płyty

EPK: https://youtu.be/CBBbt8hz7Xo

11 premierowych utworów - odkrywcza podróż Lezhnevy, która spędziła wiele czasu, odkopując tę muzykę w jednej z berlińskich bibliotek. Zachwycające, nieodkryte dotąd arie Carla Heinricha Grauna (1704 - 1759), jednego z najważniejszych niemieckich kompozytorów opery barokowej, dziś prawie całkowicie zapomnianego.                                                                                                                                            Muzyka o wielkiej wirtuozerii: tętniące życiem, radosne arie kontrastują z dramatycznymi, pogrążonymi w smutku lametami.                                                                                                                                                                                                             Szereg światowej klasy interpretatorów muzyki barokowej, między innymi lutnista Luca Pianca oraz Concerto Kõln - jedna z najlepszych niemieckich orkiestr specjalizujących się w muzyce dawnej, tu pod batutą Dimitra Sinkovsky'ego.

Spis utworów                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  [1] "Sento una pena" from L' Orfeo ; [2] "Sforzero..." from Iphigenia in Aulis ; [3] "Senza di te, mio Bene" from Coriolano ; [4] "La Gloria" from Armida ; [5] "Piangete" from Il Mithridate ; [6] "Parmi...ah no!" from Silla ; [7] "Sinfonia" from rodelinda, regina de' Langobardi ; [8] "Il mar s'inalza e freme" from L'Orfeo ; [9] "D'ogni aura al mormorar" from L'Orfeo ; [10] " No, no, di Libia fra l'arene" from Silla ; [11] "A tanti pianti miei" from Armida ; [12] "Mi paventi il figlio indegno" from Britannico

Tym razem polecamy Państwa uwadze nagranie najsłynniejszej czeskiej opery na płycie DVD.

Rusałka to także najpiękniejsze czeskie dzieło operowe; nadzwyczaj nastrojowe, z niebanalnym baśniowym librettem. Charakteryzuje ją subtelność środków muzycznego wyrazu (zwłaszcza mistrzowska interpretacja), doskonałość konstrukcji formalnej oraz szlachetność i oryginalność inwencji melodycznej.

Zafascynowanym pięknem opery Antonina Dvoraka artystom Opera Nova w Bydgoszczy udała się nie lada sztuka - umowne wkomponowanie na wskroś klasycznego przedstawienia operowego w rewitalizowaną przestrzeń centrum współczesnego miasta, z jego trudną historią, rozciągniętą - co w sugeruje replika Staromiejskiego Mostu Teatralnego - między dwoma niechętnymi sobie światami, niczym baśniowa miłość tytułowej nimfy i księcia.

Antonin Dvorak

"Rusałaka". Baśń liryczna w trzech aktach op.114, libretto Jaroslav Kvapil

Wykonawcy: Chór, Balet i Orkiestra Opery Nova w Bydgoszczy ; Darina Gabicz - mezzosopran ; Dorota Sobczak - mezzosopran ; Ewa Banasiak - sopran ; Jacek Greszta - bas ; Katarzyna Nowak - Stańczyk - sopran ; Krystyna Nowak - sopran ; Lidia Golińska - alt ; Maciej Figas - dyrygent ; Magdalena Polkowska - sopran ; Mariola Winkler - Kołtyś - sopran ; Marta Ustyniak - sopran ; Pavlo Tolstoy - tenor ; Tadeusz Szlenkier - tenor, Victoria Vatutina - sopran.

DUX, DUX 8178, 2016 ; Reżyser nagrania: Małgorzata Polańska, Lech Tołwiński, Marcin Guz, Michał Szostakowski. 

MACIEJ STASZEWSKI

FANTASIA IBERICA

Płyta  Macieja Staszewskiego została zrealizowana w ramach projektu badawczego " Muzyka gitarowa Półwyspu Iberyjskiego w XX i XXI wieku. Gatunki, style i inspiracje. Analiza zagadnień na przykładzie twórczości wybranych kompozytorów".

