płyty

Adam Rozlach

Rafał Blechacz gra Bacha... Nasz znakomity pianista i artysta nigdy nie stronił od muzyki innych kompozytorów, nigdy nie ograniczał się do Chopina, nigdy też chyba nie skupiał na nim szczególnej uwagi. To cenne i nie aż tak częste wśród pianistów z tą najważniejszą chopinowską pieczęcią...

Góruje nad innymi pianistami tym, że posiadł kapitalny dar chwytania w mig istoty muzyki danego kompozytora. To intuicja najwyższego rzędu, gwarantująca mu powodzenie we wszystkich muzycznych i estetycznych przedsięwzięciach. Proszę posłuchać choćby jego "Bergamasque" Debussy'ego czy dzieł klasyków wiedeńskich.

Z Bachem jest chyba podobnie. To taki Bach, jakiego się oczekuje, czysty jak łza, przejrzysty, do tego jasny i radosny choć powstrzymywany bo nigdy mu nie śpieszno ( poza jedną fugą, o której poniżej) ale i daleko do jakichkolwiek fajerwerków. Taka jest I część Koncertu włoskiego. W drugiej słychać powabne wielce piana, jest trochę i medytacyjnego nastroju ale w ostatniej części mamy już niczym nieposkromiony wylew bachowskiej muzyki i jej dźwięków, sporo tu też raptownych i mocnych kontrastów. Wszystko jednak brzmi bardzo wiarygodnie i szalenie atrakcyjnie, do tego elegancko, z iście barokową dystynkcją.

Ciekawa jest i Partita B-dur - ładnie wyważona w każdym bodaj wykonawczym i interpretacyjnym aspekcie, dystyngowana właśnie. Zwiewna Allemande, atrakcyjna wyrazowo, wzorcowo wręcz zdyscyplinowana rytmicznie, znakomita plastycznie. Imponuje też Courante swoją wykonawczą gładkością, pełna godności jest Sarabanda, ciekawe, toccatowe Menuety, pełen pianistycznej finezji taniec finałowy, z jakże efaktowną wirtuozerią.

Gęsta przytłaczająca jest Fantazja, kolejna kompozycja płyty (BWV 944) ale zachwyca i ekscytuje fuga ze swoim ażurowym tematem, zagrana - precyzyjnie - w iście kosmiczyn tempie. Kończy się po prawie pięciu minutach, a robi wrażenie jakby trwała minutę.

Na płycie są jeszcze cztery Duety, jest Chorał z Kantaty BWV 147 (w układzie Myry Hess, podany w pięknym jego lirycznym majestacie) no i jest jeszcze III Partita a-moll. W otwierającej ją Fantazji podziwiałem dynamiczne kontrasty, wzruszyła mnie Allemande, zagrana z nieziemską wrażliwością oraz mroczna Sarabanda, arcyciekawa brzmieniowo - zwłaszcza kiedy z tego mroku zaczynają wyłaniać sie wysokie, czarownie brzmiące dźwięki...

JOHANN SEBASTIAN BACH

SONATY BWV 525-530

Płyta Otrzymała nominację do Fryderyka 2017 w kategorii Album roku - muzyka dawna

Polecana płyta prezentuje organy Joachima Wagnera w Siedlcach oraz brzmienie violi da gamba, klawesynu, violi da gamba i wiolonczeli.

Jak napisał o organach Wagnera w książeczce dołączonej do okładki płyty Wolf Bergelt : „Jest to jeden z instrumentów, których wartość jest trudna do przecenienia. Organy te zostały odnalezione w 2002 roku na strychu wiejskiego kościoła w Pruszynie. Pod pulpitem na nuty znajdował się podpis świadczący o tym, że budowniczym organów przeznaczonych dla nieustalonego dotychczas miejsca był sławny berliński mistrz – Joachim Wagner (1690 – 1749). Odkrycie stało się sensacją nie tylko ze względu na nieoczekiwane miejsce znalezienia instrumentu, ale również specyfikę jego konstrukcji. Są to bowiem organy wyposażone w wymyśloną przez Wagnera wiatrownicę transmisyjną, doskonale wpisującą się w kameralne założenie instrumentu. Jest to jedyny znany przykład pozwalający na praktyczne sprawdzenie wagnerowskiej modyfikacji w działaniu. Sercem instrumentu jest podwójna wiatrownica, na której umieszczone są rejestry obu manuałów”. W latach 2008 – 2010 rekonstrukcji tego kameralnego w zamyśle instrumentu podjął się Ekkehard GroB, przy współpracy merytorycznej Dietricha Kollmannspergera i Martina Schulze, Małgorzaty Trzaskalik-Wyrwa, Michała Szulika i Bartłomieja Bulicza. Instrument został umieszczony niedaleko miejsca odnalezienia – w Siedlcach, w domu Biskupa Siedleckiego. Tam też nagranie zostało zarejestrowane w czerwcu 2015 roku.

