nowe płyty

W epoce baroku we Francji, panujący wówczas Ludwik IV zgromadził wokół siebie najwybitniejszych muzyków. Dwór tego władcy dawał muzykom szerokie pole do rozwijania kariery. W najwyższym stopniu wykorzystał ten fakt Jean - Baptiste Lully (1632 - 1687) - dyktator wszystkiego, co miało związek z muzyką w otoczeniu królewskim i w paryskiej Operze.

Artysta ten otrzymał tytuł "compositeur de la musique instrumentale " w roku 1653. Gdy 21 lat później przejął od poety Pierre'a Perrina królewski monopol na prowadzenie teatru operowego w Paryżu ( Academie d' Opera), stał się rzeczywistym twórcą francuskiej opery (tragedie en musique).
Jedną z najsłynniejszych oper Lully'ego jest "Armida" napisana w 1686 roku na podstawie "Jerozolimy wyzwolonej" Tassa.
Protegowanym Lully'ego był kolejny francuski kompozytor Marin Marais (1656 - 1728) - słynny gambista, który również zasłynął jako twórca operowy.
Jego najsłynniejsze dzieło operowe to "Ariadna i Bacchus". Premiera tego dzieła miała miejsce w roku 1696.
Twórcą, który zasłużył się francuskiej operze był Andre Campra (1660 - 1744).
Jego dzieło "Tancrede" jest oparte na poemacie rycerskim "Tassa" i miało swoją premierę w 1702 roku. Dodać należy fakt , iż Andre Campra stworzył nowy gatunek (cieszący się ogromnym powodzeniem) opera - ballet.
Zarówno Lully jak i Campra byli związani rodzinnie z Włochami, jako kompozytorzy pozostawali francuscy - budowaniem pewnej relacji z muzyką włoską zajął się paryżanin , Francois Couperin (1668 - 1733). Kompozytor ten w całym klanie muzycznym porównywany był z rodziną Bachów. Najsłynniejszym przykładem jego twórczości jest zbiór sonat "Les gouts - reunis". Jego "Sonata en quattre la Sultane" powstała w 1693 roku i nawiązuje do twórczości właściwej dla Corellego sonaty da chiesa.
Koncert "Le Phenix" Michele'a Corrette'a (1707 - 1795), przeznaczony w oryginale był na cztery wiolonczele, z reguły obsadzany był różnymi instrumentami. W jego twórczości znaleźć można takie instrumenty jak lira korbowa czy dudy. Kompozytor przeszedł do historii muzyki jako autor podręczników gry.

Dzieła francuskich kompozytorów możemy podziwiać dzięki płycie "Music for french masters" w wykonaniu Orkiestry Historycznej pod dyrekcją Martyny Pastuszki oraz gambisty Krzysztofa Firlusa.

Orkiestra historyczna została założona w 2012 roku w Katowicach przez grupę instrumentalistów - entuzjastów i miłośników muzyki dawnej, skupionych wokół Martyny Pastuszki oraz menedżera Artura Malke. Zespół poświęca się wykonawstwu historycznemu.

Martyna Pastuszka jako koncertmistrzyni zapraszana jest również do współpracy z innymi zespołami takimi jak: Le Parlement de Musique, Capella Cracoviensis, Collegium Marianum. Jako kameralistka współpracuje z kolońską formacją NeoBarock, paryską orkiestrą Arte dei Suanatori.
Prowadzi działalność pedagogiczną jako wykładowca w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Akademii Sztuk Muzycznych im. Leosa Janacka w Brnie.

Krzysztof Firlus łączy karierę kontrabasisty oraz gambisty. Koncertuje na obu instrumentach jako solista i kameralista. Na stałe związany jest z NOSPR w Katowicach, Orkiestrą Historyczną, triem muzyki dawnej Extempore oraz consortem viol Gambasada. Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie violi da gamba (prof. Mark Caudle) oraz kontrabasu (prof. Jan Kotula). Obecnie studiuje w Uniwersytecie Muzycznym Mozarteum w Salzburgu pod kierunkiem prof. Vittorio Ghielmiego.

