julius-Stern-Institute, działającym przy Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych, w klasie prof. Tomasza Tomaszewskiego, zanim uzyskał swój dyplom na tej uczelni. Złożył swój egzamin koncertowy (Konzertexamen) pod kierunkiem prof. Thomasa Brandisa w Akademii Muzycznej w Lubece. Ponadto uczęszczał na kursy mistrzowskie u profesorów takich jak: R. Kussmaul, K. Węgrzyn, K. Sassmannshaus, I. Gitlis oraz Z. Bron. Krzysztof występował jako solista między innymi z Orkiestrą Filharmonii w Lubece, Państwową Orkiestrą we Frankfurcie (nad Odrą), Orkiestrą Filharmonii Baden-Baden, czy Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej. Jako kameralista i solista był gościem renomowanych festiwali, takich jak festiwal “Muzyka w Starym Krakowie”, Festiwal Skrzypcowy im. Bronisława Hubermana, Festiwal Muzyczny w Aspen, Sommets Musicaux de Gstaad oraz Max-Reger Tage w Weiden. Do roku 2009 prowadził działalność pedagogiczną w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie z sukcesem ukończył swoją dysertację doktorską pod kierunkiem prof. Jarosława Pietrzaka. Krzysztof pełnił rolę koncertmistrza Orkiestry Filharmonii Drezdeńskiej, Opery Niemieckiej w Berlinie oraz Orkiestry Symfonicznej Radia Berlińskiego. Obecnie pełni funkcję koncertmistrza Filharmonii Berlińskiej.
Katarzyna Polonek jest jedną z najciekawszych osobowości muzycznych swojego pokolenia. Jest laureatką międzynarodowych konkursów wiolonczelowych w Liezen, Pörtschach, Poznaniu i Brnie, jak również konkursów kameralnych, w tym Pierwszej Nagrody i Grand Prix na 11-tym Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie i zwyciężczynią Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. J. Haydna w Wiedniu. Występowała jako solistka z wieloma orkiestrami, dokonując nagrań dla Polskiego, Niemieckiego, Szwajcarskiego, Austriackiego i Japońskiego Radia i Telewizji. Jako kameralistka brała udział w wielu renomowanych festiwalach muzycznych i występowała w najważniejszych europejskich salach koncertowych. Grając gościnnie w orkiestrach Filharmonii Berlińskiej lub Staatskapelle Berlin, współpracowała z takimi dyrygentami, jak Daniel Barenboim, Bernhard Haitink, Pierre Boulez, Michael Sanderling, Ivan Fischer oraz Sir Simon Rattle. Katarzyna Polonek otrzymała wykształcenie muzyczne od m.in. Mstisława Rostropowicza, Natalii Szachowskiej, Angeliki May, Markusa Nyikosa, Wolfganga Aichingera, Wolfganga Boettchera, Zary Nelsovej, Miloša Sádlo. Katarzyna Polonek jest współzałożycielką Berlin Piano Trio, które, po licznych zwycięstwach w międzynarodowych konkursach, jest uważane za jedno z czołowych triów fortepianowych jej pokolenia. Po ukończeniu swojej dysertacji doktorskiej i habilitacji, Katarzyna uczy jako adiunkt w klasie wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Poznaniu oraz prowadzi kursy mistrzowskie na Międzynarodowym Kursie Muzycznym w Opolu. Jej studenci są laureatami pierwszych nagród w międzynarodowych konkursach muzyki solowej i kameralnej.
Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej i Filharmonia Krakowska im. Karola Szymanowskiego w Krakowie zapraszają na koncert w ramach MUSICA ARS AMANDA:
MUZYCZNE PODRÓŻE PO EUROPIE
BONJOUR FRANCE!
26 maja (piątek), godz. 12.00
Sala Koncertowa Stodoła w Kąśnej Dolnej
Cena biletu: 10 zł
Zgłoszenia przyjmuje Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej
tel. 14 600 00 16 | e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
WYSTĄPIĄ::
Orkiestra Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie
Szymon Naściszewski – dyrygent
Jan Krzeszowiec – flet
Szymon Naściszewski - dyrygent, fot . G. Mart
PROGRAM:
Maurice RAVEL (1875-1937)
Nagrobek Couperina – suita na orkiestrę (1914-1917 / 1919)
I. Prèlude, II. Forlane, III. Menuet, IV. Rigaudon
Jaques IBERT (1890-1962)
Koncert fletowy (1932)
I. Allegro, II. Andante III. Allegro scherzando
***
Francis POULENC (1899-1963)
Sinfonietta (1947)
I. Allegro con fuoco, II. Molto vivace, III. Andante cantabile, IV.Très vite et très gai
Jan Krzeszowiec - flet, fot. Łukasz Rajchert, z archiwum NFM
MUSICA ARS AMANDA (łac. „Pokochaj sztukę muzyczną”, albo „Muzyka – Sztuka, którą warto pokochać”) to zainicjowany w 1982 roku cykl koncertów symfonicznych skierowanych zarówno do młodzieży szkolnej i licealnej, jak i dorosłych, będący mozaiką stylów i form muzycznych, podczas których publiczność ma okazję poznać zarówno słynnych polskich dyrygentów, solistów i utalentowanych rówieśników. Słuchacze dowiadują się również wielu ciekawych informacji na temat wykonywanej muzyki za sprawą słownych prelekcji podczas wydarzenia, a także atrakcyjnych folderów informacyjnych zawierających omówienie repertuaru i informacje o wykonawcach. W sezonie artystycznym 2022/2023 koncerty z cyklu Musica Ars Amanda przenosić będą słuchaczy w różne miejsca na świecie prezentując kulturę, tradycję oraz ciekawostki z różnych stron Europy.