Na płycie zamieszczonych jest 6 sonat BWV 525 – 530 Johanna Sebastiana Bacha. Sonaty te zostały skomponowane jako „utwory pedagogiczne” , a granie ich miało na celu wyćwiczenie niezależności obu rąk i partii pedałowej.

Jak pisze w książeczce płyty jeden w wykonawców – Marek Toporowski: „ Z pewnością możemy stwierdzić, ze organowe tria napisane zostały w przemyślany sposób. Bach stara się unikać niewykonalnych pochodów w partii pedału, dbając równocześnie o zachowanie piękna melodycznego i pełną niezależność w stosunku do partii manuałowych. Liczne transkrypcje czy kameralne realizacje dostępne w nagraniach i prezentowane na koncertach świadczą jednak dobitnie o przynależności tych dzieł do świata muzyki kameralnej. Niniejsze nagranie opiera się na pomyśle swoistej rekameralizacji, bez rezygnacji z walorów wykonania na instrumencie klawiszowym. Organy Joachima Wagnera w obecnym stadium rekonstrukcji – nie posiadają klawiatury nożnej, zaś dwa manuały wykorzystujące dzięki systemowi podwójnych klap te same rejestry pozwalają na zastosowanie subtelnej i kolorowej artykulacji, bliskiej finezyjnym możliwościom instrumentów dętych…. Kameralna z ducha muzyka sonat triowych doskonale wpisała się w atmosferę kameralnego wnętrza siedleckiej rezydencji i stanowi literaturę dla małego, zwinnego instrumentu.”

Wykonawcami cyklu 6 sonat BWV 525 - 530 są wybitni specjaliści w dziedzinie muzyki baroku:

Irmina Obońska (klawesyn) - pianistka i klawesynistka. Ukończyła katowicką Akademię Muzyczną w klasie fortepianu u prof. Hanny Kryjak oraz klawesynu w klasie prof. Marka Toporowskiego. Swoje umiejętności doskonaliła na wielu kursach mistrzowskich.  W roku 2009 została laureatką III nagrody na I Akademickim Konkursie Klawesynowym w Poznaniu.Dwa lata później założyła zespół muzyki dawnej "La Folia Ensemble", który wykonuje muzykę kameralną XVII i XVIII wieku

Mark Caudle (wiolonczela, viola da gamba) - wykonuje muzykę renesansu i baroku od 40 lat. Przez 10 lat współpracował z Academy of Ancient Music jako wiolonczelista, zaś z zespołami takimi jak The Parley of Instruments, St. James Baroque, Consort of Musicke, English Consort of Viols i Canzona jako gambista. Uczy gry na wiolonczeli oraz violi w katowickiej Akademii Muzycznej. Zajmuje się również lutnictwem. Prowadzi zajęcia w ramach letnich kursów w Wilanowie. W 2013 roku otrzymał medal "Zasłużony dla kultury polskiej" Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Marek Toporowski łączy w swojej działalności różne, często pozornie odległe obszary muzyki. Jest cenionym solistą - klawesynistą i organistą, kameralistą i dyrygentem. Koncertuje również na klawikordzie i historycznych fortepianach. Studia ukończył w Akademii Muzycznej w Warszawie (organy- prof. Józef Serafin; klawesyn - prof. Leszek Kędracki). Swoje umiejętności doskonalił we Francji, Niemczech i Holandii, pracując pod kierunkiem Aliene Zylberajch i Boba van Asperena (klawesyn) oraz Daniela Rotha (organy). W roku 1991 utworzył zespół Concerto Polacco. Pod jego batutą zostało nagranych lub wykonanych wiele utworów muzyki staropolskiej.

Koncertuje w Polsce i za granicą. Prowadzi klasę klawesynu na Akademii Muzycznej w Katowicach oraz jest kierownikiem Katedry Muzyki Dawnej w Akademii Muzycznej w Krakowie. Uczy gry organowej i klawikordowej w ZPSM im. Chopina w Warszawie.