Spis Utworów:
Jean - Baptiste Lully
Suita z opery Armide LWV 71, części:
1. Ouverture
2. Air
3. Gavotte
4. Passacaglia
5. Entree
6. Air
7. Sarabande
Francois Couperin
Sonata en Ouatour La Sultane
Marin Marais
Suita z opery Ariane et Bacchus, części :
1. Entree pour servir d'Entr'act
2. Premier Air pour Suite de la Nimphe
3. Chaconne
Michael Corrette
Koncert D - dur Le Phenix, części:
1. Allegro
2. Adagio
3. Allegro
Andre Campra
Suita z opery Tancrede, części:
1. Ouverture
2. Air des Guerriers
3. Air des Plaisirs
4. Grand Air
5. 2 eme Air viste

Orkiestra Historyczna
Martyna Pastuszka - skrzypce, koncertmistrz
Krzysztof Firlus - viola da gamba

DUX, DUX 1382, 2017
reżyser nagrania, montaż - Wojciech Marzec i Jacek Złotkowski/Kels
Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Fryderyk Chopin od najmłodszych lat zafascynowany był wiolonczelą.

Wielokrotnie miał okazję słuchać tego instrumentu w antonińskim pałacu myśliwskim księcia Antoniego Radziwiłła - zamiłowanego wiolonczelisty i kompozytora. Podczas wieczorów muzycznych w Antoninie Chopin grał różne utwory na cztery ręce z miejscowym muzykiem, a także akompaniował księciu Radziwiłłowi.

Była to inspiracja do napisania utworów z udziałem wiolonczeli takich jak : Introdukcja i Polonez C -dur op. 3, Grand Duo concertant E - dur oraz Tria fortepianowego g - moll op. 8.

W roku 1831 poznał francuskiego wiolonczelistę Augusta Franchomme. Owocem wielkiej przyjaźni była Sonata wiolonczelowa g - moll op.65.

Autorami transkrypcji dzieł Chopina na wiolonczelę byli następujący dziewiętnastowieczni mistrzowie: Karl Dawydow, Dawid Popper, Aleksandr Abramowicz Krein.

Pierwsze transkrypcje dzieł Chopina opublikował w 1830 roku Antoni Orłowski. Od tego czasu powstało około siedem tysięcy transkrypcji.

Niniejsza płyta powstała z udziałem najwybitniejszych polskich muzyków i zarazem znawców muzyki romantycznej - Tomasza Strahla (wiolonczela)  oraz Janusza Olejniczaka (fortepian).

Tomasz Strahl - w roku 1989 ukończył Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie prof. Kazimierza Michalika oraz studium podyplomowe  w Hochschule fur Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u prof. Tobiasa Kuhne.

Był laureatem wielu konkursów ogólnopolskich oraz I nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Nicanora Zabalety w San Sebastian w Hiszpanii.

W 2002 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 2009 roku otrzymał nagrodę I stopnia Ministra Kultury i dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne.

Rok później został  odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze  Gloria Artis oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jest profesorem oraz dziekanem UMFC w Warszawie.

Janusz Olejniczak w 1970 roku był najmłodszym laureatem Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina. Został także nagrodzony  na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu.

Był pierwszym wykonawca muzyki Chopina na instrumentach historycznych  oraz stałym gościem festiwalu " Chopin i jego Europa" w Warszawie, na którym zagrał m.in u boku Marty Argerich i  Marii Joao Pires. Został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Złotym Medalem Gloria Artis (2005) oraz ośmiokrotnie nagrodą Fryderyk.

Od 2015 roku rozpoczął stałą współpracę  z UMFC w Warszawie.