Jej zamysł pojawiła się  z kolei po jednej z podróży wykonawcy po  Półwyspie Iberyjskim.

Inspiracją do jej powstania była fascynacja tamtejszą architekturą, kulturą i dwiema gitarami ( 6- i 10- strunową), które w ostatnich latach zostały zbudowane dla Macieja Staszewskiego w pracowni lutniczej Amalio Bourgeta w Walencji.

"Invocation" (2016) to pierwsza część z planowanego cyklu utworów na gitarę 10 - strunową Macieja Staszewskiego. Podobnie jak "Alzar" (2015) jest muzycznie zakorzeniona w Hiszpanii.

Utwór " Sonitus Noctis" (2004) zbudowany jest na zasadzie kontrastów fakturalnych i wyrazowych.

Anton Garcia Abril " Dos cantores" (1974) jest utworem napisanym na zlecenie 27. edycji Międzynarodowego Konkursu Gitarowego im. Andresa Segovii odbywającego się w Granadzie. Można zatem przyjąć, że utwór ten  był "dedykowany" wszystkim uczestnikom konkursu.

Carlos Surinach "Sonatina" (1959) to utwór trzyczęściowy, dedykowany Andresowi Segovii, który prawdopodobnie nigdy jej nie wykonał. Hiszpańskie pochodzenie jej twórcy słychać w każdym takcie tej kompozycji.

Joan Manen "Fantasia - Sonata" op. A - 22 (1930)  jest utworem jednoczęściowym, składającym się z wielu ogniw, które odpowiadają kolejnym częściom cyklu sonatowego.

Fernando Lopes - Graca " Sonatina " (1974) Prawykonanie tego utworu odbyło się podczas koncertu w Academia de Amadores de Musica. Jest to utwór trzyczęściowy. Każda z części posiada swój osobliwy charakter.

Regino Sainz de la Maza " Solea" (1976) twórczość kompozytora jest osadzona w tradycji hiszpańskiej muzyki ludowej. Kompozytor wykorzystał tutaj soleę (od soledad co znaczy samotność) - jeden z najstarszych  stylów muzyki flamenco wywodzący się  z słynnej dzielnicy Sewilli - Triany. Flamencolodzy uważają ją  za " królową andaluzyjkich pieśni" i jeden z najważniejszych tańców w repertuarze artystów flamenco.

Maciej Staszewski - gitarzysta i kompozytor. Absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi, którą ukończył w klasie gitary klasycznej u prof. Jerzego Nalepki i w klasie kompozycji prof. Jerzego Bauera.

Jako solista i kompozytor wielokrotnie brał udział w festiwalach międzynarodowych. Współpracował z polskimi orkiestrami, m. in. : Z Orkiestrą "Łódzkie smyczki", Polish Cameratą, Orkiestrą Kameralną Akademii Muzycznej w Łodzi, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej. Zajmuje się również muzyką improwizowaną, biorąc udział w projektach free improvisation

Od 2008 roku wykłada w macierzystej uczelni, obecnie na stanowisku adiunkta. Pełni funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalnego w kadencji 2016- 2020.

Fantasia Iberica spis utworów:

Maciej Staszewski " Invocation" na gitarę dziesięciostrunową

Anton Garcia Abril "Dos cantores na gitarę :

1. Por la primavera blanca

2. Por los senderos del aire

Carlos Surinach "Sonatina " na  gitarę:

1. Allegretto

2. Andante

3. Allegro

Joan Manen "Fantasia - Sonata" na gitarę op. A-22

Maciej Staszewski " Alcasar" na gitarę

Fernando Lopes - Graca "Sonatina" na gitarę:

1. Un poco mosso e rubato

2. Adante con moto

3. Moderatamente vivo

Regino Sainz de la Maza " Solea" na gitarę

Maciej Staszewski "Sonitus  Noctis" na gitarę:

1. Lento

2. Presto

3. Scherzo

Maciej Staszewski - gitara

DUX, DUX 1336, 2016

Reżyser nagrania i montaż : Michał Szostakowski

Płytę poleca Anna Stopińska - Paja

Concerto doppio per violino, viola (violoncello) e orchestra

Concerto per pianoforte ed orchestra

Concerto per tromba e orchestra

Wyzwanie jakim jest w XX i XXI stuleciu komponowanie koncertów wydaje się świetnie odpowiadać temperamentowi Krzysztofa Pendereckiego, który jest rozpoznanym w świecie mistrzem muzycznej dramaturgii.

