nowe płyty

Premiera 8 maja

„Dech zapierająca przejrzystość, artykulacja i kolor dźwięku...” (The Guardian)

“Jeden z najwybitniejszych żyjących pianistów” (The Guardian)

Grigory Sokolov powraca, po 3 latach od ostatniego nagrania, z podwójnym albumem z muzyką Beethovena i Brahmsa:

Spis utworów:

CD 1

LUDWIG VAN BEETHOVEN (1770–1827)

Piano Sonata No. 3 op. 2/3 in C major | C-Dur

A 1. Allegro con brio

B 2. Adagio

C 3. Scherzo. Allegro – Trio

D 4. Allegro assai

11 Bagatelles op. 119

E No. 1: Allegretto (in B flat major | B-Dur)

F No. 2: Andante con moto (in C major | C-Dur)

G No. 3: À l’Allemande (in D major | D-Dur)

H No. 4: Andante cantabile (in A major | A-Dur)

I No. 5: Risoluto (in C minor | c-Moll)

J No. 6: Andante – Allegretto (in G major | G-Dur)

K No. 7: Allegro, ma non troppo (in C major | C-Dur)

L No. 8: Moderato cantabile (in C major | C-Dur)

M No. 9: Vivace moderato (in A minor | a-Moll)

N No. 10: Allegramente (in A major | A-Dur)

O No. 11: Andante, ma non troppo (in B flat major | B-Dur)

CD 2

JOHANNES BRAHMS (1833–1897

6 Piano Pieces op. 118

A No. 1: Intermezzo. Allegro non assai, ma molto appassionato (in A minor | a-Moll)

B No. 2: Intermezzo. Andante teneramente (in A major | A-Dur)

C No. 3: Ballade. Allegro energico (in G minor | g-Moll)

D No. 4: Intermezzo. Allegretto un poco agitato (in F minor | f-Moll)

E No. 5: Romanze. Andante – Allegretto grazioso (in F major | F-Dur)

F No. 6: Intermezzo. Andante, largo e mesto (in E flat minor | es-Moll)

4 Piano Pieces op. 119

G No. 1: Intermezzo. Adagio (in B minor | h-Moll)

H No. 2: Intermezzo. Andantino un poco agitato (in E minor | e-Moll)

I No. 3: Intermezzo. Grazioso e giocoso (in C major | C-Dur)

J No. 4: Rhapsodie. Allegro risoluto (in E flat major | Es-Dur)

ENCORES

FRANZ SCHUBERT (1797–1828)

K Impromptu D 935/2 in A flat major | As-Dur

JEAN-PHILIPPE RAMEAU (1683–1764)

L Les Sauvages

JOHANNES BRAHMS

M Intermezzo op. 117/2 in B flat minor | b-Moll

JEAN-PHILIPPE RAMEAU

N Le Rappel des oiseaux

SERGEI RACHMANINOV (1873–1943)

O Prelude op. 32/12 in G sharp minor | gis-Moll

FRANZ SCHUBERT

P Allegretto D 915 in C minor | c-Moll

CLAUDE DEBUSSY (1862–1918)

Q Des pas sur la neige L 117/6

No. 6 from Préludes, Book 1

Wydawnictwo ukazuje się w wersji fizycznej w formacie CD + DVD. Na DVD znalazł się recital artysty z Turynu z dziełami m.in. Mozarta i Beethovena:

DVD:

WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756–1791)

Piano Sonata “Sonata facile” K 545 in C major | C-Dur

B 1. Allegro

C 2. Andante

D 3. Rondo. Allegretto

E Fantasia K 475 in C minor | c-Moll

Piano Sonata K 457 in C minor | c-Moll

F 1. Molto allegro

G 2. Adagio

H 3. Allegro assai

LUDWIG VAN BEETHOVEN

Piano Sonata No. 27 op. 90 in E minor | e-Moll

I 1. Mit Lebhaftigkeit und durchaus mit Empfindung und Ausdruck

J 2. Nicht zu geschwind und sehr singbar vorgetragen

Piano Sonata No. 32 op. 111 in C minor | c-Moll

K 1. Maestoso – Allegro con brio ed appassionato

L 2. Arietta. Adagio molto semplice e cantabile

ENCORES

FRANZ SCHUBERT

M Moment musical D 780/1 in C major | C-Dur

FRÉDÉRIC CHOPIN (1810–1849)

2 Nocturnes op. 32

N No. 1: Andante sostenuto (in B major | H-Dur)

O No. 2: Lento (in A flat major | As-Dur)

JEAN-PHILIPPE RAMEAU

P L’Indiscrète

ROBERT SCHUMANN (1810–1856)

Q Arabeske op. 18 in C major | C-Dur

CLAUDE DEBUSSY

R Canope L 123/10

No. 10 from Préludes, Book 2

             Premiera albumu „John Williams in Vienna” 14 sierpnia 2020!

           John Williams dodał właśnie debiut w charakterze dyrygenta Filharmoników Wiedeńskich do swojej i tak już nieprawdopodobnie długiej listy osiągnięć. Dwa koncerty w sali koncertowej Musikverein w Wiedniu, mające miejsce 18 i 19 stycznia 2020 roku – które były zarazem pierwszymi występami tego twórcy w Europie kontynentalnej – zostały wyprodukowane przez Deutsche Grammophon we współpracy z Wiener Philharmoniker oraz ServusTV i sfilmowane przez firmę Bernhard Fleischer Moving Images (BFMI). Album John Williams in Vienna firmowany legendarnym żółtym logiem, ukaże się 14 sierpnia 2020 roku i będzie dostępny na nośnikach fizycznych i w formacie cyfrowym, w tym na Bluray, CD, LP i eVideo, zarówno w zapisie stereo, jak i Dolby Atmos.

            Zanim w sali Musikverein wybrzmiał pierwszy dźwięk, Maestro Williams otrzymał owacje na stojąco. Ścieżki dźwiękowe tego legendarnego amerykańskiego kompozytora należą do jednych z najbardziej lubianych produkcji muzyki filmowej wszech czasów i zdobyły niezliczone prestiżowe nagrody, w tym pięć Oscarów, pięć nagród Emmy, cztery Złote Globy i dwadzieścia pięć nagród Grammy. Jednak, jak powiedział artysta dziękując publiczności za to powitanie, zaproszenie do współpracy z orkiestrą Wiener Philharmoniker było dal niego „jednym z największych zaszczytów w życiu”.

