nowości

           Niedawno stałam się szczęśliwą posiadaczką płyty CD zatytułowanej „Francuska muzyka organowa” , zawierająca siedem dzieł dwudziestowiecznej symfoniki francuskiej. Wszyscy twórcy utworów znali dobrze największe organy symfoniczne zbudowane przez Aristide Cavaillé-Colla w kościele Saint-Sulpice w Paryżu. Dzięki temu instrumentowi Paryż stał się centrum symfoniki organowej, a paryscy organiści zyskali światową sławę.
           Wszystkie utwory zostały nagrane przez Jana Mroczka, polskiego organistę młodego pokolenia na organach Bazyliki Jasnogórskiej. Instrument po gruntownej przebudowie w latach 2010-2012 przez firmę Zdzisława Mollina, posiada bogatą paletę głosów, pozwalającą na prezentację nawet bardzo wymagających utworów.
           Trzeba także podkreślić, że znakomicie wykorzystał walory instrumentu Jan Mroczek, absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów prof. Józefa Serafina. W czasie krakowskich studiów Artysta odniósł pierwsze znaczące sukcesy zdobywając nagrody w konkursach organowych w Rumii w 2003 roku (I nagroda – 2003 rok) i w Castellana Grotte (II nagroda – 2004 rok). Kolejnym mistrzem, który wywarł ogromny wpływ na artystyczną drogę Jana Mroczka był Daniel Roth – organista tytularny kościoła St. Sulpice w Paryżu, pod którego kierunkiem pracował najpierw jako stypendysta, a później student Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem.
           Jan Mroczek z powodzeniem koncertuje jako solista i kameralista w Polsce oraz w wielu krajach Europy, jak: Luksemburg, Niemcy, Rosja, Litwa, Węgry.
Jest organistą Kościoła Rektorackiego pw. Najświętszego Imienia Maryi w Częstochowie.
W tym mieście prowadzi także działalność pedagogiczną w Zespole Szkół Muzycznych im. Marcina Józefa Żebrowskiego oraz na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym im. Jana Długosza.
W styczniu 2017 roku uzyskał tytuł doktora sztuki w Akademii Muzycznej w Krakowie.

           Podążając za szczegółowym opisem utworów autorstwa wykonawcy, postaram się przybliżyć Państwu zawartość płyty „Francuska muzyka organowa”.
           Album rozpoczyna I część Allegro maestoso z III Symfonii fis-moll Louisa Vierne’a. Ten fragment oparty jest na dwóch tematach. Pierwszy cechuje duży dramatyzm, zaś drugi, dla kontrastu jest liryczny, nawiązujący do stylu Césara Francka. Narastające crescendo buduje napięcie i osiąga kulminację w repryzie. W dramatyzmie III Symfonii Louisa Vierne’a znawcy dopatrują się odbicia osobistych przeżyć kompozytora – rozstanie z żoną po dziesięciu latach małżeństwa, śmierci matki oraz mistrza Alexandre’a Guilmanta.
          Pod drugim indeksem mamy Chorał z Symfonii Romańskiej op. 73 Charlesa-Marie Widora oparty na melodii wielkanocnej pieśni Haec dies quam fecit Dominus („Oto dzień, który dał nam Pan”). W pierwszych taktach słyszymy wyraźnie nawiązanie do bachowskiej tradycji preludiów chorałowych.
           Sinfonietta Jeana Guillou, z której Allegretto zamieszczone jest na płycie, pochodzi z wczesnego okresu twórczości kompozytora. Utwór napisany jest nowoczesnym językiem dźwiękowym, ale rozwiązania formalne kojarzą się z III Symfonią Vierne’a.
           Pod czwartym indeksem wykonawca zamieścił fragment dzieła Marcela Dupré, a jest to Le Monde dans I’attente du Sauveur („Świat oczekuje na Zbawiciela”) z Symphonie-Passion – pierwszej wieloczęściowej kompozycji, która została przez twórcę w całości improwizowana podczas koncertu. Inspiracją były możliwości instrumentu na których to wykonanie się odbyło, a były to sławne Wanamaker Organ w Filadelfii, ponieważ Dupré przebywał wówczas na tournée w Stanach Zjednoczonych.
Marcel Dupré był sławnym pedagogiem, a wśród jego wychowanków znaleźli się znani organiści i kompozytorzy, między innymi Jean Guillou i Pierre Cochereau. Drugi z wymienionych zasłynął jako jeden z najwybitniejszych improwizatorów.
           Na podstawie nagrania z 1976 roku David Briggs zrekonstruował Tryptyk symfoniczny na dwa tematy Pierre’a Cochereau, z którego pochodzą Introdukcja i Scherzo, zamieszczone zostały na płycie.
          Jan Mroczek sięgnął także po fragment dzieła swego mistrza Daniela Rotha i stąd mamy Andante z Tryptyku Hommage á Pierre Cochereau.
           Płytę zamyka Evocation II Thierry’ego Escaicha. Jest to niewielkich rozmiarów utwór w którym kompozytor wykorzystuje różne brzmienia orkiestry symfonicznej, naśladuje efekty smyczkowego tremolo i spiccato, a nawet brzmienie chóru gregoriańskiego.

           Polecam Państwa uwadze mieniącą się różnymi barwami płytę „Francuska Symfonika Organowa”. Wybrane utwory dają wykonawcy możliwość wirtuozowskiego popisu oraz wykazania się wrażliwością na symfoniczne brzmienia instrumentu. Podobnie jak ja będą Państwo podziwiać nie tylko wspaniałą grę Jana Mroczka, ale także bardzo ciekawy dobór rejestrów podkreślający wszelkie niuanse każdego z prezentowanych dzieł.
           Dla szerokiego grona miłośników muzyki organowej, płyta jest niezwykle cenna, gdyż daje możliwość obserwacji ewolucji dwudziestowiecznej francuskiej symfoniki organowej oraz pokazuje możliwości instrumentu znajdującego się w Bazylice Jasnogórskiej w Częstochowie.

Zofia Stopińska

JAN MROCZEK
organy Bazyliki Jasnogórskiej

1. Louis Vierne [1870-1937]
– Allegro maestoso from Symphony No. 3, Op. 28

2. Charles-Marie Widor [1844-1937]
– Choral from Symphonie Romane, Op. 73

3. Jean Guillou [1930]
– Allegretto from Sinfonietta, Op. 4

4. Marcel Dupré [1886-1971]
– ‚Le monde dans l’attente du Sauveur’ from Symphonie-Passion, Op. 23

5. Pierre Cochereau [1924-1984]
– Introduction & Scherzo from Triptyque Symphonique Sur Deux Thèmes

6. Daniel Roth [1942]
– Andante from Triptyque Hommage à Pierre Cochereau

7. Thierry Escaich [1965]
– Evocation II

TT: 52:15

STREAMING NA CAŁY ŚWIAT

WYŁĄCZNIE NA KANALE YOUTUBE

Z KATEDRY DUOMO W MEDIOLANIE

W NIEDZIELĘ WIELKANOCNĄ!