Spis utworów:

1. Preludium a moll  op. 28 nr. 2

2. Preludium e - moll op. 28 nr. 4

3. Preludium b - moll op. 28 nr. 6

4. Mazurek C - dur ( transkrypcja w D - dur) op. 33 nr. 2

5. Mazurek a - moll op. 34 nr. 2

6. Walc a - moll op. 34 nr. 2

7. Etiuda cis - moll ( transkrypcja w e - moll) op. 25 nr. 7

8. Nokturn cis - moll Lento con gran espressione

9. Wiosna op 74 nr. 3

10. Smutna rzeka op.74 nr. 3

11. Precz z moich oczu op. 74 nr. 6

12. Piosenka litewska

DUX, DUX 1381, 2016

Reżyser nagrania, montaż  - Marcin Domżał

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Płyta ta stanowi autorski projekt hiszpańskiej harfistki Sary Agueda.

Artystka od szeregu lat prowadzi badania nad historycznym znaczeniem harfy w XVII wiecznym dramacie hiszpańskim. Szczególnie istotne dla niej jest odszyfrowanie rękopisów pierwotnie napisanych  z myślą o  harfie krzyżowej ( arpa de dos ordenes) i przedstawieniu tej muzyki współczesnemu odbiorcy.

Na przełomie XVII i XVIII wieku instrument ten uchodził na Półwyspie Iberyjskim za prawdziwie królewski. Z tego okresu pochodzą fragmenty dzieł, które zebrane w formie krótkich fragmentów tworzą całość programu.

Harfistce w wybranych utworach towarzyszą śpiewacy:  Adriana Mayer - mezzosopran Victor Sordo - tenor, oraz grająca na hiszpańskiej  vihueli ( rodzaj gitary) Calia Alvarez i perkusista - Daniel Garay.

Płyta wydana we wrześniu 2016 roku w Hiszpanii, zawiera książeczkę, w której odnajdujemy sceniczny kontekst każdego z utworów odpowiadający postaciom i sytuacjom pochodzącym z konkretnych sztuk teatralnych. Fragmentami swych utworów przemawiają do nas  Miguel de Cervantes,  Lope de Vega i William Shakespeare.

Płyta ta jest projektem, w którym swoisty Teatr Harfy budowany jest wokół starannie poukładanych fragmentów różnych dzieł złotej epoki tego instrumentu.

El teatro del arpa

Sara Agueda - arpa de dos ordenes

Adriana Mayer - mezzosoprano

Viktor Sordo - tenor

Daniel Garay - percussion

Calia Alvarez - vihuela de arco

Spis utworów:

Jordana I/ Act I:

1. El secreto.

Cancion Alemena. Diego Fernandez de Huete

2. El juego

Zarambeques. Diego Fernandez de Huete

3. La criada

Serqueira

4. La magia. Pasacalles de seguntillo a compasillo. Diego Fernandez de Huete

5. La poesia

Espanoeletas. Lucas Ruiz de Ribayaz

6. Le dama. Quien es Amor. Juan Hidalgo

7. El portugues. Prolato. Anonimo

8. Madre y Padre. Pabanas. Lucas Ruiz de Ribayaz.

Jordana II/ Act II

9. La anciana.

No querais dormir, mis ojas. Juari Hidalgo

10. El Frances

Monsiur dela boleta. Diego Frenandez de Huete

11. El hechizo. Tarantela, Lucas Ruiz de Ribayaz

12. El mercader

Minuet de primer tono

13. Los elementos.

Tened, parad, suspended. Juan Hildago

La fiesta en palacio

Suit segunda. Bernardo de Zala

14. Buton. Minute I

15. La carta. Corrieta "primero tono"

16. La promesa. Sarabanda

17. El engano. Minute II

18. El Baile. Corrienta "por el re"

19. Le persecucion. Corrienta "por el re"

Jordana III/Act III

20. El enamorando

Valgate amor por nina. Juan Sequiera de Lima

21. La mirada. Gaitas. Diego Fernandez de Huete

22. El viaje. Achas. ntonio Martin i Coll

23. La pradera

Aura, teirna amorosa, Juan ( F. Gomes) de Navas

24. El ingeles. Fortune. John Dowland.

25. El criado. Canarios. Antonio Martin i Coll

26. La iglesia. El agua del llanto, Juan Hidalgo

27. Fin. Folias. Antonio Martin i Coll

DUX, DUX 1359, 2017

Reżyser nagrania i montaż - Jesus Trujillo

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska – Paja.