            Przez większą część pierwszej połowy koncertu, Williamsowi i orkiestrze towarzyszyła na scenie Anne-Sophie Mutter. Była to wspaniała okazja dla dyrygenta i skrzypaczki do kontynuowania współpracy artystycznej nawiązanej w ubiegłym roku w związku z wydaniem przez Deutsche Grammophon albumu Across the Stars, zawierającego wiele nowych adaptacji muzyki kompozytora na skrzypce i orkiestrę.

            „Anne-Sophie Mutter ma niezwykły wachlarz osiągnięć,” powiedział Williams, przedstawiając artystkę. „Jest jedną z najwybitniejszych skrzypaczek na świecie; jest wspaniałą matką; przynosi honor swojemu krajowi. Udając się do Australii, Azji, Ameryki Południowej, Ameryki Północnej czy Europy, jest prawdziwą obywatelką świata.”

            Mutter zauroczyła publiczność Musikverein serią wirtuozerskich adaptacji napisanych specjalnie dla niej przez Williamsa, w tym „Hedwig’s Theme” (Motyw Jadwigi) z serii filmów o Harrym Potterze, „Devil’s Dance” (Taniec diabła) z filmu Czarownice z Eastwick oraz temat z Sabriny.

            Jak Anne-Sophie Mutter powiedziała po pierwszym koncercie, również dla niej obserwowanie Filharmoników Wiedeńskich, wnoszących swoje niepowtarzalne, bogate brzmienie do niektórych z najbardziej kultowych tematów filmowych Williamsa, było niezwykłą przyjemnością. „To po prostu wspaniałe, jak wytrawni profesjonaliści oraz młodzi członkowie orkiestry łączą się z taką radością w muzyce, której nie grają często”. Daniel Froschauer, dyrektor Wiener Philharmoniker, chciał wyrazić wielki entuzjazm orkiestry w związku z wyjątkową możliwością wykonania tych wspaniałych kompozycji pod batutą ich twórcy: „To była głęboko satysfakcjonująca wymiana artystyczna”.

            John Williams, który obchodził swoje 88. urodziny zaledwie kilka tygodni po koncertach w Musikverein, przyznał, że nie był pewien, jak Filharmonicy Wiedeńscy zaadaptują się do grania jego muzyki. „Nie mógłbym być bardziej pozytywnie zaskoczony,” powiedział po ich wspólnych koncertach. „Muszę pochwalić orkiestrę za wspaniałą wirtuozerię i fantastyczną umiejętność wykonywania wszystkich stylów muzycznych.”

            Inna miła niespodzianka spotkała artystę podczas jednej z prób, kiedy muzycy sekcji dętej zapytali, czy mógłby on włączyć do programu „Marsz Imperialny” z Gwiezdnych wojen. Ich zjawiskowe wykonanie tego utworu uwydatniło wzajemne zrozumienie i sympatię między orkiestrą a kompozytorem. „To było jedno z najlepszych wykonań tego marszu, jakie kiedykolwiek słyszałem”, stwierdził Williams po koncercie. „Zagrali ten utwór tak, jakby go znali od zawsze, i byłem im bardzo wdzięczny, że mogłem go usłyszeć na zakończenie naszego programu.”

           Niedawno stałam się szczęśliwą posiadaczką płyty CD zatytułowanej „Francuska muzyka organowa” , zawierająca siedem dzieł dwudziestowiecznej symfoniki francuskiej. Wszyscy twórcy utworów znali dobrze największe organy symfoniczne zbudowane przez Aristide Cavaillé-Colla w kościele Saint-Sulpice w Paryżu. Dzięki temu instrumentowi Paryż stał się centrum symfoniki organowej, a paryscy organiści zyskali światową sławę.

          Wszystkie utwory zostały nagrane przez Jana Mroczka, polskiego organistę młodego pokolenia na organach Bazyliki Jasnogórskiej. Instrument po gruntownej przebudowie w latach 2010-2012 przez firmę Zdzisława Mollina, posiada bogatą paletę głosów, pozwalającą na prezentację nawet bardzo wymagających utworów.
           Trzeba także podkreślić, że znakomicie wykorzystał walory instrumentu Jan Mroczek, absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów prof. Józefa Serafina. W czasie krakowskich studiów Artysta odniósł pierwsze znaczące sukcesy zdobywając nagrody w konkursach organowych w Rumii w 2003 roku (I nagroda – 2003 rok) i w Castellana Grotte (II nagroda – 2004 rok). Kolejnym mistrzem, który wywarł ogromny wpływ na artystyczną drogę Jana Mroczka był Daniel Roth – organista tytularny kościoła St. Sulpice w Paryżu, pod którego kierunkiem pracował najpierw jako stypendysta, a później student Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem.
Jan Mroczek z powodzeniem koncertuje jako solista i kameralista w Polsce oraz w wielu krajach Europy, jak: Luksemburg, Niemcy, Rosja, Litwa, Węgry.
Jest organistą Kościoła Rektorackiego pw. Najświętszego Imienia Maryi w Częstochowie.
W tym mieście prowadzi także działalność pedagogiczną w Zespole Szkół Muzycznych im. Marcina Józefa Żebrowskiego oraz na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym im. Jana Długosza.
W styczniu 2017 roku uzyskał tytuł doktora sztuki w Akademii Muzycznej w Krakowie.

