W Filharmonii Podkarpackiej - Chopin, Beethoven
AB 21 II 2020 r. piątek, godz. 19:00
210. ROCZNICA URODZIN FRYDERYKA CHOPINA
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
PIOTR SUŁKOWSKI - dyrygent
INGOLF WUNDER – fortepian
W programie:
F. Chopin – Koncert fortepianowy e – moll op. 11
L. van Beethoven – II Symfonia D - dur op. 36
„Jest to dumanie w piękny czas wiosny, ale przy księżycu” – tak pisał Chopin o drugiej częściRomanca ze swojego Koncertu fortepianowego e – moll (1830). Poetycka aura bije z każdego dźwięku tej młodzieńczej kompozycji Chopina. Subtelne brzmienia sąsiadują w Koncercie z wirtuozowskim stylem brillant. Refren Ronda – ostatniej części dzieła ma rysy lekkiego, pełnego werwy krakowiaka. Zgoła inne uczucia towarzyszyły Beethovenowi przy komponowaniu II Symfonii D - dur. Latem 1801 roku rozpoczynając pracę nad dziełem Beethoven ujawnił sekret pogarszającego się słuchu, a rok później, gdy kończył II Symfonię kompozytor napisał pełen rozpaczy „heiligensztadzki testament”, w którym czytamy: „Niewiele brakowało, a skończyłbym z życiem. Tylko ona, sztuka, mnie powstrzymała. Ach, zdało mi się to niemożliwe opuścić świat, zanim stworzę to wszystko, do czego czułem się powołany.” II Symfonia zgodnie z tonacją D - dur ewokuje uczucia radości.
PIOTR SUŁKOWSKI, dyrektor naczelny i artystyczny Warmińsko - Mazurskiej Filharmonii w Olsztynie. Posiada ogromne doświadczenie operowe, zdobyte w czasie wieloletniej pracy dyrygenta, a potem dyrektora artystycznego w Operze Krakowskiej oraz w Wildwood Festival Opera Orchestra AR (USA), którego był dyrektorem muzycznym. Przygotował wiele premier operowych, w tym kilka prawykonań. Między innymi w 2007 r. podczas Festiwalu Muzyki Polskiej, w ramach obchodów Roku Szymanowskiego we współpracy z PWM dokonał światowego prawykonania nieznanej operetki K. Szymanowskiego Loteria na mężów czyli narzeczony nr 69. Zrealizowany przez P. Sułkowskiego w 2004 r. w Krakowie Gwałt na Lukrecji B. Brittena został uznany na Bydgoskim Festiwalu Operowym za najlepszy spektakl roku. Współtwórca Krakowskiej Opery Kameralnej, z którą zrealizował kilka produkcji. W latach 2008-09 pracował jako zastępca dyrektora Chóru Polskiego Radia w Krakowie, był kierownikiem muzycznym Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej (2009 - 2011), a także pierwszym gościnnym dyrygentem Signature Symphony Orchestra (2008 - 2014) w Tulsa (USA).
Współpracuje z wieloma orkiestrami w kraju i zagranicą. W 2018 poprowadził specjalny, poświęcony muzyce polskiej koncert z Buffalo Philharmonic Orchestra, a także jeden z koncertów Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego z okazji 85. urodzin kompozytora. Zajmuje się również pracą dydaktyczną na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. Od 1993 do 2016 roku dyrygent orkiestry POSM im. F. Chopina w Krakowie, z którą we Francji realizował programy edukacyjne dla francuskiej młodzieży. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny Festiwalu Barbakan, odbywającego się w okresie letnim w Krakowie. W 2008 roku, w ramach Festiwalu Rozstaje poprowadził jubileuszowy koncert na Rynku Głównym w Krakowie z G. Zamfirem. W 2010 r. koncertem w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie zainaugurował działalność Fundacji Panteon Narodowy. Zrealizował nagranie z muzyką B. Chajdeckiego do serialu historycznego Czas Honoru.
