Pragnę Państwu przedstawić pana Macieja Komanderę - jednego z czołowych solistów Opery Śląskiej w Bytomiu, którego piękny głos tenorowy rozbrzmiewa na deskach tego Teatru bardzo często.
        Maciej Komandera po ukończeniu Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach, rozpoczął pracę w Operze Śląskiej i zadebiutował partią Górala w „Halce” Stanisława Moniuszki. Artysta ma w repertuarze wiele pierwszoplanowych ról – między innymi: Alfred w „Traviacie”, Ismael w „Nabucco”, Manrico w „Trubadurze”, Radames w „Aidzie”, Książę Mantui w „Rigoletcie”, tytułowa rola w „Don Carlosie”, Don Alvaro w „Mocy przeznaczenia”, Don Jose w „Carmen” – wyliczać by można długo. W dorobku ma również liczne występy poza rodzimym Teatrem – w kraju i za granicą.
        Wkrótce będziemy go oklaskiwać na Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku, bowiem 25 września w cyklu Najpiękniejsze opery świata – Opera Śląska w Bytomiu przedstawi „Romea i Julię” Charlesa Gounoda. Maciej Komandera wcieli się w postać Tybalta – siostrzeńca Kapuleta.
        Z Artystą miałam okazję zarejestrować krótką rozmowę 16 września po spektaklu „Halki”, którym zainaugurowany został sezon artystyczny Opery Śląskiej w Bytomiu. Maciej Komandera śpiewał partie Górala Jontka – bez pamięci zakochanego w Halce i towarzyszącego jej wiernie. To rola bardzo wymagająca zarówno pod względem wokalnym, jak i aktorskim, ale Maciej Komandera wykonał ją nadzwyczaj pięknie.

        Zofia Stopińska: Bardzo Panu dziękuję za dostarczenie wielu wzruszeń, za rewelacyjnie zaśpiewane arie – wymienię tylko dwie: „I ty mu wierzysz” z II aktu i „Szumią jodły” z IV aktu, po których ręce same składały się do braw. Partia Jontka jest trudna i wymagająca, a Pan jest może trochę zmęczony, ale w doskonałej kondycji – gratuluję serdecznie.

        Maciej Komandera: Na pewno jest to trudna partia, ale, jak Pani widzi, daję sobie z nią radę (śmiech).
Poza tym, bardzo lubię śpiewać Jontka i dobrze się odnajduję w tej roli. To jest partia liryczna, ale jest też dużo momentów dramatycznych.

        Trzeba podkreślić, że sezon artystyczny rozpoczął Pan wspaniałym występem. Pewnie już także wie Pan, jakie wyzwania przed Panem w tym sezonie.

        - Najpierw niewielka rólka w „Don Desiderio” Poniatowskiego, później, mam nadzieję, że uda mi się zaśpiewać Alfreda w „Traviacie”, a reszta to główne role w przygotowanych już wcześniej spektaklach – m.in. „”Madama Butterfly”, „Tosca”, „Don Carlos” , czy „Moc przeznaczenia”.

        Mówimy o najbliższych miesiącach, ale wiem, że pracy nie będzie Panu brakować także później. Zobaczymy się już niedługo, bo 25 września w Sanoku.

        - Bardzo się cieszymy, że możemy do Państwa pojechać z bardzo ciekawym i unikatowym spektaklem, bo jesteśmy jedynym w Polsce teatrem operowym, który ma w repertuarze „Romea i Julię” Charlesa Gounoda. Mamy świetną inscenizację, bardzo dobrych solistów. Przyjadą do Państwa ci sami soliści, którzy śpiewali podczas premiery, a dyrygował będzie Bassem Akiki – nasz znakomity dyrektor artystyczny.

        Miałam szczęście być na premierze i byłam zachwycona. Trochę daleko mamy do Bytomia, aby pojechać kilka razy na taki wyjątkowy spektakl, ale z niecierpliwością czekam na Wasz występ w Sanoku i z pewnością będę bardzo wzruszona.

        - Trudno nie wzruszyć się, słuchając i oglądając „Romea i Julię”, bo to opera o miłości, która się niestety, podobnie jak „Halka”, źle kończy.

        Pamiętam, że występował Pan już na poprzednich edycjach Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku.

        - Oczywiście, i to nie raz. Wprawdzie scena Sanockiego Domu Kultury jest trochę mniejsza od naszej, ale z pewnością nie będzie to miało wpływu na jakość naszego występu. Opera Śląska często wystawia spektakle w różnych salach w Polsce i za granicą. Jesteśmy przyzwyczajeni do wyjazdów i na każdej scenie potrafimy dać spektakl o wysokim poziomie artystycznym i inscenizacyjnym.

        Wiem o tym doskonale i jestem pewna, że będzie to wyjątkowe wydarzenie.

        - Dziękuję bardzo za miłe słowa i zapraszam serdecznie zarówno do Sanoka, jak i do naszej siedziby, gdzie opera „Romeo i Julia” wystawiana będzie kilka razy w najbliższych miesiącach.

Z panem Maciejem Komanderą – tenorem i solistą Opery Śląskiej rozmawiała Zofia Stopińska 16 września 2018 roku, po spektaklu „Halki” Stanisława Moniuszki, którym zainaugurowany został sezon artystyczny w Operze Śląskiej w Bytomiu.

KROŚNIEŃSKA JESIEŃ MUZYCZNA

Regionalne Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie, sala widowiskowa, ul. Kolejowa 1, Krosno, województwo podkarpackie
Termin: 20-30 września 2018

23 września 2018 (niedziela), godzina 18.00
PERŁY MUZYKI POLSKIEJ
Wojciech Waleczek - fortepian
Acoustic Quartet w składzie:

Mateusz Moś - I skrzypce
Marcin Sidor - II skrzypce
Ewa Sidor - altówka
Mateusz Mańka - wiolonczela

ACOUSTIC QUARTET powstał w 2014 roku. Kwartet smyczkowy tworzą absolwenci Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Szczególnie dużo uwagi poświęcają promocji muzyki polskiej. „Perły muzyki polskiej” to najpiękniejsze dzieła polskiej muzyki klasycznej i filmowej opracowane na fortepian i kwartet smyczkowy. Wykonawcami koncertu są wybitny polski pianista Wojciech Waleczek oraz Acoustic Quartet. Utwory Fryderyka Chopina, Karola Szymanowskiego, Grażyny Bacewicz, Michała Kleofasa Ogińskiego, Stanisława Moniuszki, Henryka Wieniawskiego, Ignacego Jana Paderewskiego oraz Wojciecha Kilara zostały zaaranżowane przez Kamila Pawłowskiego - kompozytora współpracującego z wieloma teatrami, filharmoniami i zespołami kameralnymi w Polsce.