W Niedzielę Wielkanocną (12 kwietnia 2020), włoski tenor i światowa ikona muzyki, Andrea Bocelli, wystąpi solo w historycznej Katedrze Duomo w Mediolanie, na zaproszenie Miasta i Katedry oraz dzięki gościnności Arcybiskupa Gianantonio Borgonovo oraz Veneranda Fabbrica del Duomo.

„W dniu, w którym świętujemy wiarę w triumfujące życie, jestem zaszczycony i szczęśliwy, że mogę odpowiedzieć ‘TaK’ na zaproszenie Miasta i Katedry Duomo w Mediolanie” - w ten sposób Andrea Bocelli odpowiedział „tak” Miastu Mediolan w tym mrocznym czasie, który rani całe Włochy.

Publiczność nie będzie obecna podczas tego wydarzenia, z rygorystycznym zakazem wstępu do Katedry (zgodnie z przepisami rządowymi w związku z Covid-19), ale koncert będzie transmitowany na cały świat na kanale YouTube tenora: (https://www.youtube.com/watch?v=huTUOek4LgU&feature=youtu.be) o godz: 19 czasu polskiego, jednocząc świat w obliczu globalnej pandemii.

Koncert niosący przekaz miłości, uzdrowienia i nadziei Włochom i całemu światu, odbędzie się w katedrze Duomo - pomniku narodowego i światowego dziedzictwa architektonicznego - obecnie zamkniętej dla wszystkich. Otworzy ona swoje wrota specjalnie dla Andrei Bocellego, któremu akompaniować będzie organista katedry, Emanuele Vianelli, na jednych z największych organów piszczałkowych na świecie. Artysta wykona starannie dobrane utwory, specjalnie zaaranżowane na tę okazję na głos solo i organy, w tym uwielbiane Ave Maria Bacha/Gounoda i Sancta Maria Mascagniego – repertuar muzyki sakralnej niosący ukojenie w symbolicznym dniu odnowy życia.

Wydarzenie organizowane jest przez Miasto Mediolan i Veneranda Fabbrica del Duomo, a wyprodukowane przez Sugar Music oraz Universal Music Group, dzięki hojnemu wsparciu serwisu YouTube. Andrea Bocelli wystąpi całkowicie pro bono (we współpracy z Almud i Maverick Management).

„Cieszę się, że Andrea przyjął nasze zaproszenie” - powiedział burmistrz Mediolanu, Giuseppe Sala. „Tegoroczna Wielkanoc będzie dla nas wszystkich zupełnie inna. Radosny spokój, jaki zwykle towarzyszy temu dniu, został zaburzony przez pandemię, której doświadczamy. Jestem przekonany, że niezwykły głos Bocellego ukoi nas i rozgrzeje serce Mediolanu, Włoch i całego świata.”

„Nasze >Alleluja< jest zaproszeniem, które złożyliśmy w arce czterdzieści dni temu, a ta powódź, która zalała nas wszystkich, sprawiła, że niemal zapomnieliśmy o radości dzielenia się nim w dniu Zmartwychwstania Pańskiego. Głos i słowo Andrei Bocellego przypomina nam, że przyczyna naszej nadziei nie pochodzi od nas, ale jest darem od Boga. W taki właśnie sposób: głosem Bocellego prosto z naszej katedry Duomo – domu mediolańczyków – głosimy przekonanie, że Duch Zmartwychwstałego Chrystusa pomoże nam przeżyć dni dane nam przez Jego Królestwo, które pragnie nowej ludzkości, zjednoczonej i braterskiej”- powiedział Arcybiskup Gianantonio Borgonovo.

„Wierzę w siłę wspólnej modlitwy; wierzę w chrześcijańską Wielkanoc, uniwersalny symbol odrodzenia, którego każdy – bez względu na to, czy jest wierzący, czy nie – naprawdę teraz potrzebuje. Dzięki muzyce transmitowanej na żywo, która zgromadzi miliony splecionych rąk na całym świecie, obejmiemy pulsujące serce zranionej Ziemi. To wspaniałe międzynarodowe zjednoczenie będzie dla Włoch powodem do dumy.

Hojny, odważny, proaktywny Mediolan i całe Włochy, staną się ponownie wzorcowym przykładem, motorem odrodzenia, na które wszyscy mamy nadzieję. Radością dla mnie będzie doświadczenie tego w Duomo, podczas obchodów Wielkiej Nocy, która przywołuje tajemnicę narodzin i odrodzenia” powiedział Andrea Bocelli.

Bocelli, razem z Fundacją jego imienia, jest obecnie zaangażowany w kampanię niesienia pomocy na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19. Andrea Bocelli Foundation (ABF) rozpoczęła zbiórkę pieniędzy, by wesprzeć szpitale w zakupie niezbędnego wyposażenia, chroniącego personel medyczny. Swoje wsparcie można okazać poprzez przekazanie darowizny za pośrednictwem kampanii GoFundMe: https://www.gofundme.com/f/wk67wc-abfxcamerino lub poprzez kontakt z Andrea Bocelli Foundation, pisząc na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Szanowni Państwo,

uprzejmie informujemy, że 59. Muzyczny Festiwal w Łańcucie nie odbędzie się w zaplanowanym terminie.

Z poważaniem,

Marta Wierzbieniec
Dyrektor Filharmonii Podkarpackiej
i Muzycznego Festiwalu w Łańcucie

Nowy album znakomitego islandzkiego pianisty Víkingura Ólafssona

To trzeci album artysty dla Deutsche Grammophon, tym razem z utworami Debussy’ego i Rameau:

pianista opisuje zestawienie utworów Rameau i Debussy’ego jako dialog między kompozytorami, którzy „przekraczają czas i przestrzeń”:

„W czasach, które zakazują podróżowania, granice muzyki są otwarte jak nigdy dotąd”

Centralnym punktem nowego albumu Víkingura Ólafssona jest transkrypcja interludium barkowej opery Jeana-Phillippe’a Rameau „Les Boréades” z 1763 r.

VÍKINGUR ÓLAFSSON był jednym z 10 pianistów, którzy wzięli udział w World Piano Day!

koncert obejrzało ponad 4 miliony widzów ze 100 krajów!