           Podążając za szczegółowym opisem utworów autorstwa wykonawcy, postaram się przybliżyć Państwu zawartość płyty „Francuska muzyka organowa”.
           Album rozpoczyna I część Allegro maestoso z III Symfonii fis-moll Louisa Vierne’a. Ten fragment oparty jest na dwóch tematach. Pierwszy cechuje duży dramatyzm, zaś drugi, dla kontrastu jest liryczny, nawiązujący do stylu Césara Francka. Narastające crescendo buduje napięcie i osiąga kulminację w repryzie. W dramatyzmie III Symfonii Louisa Vierne’a znawcy dopatrują się odbicia osobistych przeżyć kompozytora – rozstanie z żoną po dziesięciu latach małżeństwa, śmierci matki oraz mistrza Alexandre’a Guilmanta.
           Pod drugim indeksem mamy Chorał z Symfonii Romańskiej op. 73 Charlesa-Marie Widora oparty na melodii wielkanocnej pieśni "Haec dies quam fecit Dominus" („Oto dzień, który dał nam Pan”). W pierwszych taktach słyszymy wyraźnie nawiązanie do bachowskiej tradycji preludiów chorałowych.
           Sinfonietta Jeana Guillou, z której Allegretto zamieszczone jest na płycie, pochodzi z wczesnego okresu twórczości kompozytora. Utwór napisany jest nowoczesnym językiem dźwiękowym, ale rozwiązania formalne kojarzą się z III Symfonią Vierne’a.
           Pod czwartym indeksem wykonawca zamieścił fragment dzieła Marcela Dupré, a jest to "Le Monde dans I’attente du Sauveur" („Świat oczekuje na Zbawiciela”) z Symphonie-Passion – pierwszej wieloczęściowej kompozycji, która została przez twórcę w całości improwizowana podczas koncertu. Inspiracją były możliwości instrumentu na których to wykonanie się odbyło, a były to sławne Wanamaker Organ w Filadelfii, ponieważ Dupré przebywał wówczas na tournée w Stanach Zjednoczonych.
Marcel Dupré był sławnym pedagogiem, a wśród jego wychowanków znaleźli się znani organiści i kompozytorzy, między innymi Jean Guillou i Pierre Cochereau. Drugi z wymienionych zasłynął jako jeden z najwybitniejszych improwizatorów.
          Na podstawie nagrania z 1976 roku David Briggs zrekonstruował Tryptyk symfoniczny na dwa tematy Pierre’a Cochereau, z którego pochodzą zamieszczone na płycie Introdukcja i Scherzo.
          Jan Mroczek sięgnął także po fragment dzieła swego mistrza Daniela Rotha i stąd mamy Andante z Tryptyku Hommage á Pierre Cochereau.
          Płytę zamyka Evocation II Thierry’ego Escaicha. Jest to niewielkich rozmiarów utwór w którym kompozytor wykorzystuje różne brzmienia orkiestry symfonicznej, naśladuje efekty smyczkowego tremolo i spiccato, a nawet brzmienie chóru gregoriańskiego.

           Polecam Państwa uwadze mieniącą się różnymi barwami płytę „Francuska Symfonika Organowa”. Wybrane utwory dają wykonawcy możliwość wirtuozowskiego popisu oraz wykazania się wrażliwością na symfoniczne brzmienia instrumentu. Podobnie jak ja będą Państwo podziwiać nie tylko wspaniałą grę Jana Mroczka, ale także bardzo ciekawy dobór rejestrów podkreślający wszelkie niuanse każdego z prezentowanych dzieł.
           Dla szerokiego grona miłośników muzyki organowej, płyta jest niezwykle cenna, gdyż daje możliwość obserwacji ewolucji dwudziestowiecznej francuskiej symfoniki organowej oraz pokazuje możliwości instrumentu znajdującego się w Bazylice Jasnogórskiej w Częstochowie.