Fortepian preparowany wciąż intryguje współczesnych kompozytorów i improwizatorów. Przykładem tego są "Zęby wieloryba" - cykl ośmiu utworów wykonanych ad libitum przez Marcina Dutkę.

Pierwszy utwór może wprowadzić w dezorientację słuchacza. Barwa niestandardowo wydobytych dźwięków z wnętrza fortepianu ma coś z kolorytu rozszerzonych technik wykonawczych fletu. Wykonawca wydobył z instrumentu dźwięki bliskie tym, które ukrywają się w głębinach otchłani wodnej - nasłuchuje więc pieśni wielorybów, ich zawołań i dialogów. Kompozytor attacca przechodzi do " Zęba drugiego"

Ta trwająca 3 minuty improwizacja prezentuje cały wachlarz perkusyjnych właściwości fortepianu.

Kolejna improwizacja - "Ząb trzeci", to uporczywe powtarzanie wznosząco - opadającego motywu w niskim rejestrze.

"Ząb czwarty" to miniaturowy utwór - swobodna improwizacja prowadzona w wyższych rejestrach - przełamuje mroczny i pełen niepokoju nastrój.

Reminiscencje wspomnianego motywu powracają jeszcze w "Zębie piątym". Repetowane dźwięki wzmacnia dodatkowy  efekt pogłosu.

"Ząb szósty" posiada zaburzone struktury rytmiczne. Narracja rozwija się tu na krótkich odcinkach.

"Ząb siódmy" przypomina formę perpetuum mobile. Jak na tę formę przystało improwizacja odbywa się w bardzo szybkim tempie.

Ostatni utwór nosi tytuł " Dobranoc Rebeczko" i został wzbogacony  o inne instrumentarium - interaktywne zabawki, przy których preparowany fortepian wydaje się być kolejnym gadżetem do wydawania dziwnych dźwięków.

Marcin Dutka uczynił z jednego instrumentu samodzielną orkiestrę - wykorzystując swoje malarskie doświadczenia i wydobywa z jednego instrumentu maksimum możliwości kolorystycznych. Jednocześnie " Zęby wieloryba" przyciągają prostymi środkami.

DUTKA - preparowany fortepian

Spis utworów:

1. Ząb pierwszy

2. Ząb drugi

3. Ząb trzeci

4. Ząb czwarty

5. Ząb piąty

6. Ząb szósty

7. Ząb siódmy

8. Dobranoc Rebeczko

DUX, DUX1379, 2017

Reżyseria nagrania, montaż - Wojciech Marzec

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

CD 1

Symphony No. 1 in C Minor, Op. 11, MWV N 13

[1] 1. Allegro di molto

[2] 2. Andante

[3] 3. Minuetto - allegro molto

[4] 4. Allegro con fuoco

Symphony No. 3 In A Minor, Op. 56, MWV N 18 - "Scottish"

[5] 1. Andante con moto

[6] 2. Vivace non troppo *

[7] 3. Adagio

[8] 4. Allegro vivacissimo

CD 2

Symphony No. 2 in B Flat, Op. 52, MWV A 18 - "Hymn Of Praise"

[1] 1a. Sinfonia - Maestoso con moto - Allegro

[2] 1b. Sinfonia - Allegretto un poco agitato

[3] 1c. Sinfonia - Adagio Religioso

[4] 2a. Allegro moderato maestoso - Allegro di molto

[5] 2b. Molto piu moderato ma con fuoco

[6] 3a. Recitativo

[7] 3b. Allegro moderato

[8] 4. Chor - A tempo moderato

[9] 5. Andante

[10] 6. Allegro un poco agitato

[11] 7. Allegro maestoso e molto vivace

[12] 8. Choral - Andante con moto - Un poco piu animato

[13] 9. Andante sostenuto assai

[14] 10. Schlusschor - Allegro non troppo

CD 3

Symphony No. 4 In A Major, Op. 90, MWV N 16 - "Italian"