Program:

Henryk Wieniawski - Kujawiak
Stanisław Moniuszko - Mazur z opery „Straszny Dwór”
Mikołaj Kleofas Ogiński - Polonez a-moll „Pożegnanie Ojczyzny”
Grażyna Bacewicz - Oberek
Ignacy Jan Paderewski - Krakowiak Fantastyczny, op.14, nr 6
Fryderyk Chopin - Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur, op. 22
Wojciech Kilar - Suita Muzyki Filmowej

KROŚNIEŃSKA JESIEŃ MUZYCZNA

Regionalne Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie, sala widowiskowa, ul. Kolejowa 1, Krosno, województwo podkarpackie
Termin: 20-30 września 2018

20 września 2018 (czwartek), godzina 19.00
AGA ZARYAN
z European Jazz Quartet
Bilet normalny 60, ulgowy 50, z KKM 40 zł

AGA ZARYAN - PIERWSZA DAMA POLSKIEGO JAZZU

Twórczość Agi Zaryan to kwintesencja tego, co najlepsze w historii jazzu, a zarazem kontynuacja tradycji legendarnych dokonań wokalistek jazzowych. Światowe uznanie artystka zawdzięcza wyjątkowemu stylowi, smakowi i podejściu do śpiewania z charakterystyczną lekkością frazowania i ciepłym matowym tonem głosu. Artystka podbija serca publiczności podczas koncertów na całym świecie. Aga Zaryan jest laureatką najważniejszych nagród w świecie muzycznym. Jej płyty sprzedają się w rekordowych nakładach, udowadniając, że ambicja i wysublimowany styl pozwalają dotrzeć do szerokiego grona słuchaczy.
Aga Zaryan jest również aktywną działaczką społeczną, m.in.: Ambasadorką PAH, sojuszniczką KPH. Za swoją działalność została wyróżniona nagrodą Gwiazda Dobroczynności 2017.

Na scenie Artystce towarzyszyć będzie zespół wybornych muzyków jazzowych - European Jazz Quartet.

Setna rocznica odzyskania niepodległości jest świetną okazją do przybliżenia melomanom twórczości Ignacego Jana Paderewskiego.
Ten utalentowany kompozytor i światowej sławy pianista dzięki wielu patriotycznym inicjatywom niejednokrotnie zwracał uwagę na znaczenie niepodległej Polski dla Europy. Nowa płyta, wyróżnionego na Międzynarodowym Konkursie im. Fryderyka Chopina w 2000 r. Radosława Sobczaka, w całości poświęcona jest sylwetce polskiego twórcy.
Na program albumu składa się szereg drobnych utworów ze słynnym Menuetem op. 14 nr 1 na czele, oraz monumentalna, trzyczęściowa Sonata fortepianowa es-moll op. 21.
Niewielu artystów w swojej dyskografii może poszczycić się nagraniem tej arcytrudnej kompozycji.

CD DUX 1503 Total time: [54:36]

Ignacy Jan Paderewski
Menuet G-dur op. 14 nr 1 (1886)
1. Menuet G-dur op. 14 nr 1 / [4:24]

Ignacy Jan Paderewski
Nokturn B-dur op. 16 nr 4 (1890–1891)

2. Nokturn B-dur op. 16 nr 4 / [4:06]

Ignacy Jan Paderewski
Toccata „Na pustyni” op. 15 (1886–1887)
3. Toccata „Na pustyni” op. 15 / [9:28]

Ignacy Jan Paderewski
Melodia Ges-dur op. 16 nr 2 (1885)
4. Melodia Ges-dur op. 16 nr 2 / Melody in G flat major, Op. 16 No. 2 (1885) [4:18]

Ignacy Jan Paderewski
Sonata es-moll op. 21 (1906)
5. I Allegro con fuoco [12:35]
6. II Andante ma non troppo [9:43]
7. III Allegro vivace [9:43]

Wykonawcy:
Radosław Sobczak /fortepian/

.

23.09.2018 godz. 19.00
Wykonanie kompozycji nagrodzonej w XXVI Ogólnopolskim Konkurskie Kompozytorskim im. Adama Didura
Michał Kawecki What is the word na mezzosopran i fortepian do słów Samuela Becketta

Magdalena Niedbała - Solarz - mezzosopran
Mateusz Kurcab - fortepian

Twoim jest serce me... Przeboje Franza Lehara
Barbara Gutaj – sopran,
Joanna Horodko – sopran,
Hubert Stolarski – tenor,
Sławomir Naborczyk – tenor

Poznańska Orkiestra Festiwalowa pod dyrekcją Agnieszki Nagórki
Prowadzenie – Sławomir Pietras

Starając się zrównoważyć repertuarowe proporcje poszczególnych gatunków muzyczno - teatralnych postanowiliśmy w Poznaniu powołać do życia Poznańską Operetkę Klasyczną. Obok repertuaru operowego, coraz lepiej prezentowanych musicali w Teatrze Muzycznym odczuwamy potrzebę realizowania arcydzieł klasycznej operetki, oczekiwanych przez melomanów i chętnie wykonywanych przez gwiazdy wokalistyki.
Są to przede wszystkim dzieła Jacquesa Offenbacha, Jana Straussa i Franciszka Lehara. Dzisiejszy Galowy Wieczór składać się będzie wyłącznie z operetek tego właśnie kompozytora. Rzadziej pojawiająca się na scenie Giuditta, Carewicz i Paganini, ale już częściej Cygańska miłość, Kraina uśmiechu, a przede wszystkim Wesoła wdówka, oto od lat uwielbiany kanon tego repertuaru. Najpiękniejsze wyjątki z tych arcydzieł prezentują dziś w Sanoku śpiewacy i muzycy odwiedzający - jak co roku - Didurowski Festiwal.
Sławomir Pietras

Barbara Gutaj-Monowid - sopran. Urodzona w Poznaniu. Edukację muzyczną rozpoczęła od nauki gry na skrzypcach w Szkole Muzycznej im. H. Wieniawskigo, a następnie przez 5 lat uczęszczała do Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej . Ukończyła Liceum Muzyczne im. M. Karłowicza w sekcji rytmiki, ucząc się równocześnie śpiewu solowego w klasie mgr Jolanty Kajdasz. W 1997 roku rozpoczęła naukę na wydziale wokalno-aktorskim Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie śpiewu Bożeny Karłowskiej, a później Antoniny Kowtunow. W 2003 roku ukończyła Akademię z wyróżnieniem. Jest laureatką IV nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Feruccio Tagliavini w Deutschlandsbergu (Austria) oraz stypendystką "Stiftung für Internationale Meisterkurse für Musik" w Zurichu. Uczestniczyła w wielu mistrzowskich kursach wokalnych prowadzonych m.in. przez prof. Jewgenija Nesterenko, prof. Ernsta Haefligera, Marinę di Marco, Marię Pellegrini, Halinę Łukomską, prof. Petera Tschaplika. W Teatrze Wielkim w Poznaniu debiutowała w 1999 roku partią Młodej Galiny w operze Galina Marcela Landowskiego. Obecnie śpiewa m.in. partię Małgorzaty w operze Faust Antoniego Radziwiłła oraz wróżkę w musicalu Krasnoludki, krasnoludki K. Gaertner. Chętnie wykonuje muzykę oratoryjno-kantatową i pieśni.