SPIS UTWORÓW:

CLAUDE DEBUSSY (1862–1918)

1  La Damoiselle élue L. 62: Prélude

JEAN-PHILIPPE RAMEAU (1683–1764)

Pièces de clavecin, 1724

2      Le rappel des oiseaux

3   Rigaudons I, II & double

4         Musette en rondeau

5         Tambourin

6  La villageoise. Rondeau

7 Gigues en rondeau I & II

DEBUSSY

8 Estampes L.100: 3. Jardins sous la pluie

Children’s Corner

9   3. Serenade for the Doll

10   4. The Snow is dancing

RAMEAU

Pièces de clavecin, 1724

11 Les tendres plaintes. Rondeau

12 Les tourbillons. Rondeau

13 L’entretien des Muses

DEBUSSY

14 Préludes, Book 1, L. 117: Des pas sur la neige

RAMEAU

Pièces de clavecin, 1724

15 La joyeuse. Rondeau

16 Les Cyclopes. Rondeau

RAMEAU / ÓLAFSSON

17 The Arts and the Hours

DEBUSSY

18 Préludes, Book 1: La fille aux cheveux de lin. Très calme et doucement expressif

19 Préludes, Book 2, L. 123: Ondine. Scherzando

RAMEAU

Pièces de clavecin en concerts, 1741

20 Cinquième concert (Fifth Concert): La Cupis

Quatrième concert (Fourth Concert):

21 L’indiscrète

22 La Rameau

Nouvelles suites de pièces de clavecin, 1726/27

23 La Poule

24 L’Enharmonique. Gracieusement

25 Menuets I & II

26 Les Sauvages

27 L’Égyptienne

DEBUSSY

28 Images, Book 1, L. 110: Hommage à Rameau

Rameau: Les tendres plaintes:

          Kiedy 22 listopada 2014 roku w przededniu 80-tych urodzin Krzysztofa Pendereckiego po koncercie w Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego składano Mistrzowi życzenia, później rozległo się gromkie „Sto lat” w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej, Chóru Opery i Filharmonii Podlaskiej oraz publiczności, która wypełniła tego wieczoru filharmoniczną salę, Maestro uśmiechał się i dziękował za wspaniałe wykonanie Jego dzieł i za życzenia.
          Pamiętam, że program tego wieczoru wypełniły w całości dzieła Krzysztofa Pendereckiego: Hymn do Św. Adalberta, Hymn do Św. Daniłła i II Symfonia „Wigilijna”. Oczarowały mnie zarówno wspaniałe utwory, jak i wymienieni już wykonawcy, którzy wystąpili pod batutą szacownego Jubilata. Po zakończeniu koncertu pobiegłam szybko do garderoby Maestro Krzysztofa Pendereckiego, aby osobiście podziękować za tyle wspaniałych wzruszeń.
          W trakcie krótkiej rozmowy zażartowałam, że śpiewając „Sto lat” miałam na myśli co najmniej sto dwadzieścia. Maestro popatrzył na mnie, uśmiechnął się i powiedział: „Właściwie tyle byłoby mi potrzebne do realizacji wszystkich artystycznych planów, ale kto z nas wie jak długo będzie żył ?”
Te słowa przypomniały mi się dzisiaj, kiedy usłyszałam, że Krzysztof Penderecki zmarł kilka godzin temu. Miał zaledwie 86 lat.
           Popatrzyłam na półki z płytami w moich zbiorach i pomyślałam, jakie to szczęście, że mam tak dużo albumów z muzyką Krzysztofa Pendereckiego, a jest to tylko część z tego, co na całym świecie zostało utrwalone i wydane.
           Za swą twórczość uhonorowany został wieloma wysokimi odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi oraz prestiżowymi nagrodami, m.in.dwukrotnie Prix Italia, czterokrotnie nagrodą Grammy, a dziennik „The Guardian” nazwał go „ najprawdopodobniej największym żyjącym polskim kompozytorem”. Otrzymał szereg odznaczeń państwowych. Kawaler najwyższego polskiego odznaczenia, Orderu Orła Białego.
           Powracając do nagrań utworów Krzysztofa Pendereckiego, chcę Państwu polecić płytę, której w ostatnich miesiącach słuchałam kilka razy i która nominowana była do nagrody Fryderyk 2020 w kategorii muzyki poważnej Album Roku Muzyka Koncertująca.
Album wydany przez DUX Recording Producers zawiera trzy dzieła Krzysztofa Pendereckiego: Koncert podwójny na skrzypce i altówkę, Koncert na altówkę i orkiestrę oraz Concerto Grosso nr 2 na trzy klarnety i dwa rożki basetowe.
           Koncert podwójny na skrzypce i altówkę został skomponowany w 2012 roku z okazji 200. rocznicy powstania Wiener Musikverein. Jest to utwór nawiązujący wyraźnie do neoromantycznej architektoniki. Rozpoczyna się romantyczną wokalizą instrumentów solowych, ale w pewnym momencie przechodzi ona w swobodny, trwający do końca dzieła, dialog dwóch planów. Słuchający z pewnością zwrócą uwagę na wprowadzone przez kompozytora solistyczne kadencje, które dają nie tylko pole do popisu solistom, ale także różnicują nastrój poszczególnych ogniw utworu.
           Skomponowany w 1983 roku Koncert na altówkę i orkiestrę doczekał się wielu transkrypcji – m.in. na wiolonczelę, klarnet, saksofon oraz gitarę klasyczną. Koncert na altówkę i orkiestrę został skomponowany na zamówienie rządu Wenezueli dla uczczenia dwusetnej rocznicy urodzin Simóna Bolivara, bohatera walk o niepodległość Ameryki Południowej.
           Dzieło składa się z siedmiu części w których na pokaźne fragmenty w wykonaniu solisty nakłada się tutti orkiestry, tworząc integralną całość. Po pierwszej powolnej części pojawiają się krótkie części utrzymane w różnych tempach i nastrojach, a na zakończenie kompozytor powraca znowu do tempa części I Lento, które jest przejmującą lamentacją najpierw solisty, a później całej orkiestry.
Utrwalona na płycie wersja na gitarę została opracowana w 2018 roku przez Piotra Przedborę, który jest wykonawcą partii solowej.
           Trzecie dzieło Krzysztofa Pendereckiego zamieszczone na tej płycie, to Concerto Grosso nr 2 na trzy klarnety i dwa rożki basetowe. Utwór został ukończony w 2003 roku i miał swoje prawykonanie w Hiszpanii, a później przez 15 lat nie był prezentowany szerszej publiczności.
            Tytuł sugeruje inspiracje kompozytora muzyką barokową i tak faktycznie jest, ale odnajdujemy w tym dziele także harmoniczne brzmienia z okresu późnego neoromantyzmu oraz XX-wiecznego ekspresjonizmu.
            Utwór nie posiada wyodrębnionych części, ale można w nim wyodrębnić ogniwa o odmiennym ładunku emocjonalnym. W zakończeniu kompozytor stopniowo wygasza wszystkie kontrasty i emocje, prowadząc do spokojnego wygaszenia muzyki. Przez chwilę potrzebujemy pozostać w ciszy.
Ta cisza brzmi dzisiaj bardzo wymownie.

Pozostało mi jeszcze przypomnienie zawartości albumu i znakomitych wykonawców.