W 2010 roku, w Pampelunie (Hiszpania), na zaproszenie Coro Premier Ensamble De La A.G.A.O, przygotował premierę Carmen G.Bizeta wraz z Orquesta Sinfonica de Navarra. W 2010 wraz z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej zrealizował międzynarodowy projekt operowy Fidelio - ofiarom holokaustu - L.v. Beethovena, a przedstawione w kilku miastach w Polsce spektakle uzyskały bardzo dobre recenzje m.in. w prestiżowym, angielskim czasopismie Opera. W 2011 roku z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej odbył podróż koncertową do Hiszpanii, gdzie w Bilbao i w Pampelunie pod jego kierownictwem przygotowano spektakle Tosca G. Pucciniego. Rok później z tą samą orkiestrą oraz solistą E. Kunzem zainaugurował w Filharmonii Narodowej w Warszawie cykl „Wielkie koncerty fortepianowe”. W 2011 uzyskał tytuł doktora, w 2015 doktora habilitowanego sztuki muzycznej, a w 2017 profesora nadzwyczajnego. W 2016 roku poprowadził koncerty ze zwycięzcami Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Olsztynie, Łodzi, Warszawie oraz podczas Międzynarodowego Festiwalu Skrzypcowego w St. Petersburgu wraz z M. Vengerovem. Podejmuje wiele działań propagujących twórczość Feliksa Nowowiejskiego. W ramach obchodu Roku Feliksa Nowowiejskiego 2016 wykonał z Orkiestrą Filharmonii Warmińsko – Mazurskiej, Górecki Chamber Choir koncerty z oratorium "Quo Vadis" w Krakowie, Barczewie, a taże w Warszawie. W Filharmonii Narodowej w w/w projekcie wystąpili wybitni soliści: Aleksandra Kurzak, Artur Ruciński oraz Rafał Siwek, z którymi dokonano pierwszego, studyjnego nagrania fonograficznego.
Od 2012 - 2016 roku członek Rady Programowej Radia Olsztyn. Członek Kapituły Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego. Otrzymał wraz z orkiestrą Warmińsko – Mazurskiej Filharmonii Statuetkę św. Jakuba w dziedzinie kultura za rok 2012 za widowisko taneczno – muzyczne Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego. W 2013 roku Warmińsko-Mazurski Klub Biznesu, za działalność artystyczną i popularyzowanie muzyki klasycznej wśród mieszkańców regionu Warmii i Mazur, przyznał mu tytuł i statuetkę Osobowość Warmii i Mazur w kategorii kultura. Od 2014 wiceprzewodniczący Zarządu Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W 2014 roku prowadzona przez P. Sułkowskiego Filharmonia Warmińsko – Mazurska otrzymała statuetkę Laur „Najlepszym z Najlepszych” za sukcesy i osiągnięcia na skalę ogólnopolską i międzynarodową za promocję Warmii i Mazur w 2013 roku. Uhonorowany Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2014), statuetką Pegaza za" twórcze osiągnięcia w dziedzinie kultury Warmii i Mazur"(2015), a także Srebrnym Krzyżem Zasługi (2016). W 2017 roku otrzymał Nagrodę imienia F. Nowowiejskiego w kategorii kultura. Członek Rady Artystycznej Polskiej Orkiestry Sinfonii Iuventus. Koordynator Regionalny Regionu Warmii i Mazur do spraw organizacji obchodów 200. rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki.
INGOLF WUNDER, urodzony w Austrii w 1985 r., rozpoczął swoją muzyczną przygodę ze skrzypcami w wieku czterech lat. W związku z tym, że jego rodzice nigdy nie naciskali na niego ani nie zmuszali go do gry na skrzypcach, traktował to jako swoje hobby, z którego w pełni czerpał przyjemność i dobrze bawił się przy tworzeniu muzyki. W tym samym czasie rozwijał swój talent sportowy oraz zainteresowanie technologią. Gdy osiągnął wysoki poziom biegłości w grze na skrzypcach, w wieku około 14 lat jego talent do gry na fortepianie został przypadkowo odkryty przez nauczyciela z Linz, Horsta Mattheusa. Wunder porzucił skrzypce po dziesięciu latach grania, odszedł z Konserwatorium Muzycznego w Klagenfurcie i rozpoczął intensywną naukę gry na fortepianie w Konserwatorium Muzycznym w Linz, pod przewodnictwem Prof. Mattheusa. To w tamtym momencie zakochał się w sztuce i postanowił poświęcić się w pełni fortepianowi.
Wiele osób początkujących zaczęłoby od łatwiejszego repertuaru. Wunder natomiast podążał za swoim wewnętrznym ogniem - dziełami Liszta i zachęcony przez metody dopasowanego nauczania swojego nauczyciela, pozwolił, aby muzyka węgierskiego kompozytora ukształtowała jego technikę. Żyjący we własnym świecie i z dala od ścieżek, którymi zwykle podąża młody muzyk, dostał zgodę na eksperymentowanie, aby pożywić swoją indywidualność i odnaleźć swoją prawdziwą muzyczną tożsamość. Jeżeli natomiast chodzi o jego gust artystyczny, ukształtował go dzięki dziedzictwu pozostałemu po artystach z pokolenia Schnabla, Friedmana, Rubinsteina i Horowitza.