Istnienie kontrastujących ze sobą a zarazem komplementarnych sił wykonawczych - solistycznej i orkiestrowej - pozwala na opracowanie rozmaitych "scenariuszy" ich interakcji, zasad zestawiania czy też syntetyzowania obydwu dźwiękowych organizmów w jakość wyższego rzędu.

Niniejsze nagranie jest dowodem na różnorodność spojrzenia na partię solową  i jej formotwórcze znaczenie.

Oryginalna wersja koncertu podwójnego Pendereckiego wychodziła na przeciw oczekiwaniom światowej sławy skrzypka i altowiolisty Juliana Rachlina, marzącego o dziele, w którym mógłby samodzielnie nagrać obydwie partie solowe. Prawykonanie tego utworu na "Warszawskiej Jesieni" w 2002 roku wywołało prawdziwą burzę emocjonalnych reakcji i polemik, która wykroczyła poza sferę komentowania własności muzyki w stronę dyskusji ideologicznej.

Solistami Koncertu podwójnego są skrzypek Jakub Haufa  oraz wiolonczelista Marcel Markowski.

Jakub Haufa - wszechstronny skrzypek o bogatym dorobku koncertowym i fonograficznym. Pierwszy koncertmistrz orkiestry Sinfonia Varsovia.

Doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej w Poznaniu, w której wykłada od 2003 roku. Wielokrotny stypendysta , m.in. Rady Miasta Poznania (2001), Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2000 - 2003). Laureat VI edycji Programu Stypendialnego Młoda Polska (2009).

Jest laureatem wielu konkursów :

II nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Młodych  Skrzypków im. Stanisława Serwaczyńskiego w Lublinie (1999)

II nagrody na VI Ogólnopolskim Konkursie Skrzypków im. Zdzisława Jahnkego  w Poznaniu (1999),

a także otrzymał prestiżowe wyróżnienie  na XII Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (2001)

W 2003 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu pod kierunkiem prof. Jadwigi Kaliszewskiej

Marcel Markowski  ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi pod kierunkiem prof. Stanisława Firleja.

W ramach międzyuczelnianej wymiany studenckiej Erasmus kształcił się pod okiem prof. Michaela Flaksmana oraz Jeleny Ocić w Manheim (Niemcy).

W latach 2014- 2015 był studentem Menuhin Music Academy w Coppet (Szwajcaria)

Zarejestrowany na płycie Koncert fortepianowy Resurrection został ukończony

w 2007 roku. Jest to dzieło 10 częściowe :

1. Allegro molto sostenuto

2. Adagio

3. Allegro moderato molto

4. Adagio

5. Allegretto capriccioso

6. Grave

7. Allegro sostenuto molto

8. Andante maestoso

9. Allegro molto sostenuto (tempo dell'inizio)

10. Adagio

Wykonawcą partii solowej jest jeden z najbardziej obiecujących pianistów młodego pokolenia - Szymon Nehring.

Obecnie studiuje pod kierunkiem prof. Stanisława Wojtasa w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Regularnie uczestniczy w konkursach i festiwalach.

Do jego ostatnich osiągnięć należą: I miejsce i 6 nagród specjalnych w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym " Halina Czerny - Stefańska in memoriam" w  Poznaniu; I nagroda na konkursie "Arthur Rubinstein in memoriam " w Bydgoszczy oraz występ w finale XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im Fryderyka Chopina w Warszawie.

Nagranie zamyka jedno z najnowszych dzieł kompozytora Concertino na trąbkę i orkiestrę. Utwór został napisany w 2015 roku i składa się z następujących części:

1. Andante

2. Larghetto

3. Intermezzo

4. Vivo ma non troppo

Wykonawcą partii solowej jest absolwent oraz doktorant w klasie trąbki prof. Igora Cecocho  Aleksander Kobus.