Joanna Horodko – sopran jest absolwentką Akademii Muzycznej w Poznaniu. Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku 6 lat ucząc się gry na fortepianie. Ukończyła Liceum Muzyczne w Poznaniu jako pianistka. Laureatka licznych konkursów krajowych i zagranicznych, między innymi finalistka i laureatka nagrody specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Passau (Niemcy 2005), finalistka XII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego na Sycylii (Włochy 2009). Ukończyła kursy mistrzowskie m.in. u prof. Teresy Żylis–Gara, prof. Waldemara Wilda, prof. Ryszarda Karczykowskiego i Margherity Rinaldi. W latach 2001-2007 była solistką Teatru Wielkiego w Łodzi, a w latach 2007-2008 solistką Opery Nova w Bydgoszczy. Debiutowała partią Nannetty w premierowym przedstawieniu „Falstaffa” G. Verdiego u boku Renato Brusona, za co została nominowana do nagrody imienia Andrzeja Hiolskiego w kategorii: „najlepszy debiut operowy sezonu 2001/2002”. W listopadzie 2006 roku uczestniczyła w obchodach Roku Mozartowskiego w Salzburgu kreując partię Lubanary w operze „Der Stein der Weisen”. Współpracowała również z filharmoniami (m.in. w Gdańsku, Toruniu, Płocku, Wałbrzychu, Lublinie, Elbląską Orkiestrą Kameralną), Królewską Orkiestrą Symfoniczną oraz z teatrami w Polsce, m. in. Teatrem Wielkim w Poznaniu, Operą Bałtycką w Gdańsku, Operą na Zamku w Szczecinie, Operą Wrocławską i Teatrem Muzycznym w Łodzi, Poznaniu i w Lublinie. Ta współpraca zaowocowała nagrodą Marszałka Województwa Lubelskiego za wybitne osiągnięcia artystyczne w sezonie 2002/2003. Artystka śpiewała na scenach zagranicznych, m.in. w Niemczech, Austrii, Holandii, Belgii, Szwecji. Kilkakrotnie uświetniała obchody Święta Narodowego Francji w Ambasadzie Francuskiej oraz Dnia Niepodległości w Ambasadzie Amerykańskiej. W listopadzie 2008 roku Joanna Horodko wykonała partię Violetty w „Traviacie” G. Verdiego w superprodukcji przygotowanej przez Teatr Muzyczny w Lublinie. W latach 2010 i 2011 artystka dokonała nagrań płyt CD z klasycznym repertuarem operowym wraz z Orkiestrą Reprezentacyjną Wojsk Lądowych. W roku 2012 śpiewaczka nagrała z tą orkiestrą płytę z muzyką filmową „Muzyka Wielkiego Ekranu”. Artystka chętnie wykonuje repertuar kantatowo-oratoryjny prezentując go m.in. na I Festiwalu Sakralnym „Muzyka u OO. Jezuitów” (Łódź 2003), Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej Trzebnica 2004 u boku prof. Teresy Żylis–Gara, czy też w Operze Nova w Bydgoszczy w oratorium „Mesjasz” G.F. Haendla. W listopadzie 2013 artystka uzyskała stopień doktora sztuki na Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Hubert Stolarski – tenor jest absolwentem Poznańskiej Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w klasie prof. Ryszarda Karczykowskiego. Już podczas studiów został zaproszony do gościnnej współpracy z Teatrem Wielkim w Poznaniu. Po ich ukończeniu związany był z Teatrem Muzycznym w Poznaniu, gdzie zaśpiewał kilka pierwszoplanowych partii operetkowych m. in. Alfreda z „Zemsty Nietoperza” J. Straussa, Orfeusza z „Orfeusza w Piekle” J. Offenbacha, Kamila de Rosillon z „Wesołej Wdówki” F. Lehara. Od sezonu 2014/2015 został solistą Opery na Zamku w Szczecinie, gdzie występuje śpiewając takie partie jak: Nemorino z „L’elisir D’amore” G. Donizettiego (2015), Tassilo w operetce „Hrabina Marica” E. Kalmana (2014), Alfred z „La Traviata” G. Verdiego (2016) oraz „Quint” z „The Turn of the Screw” B. Brittena (2016). Współpracuje również z wieloma Filharmoniami na terenie Polski, gdzie do tej pory wykonał kilka recitali operowych jak i koncertów muzyki sakralnej. Ważniejsze z nich to min. Nelson Messe J. Haydn (Festiwal Jerzego Waldorffa w Radziejowicach, 2011), Carmina Burana C. Orff (Filharmonia Narodowa w Warszawie, NOSPR Katowice, 2015). Do istotnych wydarzeń zawodowych może również zaliczyć dokonanie prapremierowego nagrania opery „Zamek na Czorsztynie” K. Kurpińskiego dla wydawnictwa DUX wraz z Sinfonią Iuventus. W swojej artystycznej karierze Hubert Stolarski współpracował z takimi dyrygentami jak: Tadeusz Kozłowski, Jose Maria Florencio, Tadeusz Wojciechowski, Mieczysław Nowakowski, Agnieszka Nagórka, Marc Minkowski, Łukasz Borowicz, Paweł Przytocki, Jerzy Swoboda, Jerzy Wołosiuk, Marek Moś, Warcisław Kunc, Adam Klocek, Jacek Rogala, Adam Banaszak, Marcin Sompoliński i Aurelio Canonici.

Sławomir Naborczyk - tenor. Absolwent bydgoskiej Akademii Muzycznej w klasie Marka Moździerza i Tadeusza Szlenkiera. Umiejętności doskonalił na kursach u Neila Shicoffa, Eytana Pessena, Matthiasa Rexrotha, Izabelli Kłosińskiej, Heleny Łazarskiej, Katarzyny Rymarczyk, Adama Kruszewskiego, Leszka Świdzińskiego, Matiasa Robasa oraz Tomasza Koniecznego. Laureat m.in.: Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki Operetkowej i Musicalowej w Krakowie w (III nagroda, 2016), III Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Krystyny Jamróz w Busko Zdroju (III nagroda), Międzynarodowego Konkursu Solowej Wokalistyki Sakralnej „Ars et Gloria” w Katowicach (nagroda specjalna, 2017) oraz XII Międzynarodowego Konkursu Wokalnego „Złote Głosy” w Warszawie (II nagroda, 2017). Debiutował w 2011 roku rolą Basilia w Weselu Figara Mozarta podczas Operowego Forum Młodych w Operze Nova w Bydgoszczy. Na tej scenie kreował także Kowala w Krótkim życiu de Falli i partię tytułową w Studencie żebraku Millockera. Współpracuje z Operą Śląską i Filharmonią Zabrzańską oraz zespołem Musica Viva (występy m.in. w: Bremen, Lilenthal i Schwerin). W 2017 roku śpiewał Abdalla w koncertowym wykonaniu Nabucca Verdiego w Bremen. Współpracował z takimi dyrygentami, jak: Maciej Figas, Piotr Wajrak, Piotr Sułkowski, Sławomir Chrzanowski, Zygmunt Rychert, Warcisław Kunc, Jerzy Wołosiuk, Gabriel Chmura, Michał Marcin Sompoliński, Michał Klauza. Uczestnik Programu Kształcenia Młodych Talentów – Akademia Operowa w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.