Krzysztof Penderecki
Concerto doppio per violino, viola ed orchestra (2012)
1. Concerto doppio per violino, viola ed orchestra (2012) [22:08]

Krzysztof Penderecki
Concerto per viola (chitarra) ed orchestra (1983) (wersja na gitarę w opracowaniu Piotra Przedbory: 2018) Concerto per viola (chitarra) ed orchestra (1983) (version for guitar arranged by Piotr Przedbora: 2018)
2. I Lento [6:41]
3. II Vivace [3:24]
4. III Meno mosso [1:41]
5. IV Vivo [0:35]
6. V Tempo I [4:56]
7. VI Vivo [1:33]
8. VII Lento (Tempo I) [2:38]

Krzysztof Penderecki
Concerto grosso no. 2 per 5 clarinetti ed orchestra (2004)
9. Concerto grosso no. 2 per 5 clarinetti ed orchestra (2004) [13:42]

Wykonawcy:
Bartłomiej Nizioł /skrzypce/
Arkadiusz Adamski /klarnet/
Krzysztof Penderecki /dyrygent/
Tomasz Żymła /klarnet basowy, rożek basetowy/
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Piotr Przedbora /gitara/
Katarzyna Budnik-Gałązka /altówka/
Maciej Tworek /dyrygent/
Bartłomiej Dobrowolski /klarnet/
Agata Piątek /klarnet/
Andrzej Ciepliński /rożek basetowy/

           Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej świętuje w tym roku 30 lecie działalności. Ten jubileuszu był dla pana Łukasza Gaja i jego pracowników pretekstem do przygotowania m. in. wspaniałej płyty CD zatytułowanej „Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego”.
           Pozwolę sobie zacytować słowa napisane przez dyrektora Łukasza Gaja, zamieszczone we wstępie do książeczki dołączonej do płyty: „Reminiscencje to historia trzech dekad działalności instytucji, opowiedziana przez związanych z nią znakomitych polskich artystów. Niemal wszyscy występujący na płycie muzycy koncertowali w Kąśnej wielokrotnie, stając się integralną częścią sztandarowych festiwali. Piotr Pławner, Mariusz Patyra, Tomasz Strahl, Robert Morawski i Klaudiusz Baran to nie tylko doskonali instrumentaliści, ale także przyjaciele Centrum Paderewskiego, którzy zawsze z życzliwością i aprobatą reagowali na nasze artystyczne pomysły – nawet te karkołomne”.
          Płytę nagraną w polskim domu Ignacego Jana Paderewskiego i zarazem jedynej jego na świecie posiadłości, która się zachowała, rozpoczyna przepiękna Melodia op. 8 nr 3 w wykonaniu Tomasza Strahla, jednego z najwybitniejszych polskich wiolonczelistów, i wyśmienitego pianisty Roberta Morawskiego.
Melodia to jeden z pięciu utworów ze zbioru „Chants du voyageur” op. 8 skomponowanych przez Paderewskiego na fortepian. Tomasz Strahl wyjaśnia, skąd pochodzi opracowanie:
           „Kiedy miałem dziesięć lat Melodię Ignacego Jana Paderewskiego wybrał dla mnie mój tata i opracował na wiolonczelę. Dopiero po jego śmierci, robiąc porządki w papierach, odnalazłem ten utwór, i teraz często go grywam... Jest piękny, arcypolski i świetnie brzmi na „cello”!”.
          Ci sami artyści grają rewelacyjnie również drugi utwór, a Tomasz Strahl napisał o nim tak: „Bardzo lubię wykonywać Pezzo Capriccioso Piotra Czajkowskiego – to hit wirtuozerii – obowiązkowy na konkursie imienia Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Łączy patos, głębię i wirtuozerię. Zawiera głębokie treści niezapisane w nutach...”.
           Warto nadmienić, że występy Tomasza Strahla w Kąśnej Dolnej są gorąco oklaskiwane od 1996 roku, bowiem wtedy odbył się pierwszy festiwal Bravo Maestro.
           W trzecim utworze zachwyci nas swoją maestrią, wykonując Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, wspaniały, niezwykle wszechstronny akordeonista Klaudiusz Baran, który tak uzasadnia wybór tego utworu:
           „Muzyka jest dla mnie przekazywaniem emocji, nastrojów, komunikacją uczuć, a niekiedy odzwierciedleniem ludzkiej duszy. Te najczystsze emocje, wyraziste i nieskażone zawarte są w muzyce, która czerpie z życia, tradycji, natury. Pełno ich w twórczości kompozytorów hiszpańskich, gdzie południowy temperament przyprawiony był kombinacją wielu iberyjskich kultur. Być może w mojej krwi płynie jakaś ich cząstka, bowiem czuję, że jest mi szczególnie bliska. Chcąc podzielić się tym niezwykłym sentymentem, wybrałem Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, oryginalnie przeznaczony na fortepian, który w wersji na akordeon lśni całkiem nowym blaskiem”.
          Klaudiusz Baran wystąpił po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w 2002 roku i od razu Centrum Paderewskiego stało się dla Artysty miejscem szczególnym, ale wkrótce przestał się tutaj czuć jak gość i uważa, że to stolica polskiej kameralistyki.
           W kolejnym (czwartym) utworze albumu podziwiamy wspaniałą grę Piotra Pławnera, należącego do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji, który tak pisze o zamieszczonym w jego wykonaniu, z towarzyszeniem Roberta Morawskiego, utworze:
           „Wybór Scherza Johannesa Brahmsa nie jest dla mnie przypadkowy. Utwór został napisany przez młodego kompozytora, a ja wprowadziłem go do mojego repertuaru w wieku siedemnastu lat. Scherzo jest źródłem niesamowitej energii towarzyszącej mi w trakcie publicznego wykonywania tego utworu.
W nawiązaniu do tego, że Bravo Maestro w Kąśnej Dolnej, w którym miałem przyjemność uczestniczyć, jest festiwalem muzyki kameralnej, wybór Scherza był dla mnie jak najbardziej logiczny i oczywisty”.
           Warto dodać, że Piotr Pławner po raz pierwszy wystąpił w tym magicznym miejscu w 2005 roku.
           Na płycie nagranej w jedynym na świecie zachowanym domu Ignacego Jana Paderewskiego, nie mogło zabraknąć utworu Fryderyka Chopina, bowiem utwory Chopina często zamieszczał w programach swoich koncertów. Zachowały się także nagrania, a o tym, jak Paderewski interpretował Chopina w ostatnich latach życia, możemy się przekonać choćby oglądając nakręcony w 1937 roku film zatytułowany „Sonata księżycowa”, w którym znajdziemy fragment recitalu artysty.
          Na płycie Reminiscencje zamieszczony został Polonez A-dur op. 40 nr 1 Fryderyka Chopina w kreacji znakomitego pianisty Roberta Morawskiego, który swój wybór uzasadnia krótko:
„Chyba nie ma drugiego takiego utworu w polskiej muzyce, który tak jednoznacznie mógłby stanąć obok Mazurka Dąbrowskiego, jak Polonez A-dur Fryderyka Chopina. Na dźwięk którego publiczność wstaje. Który słysząc – mówię: Polska. Który od dziecka marzyłem, by zagrać, a wreszcie teraz w Kąśnej Dolnej mogę nagrać”.
           Robert Morawski jest często oklaskiwany jako kameralista i solista przez publiczność festiwali organizowanych w Kąśnej Dolnej od 2007 roku. Za każdym razem zachwyca się magią tego miejsca, patronem Janem Ignacym, jego muzyką, oraz gościnnością gospodarzy.
           Z pewnością zachwycą się Państwo dwoma cudownymi utworami dobrze znanymi nie tylko melomanom, a są to: Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego i Czardasz Vittorio Montiego w wykonaniu rewelacyjnego skrzypka Mariusza Patyry, pierwszego Polaka, który wygrał Premio Niccolo Paganini w Genui w 2001 roku i zdobył nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie kaprysów wielkiego wirtuoza.
          Mariusz Patyra pojawił się po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w ubiegłym roku na festiwalu Bravo Maestro i możne powiedzieć, że „pierwszym pociągnięciem smyczka” zdobył serca publiczności. Wiele osób bezpośrednio po koncercie pytało, kiedy wystąpi po raz kolejny. Oto jak Mariusz Patyra uzasadnił wybór utworów na płytę:
          „Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego to jedno z najwspanialszych dzieł, jakie zostały napisane. Marzenie wielu muzyków-wykonawców. To również obiekt fascynacji kompozytorów, a dla mnie nieśmiertelny i towarzyszący mi przez całe życie „przyjaciel”. To kamień milowy na mojej drodze artystycznej.
          „Czardasz” Vittorio Montiego to efektowny i bardzo wdzięczny utwór, zawsze entuzjastycznie przyjmowany przez publiczność. Dla mnie piękne wspomnienie mojej przyjaźni ze Zbigniewem Wodeckim. To właśnie z Nim wykonałem ten utwór po raz pierwszy w Operze Leśnej w Sopocie”. W drugim utworze Mariuszowi Patyrze towarzyszy jego Kwintet Smyczkowy w składzie: Paulina Burczyńska – skrzypce, Kinga Politowska – skrzypce, Anastazja Ziemkowska – altówka, Klaudia Marzec – wiolonczela, Piotr Mocarski – kontrabas.
          Album zamykają Bagatele op. 47 Antonína Dvořaka. Jest ich w sumie pięć w kolejności: Allegretto scherzando, Tempo di minuetto. Grazioso, Allegretto scherzando, Canon. Andante con moto, Poco allegro.
          Wykonawcami są: Piotr Pławner – skrzypce, Mariusz Patyra – skrzypce, Tomasz Strahl – wiolonczela i Klaudiusz Baran – akordeon, który uzasadnia wybór tego utworu tak:
„Wybór Bagatel, kompozycji Antonina Dvořaka, jest ściśle związany z festiwalem Bravo Maestro, w trakcie którego miałem okazję wykonać je wielokrotnie, a za każdym razem na wyraźne życzenie melomanów!
          Osobiście podzielam ich zachwyt tą barwną kompozycją, która mieni się feerią barw i nastrojów. Choć jej generalny przekaz jest pełen optymizmu, to nie jest pozbawiona charakterystycznego dla naszych południowych sąsiadów dystansu do otaczającej nas rzeczywistości – nuty zadumy i melancholii. W całości formy dominuje jednak nastrój żartu, wdzięk, gracja i poczucie humoru.
           Co ciekawe kompozycja ta, pomimo że chętnie sięgają po nią pianiści, oryginalnie przeznaczona jest na dwoje skrzypiec, wiolonczelę i... harmonium – instrument będący w pewnym sensie protoplastą dzisiejszego akordeonu, a to z racji zastosowania tego samego źródła dźwięku, czyli stroika przelotowego. Współczesny akordeon koncertowy dysponuje bogatymi możliwościami kształtowania dźwięku, co najmniej jak instrumenty smyczkowe. Czy wyobraźnia muzyczna Dvořaka wyprzedzała swoje czasy? Kto wie? Przekonają się Państwo sami”.
           Album Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego mieni się różnymi barwami klasycznej muzyki kameralnej, przeznaczonej dla szerokiego grona publiczności. Każdy, kto słucha tej przepięknej muzyki, nie ma wątpliwości, że są to mistrzowskie kreacje na najwyższym poziomie.
           Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Mogą Państwo wysłuchać całego krążka online, znaleźć informacje o historii i działalności tej instytucji, ale ogromną przyjemność sprawi każdemu sięgnięcie po album, wysłuchanie nagrań na dobrym sprzęcie w domu oraz zapoznanie się z informacjami o wykonawcach, którzy uczestniczyli w tym nagraniu, i o historii Centrum Paderewskiego. Jest to przepiękne, bardzo starannie opracowane wydawnictwo. To doskonała wizytówka dla wszystkich twórców tego albumu.