[1] 1. Allegro vivace

[2] 2. Andante con moto

[3] 3. Menuetto

[4] 4. Saltarello

Symphony No. 5 In D Minor, Op. 107, MWV N 15 - "Reformation"

[5] 1. Andante - Allegro con fuoco

[6] 2. Allegro vivace

[7] 3a. Andante

[8] 3b. Recit

[9] 4. Choral - Eine feste Burg - Andante con moto

www.universalmusic.pl

www.deutschegrammophon.com

www.deccaclassics.com

www.mercuryclassics.com

www.sinfinimusic.com

Polecamy Państwa uwadze nową płytę CD na której znajduje się Requiem  na głosy solo, chór mieszany oraz zespół instrumentalny i Trzy pieśni religijne na chór mieszany Alfreda Schnittke. Jest to pierwsze nagranie tych utworów w dziejach polskiej fonografii. Również bardzo rzadko słuchamy dzieł Alfreda Schnittke w salach koncertowych, a szkoda, bo chociaż przysparzają one wielu problemów artystom muzykom w czasie przygotowań, to dobre wykonania najczęściej są entuzjastycznie przyjmowane przez publiczność. Warto także podkreślić, że muzyka Alfreda Schnittke, a w szczególności Requiem, inspirowała wielkiego polskiego artystę Zdzisława Beksińskiego. Stąd na okładce krążka zamieszczona jest miniatura znajdującego się w Muzeum w Sanoku obrazu Zdzisława Beksińskiego. Jak mówi dyrygentka Bożena Stasiowska - Chrobak: "Jest na tym obrazie wszystko o czym mówi Schnittke w Requiem. Na tle różnych odcieni brązu, na samym dole obrazu, widzimy maleńkie światełko nadziei niesione przez człowieka. Pomimo smutku i żalu, którym przepełnione jest Requiem, jest w tym utworze także chwila nadziei." 

Tradycja komponowania mszy żałobnej wywodzi się z czasów sięgających późnego średniowiecza, jednak do artystycznej doskonałości doprowadzili ją późniejsi kompozytorzy. Alfred Schnittke nosił się  początkowo z zamiarem napisania małego instrumentalnego Requiem, które miało być jedną z części Kwintetu fortepianowego. Ostatecznie jednak pomysł ten odrzucił i stworzył czternastoczęściowe Requiem. Utwór jest bardzo ekspresyjny, pełen dramatycznych kontrastów. Zaskakują partie instrumentalne elektrycznych gitar, czy wielkiego zestawu perkusji, nawiązujące do polistylistycznych zainteresowań kompozytora. Skomponowane w tym samym nurcie Trzy pieśni religijne odwołują się z kolei do muzyki cerkiewnej, wprowadzając do kontemplacyjnej refleksji i modlitewnej zadumy.

Alfred Schnittke - Requiem na głosy solo, chór mieszany oraz zespół instrumentalny (1974 - 1975)

części: 1. Requiem ; 2. Kyrie ; 3. Dies irae ; 4. Tuba mirum ; 5. Rex tremendae ; 6. Recordare ; 7. Lacrimosa ; 8. Domine Jesu ; 9. Hostias ; 10. Sanctus ; 11. Benedictus ; 12. Agnus Dei ; 13 . Credo ; 15 . Requiem.

Alfred Schnittke - 3 pieśni religijne na chór mieszany (1984)

części: 15. Moderato ; 16 . Pesante ; 17. Largo

Wykonawcy; Chór Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego ; Zespół Instrumentalny Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie ; Bożena Stasiowska - Chrobak - dyrygent ; soliści: Agnieszka Kuk - sopran, Katarzyna Oleś - Blacha - sopran, Monika Korybalska - sopran, Olga Maroszek - alt, Dominik Sutowicz - tenor.