Zofia Stopińska

JAN MROCZEK
organy Bazyliki Jasnogórskiej

1. Louis Vierne [1870-1937]
– Allegro maestoso from Symphony No. 3, Op. 28

2. Charles-Marie Widor [1844-1937]
– Choral from Symphonie Romane, Op. 73

3. Jean Guillou [1930]
– Allegretto from Sinfonietta, Op. 4

4. Marcel Dupré [1886-1971]
– ‚Le monde dans l’attente du Sauveur’ from Symphonie-Passion, Op. 23

5. Pierre Cochereau [1924-1984]
– Introduction & Scherzo from Triptyque Symphonique Sur Deux Thèmes

6. Daniel Roth [1942]
– Andante from Triptyque Hommage à Pierre Cochereau

7. Thierry Escaich [1965]
– Evocation II

TT: 52:15

          Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej świętuje w tym roku 30 lecie działalności. Ten jubileuszu był dla pana Łukasza Gaja i jego pracowników pretekstem do przygotowania m. in. wspaniałej płyty CD zatytułowanej „Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego”.
           Pozwolę sobie zacytować słowa napisane przez dyrektora Łukasza Gaja, zamieszczone we wstępie do książeczki dołączonej do płyty: „Reminiscencje to historia trzech dekad działalności instytucji, opowiedziana przez związanych z nią znakomitych polskich artystów. Niemal wszyscy występujący na płycie muzycy koncertowali w Kąśnej wielokrotnie, stając się integralną częścią sztandarowych festiwali. Piotr Pławner, Mariusz Patyra, Tomasz Strahl, Robert Morawski i Klaudiusz Baran to nie tylko doskonali instrumentaliści, ale także przyjaciele Centrum Paderewskiego, którzy zawsze z życzliwością i aprobatą reagowali na nasze artystyczne pomysły – nawet te karkołomne”.
Płytę nagraną w polskim domu Ignacego Jana Paderewskiego i zarazem jedynej jego na świecie posiadłości, która się zachowała, rozpoczyna przepiękna Melodia op. 8 nr 3 w wykonaniu Tomasza Strahla, jednego z najwybitniejszych polskich wiolonczelistów, i wyśmienitego pianisty Roberta Morawskiego.
Melodia to jeden z pięciu utworów ze zbioru „Chants du voyageur” op. 8 skomponowanych przez Paderewskiego na fortepian. Tomasz Strahl wyjaśnia, skąd pochodzi opracowanie:
„Kiedy miałem dziesięć lat Melodię Ignacego Jana Paderewskiego wybrał dla mnie mój tata i opracował na wiolonczelę. Dopiero po jego śmierci, robiąc porządki w papierach, odnalazłem ten utwór, i teraz często go grywam... Jest piękny, arcypolski i świetnie brzmi na „cello”!”.
Ci sami artyści grają rewelacyjnie również drugi utwór, a Tomasz Strahl napisał o nim tak: „Bardzo lubię wykonywać Pezzo Capriccioso Piotra Czajkowskiego – to hit wirtuozerii – obowiązkowy na konkursie imienia Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Łączy patos, głębię i wirtuozerię. Zawiera głębokie treści niezapisane w nutach...”.
Warto nadmienić, że występy Tomasza Strahla w Kąśnej Dolnej są gorąco oklaskiwane od 1996 roku, bowiem wtedy odbył się pierwszy festiwal Bravo Maestro.
W trzecim utworze zachwyci nas swoją maestrią, wykonując Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, wspaniały, niezwykle wszechstronny akordeonista Klaudiusz Baran, który tak uzasadnia wybór tego utworu:
„Muzyka jest dla mnie przekazywaniem emocji, nastrojów, komunikacją uczuć, a niekiedy odzwierciedleniem ludzkiej duszy. Te najczystsze emocje, wyraziste i nieskażone zawarte są w muzyce, która czerpie z życia, tradycji, natury. Pełno ich w twórczości kompozytorów hiszpańskich, gdzie południowy temperament przyprawiony był kombinacją wielu iberyjskich kultur. Być może w mojej krwi płynie jakaś ich cząstka, bowiem czuję, że jest mi szczególnie bliska. Chcąc podzielić się tym niezwykłym sentymentem, wybrałem Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, oryginalnie przeznaczony na fortepian, który w wersji na akordeon lśni całkiem nowym blaskiem”.
Klaudiusz Baran wystąpił po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w 2002 roku i od razu Centrum Paderewskiego stało się dla Artysty miejscem szczególnym, ale wkrótce przestał się tutaj czuć jak gość i uważa, że to stolica polskiej kameralistyki.
W kolejnym (czwartym) utworze albumu podziwiamy wspaniałą grę Piotra Pławnera, należącego do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji, który tak pisze o zamieszczonym w jego wykonaniu, z towarzyszeniem Roberta Morawskiego, utworze:
„Wybór Scherza Johannesa Brahmsa nie jest dla mnie przypadkowy. Utwór został napisany przez młodego kompozytora, a ja wprowadziłem go do mojego repertuaru w wieku siedemnastu lat. Scherzo jest źródłem niesamowitej energii towarzyszącej mi w trakcie publicznego wykonywania tego utworu.
W nawiązaniu do tego, że Bravo Maestro w Kąśnej Dolnej, w którym miałem przyjemność uczestniczyć, jest festiwalem muzyki kameralnej, wybór Scherza był dla mnie jak najbardziej logiczny i oczywisty”.
Warto dodać, że Piotr Pławner po raz pierwszy wystąpił w tym magicznym miejscu w 2005 roku.
Na płycie nagranej w jedynym na świecie zachowanym domu Ignacego Jana Paderewskiego, nie mogło zabraknąć utworu Fryderyka Chopina, bowiem utwory Chopina często zamieszczał w programach swoich koncertów. Zachowały się także nagrania, a o tym, jak Paderewski interpretował Chopina w ostatnich latach życia, możemy się przekonać choćby oglądając nakręcony w 1937 roku film zatytułowany „Sonata księżycowa”, w którym znajdziemy fragment recitalu artysty.
Na płycie Reminiscencje zamieszczony został Polonez A-dur op. 40 nr 1 Fryderyka Chopina w kreacji znakomitego pianisty Roberta Morawskiego, który swój wybór uzasadnia krótko:
„Chyba nie ma drugiego takiego utworu w polskiej muzyce, który tak jednoznacznie mógłby stanąć obok Mazurka Dąbrowskiego, jak Polonez A-dur Fryderyka Chopina. Na dźwięk którego publiczność wstaje. Który słysząc – mówię: Polska. Który od dziecka marzyłem, by zagrać, a wreszcie teraz w Kąśnej Dolnej mogę nagrać”.
Robert Morawski jest często oklaskiwany jako kameralista i solista przez publiczność festiwali organizowanych w Kąśnej Dolnej od 2007 roku. Za każdym razem zachwyca się magią tego miejsca, patronem Janem Ignacym, jego muzyką, oraz gościnnością gospodarzy.
Z pewnością zachwycą się Państwo dwoma cudownymi utworami dobrze znanymi nie tylko melomanom, a są to: Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego i Czardasz Vittorio Montiego w wykonaniu rewelacyjnego skrzypka Mariusza Patyry, pierwszego Polaka, który wygrał Premio Niccolo Paganini w Genui w 2001 roku i zdobył nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie kaprysów wielkiego wirtuoza.
Mariusz Patyra pojawił się po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w ubiegłym roku na festiwalu Bravo Maestro i możne powiedzieć, że „pierwszym pociągnięciem smyczka” zdobył serca publiczności. Wiele osób bezpośrednio po koncercie pytało, kiedy wystąpi po raz kolejny. Oto jak Mariusz Patyra uzasadnił wybór utworów na płytę:
„Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego to jedno z najwspanialszych dzieł, jakie zostały napisane. Marzenie wielu muzyków-wykonawców. To również obiekt fascynacji kompozytorów, a dla mnie nieśmiertelny i towarzyszący mi przez całe życie „przyjaciel”. To kamień milowy na mojej drodze artystycznej.
„Czardasz” Vittorio Montiego to efektowny i bardzo wdzięczny utwór, zawsze entuzjastycznie przyjmowany przez publiczność. Dla mnie piękne wspomnienie mojej przyjaźni ze Zbigniewem Wodeckim. To właśnie z Nim wykonałem ten utwór po raz pierwszy w Operze Leśnej w Sopocie”. W drugim utworze Mariuszowi Patyrze towarzyszy jego Kwintet Smyczkowy w składzie: Paulina Burczyńska – skrzypce, Kinga Politowska – skrzypce, Anastazja Ziemkowska – altówka, Klaudia Marzec – wiolonczela, Piotr Mocarski – kontrabas.
Album zamykają Bagatele op. 47 Antonína Dvořaka. Jest ich w sumie pięć w kolejności: Allegretto scherzando, Tempo di minuetto. Grazioso, Allegretto scherzando, Canon. Andante con moto, Poco allegro.
Wykonawcami są: Piotr Pławner – skrzypce, Mariusz Patyra – skrzypce, Tomasz Strahl – wiolonczela i Klaudiusz Baran – akordeon, który uzasadnia wybór tego utworu tak:
„Wybór Bagatel, kompozycji Antonina Dvořaka, jest ściśle związany z festiwalem Bravo Maestro, w trakcie którego miałem okazję wykonać je wielokrotnie, a za każdym razem na wyraźne życzenie melomanów!
Osobiście podzielam ich zachwyt tą barwną kompozycją, która mieni się feerią barw i nastrojów. Choć jej generalny przekaz jest pełen optymizmu, to nie jest pozbawiona charakterystycznego dla naszych południowych sąsiadów dystansu do otaczającej nas rzeczywistości – nuty zadumy i melancholii. W całości formy dominuje jednak nastrój żartu, wdzięk, gracja i poczucie humoru.
Co ciekawe kompozycja ta, pomimo że chętnie sięgają po nią pianiści, oryginalnie przeznaczona jest na dwoje skrzypiec, wiolonczelę i... harmonium – instrument będący w pewnym sensie protoplastą dzisiejszego akordeonu, a to z racji zastosowania tego samego źródła dźwięku, czyli stroika przelotowego. Współczesny akordeon koncertowy dysponuje bogatymi możliwościami kształtowania dźwięku, co najmniej jak instrumenty smyczkowe. Czy wyobraźnia muzyczna Dvořaka wyprzedzała swoje czasy? Kto wie? Przekonają się Państwo sami”.
Album Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego mieni się różnymi barwami klasycznej muzyki kameralnej, przeznaczonej dla szerokiego grona publiczności. Każdy, kto słucha tej przepięknej muzyki, nie ma wątpliwości, że są to mistrzowskie kreacje na najwyższym poziomie.
Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Mogą Państwo wysłuchać całego krążka online, znaleźć informacje o historii i działalności tej instytucji, ale ogromną przyjemność sprawi każdemu sięgnięcie po album, wysłuchanie nagrań na dobrym sprzęcie w domu oraz zapoznanie się z informacjami o wykonawcach, którzy uczestniczyli w tym nagraniu, i o historii Centrum Paderewskiego. Jest to przepiękne, bardzo starannie opracowane wydawnictwo. To doskonała wizytówka dla wszystkich twórców tego albumu.