Zofia Stopińska

"Reminiscencie. 30 lat Centrum Paderewskiego"

Ignacy Jan Paderewski (1860-1941)
1. Melodia op. 8 nr 3 | 5:17

Piotr Czajkowski (1840-1893)
2. Pezzo capriccioso op. 62 | 6:41

Enrique Granados (1867-1916)
3. Taniec orientalny nr 2 | 4:30

Johannes Brahms (1833-1897)
4. Scherzo z Sonaty FAE | 5:52

Fryderyk Chopin (1810-1849)
5. Polonez A-dur op. 40 nr 1

Niccolò Paganini (1782-1840)
6. Kaprys nr 24 | 4:26

Vittorio Monti (1868-1922)
7. Czardasz | 4:54

Antonín Dvořák (1841-1904)
Bagatele op. 47
8. Allegretto scherzando | 2:46
9. Tempo di minuetto. Grazioso | 2:36
10. Allegretto scherzando | 2:48
11. Canon. Andante con moto | 3:10
12. Poco allegro | 4:21

Total time | 52:53

Piotr Pławner – skrzypce | 4, 8-12
Mariusz Patyra – skrzypce | 6-12
Tomasz Strahl – wiolonczela | 1-2, 8-12
Klaudiusz Baran – akordeon | 3, 8-12
Robert Morawski – fortepian | 1-2, 4-5

Mariusz Patyra Quintet | 7
Paulina Burczyńska – skrzypce
Kinga Politowska – skrzypce
Anastazja Ziemkowska – altówka
Klaudia Marzec – wiolonczela
Piotr Mocarski – kontrabas

Nagranie zrealizowano w Sali Koncertowej Stodole w Kąśnej Dolnej

Reżyseria nagrania | Małgorzata Polańska, Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Montaż | Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Mastering | Marcin Domżał
Strojenie fortepianu | Michał Twardy
Projekt graficzny | Piotr Barszczowski
Fotografie | Stanisław Janik, Łukasz Olszewski, Kornelia Cygan
Skład tekstu | Rafał Dymerski, Łukasz Olszewski
Redakcja | Marcin Targoński

2019 DUX Recording Producers, Morskie Oko 2, 02-511 Warszawa | DUX 1649

Szanowni Państwo,

W związku z komunikatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego informujemy, że zawieszone zostają wszystkie imprezy, odbywające się w Filharmonii Podkarpackiej.