JOHANN SEBASTIAN BACH (1685 - 1750) SONATY BWV 525-530

Sonata I Es - dur BWV 525

1. Allegro

2. Adagio

3. Allegro

Sonata II c - moll BWV 526

1. Vivace

2. Largo

3. Allegro

Sonata III d - moll BWV 527

1. Andante

2. Adagio e dolce

3. Vivace

Sonata IV  e - moll BWV 528

1. Adagio, vivace

2. Andante

3. Un poc ' allegro

Sonata V C - dur BWV 529

1. Allegro

2. Largo

3. Allegro

Sonata VI G - dur BWV 530

1. Vivace

2. Lento

3. Allegro

Marek Toporowski - organy

Irmina Obońska - klawesyn

Mark Caudle - viola da gamba

DUX, DUX 1339

Reżyser nagrania, montaż, mastering - Franciszek Kozłowski UCHOSTUDIO

Płytę poleca Anna Stopińska - Paja

FRYDERYK CHOPIN - PIEŚNI

Całe nagranie jest zainspirowane wizją artystyczną młodego pianisty - Błażeja Kwiatkowskiego. Kolejną ciekawostką jest instrument na którym gra - fortepian marki Broadwood z 1847 roku ( na takim instrumencie grywano w czasach Fryderyka Chopina). Brzmienie tego fortepianu podkreśla zwłaszcza pieśni w tonacjach minorowych nadając im rzewnego brzmienia. Ciekawie brzmią również fragmenty staccatowe, co daje ekspresji bitewnym rytmom.

Dźwięk Broadwooda posiada krótki rezonans, co lokuje te pieśni jakby w pustej przestrzeni, a taką jest dla nas przeszłość w której powstały. Same kompozycje pozostają dla nas niezapomniane i kochane szczerze, czego dowodem jest ta płyta. Wykonawcami "Pieśni" F. Chopina są: Justyna Reczeniedi (sopran); Elżbieta Nowatorska - Leśniak ( sopran); Marcin Bronikowski ( baryton) oraz Błażej Kwiatkowski (fortepian)

Justyna Reczeniedi (sopran) - doktor nauk w dziedzinie wokalistyki. Była ostatnią uczennicą niezapomnianej Bogny Sokorskiej. Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie śpiewu prof. Zdzisławy Donat oraz polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 2004 roku w operze "Cosi fan tutte" W. A. Mozarta ( partia Fiordiligi) w Warszawskiej Operze Kameralnej i jest związana z tą sceną. Prowadzi aktywną działalność koncertową. Współpracuje z reżyserem Maciejem Michalskim, prekursorem łączenia współczesnego obrazu z klasycznym śpiewem w formie wideoklipu.

Elżbieta Nowotarska - Leśniak (sopran) studiowała śpiew na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie oraz na Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Swoje umiejętności doskonaliła na licznych kursach wokalnych u m.in  Fedory Barbieri, Teresy Żylis - Gary, Iriny Gavrilovici. Obecnie jej opiekunem artystycznym jest Jagna Sokorska - Kwika

Marcin Bronikowski ( baryton) ukończył Liceum Muzyczne im. K. Szymanowskiego w Warszawie w klasie trąbki. Tam też rozpoczął prywatną naukę śpiewu u wybitnej śpiewaczki Jadwigi Dzikówny. W 1992 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w Konserwatorium w Sofii (klasa prof. Rusko Ruskova) Następnie doskonalił się w Accademia Rossiniana w Pesaro pod kierunkiem Alberto Zeddy oraz w mediolańskiej La Scali u Carlo Bergonziego.

Artysta zadebiutował w wieku 24 lat na scenie Opery Narodowej w Sofii jako Figaro w "Cyruliku Sewilskim" G. Rossiniego.

Jako pierwszy polski baryton debiutował na scenie Królewskiej Opery Covent Garden w Londynie partią Fandiniego w "Kopciuszku" G. Rossiniego.

Błażej Kwiatkowski ukończył z wyróżnieniem studia pianistyczne w Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie prof. Andrzeja Tatarskiego. W ramach wymiany programu Erasmus, kształcił się w Konserwatorium im. J. Haydna w Eisenstadt pod kierunkiem Stanisława Tichonowa . Obecnie jest słuchaczem III roku studiów doktoranckich w Akademii Muzycznej w Poznaniu pod opieką artystyczno - naukową prof. Waldemara Andrzejewskiego

Wszystkie "Pieśni" Fryderyka Chopina powstały do wierszy znanych kompozytorowi poetów.  o dziełach tych nikt poza rodakami nie słyszał. Dopiero w roku 1857 Juliuszowi Fontanie (przyjacielowi Chopina) udało się doprowadzić do edycji 17 pieśni w Berlinie, u A. M. Schlesingera. W 1859 roku nakładem firmy Gebethner i Wolff ukazały się w Warszawie, bez "Śpiewu z mogiły" wstrzymanego przez cenzurę, jako "Zbiór śpiewów polskich z towarzyszeniem fortepianu kompozycji Fryderyka Chopina"

Ostatecznie liczbę "Pieśni" ustalono na 20 utworów. Ich wydanie znalazło się, jako tom XVII, w tak zwanej złotej serii "Dzieł wszystkich" F. Chopina publikowanych przez PWM i Instytut Fryderyka Chopina w 1951 roku. Stało się podstawą wielu wykonań koncertowych i nagrań płytowych.