Jest laureatem  16 nagród w konkursach ogólnopolskich jak też międzynarodowych. Stypendysta Prezydenta Miasta Wrocławia, Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Yamaha Music Foundation for Europe.

Wszystkim solistom towarzyszy Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus pod batutą Krzysztofa Pendereckiego i Macieja Tworka. Nie sposób nie wspomnieć, że zespół ten objął  Honorowym Patronatem Artystycznym Krzysztof Penderecki w 2013 roku.

Krzysztof Penderecki

DUX/POSI 1345, 2016

Reżyser nagrania: Małgorzata Polańska, Michał Szostakowski, Marcin Domżał

Płytę poleca Anna Stopińska - Paja

HARPSICHORDUO

Europejska kariera klawesynu zaznaczyła się całkiem sporym zbiorem dzieł stworzonych przez wybitnych kompozytorów, począwszy od XVI wieku. Pierwsze wzmianki o tym instrumencie pojawiły się  w 1397 roku, gdy został on przywołany jako clavicembalum w dokumencie nieznanego z imienia prawnika padewskiego, wskazującego Hermana Polla jako wynalazcę. Nazwa tego instrumentu zdradza nam sekret jego budowy : clavis oznacza klucz i opisuje  mechanizm zarywania strun za pomocą specjalnych piórek, a cembalum to średniowieczne określenie instrumentów z rodziny cytr, podobnie, zresztą jak znany nam dużo lepiej fortepian. Klawesyn zaliczany jest do chordofonów szarpanych. Muzyk grający na tym instrumencie nie reguluje dynamiki dźwięku, która jest niezależna od siły uderzenia. Miało to ogromny wpływ na technikę kompozytorów, piszących muzykę na ten instrument. Klawesyn wybierano najchętniej wtedy gdy miał realizować partię basso continuo, harmoniczną podporę kompozycji, lecz z czasem zdarzało się coraz częściej, że jego rola była zdecydowanie bardziej samodzielna. Coraz częściej dedykowano mu utwory o charakterze wirtuozowskim.

Jednym z przykładów klawesynu podniesionego do rangi solisty ( i to podwójnego), jest zamieszczony na niniejszej płycie  Koncert C - dur na dwa klawesyny BWV 1061 Jana Sebastiana Bacha.  Utwór ten wymaga od wykonawców niesamowitej biegłości technicznej i precyzji.

Jest to utwór trzyczęściowy:

Cześć pierwsza : Bez podanego tempa

Część druga : Adagio ovvero Largo

Część trzecia : Fuga. Vivace

Kolejny utwór został napisany przez najstarszego syna Jana Sebastiana Bacha - Wilhelma Friedemanna Bacha. Był on bardzo zdolnym klawesynistą szczególnie cenionym za świetną technikę i błyskotliwą improwizację.

Zamieszczona na płycie Sonata F - dur na dwa klawesyny F.10 skomponowana  w 1773 roku została omyłkowo przypisana przez samego Brahmsa Janowi Sebastianowi.

Utwór zawiera następujące części :

1. Allegro e moderato

2. Andante

3. Presto

Podczas gdy Wilhelm Friedmann dożywał swoich lat w samotności i tułaczce inny kompozytor zdobywał sławę na scenach znaczących ośrodków muzycznych . Wolfgang Amadeusz Mozart przebywał w tym czasie na stałe w Wiedniu komponując "Uprowadzenie z Seraju" i "Wesele Figara". W tym okresie powstało wiele innych utworów między innymi  jedyne w jego karierze kompozycje przeznaczone  na dwa instrumenty klawiszowe  (klawesyny czy fortepiany). Przykładem czego jest Sonata D - dur KV 448/375a. Utwór napisany w 1781 roku składa się z następujących części:

1. Allegro con spirito

2. Andante

3. Allegro molto

Wykonawcami wszystkich pozycji  zarejestrowanych na tej płycie są dwie znakomite klawesynistki : Elżbieta Stefańska oraz Mariko Kato.