Kilka miesięcy po przerzuceniu się na fortepian, Wunder wziął udział w swoim pierwszym konkursie młodzieżowym i zdobył pierwsze miejsce (VII Concorso Internazionale di Musica, Cortemilia, Włochy). Niedługo po tym przyszły pierwsze miejsca na XVI Europejskim Konkursie Muzycznym w Turynie oraz Konkursie Fortepianowym Steinway w Hamburgu i innych. Około rok po zmianie instrumentu zadebiutował w Sali koncertowej w Wiedniu, grając „Walc Mefisto” Liszta i jedno z preludiów Debussy’ego w ramach znanego cyklu młodzieżowego. W 2001 r. w wieku 16 lat, otrzymał Nagrodę im. Liszta na 36. Międzynarodowym Konkursie im. Franciszka Liszta w Budapeszcie (Węgry).
W 2003 r. Wunder został zaproszony przez Emmanuela Krivine’a do zagrania III Koncertu fortepianowego Prokofjewa w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu z francuską Orkiestrą Narodową po tym jak dyrygent usłyszał go przez przypadek w trakcie ćwiczeń. Wunder kontynuował swoje studia fortepianowe na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu. Po krótkim, lecz trudnym okresie wątpliwości, które sprawiły, że myślał o porzuceniu aspiracji o podążaniu za karierą pianisty i pójściu w kierunku informatyki, w 2008 r. Wunder rozpoczął współpracę z Adamem Harasiewiczem, polskim pianistą i zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Chopina w 1955 r. Rok później Wunder zdecydował się wziąć udział w konkursie fortepianowym po raz ostatni, bez względu na wynik.
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Chopina w 2010 r. zorganizowany w Warszawie przyniósł poruszenie, uznanie, drugie miejsce, kilka nagród specjalnych i wiele oddanych słuchaczy na całym świecie. Wielu uznawało go za prawdziwego zwycięzcę konkursów. Wielu mówiło o największym od sprawy Pogorelicha w 1980 r. skandalu w trakcie konkursu. Skupiający się zawsze na muzyce Wunder, oprócz grania koncertów i tournée, podjął studia dyrygenckie, aby poszerzyć swoje muzyczne horyzonty. Kontynuował studia w trybie eksternistycznym do końca 2012 r., gdy otrzymał dyplom.
Nagrał cztery płyty CD dla Deutsche Grammophon i dawał występy w Europie, Azji i obu Amerykach w takich salach koncertowych jak Musikverein Vienna, Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia w Berlinie, Studdgart Liderhalle, Hamburg Laiszhalle, Queen Elizabeth Hall, Wigmore Hall i Cadogan Hall w Londynie, Sala Verdi w Mediolanie, Teatro Manzoni w Bolonii, Tonhalle Zurich, Auditorium Lyon, Théâtre du Palais-Royal w Paryżu, Filharmonia Warszawska, Rudolfinum w Pradze, Mariinsky Theater w Petersburgu, Suntory Hall w Tokio, Lotte Concert Hall w Seulu, Theatro Municipal w Santiago de Chile, Narodowej Sali Koncertowej w Tajpej, Kimmel Center w Filadelfii, itd.
Niedawno Ingolf Wunder i jego żona Paulina uruchomili APPASSIO.com – pierwszy w takiej formie startup dotyczący uczenia się i nauczania online w czasie rzeczywistym wyłącznie dla wszystkich obszarów sztuki, edukacji artystycznej i pomocy. Jest on dedykowany nauczycielom, studentom, miłośnikom sztuki w każdym wieku i ich rodzicom. Jego celem jest pomoc zainspirowanym jednostkom w znalezieniu właściwych kontaktów i wzbogaceniu ich świata w dopasowany sposób; odżywienie ich kreatywności, zainteresowania i pasji artystycznej.
Pasja jest kluczowym słowem w życiu Wundera. Przywiedziony do fortepianu przez pasję i jego własną wolę, grający tylko taki repertuar, który go pasjonuje, podziwiający z pasją romantyzm i impresjonizm w sztukach pięknych i z pasją odkrywający nowe kuchnie i smaki. Wierzy w to, że artysta może pozostawać w zgodzie ze sobą wtedy, gdy wszystko to co robi, wykonuje z pełnym przekonaniem i pasją lub wcale albo jeżeli trzyma się swoich przekonań osobistych. Nawet jeżeli oznacza to podejmowanie ryzykownych wyzwań.
Ingolf Wunder
www.ingolfwunder.com