DUX, DUX 1407, 2017

Nagranie zrealizowano w Sali Koncertowej Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie 14 - 16 marca 2017r.

Reżyseria nagrania: Marcin Domżał, Jacek Wawro

Płytę poleca Państwa uwadze Zofia Stopińska.

BEETVOVEN - Diabelli Variations

RYU - Suite for Piano

W 1819 roku Diabelli zlecił pięćdziesięciu kompozytorom, działającym na terenie Cesarstwa Austriackiego,  napisanie po jednej wariacji na temat walca swojego autorstwa. Wśród kompozytorów, których zaprosił do realizacji swojego projektu znaleźli się niekwestionowani geniusze : Liszt (który miał 11 lat), Schubert i Beethoven.

Beethoven był bardzo sceptycznie nastawiony do tego projektu i nie chciał wziąć w nim udziału.

Rok później Beethoven ofiarował Diabellemu swoje Wariacje czym wywołał ogromne zdziwienie środowiska muzycznego.

Wydane w 1823 roku jako opus 120 "Veranderungen" (bo tak właśnie ten cykl został nazwany przez kompozytora) powstały w rok po ostatniej jego Sonacie op. 111. Wariacje Diabellego ukoronowały całą twórczość fortepianową kompozytora.

Na nagraniu zrealizowanym przez wytwórnię Dux mamy okazję posłuchać tego monumentalnego cyklu beethovenowskich wariacji w  wykonaniu jednej z najbardziej znanych koreańskich pianistek Won - Sook Hur.

Jej występy są uznawane przez krytyków muzycznych jako "gładkie fale".

Artystka urodziła się w Seulu. Po ukończeniu kolegium muzycznego na Uniwersytecie Narodowym w rodzimym mieście, kontynuowała studia na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu.

W 1988 roku Won -  Suk Hur została profesorem na wydziale muzycznym Uniwersytetu Hoseo w Korei..

Z powodzeniem łączy pracę dydaktyczną z aktywną karierą solistki i kameralistki.

W roku 2014, nakładem wytwórni Dux, ukazała się płyta z utworami Rachmaninowa, Francka, Ravela i Lee (światowa premiera)

Oprócz utworu Beethovena na krążku jest jeszcze współczesne dzieło - światową premierę ma Suita młodego koreańskiego kompozytora Jeajoona Ryu.

Urodzony w 1970 roku jest kompozytorem i pianistą z Południowej Korei.

Studiował kompozycję  na Narodowym Uniwersytecie w Seulu pod kierunkiem Kang Suk - hi. Naukę kompozycji kontynuoawał na Krakowskiej Akademii Muzycznej u Krzysztofa Pendereckiego.

Skomponowana w 2013 roku Suite per Pianoforte jest ciekawą "wycieczką w przeszłość".

Kompozytor sięga do technik barokowych, zestawiając w niej formy taneczne i inne gatunki popularne w tym czasie jak fuga toccata, czy chorał, nawiązując do bogatego repertuaru twórców z XVI i XVII wiek, z Bachem na czele.

Spis utworów:

Ludwig van Beethoven -  33 wariacje C - dur na temat walca Antona Diabellego op. 120

Jeajoon Ryu - Suite per pianoforte

Won - Sook Hur - fortepian

DUX, DUX 1312, 2017

Reżyser nagrania - Małgorzata Polańska

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Martin Palmeri jest kompozytorem, dyrygentem i pianistą argentyńskim urodzonym 19 lipca 1965 roku w Buenos Aires. Studiował w Argentynie i Włoszech : kompozycję u Daniela Montesa, Marcela Chevaliera, Rudolfa Mederosa, Virtu Maragna i Edgara Grany; dyrygenturę chóralną u Antonia Russa i Nestora Zadoffa; dyrygenturę symfoniczną u Maria Benecry, śpiew u Amalli Estevez i Jose Crea, a fortepian u Eduardo Paeza i  Orlanda Tripodi.