Brawurowe wykonanie wszystkich utworów świadczy o mistrzostwie obu artystek.

DUX, DUX 1337, 2016

Reżyser nagrania : Małgorzata Polańska

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Płyta otrzymała nominację do nagrody Fryderyk 2017 w kategorii Album roku muzyka współczesna.

Prof. dr h.c. Stanisław Moryto to wybitny współczesny kompozytor, organista i pedagog. Ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie : organy pod kierunkiem Feliksa Rączkowskiego (1971) oraz kompozycję pod kierunkiem Tadeusza Paciorkiewicza (1974). Był przewodniczącym Stowarzyszenia Polskiej Młodzieży Muzycznej " Jeunesses Musicales de Pologne" (1973 - 1981), Prezesem Ludowego Instytutu Muzycznego (1981 - 1997 - od 1992 roku przemianowanego na Polski Instytut Muzyczny), członkiem Narodowej Rady Kultury (1984 -1990) i Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina ( 2007 - 2010). Inicjator  i dyrektor artystyczny legnickiego festiwalu "Conversatorium Muzyki Organowej" (1986 - 2011). Był prorektorem (1996 -2002), a następnie dziekanem (2002 - 2005) Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. W latach 2005 - 2012 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Profesor zwyczajny tej uczelni. Doktor honoris causa Keimyung University w Daegu ( Korea Południowa) 2011 roku.

Niniejsza płyta stanowi przegląd najnowszej twórczości orkiestrowej kompozytora.  znajdziemy na niej takie utwory jak :

"Cztery utwory w polskim stylu na orkiestrę smyczkową" (2011):

1. Moderato affentuoso

2. Andante mesto

3. Larghetto drammatico

4.Presto veloce

"Siedem pieśni kurpiowskich na sopran i orkiestrę" (2006):

1. Chłórandy Jasiu!

2. Dziwcyna koralu

3. Pognała dziwcyna

4. Dziwujo się ludzie

5. Przy dolinie

6. W tym sadzie

7. Na smentarzu mieszkać będę

"Suita na orkiestrę smyczkową" (2016);

1. Largo

2. Allegro con moto

3. Moderato

4. Larghetto

5. Allegro con vigore

"Koncert na perkusję harfę i orkiestrę smyczkową" (2004):

1. Largo

2. Larghetto

3. Andante

Nagranie zostało zrealizowane przez  muzyków Filharmonii Kameralnej im. Witolda Lutosławskiego w Łomży pod dyrekcją Jana Miłosza Zarzyckiego wraz z takimi solistami jak : Anna Mikołajczyk - Niewiedział (sopran); Anna Sikorzak - Olek (harfa); Stanisław Skoczyński (perkusja).

Słuchając tego nagrania mamy okazję zetknąć się z oryginalnymi opracowaniami motywów muzyki kurpiowskiej jak też śledzić rozbudowane dialogi instrumentów solowych w Koncercie na perkusję, harfę i orkiestrę smyczkową.

DUX, DUX 1376, 2016

Reżyser nagrania, montaż cyfrowy - Marcin Domżał

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

ŁUKASZ KRUPIŃSKI ESPRESSIONE...

"Espressione, czyli włoskie zmagania konkursowe ... z Bolzano do San Marino" to debiutancka płyta półfinalisty XVII Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego - Łukasza Krupińskiego

Artysta w sierpniu 2016 odbył muzyczną podróż do Włoch, która zaowocowała zwycięstwem w VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym  w San Marino. W tym samym miesiącu jako jedyny Polak dostał się do finałów Międzynarodowego Konkursu Ferruccio Busoniego w Bolzano, które to odbędą się w sierpniu 2017 roku.

Łukasz Krupiński ma na swoim koncie bardzo dużo znaczących nagród takich jak:

Dwukrotnie otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w twórczości ( 2013, 2014)

Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015)

Stypendium Fundacji Krystiana Zimermana (2015)

Medal Pamiątkowy Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w dowód uznania dla osiągnięć artystycznych.