Agnieszka Nagórka – dyrygent
Dyrygent symfoniczny i operowy. Jest absolwentką Akademii Muzycznej im Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Antoniego Wita. Od 2002 dyrygent Teatru Wielkiego w Poznaniu. Premiera „Fausta” Księcia Antoniego Radziwiłła, wraz z Adamem Hanuszkiewiczem i Franciszkiem Starowieyskim, była jej debiutem na poznańskiej scenie operowej. W Teatrze Wielkim w Poznaniu przygotowała wiele realizacji operowych m.in polskie prawykonanie opery D. Szostakowicza/Meyera, współpracując z kompozytorem Krzysztofem Meyerem, „Andrea Chenier” wraz z Mariuszem Trelińskim. Jako kierownik muzyczny przygotowała premiery „Wolnego strzelca” oraz premiery baletowe „Sen nocy letniej” Mendelssohna, „Stanisław i Anna Oświecimowie” M. Karłowicza, „La Sylphide” H. Lovenskjolda, „Niebezpieczne związki” z Krzysztofem Pastorem. W 2010 poprowadziła „Cyganerię” G, Pucciniego w Starej Gazowni (megawidowisko wyreżyserowałą Agata Duda- Gracz). Jest laureatką II nagrody na Międzynarodowym Konkursie dla Dyrygentów Operowych we włoskim Orvieto. Wraz z hamburskim Klassik Radiem odbyła wiele tras koncertowych zarejestrowanych na płytach „Proms” oraz „Die besten Klassik Hits”. Spektakl „Amadeusz” na deskach Teatru Polskiego w Poznaniu wyreżyserowany przez Pawła Szkotaka pod jej kierownictwem muzycznym otrzymał nagrodę miesięcznika Teatr w kategorii „najlepsza muzyka”. W kwietniu tego roku poprowadziła Wielką Galę Operową z solistą Metropolitan Opera Mariuszem Kwietniem wraz z Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej. Wraz z Wiesławem Ochmanem przygotowała cykl koncertów „Polscy tenorzy pamięci Jana Kiepury” prezentowanych m. in. w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Prowadzi działalność pedagogiczną jako wykładowca na Akademii Muzycznej im. I.J.Paderewskiego w Poznaniu. Odznaczona przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Brązowym medalem za długoletnią służbę.

        „Halką” Stanisława Moniuszki 16 września 2018 roku Opera Śląska w Bytomiu uroczyście zainaugurowała 74 sezon artystyczny. Autorem libretta jest Włodzimierz Wolski. Wystąpili: Soliści, Chór, Balet oraz Orkiestra pod dyrekcją Stephena Ellery’ego.
Inscenizacja i reżyseria: Marek Weiss-Grzesiński, scenografia: Boris F. Kudlička i Marceli Sławiński, kostiumy: Maria Balcerek, choreografia: Izadora Weiss.

        Pozwolą Państwo, że wymienię jeszcze wykonawców najważniejszych partii solowych: Jolanta Wagner – Halka, Anna Noworzyn-Sławińska – Zofia, Maciej Komandera – Jontek, Adam Woźniak – Janusz, Bogdan Kurowski – Stolnik, Zbigniew Wunsch – Dziemba. Wszyscy znakomicie śpiewali i wspaniale prezentowali się na scenie. Świetnie śpiewał Chór, który przygotowała Krystyna Krzyżanowska-Łoboda. Słowa uznania należą się także Orkiestrze, którą brawurowo poprowadził Stephen Ellery – dyrygent o międzynarodowej sławie, a także aranżer, producent muzyczny i miłośnik twórczości Stanisława Moniuszki. Warto podkreślić, że Artysta na przełomie lat 80-tych i 90-tych ubiegłego stulecia studiował dyrygenturę w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Jerzego Katlewicza, a później doskonalił swe umiejętności w Sankt Petersburgu w Rosji pod kierunkiem Ilii Musina. Aktualnie związany jest z London Gala Orchestra, a także realizuje swoje projekty muzyczne na całym świecie.
        Ktoś może się zastanawiać, dlaczego dyrekcja Opery Śląskiej zaprosiła do poprowadzenia tak ważnego spektaklu dyrygenta, który nie mieszka w Polsce? Dlatego, że Stephen Ellery jest wielkim miłośnikiem twórczości Stanisława Moniuszki i jest doskonałym dyrygentem.
Nie było po spektaklu możliwości zanotowania dłuższej rozmowy z dyrygentem, bo zarówno artyści, jak i wielu melomanów pragnęło zamienić z nim chociaż parę słów.
        Rozmowę rozpoczęłam od kilku komplementów i gratulacji. Maestro przyjął je z zadowoleniem.

        Stephen Ellery: Dziękuję pani serdecznie za ciepłe słowa. Pracowaliśmy solidnie przed spektaklem, bo „Halka” Stanisława Moniuszki nie jest łatwym dziełem, ale soliści to wspaniali, wrażliwi ludzie, obdarowani przez naturę pięknymi głosami, chór macie doskonały, a także w orkiestrze grają bardzo dobrzy muzycy, z wielkim wyczuciem reagujący na każdy gest. Atmosfera podczas prób i występu była wspaniała. Jestem szczęśliwy, że mogłem dyrygować tym spektaklem i wszystko się udało. Bardzo pomagała nam publiczność, która wspaniale reagowała, a to nam dodawało skrzydeł.

        Zofia Stopińska: Po raz pierwszy dyrygował Pan w Operze Śląskiej?

        - Owszem, to mój debiut na deskach Opery Śląskiej, ale miałem już okazję parę lat temu dyrygować zespołem Opery Śląskiej podczas występu w Jaśle na Podkarpaciu. Wiem, że to niewielkie miasto znajduje się niedaleko Rzeszowa, w którym pani mieszka. Wystawialiśmy w Jaśle „Straszny dwór”. Bardzo miło wspominam tę współpracę.

        Od jak dawna interesuje się Pan twórczością Stanisława Moniuszki?