Jest kompozytorem utworów wokalnych i instrumentalnych, w tym oper, oratoriów i utworów na chór i orkiestrę. Wiele z nich jest inspirowanych formą i harmonią tanga argentyńskiego.

Niniejsza płyta jest pierwszym na świecie nagraniem Magnificat Martina Palmeri. W utworze tym utrzymany jest styl Misatango oraz estetyka łącząca brzmienie chóru jako instrumentu wokalnej muzyki sakralnej z orkiestrą charakterystyczną dla Buenos Aires. W skład tejże orkiestry wchodzą: smyczki, bandoneon i fortepian. Nagranie jest "owocem" licznych wykonań tego dzieła m. in . w Toruniu i Bydgoszczy. Całość materiału zrealizowano w sali koncertowej Filharmonii Pomorskiej im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy, podczas Koncertu finałowego III Międzynarodowego Konkursu i Festiwalu Chóralnego im. M. Kopernika PER MUSICAM AD ASTRA. W całym projekcie wzięli udział: chór "Astrolabium" przygotowany przez Kingę Litowską, solistki : Aleksandra Turalska - sopran; Agata Schmitd - mezzosopran, wybitny włoski bandoneonista Mario Stefano Pietrodarchi, Martin Palmeri (kompozytor)- fortepian oraz znakomita orkiestra smyczkowa Capella Bydgostiensis.

Całością dyryguje Kinga Litowska.

Utwór składa się z 11 części:

1. Chorus and soprano - Magnificat anima mea Dominum

2. Aria (soprano) - Et exutavit spiritus meus

3. Duet and chorus - Quia respexit humilitatem

4. Chorus and duet - Quia fecit mihi magna

5. Duet - Et Misericordia eius

6. Chorus - Fecit potentiam

7. Duet - Deposuit potentes

8. Duet and chorus - Esurientes

9. Duet and chorus - Suscepit Israel

10. Chorus - Sicut locutus est

11. Chorus - Gloria

MARTIN PALMERI – “MAGNIFICAT”

ALKSANDRA TURALSKA – SOPRANO

AGATA SCHMIDT - MEZZO-SOPRANO

MARIO STEFANO PIETRODARCHI – BANDONEON

MARTIN PALMERI – PIANO

ASTROLABIUM CHOIR

CAPELLA BYDGOSTIENSIS CHAMBER ORCHESTRA

KINGA LITOWSKA - CONDUCTOR

DUX, DUX 1343, 2016

Reżyser nagrania - Kamil Kęska, Jędrzej Rochecki

Płytę poleca uwadze Anna Stopińska - Paja

"Jedna z najbardziej fasynujących diw operowych. Wróżę jej wspaniałą przyszłość" - Placido Domingo. Jedna na najznakomitszych młodych gwiazd opery, rosyjska sopranistka Aida Garilullina, wydaje od dawna oczekiwany, debiutancki album nakładem firmy Decca Classics. Krążek jest ukoronowaniem niezwykle udanego roku, w którym artystka zabłysła na scenie Wiedeńskiej Opery Narodowej, śpiewała dla milionów słuchaczy podczas paryskiego koncertu z okazji Dnia Bastylii, odbyła tournee po Stanach Zjednoczonych u boku Adrei Boccellego, a nawet pojawiła się na dużym ekranie, w filmie o życiu Florence Foster Jenkins, towarzysząc takim znakomitościom jak Meryl Streep, czy Hugh Grant.

Album, zatytułowany po prostu Aida Garifullina, został nagrany w Wiedniu razem z Orkiestrą Symfoniczną Radia ORF pod batutą Corneliusa Meistera. Muzyka na nim odzwierciedla życie i gust śpiewaczki, podkreślając jej tatarskie pochodzenie. Garifillina prezentuje swój oszałamiający głos w pełnej krasie, wykonując dzieła Czajkowskiego, Rachmaninowa, Rimskiego-Korsakowa, a także kilka melodii ludowych, jak i wybór kilku ulubionych przez siebie utworów.