Jest laureatem wielu prestiżowych nagród na międzynarodowych konkursach pianistycznych :

Grand prix i dwie nagrody specjalne  na II Syberyjskim Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Tomsku (2013)

I nagroda na Konkursie o stypendium Yamaha Music Foundation of Europe Scholarschip (2014)

II nagroda na 46 Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie

I nagroda na 15 Międzynarodowym Konkursie pianistycznym Chopin - Gesellschaft Hannover (2015)

Na repertuar "Espressione..." składają się utwory, którymi Łukasz Krupiński zawojował włoską publiczność oraz jurorów konkursu.

Krążek otwiera Sonata As - dur Josepha Haydna HOB. XVI 46

Części sonaty:

1. Allegretto moderato

2.Adagio

3. Finale. Presto

Cztery utwory Fryderyka Chopina :

1. Barcarolle Fis - dur op. 60

2. Walc Fis - dur op. 18

3. Polonez - Fantazja As - dur op. 61

4. Lento con gran espressione cis - moll op. posth

Pozycją która zamyka płytę jest Sonata gis - moll op. 19 nr 2 "Sonata fantasy" Aleksandra Skriabina.

Części sonaty:

1. Andante

2. Presto

Jest to repertuar bardzo wymagający i zarazem najpełniej wyrażający możliwości techniczne pianisty, jak i jego nietuzinkową wrażliwość artystyczną.

ESPRESSIONE... FROM BOLZANO TO SAN MARINO

ŁUKASZ KRUPIŃSKI - fortepian

DUX, DUX 1375, 2016

Reżyser nagrania - Małgorzata Polańska

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Andrejs Osokins jest jednym z najbardziej cenionych pianistów łotewskich.

Obecnie mieszka w Londynie. Jest laureatem wielu prestiżowych konkursów fortepianowych: w Leeds, Artura Rubinsteina, Long - Thibaud i Królowej Elżbiety.

Urodzony w 1984 roku naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat. Po ukończeniu studiów na Łotewskiej Akademii Muzycznej i zdobyciu stypendium federacji Yamaha, przeniósł się do Londynu i tam podjął naukę na Trinity College of Music. W 2008 roku podjął studia na Royal Academy of Music.

Zdobywa nagrodę Lilian Davies i Piano Recital Prize Christiana Carpentera a w czerwcu 2011 uzyskał tytuł Master of Arts in Performance.

Na płycie zostały utrwalone nagrania twórców epoki romantyzmu : Roberta Schumanna i Franza Liszta.

Krążek otwiera Romans Fis - dur Schumanna, napisany zimą roku 1839 a dedykowany rok później edycji lipskiej oficyny Breikopfa i Hartla  hrabiemu Heinrichowi II Reus - Kostritz.

Fantazję C - dur op. 17 Schumann zaczął pisać w roku 1836, kiedy to wskutek intryg Friedricha Wiecka był przekonany, że związek z Klarą nie będzie miał żadnej przyszłości. Wydaną Fantazję C- dur (1839 r.) zadedykował jednak nie Klarze tylko Franciszkowi Lisztowi.

Jako adresat Schumannowskiej dedykacji, Franciszek Liszt czuł się bardzo usatysfakcjonowany. Węgierski pianista cenił bardzo tę kompozycję i chętnie ją wykonywał. Wyrażając słowa głębokiego uznania wielokrotnie powtarzał : „Dzieło bardzo szlachetne, godne Beethovena"

W  zamian Liszt zadedykował Schumannowi Sonatę h - moll S. 178.

Kompozycja ta powstała na przestrzeni lat 1849 - 1853, w latach szczytowej dojrzałości kompozytora.

Zupełnie inne oblicze węgierskiego kompozytora ujawniają dwie fortepianowe miniatury, których pierwowzorami były pieśni wokalne o niezwykle lirycznym wyrazie. Jedna z nich to Nokturn z trzyczęściowego cyklu  Liebestramume z roku 1850 (S. 541), będący fortepianową transkrypcją pieśni " Oh Lieb, so lang du lieben kannst" do słów mało znanego poety Ferdinanda Freiligratha.