Zofia Stopińska

"Reminiscencie. 30 lat Centrum Paderewskiego"

Ignacy Jan Paderewski (1860-1941)
1. Melodia op. 8 nr 3 | 5:17

Piotr Czajkowski (1840-1893)
2. Pezzo capriccioso op. 62 | 6:41

Enrique Granados (1867-1916)
3. Taniec orientalny nr 2 | 4:30

Johannes Brahms (1833-1897)
4. Scherzo z Sonaty FAE | 5:52

Fryderyk Chopin (1810-1849)
5. Polonez A-dur op. 40 nr 1

Niccolò Paganini (1782-1840)
6. Kaprys nr 24 | 4:26

Vittorio Monti (1868-1922)
7. Czardasz | 4:54

Antonín Dvořák (1841-1904)
Bagatele op. 47
8. Allegretto scherzando | 2:46
9. Tempo di minuetto. Grazioso | 2:36
10. Allegretto scherzando | 2:48
11. Canon. Andante con moto | 3:10
12. Poco allegro | 4:21

Total time | 52:53

Piotr Pławner – skrzypce | 4, 8-12
Mariusz Patyra – skrzypce | 6-12
Tomasz Strahl – wiolonczela | 1-2, 8-12
Klaudiusz Baran – akordeon | 3, 8-12
Robert Morawski – fortepian | 1-2, 4-5

Mariusz Patyra Quintet | 7
Paulina Burczyńska – skrzypce
Kinga Politowska – skrzypce
Anastazja Ziemkowska – altówka
Klaudia Marzec – wiolonczela
Piotr Mocarski – kontrabas

Nagranie zrealizowano w Sali Koncertowej Stodole w Kąśnej Dolnej

Reżyseria nagrania | Małgorzata Polańska, Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Montaż | Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Mastering | Marcin Domżał
Strojenie fortepianu | Michał Twardy
Projekt graficzny | Piotr Barszczowski
Fotografie | Stanisław Janik, Łukasz Olszewski, Kornelia Cygan
Skład tekstu | Rafał Dymerski, Łukasz Olszewski
Redakcja | Marcin Targoński

2019 DUX Recording Producers, Morskie Oko 2, 02-511 Warszawa | DUX 1649

           Niedawno trafiła do moich rąk bardzo interesująca płyta zatytułowana „FLUTE ESSENTIALS”, którą polecam nie tylko melomanom. Ramy stanowią koncerty na 2 flety i orkiestrę smyczkową – rozpoczyna krążek wpadający w ucho Koncert d-moll BWV 1060R Johanna Sebastiana Bacha, a kończy Koncert Marcina Błażewicza, który miał swoje prawykonanie 17 listopada 2017 roku w Częstochowie, w ramach projektu „Zamówienia kompozytorskie” (Orkiestra Filharmonii Częstochowskiej, Agata Kielar-Długosz – flet, Łukasz Długosz – flet, Adam Klocek – dyrygent).
          Pomiędzy koncertami mamy trzy świetnie, opracowane przez Tomasza Karwana na 2 flety i orkiestrę smyczkową utwory: Nokturn austriackiego kompozytora pochodzenia polsko-węgierskiego Franza Dopplera oraz Oblivion i Libertango Astora Piazzolli, argentyńskiego twórcy i bandoneonisty, żyjącego w XX wieku.
           Po te niezwykłej urody arcydzieła, reprezentujące cztery stulecia, sięgnęli czołowi polscy fleciści swego pokolenia (prywatnie małżeństwo), Łukasz Długosz i Agata Kielar-Długosz oraz Filharmonia Kameralna im. Wiltolda Lutosławskiego w Łomży pod batutą Jana Miłosza Zarzyckiego.
          Łukasz Długosz uznany został przez krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów. Jest również najliczniej uhonorowanym w historii polskim flecistą. Jest zwycięzcą kilkunastu prestiżowych międzynarodowych konkursów fletowych, m.in. w Paryżu, Monachium, Odense i Viggiano.
Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą, współpracując z renomowanymi orkiestrami i słynnymi dyrygentami.
Artysta dokonał wielu archiwalnych nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce i za granicą oraz nagrał prawie 40 albumów, zawierających w większości utwory polskich kompozytorów. Jest również propagatorem muzyki najnowszej. Ma na swoim koncie 96 prawykonań kompozycji polskich i zagranicznych. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymał szereg prestiżowych nagród i stypendiów.
          Agata Kielar-Długosz to uznana polska flecistka i propagatorka muzyki polskiej. Jest również laureatką międzynarodowych konkursów fletowych, m.in. w Uelzen, Padwie, Ovadzie, Tomisoarze oraz Viggiano.
Jako solistka i kameralistka koncertuje w kraju i za granicą. Do tej pory nagrała 5 albumów płytowych. Album „For You Anne-Lill”, wydany przez DUX Recording Producers, został uznany przez krytyków muzycznych za jeden z najciekawszych albumów z muzyką kameralną ostatnich lat.
W 2017 roku otrzymała nominację do prestiżowej nagrody fonograficznej ICMA (International Classical Music Award) w kategorii koncert solowy za płytę „Flute Reflections”.
Agata Kielar-Długosz jest również propagatorem najnowszej muzyki polskiej, do tej pory powstały 53 utwory jej dedykowane.
Za wybitne osiągnięcia otrzymała wiele nagród i wyróżnień. W 2019 roku uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego sztuk muzycznych w zakresie dyscypliny artystycznej instrumentalistyka.
           Towarzysząca wybitnym solistom na tym albumie Filharmonia Kameralna im. Witolda Lutosławskiego w Łomży należy do wyróżniających się orkiestr kameralnych w Polsce.
W czasie ponad 40-letniej działalności dała około dwa tysiące koncertów, goszcząc znakomitych solistów i dyrygentów oraz występowała na wielu prestiżowych festiwalach muzycznych w kraju i za granicą. Łomżyńscy Filharmonicy mają w swoim dorobku czternaście płyt, z których jedna otrzymała nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 2019, a pięć otrzymało nominacje do tej nagrody oraz dwie do International Classical Music Awards.
          Od 2004 roku funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii pełni Jan Miłosz Zarzycki, który jest także profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jan Miłosz Zarzycki jest również finalistą i laureatem międzynarodowych konkursów muzycznych we Włoszech, w Hiszpanii i na Węgrzech.
W 1994 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, w klasie dyrygentury Marka Pijarowskiego, a uzupełniał swoje studia w Wiedniu i Berlinie.
Artysta prowadzi ożywioną działalność, dyrygował wszystkimi polskimi orkiestrami filharmonicznymi oraz koncertował w wielu krajach Europy, a także w Meksyku i Stanach Zjednoczonych.
Za wybitne osiągnięcia dla polskiej kultury muzycznej był wielokrotnie wyróżniany. W 2014 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł profesora sztuk muzycznych.
Wiele informacji o dokonaniach artystycznych wykonawców płyty „FLUTE ESSENTIALS” znajdą Państwo na stronach internetowych solistów i Filharmonii.
          Gorąco polecam ten album, bo z pewnością zachwycą się Państwo zarówno muzyką, jak i wykonaniem. Zachwycają przede wszystkim soliści, którzy czarują każdą frazą, pięknym dźwiękiem oraz wielką precyzją nawet w najbardziej karkołomnych, wymagających niezwykłych umiejętności technicznych momentach.
Słowa uznania należą się także dla łomżyńskiej Orkiestry i dyrygenta Jana Miłosza Zarzyckiego za znakomitą współpracę z solistami.
Poniżej szczegółowy opis zawartości płyty „FLUTE ESSENTIALS”.