Zwrotu biletów (na koncerty organizowane przez Filharmonię) zarówno zakupionych online, jak i w Kasie można dokonywać WYŁĄCZNIE w KASIE FILHARMONII.

W sprawie zwrotu biletów na imprezy zewnętrzne prosimy o bezpośredni kontakt z organizatorami.

Prosimy śledzić informacje zamieszczane na naszej stronie internetowej.

UWAGA!!!  KONCERT PRZENIESIONY NA INNY TERMIN!!!

15 marca 2020 roku godz. 18.00  sala Sanockiego Domu Kultury

Ludwig van Beethoven -  Koncert skrzypcowy D-dur op. 61

                                     -  V Symfonia c-moll op.67

Kamila Wąsik – Janiak – skrzypce

Jiri Petrdlik – dyrygent
Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej

Bezpłatne wejściówki do odebrania w Sanockim Domu Kultury od 24 lutego 2020r.

W roku obchodów 250. rocznicy urodzin Ludwiga van Beethovena (1770 -1827) – jednego z najbardziej odkrywczych kompozytorów w historii muzyki - Filharmonia Podkarpacka zaprasza na koncert, podczas którego zabrzmią dwa arcydzieła - Koncert skrzypcowy D - dur op. 61. (1806) oraz Symfonia c- moll op. 67 (1808). Swój jedyny Koncert skrzypcowy napisał Beethoven dla Franza Clementa, skrzypka- wirtuoza i dyrygenta orkiestry Theater an der Wien. Według relacji ucznia Beethovena, Carla Czernego, kompozytor ukończył Koncert w ostatnim momencie - zaledwie na dwa dni przed premierą. Można zatem przypuszczać, że wykonanie Koncertu dalekie było od ideału - Clement zagrał swoją partię po raz pierwszy niemal a vista. Być może dlatego publiczność wiedeńska przyjęła Koncert z rezerwą. Dopiero w 1844 roku skrzypek Józef Joachim i Feliks Mendelssohn – dyrygent ukazali prawdziwe oblicze beethovenowskiego arcydzieła. Dzisiaj Koncert skrzypcowy D - dur zajmuje czołowe miejsce w literaturze skrzypcowej. Kunsztowna partia solowych skrzypiec zintegrowana jest z orkiestrą, dzięki czemu dzieło nabiera cech symfonicznych. Koncert łączy w sobie wirtuozerię z liryzmem, a tematy pełne tanecznych rytmów splatają się w nim z poetycką, rozmarzoną aurą dźwiękową. Część pierwsza – Allegro ma non troppo jest allegrem sonatowym, w którym myśli tematyczne wprowadza orkiestra w rozbudowanej ekspozycji. Następnie liryczną melodię głównego tematu przejmują skrzypce, włączając się w tok muzycznej narracji. II część, to romantyczne Larghetto, które poprzez recytatywny łącznik prowadzi do finałowego Ronda (Allegro). Skrzypce intonują tutaj zamaszysty, taneczny refren - to najbardziej błyskotliwa, wirtuozowska część Koncertu D - dur. V Symfonia budzi u słuchaczy ogromne emocje, bo jest to dzieło o głęboko ludzkiej, wyrazistej wymowie. Utwór powstawał w tragicznym okresie życia Beethovena, w którym kompozytor zmagał się z utratą słuchu. Cierpienie - walka - zwycięstwo – w tych trzech słowach zamknąć by można przesłanie tej niezwykłej Symfonii. Dzieło rozpoczyna wstrząsający motyw, interpretowany najczęściej jako „los uporczywie pukający do drzwi”, a kończy oszałamiający blaskiem brzmienia - triumfalny finał. Dramatyczny „motyw losu” jest myślą przewodnią scalającą wszystkie części symfonii, choć każda z nich ma odmienną budowę i charakter. Część pierwsza Symfonii c- moll, to burzliwe – Allegro con brio, które rodzi się z jednego, kilkudźwiękowego „motyw losu”. Kontrastuje z nią refleksyjna część druga - Andante con moto, w której naprzemiennie prezentuje kompozytor dwa tematy – pierwszy liryczny i drugi bardziej energiczny. Część trzecia, to zachwycające oryginalną instrumentacją Scherzo. Allegro, którego „siłą napędową” jest przetworzony „motyw losu”. Scherzo bezpośrednio połączył kompozytor z Finałem – Allegro wybrzmiewającym w jasnej tonacji C-dur. Dla spotęgowania brzmienia triumfalnego marsza, wieńczącego V Symfonię, Beethoven wykorzystał cały aparat orkiestrowy - dodając flet piccolo, kontrafagot i trzy puzony, co w tamtych czasach stanowiło odważną nowość. „Ilekroć się ją słyszy - pisał o V Symfonii romantyczny kompozytor niemiecki Robert Schumann - działa na nas z niezmienną mocą, jak owe zjawiska przyrody, które napełniają nas zawsze lękiem i zdumieniem”.

Anna Wiślińska

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie, to jeden z najlepszych zespołów symfonicznych w Polsce. Rozpoczęła działalność w 1955 roku. Rzeszowscy Filharmonicy koncertowali nie tylko w całej Polsce, ale także w takich krajach jak: Gruzja, Włochy, Austria, Niemcy, Hiszpania, Belgia, Litwa, Ukraina, Węgry, Słowacja, Czechy, Chiny i USA. O randze zespołu świadczą koncerty w najbardziej prestiżowych salach koncertowych; w latach 2013-2019 Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej aż siedmiokrotnie wystąpiła w wiedeńskim Musikverein, pod batutą: A. Barnasa, M. Caldiego, M. Ota, J. Petrdlika, T. Wojciechowskiego, gdzie była oklaskiwana przez publiczność i doceniona przez krytyków muzycznych. Zespół współpracuje wybitnymi dyrygentami, solistami i chórami z kraju i zagranicy. Co roku bierze udział w organizowanym przez Filharmonię Podkarpacką Muzycznym Festiwalu w Łańcucie, który cieszy się zasłużoną renomą w całej Europie.W dorobku Orkiestry znajduje się szereg nagrań fonograficznych, m.in. płyty CD z utworami: Józefa Wieniawskiego, Raula Koczalskiego, Jana Kantego Pawluśkiewicza, a także Missa Solemnis Ignazego Rittera von Seyfrieda - nagrodzona „Złotym Orfeuszem” (Paryż, 2016). Orkiestra ma również na swoim koncie wiele prawykonań, w tym: utwory Joanny Bruzdowicz, „Rapsodia 1939-1945” Leo Spellmana, Kantata „Tajemnice Fatimskie” Henrique SilveIry, „Symfonia Światła” Stanisława Fiałkowskiego. Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej prowadzi także regularną działalność koncertową na terenie województwa podkarpackiego w ramach projektu „Przestrzeń otwarta dla muzyki”, a także uczestniczy w realizacji spektakli organizowanych w ramach programu pod nazwą „BOOM” (BALET, OPERA, OPERETKA, MUSICAL). Wykonuje również koncerty dedykowane dzieciom i młodzieży. Repertuar Orkiestry zawiera dzieła symfoniczne należące do światowej literatury muzycznej oraz liczne utwory polskich kompozytorów, w tym twórców współczesnych. Nową inicjatywą kulturalną (wrzesień 2019 r.) związaną z obchodami 200. rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki był Międzynarodowy Konkurs Muzyki Polskiej jego imienia. Konkurs, którego organizatorem jest Instytut Muzyki i Tańca, a współorganizatorem Filharmonia Podkarpacka, ma na celu popularyzowanie muzyki polskiej XIX i XX stulecia. W etapie finałowym uczestnikom konkursu towarzyszyła Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej. Od 2008 roku dyrektorem Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie jest prof. Marta Wierzbieniec, a funkcję pierwszego dyrygenta od 2017 roku pełni Massimiliano Caldi.