        - Podczas studiów w Krakowie usłyszałem kilka utworów instrumentalnych Stanisława Moniuszki i mogłem być na takich operach, jak: „Halka” czy „Straszny Dwór”. Od razu pokochałem tę muzykę, szczególnie dzieła operowe. Można powiedzieć, że to była miłość od pierwszego spojrzenia.

        Utwory Stanisława Moniuszki wykonywane są prawie wyłącznie w Polsce. Ten znakomity kompozytor nie cieszył się zagraniczną sławą za życia, teraz jest tak samo.

        - To prawda, że muzyka Stanisława Moniuszki jeszcze do niedawna była w Europie nieznana, ale powoli staramy się to zmieniać. Sprawuję pieczę muzyczną nad Polską Operą w Londynie, działającą przy Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym. Sześć lat temu zaczęliśmy wystawiać opery Moniuszki w Londynie. Pierwszą była Opera „Verbum nobile”, później kolejno: „Halka”, „Straszny dwór”, „Hrabina”, „Paria”, a w tym roku, w październiku, zaprezentujemy operę „Flis”, a w przyszłym roku planujemy zorganizować festiwal poświęcony twórczości Stanisława Moniuszki. W ubiegłym roku w przygotowaniu i spektaklach opery „Paria” brali udział dwaj Japończycy, którzy wkrótce wracają do swojej ojczyzny i już czynią przygotowania do wystawienia opery „Straszny dwór” w Japonii. Jestem przekonany, że twórczość Stanisława Moniuszki będzie coraz bardziej znana nie tylko w Wielkiej Brytanii i Japonii. Promocja twórczości Moniuszki poza Polską to moja misja.

        Mam nadzieję, że tak dobrze rozpoczęta współpraca Pana z Operą Śląską będzie kontynuowana.

        - Ja także mam taką nadzieję, mamy już pewne plany, które będziemy realizować w tym i w 2019 roku. Artyści Opery Śląskiej wystąpią za granicą, ja także będę odwiedzał Polskę. Liczę na owocną współpracę. Chętnie porozmawiam na ten temat w przyszłym roku.

Z Panem Stephenem Ellery rozmawiałam 16 września 2018 roku po spektaklu opery „Halka” Stanisława Moniuszki w Operze Śląskiej w Bytomiu.

        Po zakończeni spektaklu pan Łukasz Goik – dyrektor Opery Śląskiej w Bytomiu podziękował serdecznie wykonawcom za wspaniały występ, darczyńcom za wsparcie, a publiczności za gorące przyjęcie i brawa.
        Podkreślił, że symbolem 74. sezonu artystycznego Opery Śląskiej jest labirynt uczuć, w którym błądzą bohaterowie nadchodzących premier. Miłość przeplata się z nienawiścią, a sieć intryg sprawia, że trudno wyzwolić się z emocjonalnych pułapek. Na kanwie ludzkich losów rodzą się najpiękniejsze historie operowe, prezentowane na scenie naszego Teatru w rozpoczynjącym się sezonie. Każdy spektakl skłania do przemyśleń nad wyborem właściwej drogi, pozwalającej pogodzić poryw serca z rozsądkiem.
        Warto także zwrócić uwagę, że opery Stanisława Moniuszki są obecne w repertuarze Opery Śląskiej od początku jej działalności. Szczególne miejsce zajmuje „Halka” , bowiem spektaklem tej opery, przygotowanym przez Adama Didura, 14 czerwca 1945 roku Opera Śląska zainaugurowała swą działalność. Kolejne premierowe spektakle tej opery odbyły się w 1947 i 1955 roku, a później regularnie co dziesięć lat. Spektakl, który odbył się 16 września br., miał swoją premierę 18 czerwca 2005 roku w 60. rocznicę powstania Opery Śląskiej.

Nagroda Zarządu Województwa Podkarpackiego dla FELICE GUITAR QUARTET - Rzeszów, 28 czerwca 2018 r.

Zespół FELICE GUITAR QUARTET w składzie: Natalia Kornatka, Dorota Perczyńska, Olga Hala i Kacper Kardasiński
ze Szkoły Muzycznej II stopnia Towarzystwa Muzycznego w Jarosławiu, pracujący pod kierunkiem nauczyciela gry na gitarze klasycznej mgra ROBERTA POLAŃSKIEGO
otrzymał Nagrodę Zarządu Województwa Podkarpackiego

FELICE GUITAR QUARTET pod opieką mgra Roberta Polańskiego ponownie wygrywa w USA!!!

Zespół FELICE GUITAR QUARTET w składzie: Natalia Kornatka, Dorota Perczyńska, Olga Hala i Kacper Kardasiński
ze Szkoły Muzycznej II stopnia Towarzystwa Muzycznego w Jarosławiu. pracujący pod kierunkiem nauczyciela gry na gitarze klasycznej
mgra ROBERTA POLAŃSKIEGO ponownie W Y G R A Ł Międzynarodowy Konkurs Gitarowy GFA International Ensemble Competition w Louisville w USA
W KATEGORII Small Ensemble Youth Division

Więcej na stronie Szkoły Muzycznej II stopnia w Jarosławiu

Inf. ze strony CEA Rzeszów

DUX 1140 BRAHMS • CLARINET WORKS • ADAMSKI

Arkadiusz Adamski to jeden z najprężniej działających klarnecistów w Polsce; solista, kameralista, pedagog. Dzięki wielu konkursowym sukcesom, m. in: pierwsza nagroda na Ogólnopolskim konkursie muzyki kameralnej w 1983 r., II nagroda na Międzynarodowym konkursie im. Karola Kurpińskiego w 1985 r., Adamski od początku swej kariery stał się jednym z najbardziej uznanych polskich klarnecistów.
Prezentowany album Adamskiego, z udziałem cenionych kameralistów - Marcina Zdunika, Magdaleny Wojciechowskiej oraz Apollon Musagete Quartett - obejmuje dwa dzieła Johanesa Brahmsa: Trio na klarnet, wiolonczelę i fortepian a-moll op. 114 i Kwintet na klarnet, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę h-moll op. 115. Album otwiera dwupłytową serię z muzyką klarnetową Brahmsa.