Zofia Stopińska

DUX 1650       Total time: [54:13]

Johann Sebastian Bach
Koncert d-moll na 2 flety i orkiestrę smyczkową BWV 1060R
1. Allegro [4:54]
2. Adagio [4:27]
3. Allegro [3:51]

Albert Franz Doppler
Nokturn na 2 flety i orkiestrę smyczkową op. 19 (ar. | arr. by Tomasz Karwan) Nocturne for 2 flutes and string orchestra, Op. 19 (ar. | arr. by Tomasz Karwan)
4. Nokturn na 2 flety i orkiestrę smyczkową op. 19 / Nocturne for 2 flutes and string orchestra, Op. 19 (ar. | arr. by Tomasz Karwan) [6:24]

Astor Piazzolla
Oblivion na 2 flety i orkiestrę smyczkową (ar. | arr. by Tomasz Karwan) Oblivion for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan)
5. Oblivion na 2 flety i orkiestrę smyczkowąOblivion for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan) [4:44]

Astor Piazzolla
Libertango for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan) Libertango for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan)
6. Libertango na 2 flety i orkiestrę smyczkową/Libertango for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan) [3:31]

Marcin Błażewicz
Koncert na 2 flety i orkiestrę smyczkową Concerto for 2 flutes and string orchestra
7. Andante [13:09]
8. Andante triste [7:44]
9. Allegro con fuoco [5:26]

Wykonawcy:
Łukasz Długosz /flet/
Agata Kielar-Długosz /flet/
Filharmonia Kameralna im. Witolda Lutosławskiego w Łomży
Jan Miłosz Zarzycki /dyrygent/

           Pierwsze polskie wydawnictwo, które zestawia twórczość kompozytorską Andrzeja Panufnika oraz jego córki Roxanny Panufnik.
Płytę CD rozpoczyna jedyna kompozycja na chór a cappella Andrzeja Panufnika - Song to the Virgin Mary, oraz pięć kompozycji Roxanny Panufnik na chór a cappella - z czego dwie z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego. Wszystkie kompozycje Roxanny Panufnik są premierami nagraniowymi.
          Zamysłem twórców i realizatorów nagrania było ukazanie muzycznych tradycji rodziny Panufnik poprzez zestawienie trzech pokoleń:
Roxanny, jej ojca Andrzeja oraz dziadka Tomasza, budowniczego skrzypiec Polonia, które dzięki uprzejmości Pana Marka Pielaszka zostały wykorzystane do nagrania.

LISTA UTWORÓW:
1. Andrzej Panufnik - Song to the Virgin Mary
2. Roxanna Panufnik - A kind of otherness
3. Roxanna Panufnik - Olivia
4. Roxanna Panufnik - This paradise
5. Roxanna Panufnik - Let me in
6. Roxanna Panufnik - Two poems by Wendy

WYKONAWCY:
Cracow Singers - zespół wokalny
Cracovia Divertimenti - kwartet smyczkowy (debiut nagraniowy)
Karol Kusz - kierownictwo artystyczne

Płyta CD dostępna nieodpłatnie na stronie zespołu Cracow Singers
(www.cracowsingers.pl [1])

          Pragnę jeszcze dodać, że jest to najnowsza płyta zespołu wokalnego „Cracow Singers”, którego kierownikiem artystycznym jest pan Karol Kusz. Artysta pochodzi z Rzeszowa i w stolicy Podkarpacia zdobywał wykształcenie muzyczne i stawiał pierwsze kroki jako śpiewak. Producentem płyty jest Fundacja Equinum, nagrania zostały zrealizowane w czerwcu 2019 roku.
          Wszystkie utwory stanowią dla wykonawców wielkie wyzwanie, bo są naprawdę bardzo trudne, ale jeśli słucha się ich w tak znakomitym wykonaniu, to traci się poczucie czasu i po ponad godzinie, po wybrzmieniu ostatniego przez chwilę oczekiwałam na kolejny utwór.
Cudowna, dostarczająca słuchaczowi wielu różnorodnych emocji muzyka w znakomitym wykonaniu.
           Wielkie słowa uznania dla debiutującego na polu fonografii zespołu smyczkowego „Cracovia Divertimenti”, ale przede wszystkim dla zespołu wokalnego „Cracow Singers” i dyrygenta Karola Kusza za wspaniałe interpretacje.
Podkreślić należy, że płyta jest także bardzo starannie, elegancko wydana i z przyjemnością się po nią sięga.
           Gorąco polecam Państwu płytę „Koniunkcja Panufnik”.