Kamila Wąsik – Janiak - skrzypaczka; solistka i kameralistka, pedagog. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Studia uwieńczone dyplomem z wyróżnieniem ukończyła w klasie prof. Romana Lasockiego otrzymując Medal Magna cum Laude za wybitne osiągnięcia dla najlepszego absolwenta UMFC (2010). W roku 2018 uzyskała stopień doktora sztuk muzycznych.

Zwyciężyła w Międzynarodowym Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Łodzi (2009) a w 2006 roku otrzymała z rąk przewodniczącego Jury prof. Zakhara Brona II nagrodę i nagrodę specjalną dla najlepszego polskiego uczestnika na X Międzynarodowym Konkursie im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie. Jest również laureatką m.in. 11. Internationaler Wettewerb für Violine w Kloster Schöntal (Niemcy). W Polsce koncertowała z orkiestrami większości filharmonii, w tym orkiestrą Filharmonii Narodowej i Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Jako solistka współpracowała z wieloma wybitnymi dyrygentami takimi jak: Mirosław Jacek Błaszczyk, Tomasz Bugaj, Czesław Grabowski, Michał Klauza, Wojciech Michniewski, Marek Pijarowski, Wojciech Rajski, Zygmunt Rychert, czy Jerzy Salwarowski. Kamila Wąsik - Janiak często udziela się na gruncie muzyki kameralnej. Otrzymała nagrodę fonograficzną Fryderyk 2017 za płytę Musica profana 1 z kompozycjami Pawła Łukaszewskiego czy nagrodę krytyków francuskich Les Orphees d' Or - Prix de la SACD i dwie nominacje do Fryderyków 2016 za płytę Joanna Freszel Real Life Song, obydwie wydane nakładem firmy DUX. Artystka dokonała wielu światowych prawykonań utworów koncertujących, kameralnych i solowych prezentując owe dzieła zarówno na scenach polskich jak i za granicą. Od 2015 roku jest członkiem zespołu Hashtag Ensemble, z którym regularnie koncertuje i nagrywa płyty. Występowała na tak ważnych festiwalach jak m.in.: Tallin Afekt Festival (Estonia 2018), Festiwal prawykonań Polska Muzyka Najnowsza w Katowicach (2013), 64. Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju (2009), Westdeutsche Rundfunk Musikfest w Mϋnster (Niemcy 2009) czy International Student Festiwal w Kyoto (Japonia, 2007) a także na większości polskich festiwali muzycznych (Warszawa, Kraków, Wrocław, Gdańsk, Jelenia Góra, Zielona Góra, Częstochowa). W roku jubileuszowym UMFC Kamila Wąsik- Janiak uświetniła galowy koncert dedykowany Jego Królewskiej Mości, Księciu Walii, następcy tronu brytyjskiego - Księciu Karolowi, oraz jego małżonce, Księżnej Kornwalii – Kamili. Artystka pracowała z wybitnymi osobowościami i pedagogami tj.: Kaja Danczowska, Igor Frołow, Tadeusz Gadzina, Marina Jaszwili, Mirosław Ławrynowicz, Krzysztof Węgrzyn, Wanda Wiłkomirska. Jest również laureatką Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2005 i 2009), stypendystką Prezydenta Miasta Gdańska za wybitne osiągnięcia (2009) oraz laureatką prestiżowego stypendium Młoda Polska przyznawanego przez MKiDN (2007). Obecnie pracuje na stanowisku asystenta na swojej macierzystej uczelni.

Jiří Petrdlík /1977/ jest uznawany za jednego z najbardziej uznawanych europejskich dyrygentów swojego pokolenia. Studiował grę na fortepianie, puzonie i dyrygenturę (1995-2000 w Konserwatorium w Pradze, 2000-2005 w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze) u prof. Miroslava Košlera, prof. Miriam Němcovej, prof. Jiří Bělohlávka, prof. Radomila Eliški, prof. Františka Vajnara, prof.Tomáša Koutníka i innych. Ukończył studia w klasie mistrzowskiej głównego dyrygenta orkiestry Filharmonii w Nowym Jorku prof. Kurta Masura we Wrocławiu i głównego dyrygenta Filharmonii BBC prof. Jiří Bělohlávka. W latach 2002-2009 był stałym dyrygentem Teatru Narodowego w Brnie i dyrektorem muzycznym Teatru Miejskiego w Brnie. Od 2004 r. jest zatrudniony jako stały dyrygent w Teatrze im. J. K. Tylta w Pilźnie. Petrdlík regularnie współpracuje gościnnie z prestiżowymi międzynarodowymi scenami operowymi (np. W Mesynie, Tuluzie, Warszawie, Północnym Teksasie, Pradze, Szegedzie, Kairze, Aleksandrii itp.). W dziedzinie muzyki symfonicznej Jiří Petrdlík dyryguje czołowymi orkiestrami czeskimi i zagranicznymi (Praska Orkiestra Symfoniczna, Czeskie Radio SO, Czeskie Narodowe SO, Filharmonia Janáček w Ostrawie, Morawska Filharmonia w Ołomuńcu, Północnoczeska Filharmonia w Teplicach, Wrocławska Filharmonia, Orkiestra Filharmonii Śląskiej w Katowicach, Orkiestra MTM w Warszawie, KSO w Toronto, Iwasaki Philharmonic ao) i regularnie pojawia się jako gość na różnych festiwali muzycznych w Europie, Japonii, Chinach, Kanadzie i USA. Od sezonu 2010/11 z powodzeniem rozwija bogatą współpracę artystyczną z Kairską Orkiestrą Symfoniczną, gdzie został mianowany Dyrektorem Artystycznym Generalnym i Głównym Dyrygentem w latach 2011-15.. W sezonie 2014/15 Petrdlík został zaproszony do Alte Oper w Frankfurcie, a w sezonie 2015/16 był gościnnym dyrygentem w Wiener Musikverein. Od tego czasu rozwijał bogatą współpracę artystyczną jako stały dyrygent gościnny Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. Od roku 2015 Petrdlík regularnie organizuje prestiżowe noworoczne trasy koncertowe w Chinach z wybitnymi europejskimi orkiestrami. Petrdlík prowadził także szeroką działalność jako chórmistrz (od 2009 r. Dyrektor artystyczny praskiego chóru mieszanego), muzykolog (Uniwersytet Karola w Pradze) - zdobył tytuł doktora), wydawca i pedagog (kierownik wydziału dyrygentury Konserwatorium im. Jaroslava Ježka w Pradze) i z powodzeniem wziął udział w kilku konkursach (np. w konkursach: Prague Cantat, American Opera Competition, D. Flick Conductor Competition London). Jest przewodniczącym Jury Konkursu "Praga Kantat" i Towarzystwa Fibicha, a od 2017 r. Został dyrektorem unikalnego w skali światowej festiwalu melodramatu koncertowego „Melodramfest" i głównym dyrygentem międzynarodowej orkiestry Carpathia. Szeroki repertuar Petrdlíka zawiera kompozycje różnych gatunków muzycznych, stylów i okresów. W dziedzinie dyskografii Petrdlík często zwraca uwagę na rzadko pojawiające się tytuły (np. Ezio Glucka - światowa premiera praskiej wersji opery Beethovena - Habsburskich kantat, Foerster - Glagolitic Mass, Fibich - Missa brevis, Prokofieva – Eugeniusz Oniegin, Arend – Astral Travels i in.)