CD DUX 1140Total time: [63:33]

Johannes Brahms
Trio na klarnet, wiolonczelę i fortepian a-moll op. 114
1. I Allegro [8:21]
2. II Adagio [7:33]
3. III Andantino grazioso – Trio [4:26]
4. IV Allegro [5:04]

Johannes Brahms
Kwintet na klarnet, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę h-moll op. 115
5. I Allegro [12:39]
6. II Adagio – Piu lento [11:29]
7. III Andantino – Presto non assai ma con sentimento [4:31]
8. IV Con moto [9:27]

Wykonawcy:
Apollon Musagete Quartett
Arkadiusz Adamski /klarnet/
Magdalena Wojciechowska /fortepian/
Marcin Zdunik /wiolonczela/

22.09.2018 godz. 18.00
Inauguracja Festiwalu. Premiery operowe
Giuseppe Verdi – Oberto, il conte di San Bonifacio (wersja koncertowa)

Oberto - Tomasz Rudnicki
Leonora - Anna Lichorowicz
Cuniza - Aleksandra Opała
Riccardo - Jarosław Kwaśniewski
Imelda - Barbara Bagińska
Kierownik chóru: Anna Grabowska - Borys
Chór i orkiestra OPERY WROCŁAWSKIEJ pod dyrekcją Marty Kluczyńskiej

Pierwsza opera Giuseppe Verdiego powstała trzy lata przed premierą Nabucca, od którego kariera kompozytora dopiero nabierze tempa. Oberto, hrabia San Bonifacio to Verdiowska inicjacja do muzyki operowej, której niebawem stanie się niekwestionowanym królem. To także introdukcja do sławy i indywidualnego stylu, których zazdrościć mu będą pokolenia twórców. To świadectwo rozwoju twórczego, lekcja stylu, który w dojrzałej postaci znamy z Aidy, Don Carlosa czy Otella. Polska prapremiera dzieła w wersji koncertowej miała miejsce w Operze Wrocławskiej 2 lutego 2018 r. W ramach wydarzeń towarzyszących premierze koncertowej Oberto, il Conte di San Bonifacio przygotowano wystawę prezentująca historię realizacji dzieł Verdiego w Operze Wrocławskiej od czasów przedwojennych do współczesności. Ubiegły operowy sezon we Wrocławiu prócz debiutanckiej kompozycji Verdiego uświetniła także superprodukcja Nabucco.

Anna Lichorowicz - sopran. Doktor sztuki. Solistka Opery Wrocławskiej. Edukacje muzyczną rozpoczęła nauką gry na skrzypcach w PSM I st. im St. Wiechowicza w Krakowie i kontynuowała w PSM II st. im Wł. Żeleńskiego w Krakowie. Jest absolwentką Wydziału Wokalno – Aktorskiego Akademii Muzycznej w Krakowie. Dyplom z wynikiem celującym otrzymała w klasie śpiewu solowego mgr Barbary Niewiadomskiej (2007).Stopień doktora sztuki nadano jej w roku 2018. Laureatka Grand Prix konkursu wokalnego Międzynarodowego Festiwalu Oper Oder Spree w Niemczech (2004). Stypendystka Vice-Prezydenta Brandenburgii Jörga Schönbohma oraz Ministra Kultury, Badań i Nauki Landu Brandenburgia prof. dr Johanny Wanka (lata od 2004 do 2006). W 2011 roku oddelegowana na Wagnerowski Festiwal w Bayreuth jako stypendystka Towarzystwa Wagnerowskiego. Z nominacji Stowarzyszeń Twórców na wniosek Polskiego Towarzystwa Estradowego „Polest” uhonorowana Nagrodą Artystyczną Polskiej Estrady - Statuetką Prometeusza za osiągnięcia artystyczne i twórcze (Warszawa, 2012). W 2015 roku zaangażowana w legendarnym teatrze operowym Teatro Alla Scala w Mediolanie jako cover słynnej superdivy Anny Netrebko w realizacji otwierającej sezon - premierze opery „Joanna d'Arc” G. Verdiego pod batutą znakomitego Maestro Ricchardo Chailly. Obecnie jest solistką Opery Wrocławskiej, w której zadebiutowała podczas Festiwalu Polskiej Opery Współczesnej rolą Roksany z Króla Rogera Szymanowskiego (2008). Pierwszą premierą z jej udziałem była Kobieta bez cienia Ryszarda Straussa (maj 2009), w której śpiewała tytułową rolę Cesarzowej, stając się pierwszą i jedyną polską wykonawczynią tej monumentalnej partii. Dla wielkiej widowni debiutowała na wrocławskim Stadionie Olimpijskim podczas premiery megawidowiska Turandot Pucciniego (czerwiec 2010). Za prezentowaną wtedy partię Liu, zdobyła uznanie krytyki oraz aplauz publiczności. Znaczącym osiągnięciem twórczym w dorobku artystycznym była rola Joanny w premierze Joanny d'Arc Verdiego (styczneń 2011). Powodzeniem zakończył się także udział w premierze superwidowiska Kniaź Igor Borodina (rola księżnej Jarosławny) we wrocławskiej Hali Stulecia (listopad 2011). Sukcesem okazały się także kolejne premiery z solowym udziałem artystki. Potwierdzając zdobyte wcześniej uznanie krytyki tworzyła bardzo dobrze oceniane kreacje pierwszoplanowych heroin w znanych dziełach operowych: Pajace Leoncavallo (Nedda , 2012), Traviata Verdiego (Violetta, 2013), Poławiacze pereł Bizeta (Leila – Hala Stulecia , 2013). Za ważne dokonanie w mojej karierze artystycznej uważa swoją pierwszą wagnerowską rolę Senty z Holendra tułacza Wagnera, którą śpiewała podczas premiery plenerowego megawidowiska na wodzie (Pergola i Fontanna Wrocławska, 2015). Kreacja została bardzo przychylnie przyjętą przez publiczność i krytykę, a także zaowocowała zaproszeniem zespołu Opery Wrocławskiej na estoński festiwal muzyczny Saaremaa Opera Festival 2016. W grudniu 2015 zadebiutowała w roli Cio-Cio-San, tytułowej bohaterki opery „Madame Butterfly” G. Pucciniego. Miała wtedy okazję wziąć udział w premierze przygotowanej przez słynnego reżysera Gancarlo del Monaco, śpiewając u boku znanego amerykańskiego solisty Metropolitan Opera – Jamesa Valentiego. Kolejne premiery owocowały dobrą krytyką oraz ustawicznym wzbogacaniem repertuaru artystki o role wielkich heroin operowych, tj.: Lady Macbeth („Macbeth” G. Verdi, 2016), Floria Tosca („Tosca” G.Puccini, 2016), Leonora („Trubadur” G. Verdi, 2016), Leonora („Fidelio” L. van Beethoven, 2017), Leonora („Oberto” G. Verdi, 2018), Abigaille („Nabucco” G. Verdi, 2018). Gościła na zagranicznych festiwalach operowych w Niemczech: Festiwal Letni w Xanten (G. Puccini „Turnadot” – Liu), Festiwal Oper Oder Spree ( W. A. Mozart „Uprowadzenie z seraju” – Konstancja), w Luksemburgu: Festival de Wiltz (G.Puccini „Turandot” – Liu), we Włoszech: I Giorni Della Lirica (G. Donizetti „Napój miłosny”– Adina) oraz w Estonii: Saaremaa Opera Festival (K.Szymanowski „Król Roger” – Roksana). Występowała na deskach Teatru Wielkiego Opery w Poznaniu w roli Violetty z Traviaty Verdiego. Współpracowała z berlińskim teatrem rewiowym Pałacem Fridrichstadt ( R. Benatzky „Gospoda pod Białym Koniem”), Operą Neukoelln (P. Abraham „Kwiat Hawajów”), z Operą Komiczną w projekcie koprodukcji operowej „Uprowadzenie z seraju” W.A. Mozarta oraz z Krakowską Operą Kameralną ( W.A. Mozart „Zaide”). Koncertowała w filharmoniach: poznańska, krakowska, wrocławska, rzeszowska oraz częstochowska. Na scenie wykreowała ponad dwadzieścia pierwszoplanowych ról ( m.in.: Cesarzowa, Senta, Abigaille, Lady Macbeth, Cio-Cio-San, Floria Tosca, Leonora (Trubadur, Fidelio, Oberto), Desdemona, Violetta, Jaonna d'Arc, Rozalinda, Liu, Mimi, Roksana, Hagith, Nedda, Konstancja, Adina, Leila, Zofia, Zaide, Madame Herz, Flora, Józefa, Siostra Paskalina) oraz kilka mniejszych (Giulietta, Bessie, Cajtla, Amor, Zaczarowane Dziewczę Klingsora). W dorobku pracy solistycznej artystka posiada ponad 400 przedstawień scenicznych i około 450 wystąpień koncertowych.