Aida rozpoczyna album dwiema popisowymi ariami: "Je veus vivre" z "Romea i Julii" Gounoda, której wykonania w Wiedniu i Dreźnie przysporzyły jej entuzjastycznych recenzji oraz "Bell Song" Delibesa, którą zaśpiewała w filmie "Boska Florence" (wystąpiła tam jako Lily Pons). "Zawsze marzyłam o zaśpiewaniu tego utworu" - tłumaczy artystka.

Krążek wypełniają skarby rosyjskiej muzyki operowej, tak ukochanej przez Aidę. Wśród nich jest "Aria Śnieżynki" Rimskiego-Korsakowa. Garifullina zaśpiewała ją w 2013 roku podczas konkursu Operalia, organizowanego przez Placido Domingo.  Rosjanka wygrała go, co było kamieniem milowym na jej drodze ku wielkiej karierze. Jak mówi sama artystka: "aria ta ma w sobie niebywałe emocje, śpiewam ją od dziecka. Myślę, że jest to jedna z moich flagowych arii".

Na płycie znalazło się też pierwsze w historii nagranie "Alluki", przepięknej pieśni ludowej, którą Aida wykonuje w języku tatarskim. Kolejną interesującą pozycją jest jej interpretacja utworu "Północ w Moskwie" (znanego też jako "Moskiewskie Noce"), w którym artystka dograła swój śpiew do wersji instrumentalnej, wziętej z wydanego w 1962 roku winyla "Balalaika Favourites" - pierwszej płyty analogowej z Zachodu, która ukazała się w Związku Radzieckim. "Kołysanka kozacka" Lermontowa uzupełnia listę ulubionych utworów Rosjanki. "Dorastałam w rodzinie, w której non-stop grano przeróżną muzykę" - wyjaśna Aida. "Czasami miło jest sięgnąć po któryś z lżejszych gatunkowo utworów".

Album "Distant Light" to ukłon Renee Fleming w stronę fascynującej muzyki skandynawskiej. Tytuł albumu zaczerpnięty jest z tekstu jednej z pieśni cyklu "The Strand Settings" Andersa Hillborga dedykowanego Renee, który tu właśnie znajduje swoją premierę fonograficzną. "Pełne zadumy, elegijne i intrygujące utwory powstały z myślą o niebieńskim głosie Renee Fleming " - napisał New York Times po prawykonaniu dzieła w 2013 roku.

Renee połączyła to dzieło z trzema pieśnami Bjork, które pojawiają się na albumie w powstałej na specjalne zamówienie aranżacji orkiestrowej dokonanej przez szwedzkiego kompozytora i aranżera Hansa Eka. Te dzieła również mają tu swoją fonograficzną premierę. Dlaczego Bjork? Zarówno ona jak i Renee są laureatkami słynnej szwedzkiej nagrody Polar Music Prize. Obie odważnie podążały swoimi drogami. W interesującym wywiadzie, zamieszczonym w książeczce płyty Renee opowiada o swoim zachwycie dla Bjork: "Jej oryginalność zapiera dech w piersiach. Ona przebojem wytycza swoją drogę". Renee wybrała pieśni, które szczególnie przemawiają do niej zarówno pod względem osobistym jak i muzycznym.

Album "Distant Light" nasuwa na myśl atmosferę letnich wieczorów w Tennessee, gdzie powstało arcydzieło Samuela Barbera  "Knoxville: Summer of 1915". To nowa pozycja w dyskografii Renee, idealna dla "królującej divy" ( Washington Post).

Spis utworów:

Barber - Knoxville : Summer of 1915, Op.24

Anders Hillborg - The Strand Settings : I. Black Sea, II Dark Harbor XX, III. Dark Harbor XXXV, IV. Dark Harbor XI

Bjork - Virus ( arr. Hans Ek)

Bjork - Joga ( arr. Hans Ek)

Bjork - All is Full of Love ( arr. Hans Ek)