Centrum Kultury i Promocji w Jarosławiu przy współpracy z Zespołem Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu już po raz dziewiąty zaprasza na wyjątkowe koncerty w ramach IX Dni Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej.

IX DNI MUZYKI FORTEPIANOWEJ Im. MARII TURZAŃSKIEJ

7 marca, godz. 18:00, Sala Koncertowa

Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu

Koncert finałowy

Włodek Pawlik Trio – America

Włodek Pawlik - Pianista i kompozytor.

W swoim dorobku ma 30 autorskich płyt, szereg dział muzyki filmowej, teatralnej, kompozycji orkiestrowych, operowych, etiud, itp.

Artysta jest laureatem pierwszej i jedynej w historii polskiej muzyki jazzowej nagrody Grammy (2004) za płytę Night in Calisia. Za muzykę do filmu Rewers otrzymał nagrodę w konkursie głównym w kategorii Nagrody Indywidualne 34. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Od początku lat 80. XX w. był związany z Festiwalem Artystycznym Młodzieży Akademickiej, podczas którego prowadził również warsztaty jazzowe.

W lutym 2017 był jednym z jurorów w finale krajowych eliminacji do 62. Konkursu Piosenki Eurowizji.

Najnowsza płyta Włodka Pawlika ukazała się w 2019 roku. Jako że był to rok poświęcony Stanisławowi Moniuszce, jazzman wziął na warsztat jego najbardziej znane arie i pieśni aranżując je i nagrywając w jazzowej estetyce. Płyta Pawlik/Moniuszko – Polish Jazz powstała we współpracy z Pawłem Pańtą (kontrabas) i Adamem Zagórskim (perkusja)

.
Ewelina Szymańska

Centrum Kultury i Promocji w Jarosławiu przy współpracy z Zespołem Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu już po raz dziewiąty zaprasza na wyjątkowe koncerty w ramach IX Dni Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej.

IX DNI MUZYKI FORTEPIANOWEJ Im. MARII TURZAŃSKIEJ

5 marca, godz. 18:00, Sala Koncertowa

Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu

Recital fortepianowy Wojciecha Świtały

Bilet: 30 zł

Bilety do nabycia w Centrum Informacji Turystyczno-Kulturalnej (Rynek 5).

WOJCIECH ŚWITAŁA

Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie prof. Józefa Stompla. W latach 1991–1996 doskonalił swoje umiejętności pianistyczne pod kierunkiem Karl-Heinza Kämmerlinga, André Dumortiera i Jeana-Claude’a Vanden Eyndena.

Jest laureatem Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych w Paryżu (Konkurs im. Marguerite Long i Jacquesa Thibaud) i Montrealu. Był najlepszym polskim uczestnikiem XII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w roku 1990. Otrzymał wtedy nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza oraz szereg nagród pozaregulaminowych.

Występował jako solista i kameralista w większości krajów europejskich, krajach obu Ameryk, Azji i Australii. Koncertował z większością polskich orkiestr symfonicznych, Orkiestrą Aukso, Kwartetem Śląskim, Kwartetem Camerata, Royal String Quartet, a także skrzypkami Szymonem Krzeszowcem i Piotrem Pławnerem oraz sopranistką Ewą Iżykowską.

Zarejestrował kilkanaście płyt dla wytwórni: Polskie Nagrania, Bearton, DUX, Sony Music Polska, IMC oraz Chandos z muzyką Bacewicz, Brahmsa, Chopina, Debussy’ego, Liszta, Schumanna, Szymanowskiego i Zarębskiego.

W latach 2000 i 2005 jego płyty dwukrotnie zostały wyróżnione nagrodą Grand Prix du Disque Frédéric Chopin, w roku 2002 i 2009 i 2019 uhonorowane nagrodą „Fryderyk".

Od roku 1998 r. pianista zajmuje się również pracą pedagogiczną. W latach 2008-12 pełnił funkcję prorektora ds. nauki i dydaktyki w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W latach 2012-16 był kierownikiem Katedry Fortepianu w tej Uczelni.

Juror międzynarodowych konkursów pianistycznych: im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu (2009), im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2015), im. Artura Rubinsteina w Pekinie (2016), im. Vladimira Horowitza w Kijowie (2016, 2019), im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy (2010, 2013), a także wielu innych (Australia, Bułgaria, Francja, Japonia, Singapur, Włochy, USA). Prowadzi regularnie kursy pianistyczne w kraju i za granicą (Chiny, Japonia, Niemcy, USA). Pomysłodawca i główny organizator, (do roku 2017), Międzynarodowych Kursów Pianistycznych w Katowicach. W 2014 roku powołany do Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. W bieżącym roku będzie jurorem w XVIII Międzynarodowych Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Program koncertu:

Preludium E-dur op. 28 nr 9

Nokturn E-dur op. 62 nr 2
Preludium Des-dur op. 28 nr 15 (deszczowe)
Barkarola Fis-dur op. 60
Preludium h-moll op. 28 nr 6
4 Mazurki op. 67
Scherzo b-moll op. 31
Preludium e-moll op. 28 nr 4
4 Mazurki op. 68
Polonez As-dur op. 53

Ewelina Szymańska