Liebeslied S. 566 jest transkrypcją pieśni Widmung Roberta Schumanna.

Niniejsza płyta prezentuje utwory, które łączy specyficzna oś dedykacji i wzajemnych powiązań, ukształtowanych przez zaprzyjaźnionych genialnych muzyków romantyzmu.

Warto prześledzić te muzyczne związki w niezwykle świadomej interpretacji Andrejsa Osokinsa

Spis utworów :

Robert  Schumann

Romans Fis - dur op. 28 No. 2 Einfach

Fantazja C - dur op. 17 :

I Durchaus phantastisch und leidenschaftlich vorzutragen

II Masig. Durchaus energisch

III Langsam getragen. Durweg leise zu halten

Franz Liszt

Liebestraume S.541/3. Oh Lieb, so lang du lieben kannst

Sonata h - moll S.178

Franz Liszt/Robert Schumann

Liebeslied S. 566. Widmung op.25 nr. 1

Andrejs Osokins - fortepian

DUX,DUX 0984, DUX 2016

Rezyser nagrania : Małgorzata Polańska, Marcin Domżał

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Album z oratorium "Quo vadis" Feliksa Nowowiejskiego został nominowany przez Akademię Fonograficzną do nagrody "Fryderyk 2017" w dwóch kategoriach : Album roku muzyka chóralna, oratoryjna i operowa oraz Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. W obu kategoriach nominowano po 5 albumów płytowych.

Album z "Quo vadis" jest w sprzedaży od 7 lutego 2017 roku. Warto podkreślić, że jest to pierwsze studyjne nagranie "Quo vadis" Feliksa Nowowiejskiego.  Album został przygotowany z okazji Roku Nowowiejskiego.

W nagraniu udział wzięli: Aleksandra Kurzak - sopran (Ligia), Artur Ruciński - baryton (Apostoł Piotr), Rafał Siwek - bas (Przywódca Pretorianów), Sebastian Szumski - baryton (Kantor), Arkadiusz Bialic - organy, a także Górecki Chamber Choir przygotowany przez Włodzimierza Siedlika oraz Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej im. Feliksa Nowowiejskiego pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego.

Oparte na motywach najsłynniejszej polskiej powieści oratorium "Quo vadis" Feliksa Nowowiejskiego, premierę miało w 1909 roku w Amsterdamie, a do 1939 roku doczekało się około dwustu wykonań w salach koncertowych całego świata, stając się, mimo niezwykłych wymagań w dziedzinie obsady, jednym z najpopularniejszych dzieł tego rodzaju w okresie międzywojennym. Feliks Nowowiejski, urodzony w warmińskim Barczewie organista, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego, twórca ponad setki różnorodnych dzieł muzycznych, w tym - być może najsławniejszej - melodii do "Roty", jest patronem Filharmonii Warmińsko - Mazurskiej w Olsztynie. W jubileuszowym roku swego patrona (140.rocznica urodzin), zespół postanowił przypomnieć jego najsłynniejsze dzieło oratoryjne. Pieczołowicie dobrana obsada, świetne przygotowanie orkiestry i udział krakowskiego chóru Górecki  Chamber Choir, gwarantowały powodzenie tego projektu.

Nagranie zrealizowano w Sali Koncertowej Filharmonii Warmińsko - Mazurskiej w Olsztynie w sierpniu i listopadzie 2016 roku. Wydawcą albumu jest DUX  (DUX 1327/1328). Reżyserami nagrania są: Małgorzata Polańska i Marcin Guz.

Kolejną, bardzo interesującą propozycją muzyczną, jest nagranie zrealizowane przez Trio im. Wiłkomirskich. Nazwa zespołu to hołd dla rodziny muzyków osiadłych w Moskwie w początkach XX wieku. Byli to : Kazimierz, Michał i Maria. Dzieje kariery tej trójki muzyków splatają się z burzliwą historią dwóch wojen światowych, rosyjskiej rewolucji i polskiego okresu międzywojennego.