Zofia Stopińska

W roku 1994 Zsolt Szefcsik założył w Budapeszcie Orkiestrę Kameralną ERDŐDY z myślą o popularyzacji węgierskiego dziedzictwa muzycznego i prezentacji dorobku współczesnych kompozytorów. W ciągu 25 lat zespół, korzystając z węgierskich zbiorów rękopisów, zaprezentował ponad sto zapomnianych utworów. Dzięki temu stał się orkiestrą posiadającą obecnie najobszerniejszy repertuar muzyki węgierskiej. Spora grupa utworów kompozytorów działających w XVIII i XIX wieku stała się dostępna wyłącznie dzięki koncertom Orkiestry Kameralnej Erdődy.
Niniejsza, trzecia już płyta, wydana w DUX obejmuje dzieła polskich i węgierskich kompozytorów działających w XX w.

DUX 1599       Total time: [64:13]

Szymon Laks
Sinfonietta (1936)
1. Ouverture. Allegro non troppo ma con brio[4:09]
2. Sérénade. Un poco adagio  [5:10]
3. Rondino. Allegro giusto  [2:02]
4. Finale (fugue). Allegro vivace  [5:02]

Miklós Rózsa
Concerto for string orchestra, Op. 17 (1943)
5. Moderato, ma risoluto ed energico  [7:49]
6. Lento con gran espressione  [7:15]
7. Allegro giusto  [8:05]

György Orbán
Sopra canti diversi (2014)
8. Colindă (Colinda)  [5:33]
9. Schneefall in Kronstadt (Snowstorm in Brasov  [5:22]
10. Repülj madár, repülj (Fly Bird, Fly)  [5:20]

Wojciech Kilar
Orawa na orkiestrę kameralną (1986)
11. Orawa (1986)  [8:26]

Wykonawcy:
Erdődy Chamber Orchestra
Zsolt Szefcsik /koncertmistrz/

           Grażyna Bacewicz należała do ostatnich muzyków łączących szeroko zakrojoną działalność kompozytorską z licznymi występami jako multiinstrumentalistka - skrzypaczka oraz pianistka. I w całej jej twórczości jasno widać wpływ doświadczeń wykonawczych; większość utworów skrzypcowych Bacewiczówna pisała na potrzeby własnych występów.
           W mojej muzyce dużo się dzieje, jest ona dra­pieżna, a jednocześnie liryczna. Słowa te doskonale ilustrują cztery sonaty, znaj­dujące się na niniejszej płycie. Kameralną twórczość polskiej kompozytorki na swój debiutancki album wybrała Jaga Klimaszewska, znakomita skrzypaczka, koncertująca solistycznie i jako kameralistka, w prestiżowych salach koncertowych oraz pianista Mateusz Rettner, rozwijający swą osobowość twórczą, wzorem Grażyny Bacewicz – jako wykonawca i kompozytor.
          Repertuar albumu dopełniają dwie perełki - nigdy dotąd nie nagrane, a nawet nie wydane jeszcze, miniatury - Pieśń i Legenda.

DUX 1561      Total time: [66:46]

Grażyna Bacewicz
Legenda na skrzypce i fortepian (1945)* Legend for violin and piano (1945)*
1. Legenda na skrzypce i fortepian / Legend for violin and piano (1945)*   [4:04]

Grażyna Bacewicz
III Sonata na skrzypce i fortepian (1947) Sonata No. 3 for violin and piano (1947)
2. Allegro moderato   [4:38]
3. Adagio   [3:29]
4. Scherzo. Vivo   [3:33]
5. Finale. Andante   [3:52]

Grażyna Bacewicz
I Sonata fortepianowa (1949) Piano Sonata No. 1 (1949)
6. Moderato   [4:45]
7. Andante sostenuto   [3:49]
8. Scherzo. Molto allegro   [2:57]
9. Finale. Molto allegro   [4:17]

Grażyna Bacewicz
Pieśń na skrzypce i fortepian (1927) Song for violin and piano (1927)
10. Pieśń na skrzypce i fortepian / Song for violin and piano (1927)*    [1:32]

Grażyna Bacewicz
IV Sonata na skrzypce i fortepian (1949) Sonata No. 4 for Violin & Piano (1949)
11. Moderato. Allegro non troppo   [4:58]
12. Andante ma non troppo   [4:00]
13. Scherzo. Molto vivo   [3:21]
14. Finale. Con passione   [5:19]

Grażyna Bacewicz
V Sonata na skrzypce i fortepian (1951) Sonata No. 5 for violin and piano (1951)
15. Moderato   [4:39]
16. Nocturne. Andante dolcissimo   [2:37]
17. Finale. Allegro inquietamente   [4:38]

Wykonawcy:
Mateusz Rettner /fortepian/
Jaga Klimaszewska /skrzypce/

           Niedawno, bo w grudniu 2019 roku, ukazała się debiutancka płyta solowa zatytułowana „Road to Cordoba” w wykonaniu znakomitej młodej akordeonistki Weroniki Sury.
           Artystka mieszka aktualnie w Warszawie, ale utwory zamieszczone na krążku zostały nagrane w sali koncertowej Instytutu Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, bowiem Rzeszów to rodzinne miasto Weroniki Sury, gdzie także rozpoczynała muzyczną edukację – jest absolwentką Zespołu Szkół Muzycznych nr 1 w Rzeszowie w klasie prof. Mirosława Dymona. Później ukończyła studia w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Klaudiusza Barana, jednego z najwybitniejszych polskich akordeonistów.
           Weronika Sura jest laureatką wielki polskich i zagranicznych konkursów akordeonowych. Uczestniczyła także w wielu kursach mistrzowskich, prowadzonych przez tak wybitnych mistrzów akordeonu, jak: G. Stopa (Musik und Kunst Privatuniversität der Stadt Wien, Austria), M. Mikka (Folkwang Universität der Kϋnste, Essen, Niemcy), S. Hussong’a (Hochschule fϋr Musik Wϋrzbung, Niemcy), Y. Shishin’a ( Conservatory Siergiei Rachmaninov in Rostov, Rosja).
          Artystka prowadzi ożywioną działalność koncertową w kraju i za granicą. Artystka chętnie współpracuje z kompozytorami młodego pokolenia, chętnie angażuje się w innowacyjne artystyczne projekty komercyjne, m. in. współpracowała z Radzimirem Dębskim i marką Wyborowa. Nagrywa również muzykę akordeonową do filmów. Tworzy także własne projekty artystyczne, w których łączy brzmienia akordeonu m.in. z wiolonczelą, fortepianem, skrzypcami, marimbą, trąbką, gitarą, flugelhornem, wokalem...
           W jej bogatym repertuarze odzwierciedlają się jej osobiste zainteresowania i inspiracje różnymi kulturami świata. Gra muzykę klasyczną kompozytorów hiszpańskich, japońskich, niemieckich, argentyńskich, francuskich i polskich.

