Requiem G.Verdiego w Filharmonii Podkarpackiej
AB 12 kwietnia 2019r., PIĄTEK, godz. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
INĔS DE CASTRO SYMPHONY CHORUS (CSIC)
CHÓR WYDZIAŁU MUZYKI UR
MASSIMILIANO CALDI – dyrygent
KATARZYNA OLEŚ - BLACHA - sopran
AGNIESZKA MAKÓWKA - mezzosopran
RAFAŁ BARTMIŃSKI - tenor
ROBERT GIERLACH - bas
ARTUR PINHO MARIA - przygotowanie chóru
BOŻENA STASIOWSKA – CHROBAK – przygotowanie chóru
W programie:
G. Verdi – Requiem
Giuseppe Verdi (1813 - 1901) przeszedł do historii przede wszystkim jako twórca wielkich dzieł operowych, ale w jego twórczości można także znaleźć wyjątkowy utwór, będący świadectwem połączenia stylu muzyki operowej i religijnej- to wielkie Requiem. Arcydzieło napisane po śmierci włoskiego pisarza Alessandro Manzoniego - przyjaciela Verdiego- pełne jest dramaturgii, potężnie brzmiących chórów i orkiestry, jak również wirtuozowskich arii i ansambli. Premiera Requiem odbyła się w rocznicę śmierci Manzoniego, w 1874 roku w Kościele św. Marka w Mediolanie. Następnie utwór wykonano z wielkim sukcesem w La Scali. Od tego czasu jedyna w swoim rodzaju, majestatycznaMessa da Requiem Verdiego zachwyca i wzrusza melomanów na całym świecie.
Katarzyna Oleś – Blacha
Artysta muzyk, sopran koloraturowy. W 2001 r. ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalno – Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Wojciecha Jana Śmietany. Kunszt wokalny doskonaliła podczas licznych kursów mistrzowskich i interpretacyjnych u tak znamienitych pedagogów i śpiewaków, jak Paul Esswood, Anne Raynolds, Lioba Braun, Christian Elssner, Ryszard Karczykowski.
Laureatka wielu krajowych i międzynarodowych konkursów i festiwali m. in. w 2010 r. otrzymała III nagrodę w kategorii głosów żeńskich na VII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, a w 2012 roku została uhonorowana Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepsza śpiewaczka”. W lipcu 2014 roku została Laureatką nagrody: „Ars Quaerendi” za wybitne działania na rzecz promocji kultury.
Solistka Opery Krakowskiej, gdzie debiutowała w 2001 r. partią Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta.
Za szczególnie ważne w dorobku artystki należy uznać role: Rozyna („Cyrulik sewilski” Rossiniego), Gilda („Rigoletto” Verdiego), Roksana („Król Roger” Szymanowskiego), Fiorilla („Turek we Włoszech” Rossiniego), Zerbinetta („Ariadna na Naksos” R.Straussa), Violetta („La Traviata” G. Verdiego), Olimpia, Antonia, Giulietta, Stella („Opowieści Hoffmanna” J.Offenbacha), Norma („Norma” V.Belliniego) oraz najczęściej wykonywana przez nią partia Królowej Nocy („Czarodziejski flet” Mozarta). Partią Łucji („Lucia di Lammermoor” G.Donizettiego) debiutowała w Operze Narodowej w Warszawie.
Współpracuje z teatrami operowymi w Polsce i zagranicą. Z zespołami Oper w Bydgoszczy, Łodzi, Gdańsku, Szczecinie odbyła kilkakrotnie tournée po Austrii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemczech i Szwajcarii, goszcząc w takich salach, jak: Festspiel und Kongresshaus w Bregenz, Theater am Aegi w Hannoverze, Philharmonie w Berlinie, Philharmonie w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Rotterdamse Schouwburg w Rotterdamie.
Artystka ma w swoim bogatym dorobku ponad 30 pierwszoplanowych ról operowych, operetkowych i musicalowych, które prezentowała w 50 różnych realizacjach premierowych, festiwalowych oraz repertuarowych wielu teatrów operowych w Polsce i zagranicą.
W kręgu zainteresowań artystycznych Katarzyny Oleś – Blacha znajduje się również muzyka oratoryjno – kantatowa i kameralna. Dowodem na to są liczne koncerty (m.in. Kraków, Warszawa, Wrocław, Szczecin, Katowice, Stuttgart, Wolfsburg, Innsbruck, Linz, Hannover, Berlin, Monachium, Regensburg, Fulda, Graz, Strasburg, Szanghaj, Al Kuwait).
Dokonała szeregu nagrań dla potrzeb Polskiego Radia i Telewizji, w tym w 2005 r. niezwykle rzadko wykonywanego „Koncertu na sopran i orkiestrę” Z. Kasserna, który wielokrotnie prezentowano w programie II Polskiego Radia.
Pedagog Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi klasę śpiewu solowego. We wrześniu 2006 roku został jej nadany tytuł doktora w dziedzinie sztuk muzycznych – wokalistyki, a w lipcu 2014 roku tytuł doktora habilitowanego. Prowadzi warsztaty wokalne oraz kursy mistrzowskie dla młodzieży oraz młodych adeptów wokalistyki.
Agnieszka Makówka - mezzosopran
Ukończyła studia w łódzkiej Akademii Muzycznej oraz studia podyplomowe w „Mozarteum"
w Salzburgu. Od 1998 r. jest solistką Teatru Wielkiego w Łodzi.
Jest zdobywczynią wielu nagród i wyróżnień artystycznych. W 1992 roku zdobyła II nagrodę w Międzyuczelnianym Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Dusznikach Zdroju a w 1994 r. otrzymała wyróżnienie w Konkursie im. Roberta Schumana w Zwickau (Niemcy). Niespełna rok później została laureatką III nagrody w Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu. W 1997 r. otrzymała wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Antonina Dworzaka w Karlowych Warach, w 2000 r. zdobyła nagrodę Polskiej Akademii Nauk, a w 2006 r. za całokształt działalności artystycznej otrzymała nagrodę od Marszałka Województwa Łódzkiego.
W repertuarze artystki znajdują się m.in. takie partie jak: tytułowa Carmen Bizeta, Cherubin w Weselu Figara, Flora w Traviacie, Jadwiga w Strasznym dworze, Fenena w Nabucco, Papagena w Czarodziejskim flecie, Amneris w Aidzie, Olga w Eugeniuszu Onieginie czy Izabella we Włoszce w Algierze.
Dzięki swoim umiejętnościom aktorskim i szerokiemu wachlarzowi możliwości wokalnych w ostatnich sezonach była obsadzona aż w 22 tytułach operowych, w tym zaśpiewała w ośmiu premierowych wystawieniach spektakli: w roku 2006 można ją było usłyszeć w tytułowej partii w Carmen Georgesa Bizeta oraz partii Cherubina w Weselu Figara W.A. Mozarta, w 2007 roku jako Bronię w Hrabinie Stanisława Moniuszki, a w 2008 roku wcieliła się w postać Papageny w Czarodziejskim flecie Mozarta, Olgi w Onieginie Piotra Czajkowskiego oraz Izabelli we Włoszce w Algierze Gioacchino Rossiniego.
Szczególnie udany był dla niej rok 2010, w którym z ogromnym powodzeniem wystąpiła m.in. w partii Jeżibaby w Rusałce A. Dvoraka, a także w światowej prapremierze opery Kochankowie z klasztoru Valldemosa Marty Ptaszyńskiej w inscenizacji Tomasza Koniny, gdzie zaśpiewała główną partię – George Sand, zdobywając wiele znakomitych recenzji i uznanie krytyków. W tym samym roku Agnieszka Makówka zaśpiewała również w premierze Damy pikowej Piotra Czajkowskiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego, która była współprodukowana z Teatrem Wielkim-Operą Narodową w Warszawie oraz The Israeli Opera TEL-AVIV-YAFO. Poza repertuarem operowym artystkę można również podziwiać w cyklach koncertów organizowanych przez Teatr Wielki w Łodzi – Wieczorach kolęd, koncertach walentynkowych oraz Galowych Koncertach Noworocznych.
Massimiliano Caldi - dyrygent
Massimiliano Caldi (Mediolan 1967), ma duże międzynarodowe doświadczenie w zakresie muzyki symfonicznej, opery, operetki i baletu oraz zainteresowania muzyką współczesną i powrotem dziewiętnastowiecznej opery. Wyróżnia się doskonałym przygotowaniem zawodowym, a także przejrzystym i linearnym stylem dyrygowania.
Caldi, laureat pierwszej nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. G. Fitelberga (1999), jest Głównym Dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej im. A. Malawskiego w Rzeszowie oraz występującym gościnnie Pierwszym Dyrygentem Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. F. Chopina w Gdańsku. Artysta był przewodniczącym jury na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Massarosie – 9 edycja (2018), prowadził mistrzowskie kursy dyrygenckie we Florencji (2015-2017), był Pierwszym Dyrygentem i Konsultantem Artystycznym Filharmonii Koszalińskiej im. S. Moniuszki (2014-2017), Dyrektorem Artystycznym Śląskiej Orkiestry Kameralnej (Katowice, 2006-2010) oraz Pierwszym Dyrygentem Orkiestry Kameralnej „Milano Classica” (1998-2009).
W ciągu ostatnich dziesięciu lat odbył tournée po Izraelu, Omanie, Stanach Zjednoczonych, Chile, Brazylii, Niemczech, Austrii, Rosji oraz Turcji.
W ostatnim roku w zakresie opery Caldi dyrygował prologiem z Mefistofelesa autorstwa Boito (Gdańsk, czerwiec 2018 r.), Rycerskością wieśniaczą (wł. Cavalleria Rusticana) Mascagniego w wersji koncertowej, Bastien i Bastienne Mozarta (Oliwa, sierpień 2018 r.). W zakresie muzyki symfonicznej artysta powrócił do Filharmonii Petersburskiej (kwiecień 2018) oraz na podium Orkiestry I Pomeriggi Musicali (maj 2018 r.) i Orkiestry Sinfonica Siciliana (wrzesień 2018 r.). Dyrygował również Petite Messe Solennelle autorstwa Rossiniego w Warszawie (wrzesień i październik 2018 r.).
W Polsce był zapraszany na międzynarodowe festiwale, a także regularnie pojawia się na podium najważniejszych filharmonii i orkiestr symfonicznych, takich jak na przykład Sinfonia Varsovia, Polska Orkiestra Radiowa w Warszawie, Orkiestra „Sinfonia luventus” w sali Filharmonii Narodowej w Warszawie i Studio S-1 im. Lutosławskiego, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej im. Szymanowskiego, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej oraz Filharmonii w Łodzi, Bydgoszczy, Toruniu, Olszynie i innych.
Caldi nagrał dla Acte Préalable, płytę CD Raul Koczalski – Koncerty fortepianowe (styczeń 2018 r. oraz dla Sony Classical, płytę CD koncerty wiolonczelowe Mario Castelnuovo-Tedesco, Gian Francesco Malipiero, Riccardo Malipiero (kwiecień 2018 r.).
Massimiliano Caldi to jedyny Włoch, który otrzymał nagrodę Gazetta Italia – edycja 2018 za wyróżniającą się postawę w promowaniu włoskiej muzyki w Polsce oraz polskiej muzyki we Włoszech.
Artur Pinho Maria - dyrygent
Artur Pinho Maria zdobył dyplom ukończenia dyrygentury w Conservatório Superior de Música de Gaia (Oporto), jego promotorem był Mistrz Mario Mateus, a nauczycielami Anton de Beer, Edgar Saramago, John Roos, Vianey da Cruz, Jean-Marc Burfin, Peppe Prates, Vasco Pearce de Azevedo, José Luís Borges Coelho, Ivo Cruz, António Vassalo Lourenço i Ernst Schelle.
Jest głównym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Inês de Castro Symphony Chorus, Coro do Porto de Aveiro, Orfeão de Vale de Cambra, Orfeão do Paraíso Social de Aguada de Baixom, a także Orfeon Académico de Coimbra, założonego w 1880 r.: chór akademicki tego znanego uniwersytetu i jeden z najstarszych chórów, które nadal istnieją w Portugalii i Europie. Artur Pinho Maria zorganizował wiele kursów dyrygowania chórem oraz mistrzowskich kursów techniki wokalnej. Wcześniej pełnił funkcję dyrektora artystycznego i dyrygenta Orquestra Clássica do Centro w Coimbrze oraz wielu chórów akademickich i regionalnych, zapraszano go także do dyrygowania takimi orkiestrami jak orkiestra Uniwersytetu w Minho, Orchestra Filarmonia das Beiras, Orquestra do Norte, Orquestra op. 21, Orquestra Espoarte, Orquestra Clássica do Centro, Orquestra Filarmonia de Gaia i Orquestra da Fundação Conservatório Regional de Gaia.
Jest założycielem i prezesem Stowarzyszenia Ecos do Passado.
Od 2014 roku wykłada na Uniwersytecie w Minho (Portugalia).
Jako dyrygent Orfeão de Vale de Cambra, wydał pierwsze pełne nagranie Części I i II Regionalnych Piosenek Portugalskich autorstwa Fernando Lopesa-Graçy (2007). Bedąc dyrygentem Inês de Castro Symphony Chorus, nagrał Requiem de Inês de Castro Pedro Macedo Camacho (2016).
Inês de Castro Symphony Chorus (CSIC)
Inês de Castro Symphony Chorus (CSIC) ma swoją siedzibę w Coimbrze, centralnym regionie Portugalii. Jest to jedyny chór symfoniczny tylko dla mieszkańców miasta. Na przestrzeni lat przygotował bogaty, wysokiej jakości repertuar, który zdobył uznanie nie tylko wielu szanowanych osobistości ze świata portugalskiej sceny muzycznej, lecz także ogółu społeczeństwa. Dyrygent chóru, Artur Pinho Maria przydzielił każdej sekcji wokalnej własnego kierownika – Vera Silva, sopran; Inês Santos, sopran; Ricardo Vicente, tenor i Rodrigo Carvalho, baryton – który pomaga dyrygentowi w regularnej pracy z każdym chórzystą.
CSIC został założony w kwietniu 2012 r., aby wykonywać utwory symfoniczne, nie tylko w Coimbrze, ale również na terenie całej Portugalii i innych państw. Debiut koncertowy chóru odbył się 3 października 2012 r. w Lizbonie przy bezprecedensowej współpracy z Samsung Portugalia. W czasie koncertu zwykła partykuła w formie papierowej używana przez chór, orkiestrę i dyrygenta została zastąpiona przez cyfrowe nuty i tablety. Nie tak dawno Inês de Castro Symphony Chorus został wybrany przez DCINY (Distinguished Concerts International New York) do reprezentowania Portugalii jako chór symfoniczny podczas wykonania „Sunrise Mass” Ola Gjeilo w dniu 7 marca 2016 r. w prestiżowej Carnegie Hall w Nowym Jorku. W 2017 r. CSIC wystąpił na festiwalach In Tempore Organi w Monte Carlo i Inverno Musicale w Bordighera we Włoszech. 20 maja 2018 r. chór zaprezentował „The Armed Man – A Mass for Peace” Karla Jenkinsa, koncert zorganizowano w słynnej londyńskiej Royal Albert Hall dla uczczenia setnej rocznicy zakończenia I wojny światowej, jako część europejskiego projektu chóralnego (Concerts from Scratch – The Really Big Chorus).
Międzynarodowy repertuar CSIC zawiera obecnie takie utwory jak „Requiem (K626)” i „Msza c-moll” (K 427) Mozarta, „Oratorium na Boże Narodzenie” (BWV 248) Bacha, „Dziewiąta Symfonia” Beethovena, „Niemieckie Requiem” Brahmsa, „Symfonia Zmartychwstanie” Mahlera, „Carmina Burana” Orffa, „Petite Messe Solennelle” Rossiniego, „Stworzenie świata” Haydna (Hob XXI:2), „The Armed Man” Karla Jenkinsa, a także wybór chórów z oper Verdiego i chórów z zarzueli Amadeo Vivesa, Reveriano Soutullo, Juana Verta i Federico Chueca, chór nie zapomniał też o portugalskich utworach, takich jak „Requiem a Inês de Castro” Pedro Macedo Camacho, „Requiem alla memória di Camões” João Domingos Bomtempo, „Magnificat em talha dourada” Eurico Carrapatoso, „Quasi un Requiem” Nelsona Jesusa aż po światową premierę „Cantata Gnóstica” Jorge’a Salgueiro (marzec 2016 r., w Guimarães).
Mimo że CSIC powstał dość niedawno, już zorganizował wiele projektów, w tym wydarzenie składające się z serii koncertów skupiających się na formie requiem (Ciclo de Requiem de Coimbra), którego piąta edycja właśnie dobiegła końca oraz koncert upamiętniający 500-lecie Biblioteca Geral Uniwersytetu w Coimbrze. W 2016 r. CSIC zorganizował „Otwarty koncert”, w którym uczestniczyli chórzyści z całej Portugalii i innych krajów europejskich.