Jarosław Kwaśniewski - polski tenor młodego pokolenia. Z muzyką spotkał sie w wieku 7 lat w Szkole Muzycznej im. T. Szeligowskiego w Poznaniu. W latach 1995 – 2002 byl chórzystą i solistą Poznańskiego Chóru Katedralnego rozpoczynając tym samym przygodę ze śpiewem. Wraz z tym zespołem już jako mały chłopiec odbył rozmaite tournee: Niemcy, Holandia, Austria, Belgia, Francja, Włochy, Hiszpania. Z chórem tym dokonał też wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W roku 2005 pod okiem Roberta Nakonecznego, rozpoczął naukę śpiewu tenorem. Solista jest absolwentem Poznańskiej Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w klasie tenora dr Tomasza Zagórskiego. W roku 2012 był też krótko członkiem Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie. W sezonie 2012 – 2013 debiutował partią Nathanaela w Opowieściach Hoffmanna na deskach Opery Wrocławskiej. Jarosław Kwaśniewski jest finalistą i laureatem wielu polskich i międzynarodowach konkursów wokalnych. Do najważniejszych z nich zaliczyć należy Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. H. Fijałkowskiej – Halskiej oraz Międzynarodowy Konkurs Wokalny Marcello Giordani Competition na Sycylii. Swoje umiejętności wokalne doskonalił pod okiem wielu wybitnych śpiewaków i pedagogów takich jak: I. Kłosińska, K. Kaludov, A. Garancia, H. Łazarska, U. Targler-Sell, B. Nikolov. Na swojej muzycznej scieżce miał szanse i szczęście współpracować z wielomi uznanymi dyrygentami. Należą do nich m. in. W. Humburg, S. Stuligrosz, T. Eitler de Lind, M. Baisch, M. Wieloch, A.Nagórka, E. Michnik, M.Meister, A. Zuppardo. Jarosław Kwaśniewski w swoim repertuarze posiada następujące role: Don Ottavio ( Don Giovanni ), Belmonte( Entführung aus dem Serail),Alfredo Germont(Traviata), Borsa( Rigolleto), Il Duca di Mantova( Rigoletto), Edgardo( Lucia di Lammermoor), Nemorino ( Elisir d´amore), Mengone (Lo Speziale), Macduff ( Macbeth), Damazy ( Straszny Dwor), Edrisi ( Krol Roger), Oficer ( Evita A.Lloyd Webber), Sacerdote ( Il Prigioniero), Lenski( Eugeniusz Oniegin), Tebaldo ( I Capuleti e I Montecchi). Od roku 2013 tenor związany jest z teatrem operowym w Darmstadt w Niemczech. Solista pozostaje pod opieką wokalną Roberta Nakonecznego a od roku współpracuje także z wybitnym pianistą i dyrygentem Alessandro Zuppardo.

Tomasz Rudnicki - bas baryton; urodzony w 1983 r. w Zgierzu. W 2007 r. ukończył z wyróżnieniem studia wokalne pod kierunkiem prof. Włodzimierza Zalewskiego na Akademii Muzycznej w Łodzi. W tym samym roku rozpoczął pracę w Operze Wrocławskiej, w której pracuje do dziś, wykonując role z repertuaru klasycznego i współczesnego. W sezonie 2012/2013 zdobywał szlify wokalne i aktorskie w Międzynarodowym Studio Operowym w Operze w Zurychu pod opieką takich znakomitości, jak: Francisco Araiza, Brigitte Fassbaender, Luana de Vol, Fabio Luisi czy Christof Loy. Na deskach Opery Zuryskiej śpiewał w spektaklach: Salome R. Straussa, Rigoletto G. Verdiego, Madame Butterfly G. Pucciniego oraz w światowej premierze opery Schatzinsel F. Schwemmera. Do ważniejszych partii w jego repertuarze należą mozartowskie role Figara oraz Hrabiego Almavivy w Weselu Figara, a także Don Alfonsa w Cosi fan tutte. Dobrze czuje się również w innych rolach typu buffo. Należą do nich Baron Ochs w Kawalerze srebrnej róży R. Straussa, Don Basilio, a także Don Bartolo w Cyruliku sewillskim G. Rossiniego, Uberto w La serva padrona G. Pergolesiego czy Frosch w Zemście nietoperza J. Straussa. Ważne miejsce na jego liście repertuarowej zajmują również role: Alidora w Kopciuszku G. Rossiniego, Zurgi w Poławiaczach pereł G. Bizeta, Friedricha w Zakazie miłości R. Wagnera, a także role w operach G. Verdiego – tytułowy Oberto i Ferrando w Trubadurze. Do jego ulubionych kreacji z repertuaru współczesnego należy rola Szatana w Raju utraconym K. Pendereckiego i Woodravena w Matce czarnoskrzydłych snów H. Kulenty. Tomasz Rudnicki dba o to, by swój warsztat doskonalić również na repertuarze kameralnym i twórczości M. Musorgskiego, J. Brahmsa, R. Straussa, R. Schumanna czy J. Iberta.