          Artystka pewnie długo zastanawiała się, które utwory z bogatego repertuaru zamieścić na swej debiutanckiej płycie i zdecydowała, że będzie to przede wszystkim muzyka hiszpańska – przepiękna, błyskotliwa, urzekająca naturalnością. Słuchając, nie zastanawiamy się, jak wielu umiejętności wymagają te porywające utwory od wykonawcy.
           Rozpoczyna płytę „Córdoba” – IV część z „Cantos de España” Isaaca Albeniza, jednego z twórców kompozytorskiej hiszpańskiej szkoły narodowej. Bardzo ciekawa interpretacja kojarzy się z historią i urokiem pięknej stolicy Andaluzji oraz z jej mieszkańcami, a przede wszystkim z cudowną muzyką, która tam rozbrzmiewa.
           Drugi człon na tym albumie stanowi wyjątek, bo są to kompozycje Martina Lohse’a, współczesnego duńskiego kompozytora. Cykl trzech utworów (Passing I, II, III), nie mających związku z muzyką hiszpańską, znalazł się na płycie, ponieważ wykonawczyni zafascynowana jest tymi utworami i jak stwierdziła, chcąc pokazać poprzez muzykę swoją osobowość i zainteresowania, musiała te utwory zamieścić. Jestem przekonana, że wszyscy, którzy sięgną po ten krążek, także zwrócą uwagę na urodę tych utworów.
            Dwa kolejne niewielkich rozmiarów arcydzieła skomponowali Hiszpanie. Najstarszym utworem jest Sonata nr 84 Antonia Solera, jednego z najważniejszych twórców XVIII wieku. Soler był wychowankiem Szkoły Chóralnej w Montserrat. Kształcił się także pod kierunkiem Domenico Scarlattiego i wpływy tego mistrza słychać wyraźnie w utworach solowych Solera.
Drugi, również bardzo ciekawy i błyskotliwy utwór, zatytułowany Fantasia Para Accordion, to jedno z najbardziej znanych dzieł, które skomponował Fermín Gurbino. Twórca ten zmarł w 1985 roku w wieku zaledwie 50 lat, ale jego zasługi, szczególnie dla muzyki akordeonowej, są ogromne, bowiem ukazują nowe spojrzenie na możliwości tego instrumentu.
           Zwieńczeniem płyty jest składająca się z siedmiu części Suita nr 3 Anatolija Beloshitsky’ego (1950 – 1994), który urodził się w mieście Korosten w regionie Żytomierz na Ukrainie. Beloshitsky wykształcił się i działał w rodzinnym kraju, ale znakomicie oddał w tej Suicie całą esencję kultury hiszpańskiej.

          Zachęcam Państwa gorąco do sięgnięcia po album „Road to Cordoba” i jestem pewna, że tak jak ja, wszyscy będą zachwyceni doborem utworów, wykonaniem i nagraniem.
Weronika Sura jest wspaniałą Artystką i Wirtuozką akordeonu, która potrafi ukazać wszystkie walory tego instrumentu. Jest wielką perfekcjonistką, która dzieli się ze słuchaczami radością z wykonywania muzyki.

ROAD TO CORDOBA
1. Isaak Albéniz – Cantos de España op. 232: Cordoba
2. Martin Lohse – Passing I
3.   – Passing II
4.   – Passing III
5. Antonio Soler – Sonata no. 84
6. Fermín Gurbindo – Fantasia para accordion
7. Anatolij Beloshitsky – Suita no. 3:
8.   – cz. I – Intrada. Alboka
9.   – cz. II – Old Fortress
10.   – cz. III – Road to Cordoba
11.   – cz. IV – Cantaor
12.   – cz. V – Bailaora
13.   – cz. VI – By the Cradle
14.   – cz. VII – Saeta

Weronika Sura – akordeon

OPUS SERIES 2019
Jędrzej Luciński – reżyseria nagrania, mastering

Zofia Stopińska

           Rok 2020 rozpoczął się dla Sheku wyjątkowym wyróżnieniem. Na uroczystej gali w swoim rodzinnym Nottingham artysta odebrał Order Imperium Brytyjskiego (Order of the British Empire)!

           Sheku Kanneh-Mason: „Zostać uhonorowanym tą nagrodą za zasługi związane z muzyką to dla mnie niezwykłe wyróżnienie. Miałem ogromne szczęście, że moi rodzice z oddaniem wspierali mnie od dziecka, umożliwiając mi naukę muzyki i gry na instrumencie.

Miałem także niesamowite wsparcie ze strony państwowych szkół muzycznych, do których uczęszczałem w Nottingham, gdzie promowano muzykę ze względu na jej wartość w rozwijaniu umiejętności słuchania, pracy zespołowej, wyrażania siebie i szacunku dla pracy.

Miłość i radość z tworzenia tej wielkiej sztuki jest czymś, co powinno być dostępne dla każdego, bez względu na pochodzenie.

Zależy mi na kontynuacji działań z organizacjami takimi jak London Music Masters i Future Talent, aby zwiększyć korzyści płynące z dostępu do muzyki dla wszystkich młodych ludzi. ”

            Nowy album Sheku zatytułowany jest „Elgar” i został nagrany w Abbey Road Studios.

Centralnym punktem albumu jest jedno z najbardziej kanonicznych dzieł stworzonych na wiolonczelę - Koncert wiolonczelowy Elgara (w październiku 2019 minęła 100 rocznica jego pierwszego wykonania).

W nagraniu 20-letniemu artyście towarzyszy London Symphony Orchestra pod dyrekcją Sir Simona Rattle’a.

Pozostałe utwory, które znalazły się na albumie, związane są z Koncertem, jak mówi sam Sheku, poprzez czas ich powstania lub podobne emocje, które wywołują.

Spis utworów:

1. Trad. – Blow the Wind Southerly*

2. Elgar – Nimrod from Enigma Variations*

3. Elgar – Cello Concerto in E Minor

4. Elgar – Romance in D minor*

5. Bridge – Spring Song*

6. Trad. – Scarborough Fair* (with Plinio Fernandes)

7. Bloch – Prélude

8. Bloch – Prayer (with Braimah Kanneh-Mason)

9. Fauré – Élégie in C minor*

10. Klengel – Hymnus for 12 Cellos

*nowe aranżacje Simona Prkina