Kompozycje Antona Areńskiego były niezwykle popularne za czasów kiedy rodzeństwo Wiłkomirskich rozpoczynało swe wspólne występy.

Anton Stiepanowicz Areński (1861 - 1906) był reprezentantem rosyjskiej inteligencji. Jego ojciec - lekarz grał na wiolonczeli zaś matka na fortepianie. Naukę muzyki rozpoczął w rodzinnym domu. W wieku 21 lat ukończył studia w Konserwatorium Petersburskim, gdzie umiejętności kompozytorskie rozwijał u Mikołaja Rimskiego - Korsakowa. Był też pianistą i dyrygentem. Nagrodzony "małym złotym medalem" rozpoczął pracę wykładowcy w Konserwatorium Moskiewskim; był nauczycielem między innymi : Sergiusza Rachmaninowa i Aleksandra Skriabina. Wydał też "Krótki poradnik praktycznej nauki harmonii" oraz "Podręcznik instrumentacji".

W latach 1895 - 1901 prowadził Nadworną Kapelę Śpiewaczą w Sankt Petersburgu. Po roku 1901 poświęcił się wyłącznie kompozycji .

Twórczość Areńskiego  posiada charakter zbliżony bardziej do  europejskiego kosmopolityzmu niż do surowej muzyki Modesta Musorgskiego.

Jest on mistrzem retoryki romantycznej.

Przykładem tego są oba Tria fortepianowe.

Ich budowa jest zgodna z obowiązującym do końca XVIII wieku kanonem: składają się z czterech części, z których pierwsza utrzymana jest w formie sonatowej. Finały, przywołują materiał części wcześniejszych, domykają opowieść wyraźnie rozpoznawalną klamrą.

Trio im Wiłkomirskich tworzą młodzi utalentowani muzycy: Celina Kotz - skrzypce, Maciej Kułakowski - wiolonczela i Łukasz Trepczyński - fortepian.

Zespół powstał w marcu 2015 roku z okazji inauguracji Roku Rodziny Wiłkomirskich w Kaliszu. Przywilej otrzymania nazwy zespół otrzymał od prof. doctor honoris causa Wandy Wiłkomirskiej oraz Maestro Józefa Wiłkomirskiego.

Celina Kotz jest laureatką wielu prestiżowych konkursów. W 2016 roku zdobyła I miejsce na XV Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Zdzisława Jahnkego w Poznaniu i bez preselekcji wzięła udział w XV Międzynarodowym Konkursie im. H. Wieniawskiego.

Maciej Kułakowski jest cenionym młodym solistą i kameralistą. W roku 2015 zdobył I nagrodę i Nagrodę Specjalną na X Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.

Łukasz Trepczyński ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu prof. Andrzeja Jasińskiego. Jest również absolwentem PLM w Łodzi w klasie fortepianu Barbary Talma - Sutt (studentki prof. Marii Wiłkomirskiej).

Jest laureatem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych. Obecnie pracuje jako asystent w katedrze fortepianu  Akademii Muzycznej w Katowicach.

Debiutancka płyta Tria im. Wiłkomirskich z mało znanymi utworami w Polsce : I trio fortepianowe d - moll op. 32 i II Trio fortepianowe f- moll op. 73 Antona Areńskiego, została nagrana w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego

ANTON ARENSKY

PIANO TRIOS

I Trio fortepianowe d- moll op. 32

1. Allegro Moderato

2. Scherzo. Allegro molto

3. Elegia. Adagio

4. Finale. Allegro non troppo

II Trio fortepianowe f - moll op.73

1. Allegro moderato

2. Romance. Andante

3. Scherzo. Presto

4. Tema con variazioni. Allegro non troppo

Trio im. Wiłkomirskich:

Celina Kotz - skrzypce

Maciej Kułakowski - wiolonczela

Łukasz Trepczyński - fortepian

DUX 1320, 2016

reżyser nagrania, montaż - Marcin Guz

płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja