Artystka łącząca w sposób mistrzowski arcytrudne partie koloraturowe z niezwykłą lekkością oraz wyczuciem stylu belcanta. Joanna Woś dysponuje dźwięcznym, nieskazitelnie czystym intonacyjnie głosem o bardzo szerokiej skali. (sięgającej swobodnie F trzykreślnego). Imponująca lekkość i wyśmienita precyzja pozwala artystce brawurowo wykonywać nawet najtrudniejsze partie koloraturowe bez najmniejszego wysiłku zachowując przy tym wyjątkowe brzmienie i finezyjny styl bel canto.

Laureatka wielu prestiżowych konkursów i festiwali wokalnych. Nagrodzona m. in I nagrodą na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bilbao, wielokrotna laureatka Złotych Masek (nagród krytyków muzycznych). Debiutowała partią tytułową w Łucji z Lammermooru Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Sukces jaki odniosła swą pierwszą rolą nie pozostawiał wątpliwości , że artystka dysponuje wyjątkowym talentem wokalnym. Wydarzenie to zadecydowało o dalszym rozwoju kariery artystki, która po ukończeniu Akademii Muzycznej w Łodzi na stałe związała się zawodowo z Teatrem Wielkim zostając jego solistką. Entuzjazm publiczności i uznanie krytyki są nieodłącznym elementem kariery artystki, a jej kolejne role zawsze przyjmowane są z największym uznaniem. Potrafi oczarować bowiem nie tylko zjawiskową koloraturą, ale także liryzmem i wybitnym talentem dramatycznym.

Poza stałą współpracą z łódzką sceną, Joannę Woś możemy podziwiać także na scenach Opery Narodowej w Warszawie, Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Bałtyckiej, Filharmonii Narodowej oraz Filharmonii Krakowskiej. Gości także na wielu światowych scenach operowych m.in. w Royal Festival Hall w Londynie, Alte Oper we Frankfurcie, Deutsche Oper w Berlinie, Auditorium w Rzymie, Centrum Galiny Wiszniewskiej w Moskwie, Operze Narodowej w Wilnie, Operze Narodowej w Zagrzebiu, Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu oraz innych scenach operowych i salach koncertowych na całym świecie.

Artystka śpiewała pod kierunkiem wielu wybitnych dyrygentów takich jak: Antoni Wit, Jonas Aleksy, Jerzy Maksymiuk, Tadeusz Kozłowski, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Friedrich Haider, Will Crutchfield ,Marco Baldieri, Andrea Licata, Massimiliano Caldi, Gabriel Chmura. Spiewala razem z wybitnymi śpiewakami, wśród których byli m.in. baryton Renato Bruson, Artur Ruciński, tenorzy: Salvatore Licitra, Salvatore Fisichella, Piotr Beczała, Arnold Rutkowski, Mariusz Kwiecień oraz amerykańska sopranistka Gwendolyn Bradley.

W jej repertuarze znajdziemy nie tylko partie stricte koloraturowe jak partia Królowej Nocy w Czarodziejskim Flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rozyny w Cyruliku sewilskim Gioachina Rossiniego , Olimpii w Opowieściach Hoffmanna Jacques’a Offenbacha czy Anny Boleny w operze G. Donizettiego , ale także wybitne kreacje dramatyczno-liryczne jak np. partia Violetty w „Traviacie” , Gildy w „Rigoletcie” Verdiego, Elwiry w „Purytanach” Belliniego czy Noriny w Don Pasquale Gaetano Donizettiego. W swoim repertuarze ma także rolę Oskara w Balu maskowym Giuseppe Verdiego, Szemachańską Królową w Złotym koguciku Nikolaja Rimskiego-Korsakowa, Musetty w Cyganerii Pucciniego, Hrabiny w Weselu Figara, Fiordiligi w Cosi fan tutte, Donny Anny w Don Giovannim, Magdy w La rondine Giacoma Pucciniego, Eurydykę w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka czy żony w Życiu z Idiotą Schnitkego. Bogaty jest również repertuar koncertowy Joanny Woś, obejmujący m.in. „Stabat Mater” Giovanniego Battisty Pergolesiego i Rossiniego, „Requiem”, „Exultate Jubilate” oraz msze Mozarta, „Mszę cecyliańską” Charles-François Gounoda, „Requiem” Gabriela Fauré, „Carmina burana” Carla Orffa oraz „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego.

W 2008 roku dla Polskiego Radia nagrała z Kevinem Kennerem recital arii z 18-stu oper Księcia Józefa Michała Poniatowskiego. W roku następnym nagrała płytę z Markiem Drewnowskim Pieśni Chopina. W Operze Narodowej w Warszawie zaśpiewała w przedstawieniach premierowych w partiach: Magdy w La Rondine (2003 reż. Marta Domingo), Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie (2006 reż. Achim Freyer) oraz partie tytułowe – Łucja z Lammermoor (2008), Lukrecja Borgia (2009), Orfeusz i Eurydyka (2009) oraz Traviata (2010). W kwietniu 2010 nagrała dla BBC, 3 Symfonię Henryka M. Góreckiego z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną w Royal Festival Hall w Londynie pod dyrekcją Marin Alsop. W styczniu 2011 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu w sposób mistrzowski i wyjątkowy wykreowała postać Marii Stuardy w operze Donizettiego. W marcu 2011 zagrała postać Gildy (Rigoletto – G. Verdi) na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Jej występ w tytułowej roli opery Anna Bolena Donizettiego, podczas Festiwalu Operowego w szwajcarskim Saint Moritz, zebrał entuzjastyczne recenzje. W roku 2012 wcieliła się w postać Adiny podczas premiery „Napoju Miłosnego” w Operze Krakowskiej oraz Violetty w premierze „Traviaty” w Operze Bałtyckiej.

W kwietniu 2013 Teatr Wielki w Łodzi wystawił specjalnie dla niej po raz pierwszy operę G. Donizettiego „Anna Bolena”. Rolą tą artystka po raz kolejny udowodniła niezrównane mistrzostwo wokalno-aktorskie, będące nieodłącznym elementem wykonawczym stylu bel canto. Owacyjne przyjęcie Anny Boleny przez widzów zostało dopełnione uznaniem krytyki, która przyznała artystce Złotą Maskę, za najlepszą rolę dramatyczno – wokalną.

W kwietniu 2016 wystąpiła w premierowym monodramie „La voix humaine” Francisa Poulenca w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie.

Monika LEDZION – PORCZYŃSKA  to wyśmienita śpiewaczka obdarowana przez naturę pięknym głosem mezzosopranowym.

Początkowo uczyła się gry na skrzypcach w Szkole Muzycznej I st. w Rzeszowie, a następnie podjęła studia wokalne w warszawskiej Akademii Muzycznej, którą ukończyła w klasie prof. Haliny Słonickiej (2000). Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Rusko Ruskova i Stefanię Toczyską.    

     Jeszcze jako studentka zadebiutowała w Teatrze Muzycznym „Roma” partią Opinii Publicznej w Orfeuszu w piekle Offenbacha, a zaraz po ukończeniu studiów została solistką Warszawskiej Opery Kameralnej.

      Na tej scenie wykonuje następujące partie mozartowskie: Geniusza III i III Damy w Czarodziejskim flecie, Dorabelli w Cosí fan tutte i Carmi w Betulia liberata, Syxtus w  La Clemenza di Tito. Występuje także w partii Giulietty Kelbar w Un Giorno di regno Verdiego, Olgi w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Karolki w Jenufie Janačka.

      Ma w repertuarze także partię Jadwigi w Strasznym dworzeMoniuszki, którą zaśpiewała  na zaproszenie Opery Krakowskiej w plenerowym przedstawieniu na zamku w Niepołomicach, a rok później na scenie Opery „Nova” w Bydgoszczy.

       Współpracowała z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie. Wystąpiła tam m.in. w partii Poliny w Damie pikowej Czajkowskiego, Bersi w Andrea Chénier Giordana, Maddaleny w Rigolletcie Verdiego, Siebela w Fauście Gounoda, II Damy w Czarodziejskim flecie Mozarta oraz w partii solowej w Zapiskach tego, który zniknął Janačka oraz jako Dama II w spektaklu dla młodych widzów W krainie czarodziejskiego fletu.

       Artystka współpracowała z Teatrem Wielkim w Poznaniu, gdzie wystąpiła jako Dorabella w spektaklu Cosí fan tutte Mozarta w reżyserii Grzegorza Jarzyny.

      Zaśpiewała Azę w premierowym przedstawieniu opery Paderewskiego Manru w Opera „Nova” w Bydgoszczy. Spektakl ten zainaugurował obchody 50-lecia istnienia bydgoskiej sceny operowej i został zarejestrowany na DVD.

       Wzięła udział w światowym prawykonaniu scenicznym opery Iwona, księżniczka Burgunda Zygmunta Krauze w ramach festiwalu „Warszawska Jesień”.

     Od kilku lat z powodzeniem kreuje rolę Carmen na najważniejszych polskich scenach operowych: Opera Krakowska, Opera Bydgoska ,Opera Bałtycka, Teatr Wielki w Łodzi , Teatr Wielki w Poznaniu i Opera Podlaska w Białymstoku.

       Występuje w repertuarze oratoryjno-kantatowym i pieśniarskim. W filharmoniach: Narodowej, Poznańskiej, Krakowskiej, Gdańskiej, Bydgoskiej, Rzeszowskiej  w wykonaniach Stabat MaterPergolesiego, Stabat Mater Rossiniego, Mszy koronacyjnej, Missa brevis i Requiem Mozarta oraz IX Symfonii Beethovena.

       Śpiewała pieśni Brahmsa, Richarda Straussa, Schuberta, Schumanna, Mahlera, Czajkowskiego, Rachmaninowa, Moniuszki i Chopina.

      Brała udział w wykonaniu Polskiego Requiem Pendereckiego na koncercie finałowym I Festiwalu Muzyki Polskiej , zarejestrowanym przez Polskie Radio.

      Współpracowała z wybitnymi dyrygentami, m.in. z Kazimierzem Kordem, Tadeuszem Kozłowskim, Andrzejem Straszyńskim, Tadeuszem Strugałą, Grzegorzem Nowakiem, Łukaszem Borowiczem, Marcinem Niesiołowskim, Bassemem Akiki, Jerzym Maksymiukiem, Gabrielem Chmurą oraz reżyserami: Ryszardem Perytem, Laco Adamikiem, Mariuszem Trelińskim, Grzegorzem Jarzyną, Achimem Freyerem, Robertem Wilsonem, Markiem Weissem. Piękny mezzosopran Moniki Ledzion - Porczyńskiej, artystki urodzonej na Podkarpaciu, będziemy podziwiać i oklaskiwać 20 maja podczas "Gali gwiazd" inaugurującej 56. Muzyczny Festiwal w Łańcucie.

Zofia Stopińska : Wspólnie z ks. dr Mieczysławem Gniadym chcemy przypomnieć nagraną w Filharmonii Podkarpackiej płytę z Missa solemnis h – moll  - Ignaza Rittera von Seyfrieda. Jest to pierwsze na świecie nagranie tego utworu. W ubiegłym roku francuska Academie du Disque Lirique przyznała tej płycie nagrodę Złotego Orfeusza, w kategorii Muzyka Sakralna.

Mieczysław Gniady : Jest to niewątpliwie wielkie wyróżnienie dla wszystkich wykonawców, którego nie spodziewaliśmy się, ale bardzo nas cieszy fakt, że ktoś dostrzegł naszą pracę i tak bardzo nas uhonorował. Ta nagroda jest potwierdzeniem sensu dotychczasowych naszych działań i mobilizuje nas do podejmowania kolejnych takich inicjatyw. Bardzo mnie cieszy, że przypomnieliśmy kompozytora zupełnie zapomnianego. Dzięki temu nagraniu i nagrodzie usłyszała o nim Europa, a może nawet świat. Ignaz Ritter von Seyfried zasługuje na to, aby o nim mówić i grać jego utwory. Wiele osób przyczyniło się do powstania tej płyty. Opracowałem rękopis i doprowadziłem do wykonania utworu w Archikatedrze Przemyskiej, oraz do powstania nagrania, ale nic bym nie zrobił bez pomocy.

Z. S. : Rękopis partytury Missa solemnis – Seyfrieda, znajduje się w archiwum w Wiedniu, ale Ksiądz odnalazł ten utwór gdzie indziej.

M. G. : Pierwszym, który zwrócił uwagę na tę kompozycję był  prof. Kazimierz Górski. Ktoś przyniósł mu pokaźny zbiór różnych utworów i powiedział – „…. Panie Profesorze – jeśli Pan uzna, że to jest wartościowe, to proszę wykorzystać, a jeżeli nie, to proszę spalić…”. Wśród tych nut była kopia rękopisu Missa solemnis - Ignaza Rittera von Seyfrieda, a ponieważ prof. Górski zajęty był innymi projektami, przekazał tę kompozycję mnie. Poprosił, abym przygotował rękopis do wykonania, a później zorganizował koncert, podczas którego ta kompozycja zabrzmi. O kompozytorze nie wiedzieliśmy nic. Dopiero po nagłej śmierci Profesora zacząłem poszukiwania różnych informacji. Udało mi się dotrzeć do biografii Ignaza Rittera von Seyfrieda, napisanej przez Bettinę von Seyfried. Oprócz biografii, autorka zamieściła wykaz kompozycji. Dzięki tej pozycji dotarłem do oryginalnego manuskryptu mszy, który znajduje się w Austriackiej Bibliotece Narodowej w Wiedniu. Poprosiłem o udostępnienie rękopisu, otrzymałem drogą elektroniczną partyturę i dopiero wówczas mogłem porównać kopię, którą przekazał mi prof. Górski  i oryginalny rękopis. Okazało się, że kopia była niekompletna – brakowało trzech części i nie zawierała partii organów, pełniących rolę basso continuo. Oprócz tego kopia została trochę „romantycznie” potraktowana, co najbardziej było widoczne we frazowaniu, w łukach i różnych muzycznych oznaczeniach. Miałem już wówczas opracowaną część utworu na podstawie kopii, ale zacząłem pracę od początku opierając się wyłącznie na rękopisie wiedeńskim sygnowanym przez kompozytora. Jeszcze raz podkreślę zasługi mojego nauczyciela i przyjaciela śp. prof. Kazimierza Górskiego. Gdyby nie przekazał mi tej kopii, to nic bym o kompozytorze i utworze nie wiedział.   

Z. S. : Dopiero po śmierci prof. Górskiego prace nad utworem nabrały tempa.

M. G. : Tak było naprawdę. Profesor zmarł nagle, nie chorował i nikt się nie spodziewał, że tak nagle odejdzie z tego świata. Dzień przed swoją nagłą śmiercią, zadzwonił do mnie i nasza rozmowa dotyczyła prawie wyłącznie tej kompozycji. Był bardzo ciekawy ile już zrobiłem i musiałem się przyznać, że nie tyle ile bym chciał, bo nie miałem czasu ze względu na inne zajęcia. Wtedy zaczął mnie ponaglać i do dziś pamiętam jego słowa: „zrób to dla mnie!”. Na drugi dzień, 30 kwietnia 2009 roku, około dziesiątej przed południem, zadzwoniła żona profesora i powiedziała: „Kazik nie żyje”. To był dla mnie wielki szok i słowa „zrób to dla mnie” potraktowałem jako swoisty testament. Wziąłem się ostro do pracy i efektem było wykonanie Missa solemnis 5 listopada 2012 roku w bazylice archikatedralnej w Przemyślu. Podjąłem także decyzję o profesjonalnym nagraniu.

Z. S. : Wiele pracy było przed nagraniem Missa solemnis  w sali Filharmonii Podkarpackiej. Orkiestra i soliści to zawodowi muzycy, ale chóry biorące udział w nagraniu nie spotykają się codziennie. Dotyczy to zarówno Archidiecezjalnego Chóru „Magnificat” z Przemyśla, jak i Chóru Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego.

M. G. : Po przygotowaniu materiału nutowego, pojechałem do Filharmonii Podkarpackiej i rozmawiałem z panią dyrektor prof. Martą Wierzbieniec. Wspólnie zastanawialiśmy się nad nagraniem tego dzieła. Potrzebowałem dużego chóru, bo kompozycja tego wymaga. Pani prof. Marta Wierzbieniec podpowiedziała mi, żeby zwrócić się do Chóru Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Dyrygent Chóru pani Bożena Stasiowska – Chrobak zgodziła się, rozmawialiśmy o kształcie dzieła i przekazałem jej materiały nutowe. Najpierw pracowaliśmy z chórami osobno, a później spotkaliśmy się na wspólnej próbie. Trzeba podkreślić, że wszyscy chórzyści stanęli na wysokości zadania, chociaż nie są to chóry zawodowe. Często jednak chóry amatorskie, śpiewają tak dobrze, jak chóry zawodowe. Wprawdzie śpiewacy nie są na etatach i nie mają codziennie prób, ale oni kochają to co robią  ( amo – znaczy kocham) i całe serce w to wkładają – stąd tak dobry efekt końcowy. Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej, to świetny zespół, a znakomitych solistów zaprosiliśmy z Warszawskiej Opery Kameralnej. W Missa solemnis – Seyfrieda, nie ma zbyt wielu arii solistycznych, natomiast soliści muszą dobrze brzmieć razem – w kwartecie, a zaproszeni do wykonania soliści : Justyna Stępień – sopran, Ewa Mikulska – alt, Krzysztof Machowski – tenor i Krzysztof Matuszak – bas, wykonali wszystkie partie przeznaczone dla solistów znakomicie.

Z. S. : Ignaz Ritter von Seyfried skomponował Missa solemnis h-moll na specjalną okazję.

M. G. : Tak, ojciec jako dar na prymicje swojego syna napisał tę mszę i w kompozycji wyraźnie słychać, że powstała ona z myślą o oprawie mszy. W każdej części, w każdej nucie słyszalny jest czynnik sakralny. Piękną recenzję o płycie z Missa solemnis, napisał pan Eugeniusz Ratajczak i są tam między innymi słowa : „Muzyka ojca dla syna, którego ojciec, powierza Ojcu Bogu”. Ponieważ syn Ignaza Rittera - Fritz był benedyktynem i przyjmował święcenia w opactwie w Melku – tam ta msza zabrzmiała po raz pierwszy pod batutą samego kompozytora 15 sierpnia 1831 roku. Z moich poszukiwań wynika, że msza została jeszcze dwa razy wykonana również w opactwie w Melku, ale tylko we fragmentach.

Z. S. : Materiał na płytę został utrwalony w sali Filharmonii Podkarpackiej, znanej ze znakomitej akustyki.

M. G. : Nie znam zbyt wielu sal filharmonicznych, ale wydaje mi się, że tak znakomitych, jeśli chodzi o akustykę sal jest niewiele. Chcę jeszcze podkreślić, że z wielką życzliwością podeszli do tego dzieła: pani prof. Marta Wierzbieniec i wszyscy muzycy Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej, która zaliczana jest do najlepszych orkiestr w Polsce. Chcę im serdecznie podziękować.

Z. S. : Wydanie płyty wiąże się z dużymi wydatkami. Firma DUX robi nie tylko doskonałe nagrania, ale także dba o szatę graficzną płyty i treść informacji zawartych w dołączonej do płyty książeczce.

M. G. : Ma pani rację - słowa uznania należą się także firmie fonograficznej DUX, a szczególnie pani Małgorzacie Polańskiej, która pilnowała dosłownie każdej nutki. Chcę także podkreślić, że płyta pojawiła się w roku jubileuszowym dla Filharmonii Podkarpackiej im Artura Malawskiego, która świętowała 60-lecie, Archidiecezjalny Chór „Magnificat” , który ja prowadzę obchodził 30-lecie i 25-lecie działalności świętowała „Caritas” Archidiecezji Przemyskiej. Chcę serdecznie podziękować „Caritasowi” i dyrektorowi Księdzu Prałatowi Arturowi Jańcowi, bo dzięki ich zabiegom i wsparciu mogliśmy wydać płytę. Wsparli nas także: Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego i Urząd Miasta Przemyśla, a patronat medialny nad wydawnictwem objął Przemyski Przegląd Kulturalny.

Z. S. : Przed nami stoliku leży płyta i obok stoi statuetka – Złoty Orfeusz w kategorii Muzyki Sakralnej przyznany przez Academie du Disque Lirique. Tę nagrodę określa się mianem muzycznego Oscara.

M. G. : To jest bardzo ważne dla mnie i wszystkich wykonawców wyróżnienie, porównywane, jak pani powiedziała, do filmowego Oscara.

Z. S. : Po wydaniu płyty i przyznaniu jej Złotego Orfeusza, ukazało się wiele informacji w lokalnych i ogólnopolskich mediach, oraz w pismach poświęconych muzyce klasycznej. Pisano o niej także poza granicami kraju. Znany francuski muzykolog, krytyk muzyczny, autor programów radiowych – Marc Vignal, także napisał recenzję zawierającą wiele ciepłych słów pod adresem wykonawców. Podkreślił to, czego nie zauważyli polscy recenzenci, że w Missa solemnis h – moll -  Ignaza Rittera von Seyfrieda, w wykonaniu polskich artystów, został odtworzony wiernie styl sakralnej muzyki wiedeńskiej tamtych  czasów, zapoczątkowany przez Józefa Haydna. Może warto by było zorganizować kilka koncertów, podczas których zostanie wykonane nagrodzone dzieło. Dobrym miejscem byłoby opactwo w Melk, gdzie działo zabrzmiało po raz pierwszy.

M. G. : Myślimy o tym również, chcemy także wykonać to dzieło na Podkarpaciu, a ja tymczasem sięgnąłem po inne utwory Ignaza Rittera von Seyfrieda. Aktualnie pracuję nad rękopisem mszy, a niedawno ukończyłem opracowywać „Te Deum”, które między innymi zabrzmi 14 maja na dziedzińcu Zamku w Krasiczynie, podczas uroczystego koncertu z okazji 150-rocznicy urodzin Kardynała Adama Stefana Sapiehy, który urodził się 14 maja 1867 roku w Krasiczynie. Wkrótce będziemy znać wszystkie szczegóły tego koncertu.

Z ks. dr Mieczysławem Gniadym rozmawiała Zofia Stopińska 19 kwietnia 2017 roku.

Krośnieńskie Towarzystwo Muzyczne i Zespół Szkół Muzycznych w Krośnie zapraszają na spektakl muzyczny "La serva padrona" - "Służąca panią" - Giovanniego Battisty Pergolesiego. który odbędzie się 26 kwietnia (środa) 2017 r. o godz. 18:00 w sali Zespołu Szkół Muzycznych w Krośnie przy ul. Paderewskiego 7.

Wykonawcy: Serpina - Katarzyna Liszcz - Starzec - sopran ; Uberto - Kamil Niemiec - bas ; Vespone - Paweł Przybyła ; fortepian - Aneta Czach ; reżyseria - Jerzy Czosnyka ; kierownictwo muzyczne - Andrzej Szypuła.

Wydział Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego zaprasza na koncert "CON LEGGEREZZA" na głos, saksofon i fortepian, który odbędzie się 23 kwietnia (niedziela) 2017r. o godz. 17.00 w Sali Koncertowej przy ul. Dąbrowskiego 83 w Rzeszowie.

Wykonawcami będą wyśmienici muzycy w Podkarpacia: Jacek Ścibor - tenor, Jarosław Sereda - saksofon, Paweł Węgrzyn - fortepian.

W programie m.in.: Ch. Ives, F. Schmitt, L. Berstein, H. Wars, N. Sternheim, A. Gold, Sz. Kataszek.

Do pięknych tradycji związanych z kolejnymi edycjami Muzycznych Festiwali w Łańcucie, należą koncerty promujące wydarzenia festiwalowe zwane "Prologami" Zwykle odbywały się one w zamkach i dworach, często odległych od naszego regionu.

Prolog 56. Muzycznego Festiwalu w Łańcucie, po raz pierwszy odbędzie się w Rzeszowie. Tym razem koncert rozpocznie się 7 maja 2017r. o godz. 16.00 w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie przy ul. 3-go maja. Bardzo interesująco zapowiada się program, bowiem wypełnią go nieznane utwory ze zbiorów biblioteki Muzeum Zamku w Łańcucie.

Wykonawcami koncertu będą znakomici rzeszowscy muzycy - członkowie Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej : Ewa Bocian - flet, Joanna Supranowicz - harfa i Paweł Węgrzyn - klawesyn.

Wstęp na podstawie bezpłatnych zaproszeń, które można odebrać w sekretariacie Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.

Katarzyna Dondalska, nazwana przez wielką śpiewaczkę operową Barbarę Bonney "Ósmym cudem świata" - będzie jedną z solistek "Gali Gwiazd" inaugurujęcej 20 maja 56. Muzyczny Festiwal w Łańcucie.

Katarzyna Dondalska należy do grona najwybitniejszych wirtuozów sopranowej techniki koloraturowej we współczesnej wokalistyce. Jest kontynuatorką tradycji poruszania się po wokalnej stratosferze, wyznaczonych przez legendarne soprany koloraturowe, wśród których należy wymienić Ernę Sack, Mado Robin oraz najbardziej fascynującą Bognę Sokorską.

(Więcej o Katarzynie Dondalskiej na www.klasyka-podkarpacie.pl w kolumnie Festiwale)

Jedną z solistek "Gali Gwiazd" inaugurującej 20 maja 56. Muzyczny Festiwal w Łańcucie będzie Katarzyna DONDALSKA.
Artystka należy do grona najwybitniejszych wirtuozów sopranowej techniki koloraturowej we współczesnej wokalistyce. Wielka śpiewaczka operowa Barbara Bonney, w wywiadzie udzielonym dla Telewizji BBC podczas Cardiff Singer of the World Festival, po wysłuchaniu śpiewu polskiej artystki, nazwała ją „Ósmym Cudem Świata”. Trudno się dziwić takiemu entuzjazmowi – ktokolwiek chociaż raz usłyszy ten piękny, zmysłowy głos, fenomenalną technikę a nade wszystko swobodę w poruszaniu się w stratosferycznych przestrzeniach sopranu, będzie przekonany o słuszności tego stwierdzenia i autentycznego zachwytu wypowiadającej te słowa. Katarzyna Dondalska jest kontynuatorką tradycji poruszania się po wokalnej stratosferze, wyznaczonych przez legendarne soprany koloraturowe, wśród których przede wszystkim należy wymienić  Ernę Sack, Mado Robin oraz najbardziej fascynującą Bognę Sokorską.

Katarzyna Dondalska rozpoczęła swoją edukację muzyczną w wieku 5 lat. Podtrzymując rodzinną tradycję grała na skrzypcach. Zainteresowanie śpiewem pojawiło się z czasem i zaowocowało rozpoczęciem nauki pod kierunkiem Maestry Haliny Mickiewiczówny (pierwszej uczennicy wielkiej Ady Sari) w gdańskiej Akademii Muzycznej. Po roku studiów w Gdańsku na Wydziałach Instrumentalnym i Wokalno-Aktorskim, Katarzyna Dondalska kontynuowała je w Niemczech w Staatliche Hochschule für Musik Würzburg. Studia ukończyła uzyskując dyplom instrumentalny (skrzypce) oraz wokalny z wyróżnieniem w klasie mistrzowskiej. Jest finalistką i laureatką znanych międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in.  Internationaler Musikwettbewerb der ARD, Cardiff Singer of the World Festival, Koloratur-Gesangswettbewerb Sylvia Geszty w Luxemburgu. W 2011 roku otrzymała stopień doktora w dziedzinie sztuk muzycznych, dyscyplinie artystycznej wokalistyka przyznany przez Radę Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Do jej znaczących ról należą: Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie oraz Konstancja w Uprowadzeniu z Seraju W. A. Mozarta, Zerbinetta w Ariadnie na Naxos R. Straussa, Olimpia w Opowieściach Hoffmanna J. Offenbacha, Rozyna w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, tytułowa partia w operze Słowik I. Strawińskiego. Wszystkie to partie kreowała na wielkich scenach operowych na świecie: Grand Opera Houston, Welsh National Opera Cardiff, Korean National Opera Seoul, Teatro Colon Buenos Aires, Teatro Lirico di Cagliari, Nationaltheater Mannheim, Teatr Wielki – Opera Narodowa  w Warszawie. Występowała na estradach znaczących sal koncertowych: New York Avery Fisher Concert Hall, Disney Concert Hall Los Angeles, Washington John F. Kennedy Center for the Performing Arts, Chicago Music Hall, John Bassett Theatre Toronto, Konzerthaus Stockholm, DR Koncerthuset Kopenhagen, Königin-Elisabeth-Saal Brüssel, Alte Oper Frankfurt, Kölner Philharmonie, Philharmonie Berlin, Carl-Orff-Saal am Gasteig München czy Konzerthaus am Gendarmenmarkt Berlin. Współpracowała ze znakomitymi orkiestrami: Royal Philharmonic Orchestra Liverpool, San Diego Symphony Orchestra, WDR Rundfunkorchester Köln, NDR Rundfunksinfonieorchester Hannover, Deutsches Filmorchester Babelsberg, BBC Orchestra London. Śpiewała pod batutą wybitnych dyrygentów: Vasily Petrenko, Dennis Russell Davies, Roberto i Daniele Abbado, Carlo Rizzi, Peter Falk, Michael Jurowski, Paul Esswood . Jej nazwisko pojawiało się na afiszach obok tak wielkich, światowego formatu artystów, jak:  Edita Gruberowa, Francisco Araiza, Diana Damrau ,Desiree Rancatore,  Elmar Gunsch, Günter Wewel, Gunter Emmerlich, Barbara Bonney, Pete York , Lesley Garrett, Markus Werba, Lanze Ryan, Stefan Pop,Ute Lemper, Till Brön- ner, Klaus Hoffmann, Joja Wendt czy Chris de Burgh. Katarzyna Dondalska znana jest szerokiej publiczności z wielu występów radiowych i telewizyjnych: ARD, BBC, RAI, SWR, BR, WDR. Jako pierwsza dokonała nagrań arii Karla Dittersa von Dittersdorf, oraz pieśni religijnych Ottona Mieczyslawy Zukowskiego.  W roku 2015 uzyskala stopien doktora habilitowanego sztuki muzycznej. Od października 2015 Katarzyna Dondalska pełni funkcje Profesora  Nadzwyczajnego   w Akademii Sztuki w Szczecinie.  Jej najnowsze Cd to  "Miłość ,  niebo na ziemi" z utworami Lehara, Straussa, Offenbacha, Dębskiego, Kilara. Właśnie ukazało się najnowsze Cd: Dream with me

Koncert inaugurujący 56. Muzyczny Festiwal w Łańcucie nie bez powodu został nazwany "Galą gwiazd". Publiczność będzie mogła wysłuchać dwóch znakomitych sporanistek - Katarzyny Dondalskiej i Joanny Woś, oraz mezzosopranistki Moniki Ledzion - Porczynskiej. Męskie partie śpiewać będą tenor Paweł Skałuba i baryton Andrzej Dobber.
Andrzej DOBBER to jeden z największych barytonów świata. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Laureat prestiżowych konkursów wokalnych, m.in. w: Gütersloch (Neue Europeische Stimmen), Wiedniu (Belvedere), Monachium (Grand Prix konkursu ARD). Występuje na największych scenach świata, m.in. w: Berlinie (Deutsche Oper, Komische Oper, Staatsoper), Dreźnie, Essen, Frankfurcie nad Menem. Śpiewał również w Hanowerze, Hamburgu, Karlsruhe, Kolonii, Lipsku, Monachium, Norymberdze, Amsterdamie, Brukseli, Cincinnati, Edynburgu, Florencji, Glasgow, Hongkongu, Londynie (Covent Garden, Albert Hall), Maladze, Mediolanie (La Scala), Montpellier, Nowym Yorku (Metropolitan Opera, Fischer Hall), Paryżu (Opera Bastille), Petersburgu, Tel Awiwie, Tuluzie, Tokio, Vancouver, Wiedniu. Brał udział w Glyndebourne Festival Opera (Macbeth). W Teatrze Wielkim - Operze Narodowej wystąpił w operach: Simon Boccanegra, Rigoletto i Traviata Verdiego oraz Carmen Bizeta. Spośród wielu osiągnięć artysty warto wspomnieć debiut w mediolańskiej La Scali pod dyrekcją Riccardo Mutiego (Rigoletto, Trubadur) oraz liczne występy na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino pod batutą Zubina Mehty (Trubadur, Attilla, Tosca). W 2007 roku zadebiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera i w Fischer Hall. Rok 2008 przyniósł debiut w londyńskim Covent Garden (Traviata). W tym samym sezonie powrócił do paryskiej Bastille (Luisa Miller), Amsterdamu (Bal maskowy) i Hamburga (Macbeth), wystąpił także w spektaklach: Król Roger w Sankt Petersburgu i Edynburgu, Rigoletto, Traviata w Hamburgu, Nowym Yorku (MET) i Los Angeles, Stiffelio w MET, Simone Boccanegra w Touluzie. Jedyny polski baryton śpiewający główne Verdiowskie partie barytonowe na największych i najbardziej prestiżowych scenach świata.

Już tylko miesiąc dzieli nas od inauguracji 56. Muzycznego Festiwalu w Łańcucie. To wyjątkowe święto muzyki gromadzi przede wszystkim entuzjastów klasycznych brzmień. Muzyczny Festiwal to wydarzenie wielkiego formatu i dlatego organizatorzy - Filharmonia Podkarpacka na czele z dyrektor panią prof. Martą Wierzbieniec -  starają się, aby program każdej edycji obfitował w światowej sławy artystów. W tym roku, podczas plenerowych koncertów przed zamkiem w Łańcucie, w przepieknej Sali Balowej i sali Filharmonii Podkarpackiej, wystąpi wielu wspaniałych artystów, którzy zyskali międzynarodową sławę i są gwiazdami światowych estrad.

Bardzo trafnie plenerowy koncert inaugurujący tegoroczny Festiwal nazwany został "Galą Gwiazd", bowiem wszyscy soliści, którzy wystąpią z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Sławomira Chrzanowskiego, to wielkie gwiazdy teatrów operowych. Dlatego, każdego z nich przedstawimy oddzielnie, a otworzy listę gwiazd tego wspaniałego wieczoru pan Andrzej DOBBER - jeden z największych barytonów świata. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Laureat prestiżowych konkursów wokalnych, m.in. w: Gütersloch (Neue Europeische Stimmen), Wiedniu (Belvedere), Monachium (Grand Prix konkursu ARD). Występuje na największych scenach świata, m.in. w: Berlinie (Deutsche Oper, Komische Oper, Staatsoper), Dreźnie, Essen, Frankfurcie nad Menem. Śpiewał również w Hanowerze, Hamburgu, Karlsruhe, Kolonii, Lipsku, Monachium, Norymberdze, Amsterdamie, Brukseli, Cincinnati, Edynburgu, Florencji, Glasgow, Hongkongu, Londynie (Covent Garden, Albert Hall), Maladze, Mediolanie (La Scala), Montpellier, Nowym Yorku (Metropolitan Opera, Fischer Hall), Paryżu (Opera Bastille), Petersburgu, Tel Awiwie, Tuluzie, Tokio, Vancouver, Wiedniu. Brał udział w Glyndebourne Festival Opera (Macbeth). W Teatrze Wielkim - Operze Narodowej wystąpił w operach: Simon Boccanegra, Rigoletto i Traviata Verdiego oraz Carmen Bizeta. Występował pod batutą wielu wybitnych dyrygentów, takich jak: Christian Thielemann, Colin Davis, Roger Norrington, Arnold Oestmann, Riccardo Chailly, Gary Bertini, Edo de Waart, Pinchas Steinberg, Giuseppe Sinnopoli, Simone Yang, Helmuth Rilling, Kazushi Ono, Stefan Soltesz, Vladimir Fiedosiejew, Vladimir Jurowski, Sylvain Cambrelling, Yakow Kreizberg, Roberto Abbado, Richard Armstrong, Riccardo Muti, Carlo Rizzi, Zubin Mehta, Valery Gergiev. Spośród wielu osiągnięć artysty warto wspomnieć debiut w mediolańskiej La Scali pod dyrekcją Riccardo Mutiego (Rigoletto, Trubadur) oraz liczne występy na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino pod batutą Zubina Mehty (Trubadur, Attilla, Tosca). W 2007 roku zadebiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera i w Fischer Hall. Rok 2008 przyniósł debiut w londyńskim Covent Garden (Traviata). W tym samym sezonie powrócił do paryskiej Bastille (Luisa Miller), Amsterdamu (Bal maskowy) i Hamburga (Macbeth), wystąpił także w spektaklach: Król Roger w Sankt Petersburgu i Edynburgu, Rigoletto, Traviata w Hamburgu, Nowym Yorku (MET) i Los Angeles, Stiffelio w MET, Simone Boccanegra w Touluzie. Jedyny polski baryton śpiewający główne Verdiowskie partie barytonowe na największych i najbardziej prestiżowych scenach świata.

W 2013 roku nagrał solową płytę ARIAS, która w kwietniu 2014 roku zdobyła nagrodę FRYDERYKA w kategorii „Najlepszy album solowy w muzyce klasycznej”.

W lutym 2015 roku otrzymał niemiecki honorowy tytuł Kammersänger przyznawany wybitnym i zasłużonym śpiewakom operowym.To wybitne, elitarne wyróżnienie przyznawane jest bardzo rzadko i tylko przez przedstawicieli najwyższych władz. Godność ta wywodzi się z czasów feudalnych, kiedy królowie i książęta nazywali tak szczególnie wyróżniających się talentem , ulubionych Artystów występujących na ich dworze.