Barbara Bagińska - absolwentka Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu klasy profesora Eugeniusza Sąsiadka. Laureatka Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie (nagroda specjalna dla najlepszego mezzosopranu - maj 2004 rok), Konkursu Wokalnego im. Haliny Halskiej we Wrocławiu (I nagroda -marzec 2003 rok), VII Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Dusznikach Zdroju (II nagroda oraz nagroda specjalna za wyróżniające się wykonanie utworu W.A. Mozarta - maj 2002 rok), Konkursu Słowiańskiej Muzyki Wokalnej w Katowicach (III nagroda - 2001 rok), Konkursu Wokalnego im. Fr. Platówny we Wrocławiu i Konkursu - Śpiewniki Domowe Stanisława Moniuszki w Łodzi, po którym na zaproszenie dyr. Sławomira Pietrasa zaśpiewała w koncercie "Promocja młodych" w Operze Poznańskiej. Uczestniczyła w wielu kursach wokalnych, doskonaliła swoje umiejętności u takich pedagogów jak: Christian Elssner, Ralf Döring oraz Ryszard Karczykowski. Od października 2003 roku jest solistką Opery Wrocławskiej, gdzie przygotowywała partie m. in. Mercedes w ,,Carmen” G. Bizeta, Suzuki w ,,Madame Butterfly” G. Pucciniego, Azuczeny w ,,Trubadurze” G. Verdiego, czy Dyakonissy w ,,Królu Rogerze” K. Szymanowskiego.

Aleksandra Opała - mezzosopran, absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie, na wydziale wokalno- aktorskim w klasie dr hab. Marii Seremet-Dziewięckiej. Swoje umiejętności wokalne doskonaliła także na licznych kursach mistrzowskich m. in. u prof. Urszuli Kryger, prof. Evy Blahovej, prof. Bożeny Betley- Sieradzkiej oraz prof. Teresy Żylis – Gary. Jest laureatką konkursów wokalnych m.in Konkursu Wokalnego w Lublinie (II nagroda), II Ogólnopolskiego Konkursu im. Barbary Kostrzewskiej w Rzeszowie (II nagroda), Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Mławie (II miejsce), a także konkursów międzynarodowych w Uckermunde i Krynicy Zdroju. Współpracowała z Filharmonią Warmińsko-Mazurską, Capellą Cracoviensis, Symfonią Varsovia, Filharmonia Zabrańską, a także występowała w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. W kolejnym sezonie artystycznym rozpoczyna współpracę z Filharmonią Łódzką. Od roku 2017 solistka Opery Wrocławskiej, gdzie kreowała m.in. postacie Pani Kant w operze L. Możdżera ,,Immanuel Kant”, Romeo w operze V. Belliniego ,,I Capuleti e i Montecchi”, Niclausse /Muzy z opery J. Offenbacha ,,Opowieści Hoffmanna”, Angioliny w ,,Kopciuszku” G. Rossiniego, czy Cunziy z opery G. Verdiego ,,Oberto”. Jako Fenena wystąpiła w superwidowsku Opery Wrocławskiej ,,Nabucco” G. Verdiego w reżyserii Krystiana Lady pod batutą Marcina Nałęcza-Niesiołowskiego. W roku 2017 artystka została nominowana do Paszportów Polityki.

Marta Kluczyńska - dyrygent
W wieku 24 lat zadebiutowała w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej prowadząc spektakl W krainie czarodziejskiego fletu Od tego czasu powierzono jej tam do dyrygowania szereg spektakli operowych i baletowych: Straszny dwór Stanisława Moniuszki, Dziadek do Orzechów i Król Myszy Piotra Czajkowskiego, Romeo i Julia Sergiusza Prokofiewa, Sen nocy letniej (balet Johna Neumeiera z muzyką Feliksa Mendelssohna-Bartholdy’ego i György Ligetiego), Don Kichot Ludwiga Minkusa, Tristan czy I przejdą deszcze... (balety Krzysztofa Pastora).
W latach 2013 i 2014 objęła kierownictwo muzyczne prawykonań oper w ramach Projektu ‘P’ (Scena Kameralna Teatru Wielkiego - Opery Narodowej) — dla głosów i rąk Jagody Szmytki, Transcryptum Wojtka Blecharza, Zwycięstwo nad słońcem Sławomira Wojciechowskiego oraz Solarize Marcina Stańczyka.
W 2017 roku młoda dyrygentka Marta Kluczyńska zadebiutowała w Operze Wrocławskiej, prowadząc spektakl La Cenerentola Gioacchino Rossiniego, w Landestheater Coburg (Niemcy) z Le nozze di Figaro W. A. Mozarta oraz z orkiestrą Opery Krakowskiej podczas Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari. A w 2018 została zaproszona jako Associate Principal Guest Conductor na Festival of the Aegean w Grecji.
Marta Kluczyńska występowała także z Orkiestrą Sinfonia Varsovia, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, Orkiestrą Sinfonia Iuventus, Orkiestrą Filharmonii Świętokrzyskiej, Orkiestrą Opery na Zamku w Szczecinie, Orkiestrą Symfoniczną UMFC. Jako dyrygent brała również udział w wielu festiwalach — Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Musica Polonica Nova czy Bydgoski Festiwal Operowy.
Ukończyła Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. Marka Pijarowskiego oraz w klasie fortepianu prof. Elżbiety Karaś-Krasztel. Swoje umiejętności doskonaliła na kursach mistrzowskich pod kierunkiem takich dyrygentów, jak: Colin Metters, Gabriel Chmura, Peter Eötvös i Jerzy Salwarowski. Uczestniczyła także w warsztatach organizowanych przez European Network of Opera Academies: podczas Edinburgh Festival czy w Académie Européene du Festival d’Aix-en- Provence.W roku 2011 otrzymała nagrodę̨ dla najlepszego polskiego dyrygenta Międzynarodowego Konkursu Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego. Jako asystent pracowała z takimi dyrygentami, jak: Valery Gergiev, Marc Minkowski, Stefan Soltesz, Carlo Montanaro, Patrick Fournillier, Jacek Kaspszyk, Gabriel Chmura czy Tadeusz Kozłowski, co pozwoliło jej zbudować bogaty i różnorodny repertuar operowy. Marta Kluczyńska prowadzi również działalność pedagogiczną jako wykładowca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.

DUX 1180 CHOPIN • SONATAS • INDJIC

Chopina gra jak Polak, Débussy’ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin. Te, wypowiedziane wiele lat temu w kontekście gry Eugena Indjica słowa szybko stały się znakiem rozpoznawczym talentu pianisty. W Polsce artysta zaskarbił sobie sympatię melomanów już w 1970 r., podczas udziału w przesłuchaniach VIII Konkursu Chopinowskiego. Warszawska publiczność, słysząc dojrzałe, pełne wirtuozerii interpretacje Indjica szybko zwróciła uwagę na jego olbrzymi talent.
Pianista regularnie powraca do Chopinowskiego repertuaru utrwalając co pewien czas dzieła polskiego kompozytora.
Prezentowany album obejmuje nagrania II Sonaty b-moll op. 35, III Sonaty h-moll op. 58 oraz Nokturnu c-moll op. 48 nr 1.
Album jest też świetną okazją do weryfikacji tego, jak Chopin Indjica zmienił się na przestrzeni lat.