FRYDERYK CHOPIN

PIEŚNI/SONGS

Elżbieta Nowatorska-Leśniak - sopran

Justyna Reczieniedi - sopran

Marcin Bronikowski - Baryton

Błażej Kwiatkowski - fortepian

1. Piosenka litewska WN NE 38

2. Hulanka WN NE 32

3. Życzenie WN NE 21

4. Moja pieszczotka WN NE 51

5. Czary WN NE 31

6. Dumka(Nie ma czego trzeba) WN NE 57

7. Gdzie lubi WN NE 22

8. Precz z moich oczu WN NE 33

9. Śliczny chłopiec WN NE 54

10. Mazur ( z albumu Vaclava Hanki) WN NE 17 a

11. Wojak WN NE 34

12. Poseł WN NE 30

13. Smutna rzeka WN NE 39

14. Nie ma czego trzeba WN NE 57

15. Wiosna WN NE 52

16. Pierścień WN NE 50

17. Śpiew z mogiły - Leci liście z drzewa WN NE 49

18. Narzeczony WN NE 40

19. Dwojaki koniec WN NE 58

20.  Z gór, gdzie dźwigali ( Melodia) WN NE 61

DUX, DUX 1282, 2016

reżyser nagrania, montaż i mastering - Katarzyna Rakowiecka - Rojsza / Sarton

Płytę poleca Anna Stopińska - Paja

W latach twórczości Rameau technika gry na klawesynie zyskała dojrzałość i w pełni wyczerpała możiwości tego instrumentu. Niedługo później został on zastąpiony przez fortepian, który w pełni odpowiadał wrażliwości i potrzebom dojrzałego klasycyzmu i romantyzmu.

Na płycie zarejestrowanej  przez wytwórnię DUX mamy przyjemność wysłuchania Suity a-moll ze zbioru "Nouvelles suites de pieces de clavecin" tegoż kompozytora w interpretacji koreańskiej pianistki Kyu Yeon Kim.

Artystka urodziła się w 1985 roku. Studia ukończyła w Narodowym Uniwersytecie Sztuki w Korei u Choong - Mo Kanga, w Universitat der Kunste w Berlinie u Klausa Hellwiga, w Curtis Institute pod kierunkiem Gary'ego Graffmana oraz w New England Conservatory w klasie Russella Shermana. Sudiowała również w Międzynarodowej Akademii Pianistycznej nad jeziorem Como. Uzyskała także dyplom Cleveland Institute of Music pod kierunkiem Sergieja Babajana. Obecnie jest członkiem New York Artists and Associates.

Kyu Yeon Kim jest laureatką wielu konkursów m.in. : I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Giny Bachauer (2001), II nagrody i nagrody za najlepsze wykonanie koncertu oraz Nagrody im. Mozarta na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym AXA w Dublinie (2006), nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej (2010) oraz IV nagrody i nagrody im Mozarta na MIedzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Cleveland ( 2011).

Suita a-moll z cyklu Nouvelles suites de pieces de clavecin Jean'a - Philippe'a Rameau została napisana ok. 1727 roku. Składa się na nią 13 następujących części: I. Allemande, II. Courante, III. Sarabande, IV Le Trois Mans, V. Fanfarinette, VI. La Triomphante, VII. Gavotte, VIII. 1 er Double de la Gavotte, IX. 2 me Double, X. 3 me Double, XI 4 me Double, XII. 5 me Double. XIII 6 me Double.

W sto lat po napisaniu Nouvelle Suite Rameau powstały jedne z najsłynniejszych kompozycji kameralnych Franciszka Schuberta - Impromptus op.90. Należą one do ostatniej fazy twórczości kompozytora. W interpretacji Kyu Yeon Kim usłyszymy również Four Impromptus op. 90 D.800: Nr. 1 c-moll : Allegro molto moderato, Nr.2 Es-dur : Allegro, Nr. 3 Ges - dur : Andante, Nr 4 As-dur Allegretto.

RAMEAU / SCHUBERT
KYU YEON KIM - fortepian
DUX, DUX 1311, 2016

Reżyser nagrania : Małgorzata Polańska

Płytę poleca Anna Stopińska - Paja