nowe płyty

“Nelson Freire to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych pianistów wszech czasów” - The New York Times.
W 1967 roku nagraniem Sonaty f-moll Brahmsa Nelson Freire rozpoczął swoją wielką karierę.
Dziś, pół wieku później, artysta powraca do tego monumentalnego dzieła.
Repertuar znajdujący się na albumie to naturalny wybór artysty: 72-letni Freire, wciąż w sile wieku, interpretuje muzykę Brahmsa z niezrównaną wyobraźnią.
Album prezentuje wyselekcjonowane dzieła Brahmsa na fortepian solo, ze wszystkich etapów twórczości kompozytora. Krążek zamyka wybór cieszących się dużą popularnością późnych intermezzi.
Freire nie nagrywał muzyki Brahmsa od 2007 roku. Wtedy ukazał się nagrodzony Gramophone Record of the Year album z koncertami fortepianowymi, nagranymi z orkiestrą symfoniczną pod batutą Riccardo Chailly’ego.

Spis utworów:

[1]-[5] Sonata No. 3 in F Minor, Op. 5
[6] Intermezzo in A Flat Major, Op. 76, No.3
[7] Intermezzo in B Flat Major, Op. 76, No.4
[8] Capriccio in D Minor, Op. 116 No. 1
[9] Intermezzo in E Major, Op. 116 No. 4
[10] Intermezzo in B Flat Minor, Op. 117 No. 2
[11] Intermezzo in A Major, Op. 118 No. 2
[12] Ballade in G Minor, Op. 118 No. 3
[13]-[16] 4 Klavierstücke, Op. 119
[17] Waltz No. 15 in A Flat Major, Op. 39

“Odkąd sięgam pamięcią, zawsze kochałem muzykę Czajkowskiego. A że pierwsza miłość nie rdzewieje, tak więc i ta trwa do dziś” - Semyon Bychkov
Semyon Bychkov staje na czele Czeskich Filharmoników, aby w ramach drugiej odsłony Tchaikovsky Project wykonać monumentalną Symfonię “Manfred”.

Projekt jest kontynuacją doskonale przyjętego przez krytykę albumu Tchaikovsky Project (Vol. 1), na którym znalazły się nagrania Symfonii h-moll “Patetycznej” oraz Fantazji Orkiestrowej „Romeo i Julia”. Wydanie drugiej części zbiega się w czasie z wykonaniem Symfonii “Manfred” na żywo - 31 sierpnia w programie BBC Proms.
The Tchaikovsky Project to wieloletnia inicjatywa, która rzuca nowe światło na wielkie orkiestrowe dzieła wybitnego rosyjskiego kompozytora. Każde nagranie poprzedzone jest długim i żmudnym procesem przygotowania, podczas którego Bychkov zagłębia się w dane dzieło Czajkowskiego, dbając też o to, aby warunki do jego właściwej rejestracji były optymalne.
“Ta symfonia to opera bez słów. To jedno z najwybitniejszych dzieł Czajkowskiego” - Semyon Bychkov
Poniżej kilka cytatów z recenzji pierwszej części Tchaikovsky Project:
“Bez najmniejszych wątpliwości – jest to doskonałe wykonanie” - Gramophone
“’Wspaniałe’ to odpowiednie słowo, aby opisać te interpretacje. Semyon Bychkov i światowej klasy Czescy Filharmonicy dają dziełom Czajkowskiego odpowiednią przestrzeń i głębię, wydobywając prawdziwe bogactwo brzmienia” - Financial Times
„To nagranie kończy odwieczny spór o wyższość techniki nad wyobraźnią lub wyobraźni nad techniką. Wszystko jest tu na najwyższym poziomie. To imponujące...” New Yorker

Na pierwszym, po ponad 25 latach, albumie nagranym dla Deutsche Grammophon, Evgeny Kissin prezentuje muzykę Ludwiga van Beethovena.
Rosyjski wirtuoz fortepianu już w latach 80. ubiegłego wieku był prawdziwą sensacją międzynarodowej pianistyki. Swoimi urzekającymi interpretacjami dzieł epoki romantyzmu już jako nastolatek zaskarbił sobie miłość publiczności na całym świecie, stając się jednym z najbardziej charyzmatycznych wykonawców muzyki klasycznej. Dziś jego wyjątkowa sceniczna osobowość wciąż hipnotyzuje fanów, a sam artysta może poszczycić się mianem żywej legendy fortepianu.
Do najsłynniejszych albumów w dyskografii Kissina dla DG należą nagrania, których Rosjanin dokonał z Berlińskimi Filharmonikam pod batutą Herberta von Karajana oraz Claudio Abbado.
Nowy album zawierający wyselekcjonowany przez samego artystę repertuar to sentymentalna podróż przez ostatnią dekadę, w której pianista często sięgał po muzykę Beethovena. Na 2-płytowym albumie znalazły się uwielbiane przez słuchaczy utwory na fortepian solo m.in. Sonata Księżycowa oraz i Appassionata), większość nigdy wcześniej niepublikowana.
Album rozpoczyna nowy etap współpracy między Kissinem a Deutsche Grammophon. Jest jednocześnie zapowiedzą kolejnych premier z udziałem tego wybitnego pianisty, które ukażą się nakładem słynnej niemieckiej wytwórni.

Spis utworów:
CD 1

Piano Sonata No. 3 in C major, Op. 2, No. 3 (Seoul, 2006) (26:00)
1. Allegro con brio (10:00)
2. Adagio (8:00)
3. Scherzo: Allegro (3:00)
4. Allegro assai (5:00)

CD 2

Piano Sonata No. 14 in C-sharp minor 'Moonlight', Op. 27, No. 2 (New York, 2012) (15:00)
1. Adagio sostenuto (5:30)
2. Allegretto (2:30)
3. Presto agitato (7:00)

32 Variations in C minor, WoO 80 (Montpellier, 2007) (13:00)
Piano Sonata No. 23 in F minor 'Appassionata', Op. 57 (Amsterdam, 2016) (25:00)
1. Allegro assai (10:00)
2. Andante con moto (7:00) *
3. Allegro ma non troppo — Presto (8:00)

Piano Sonata No. 26 in E-flat major 'Les Adieux', Op. 81a (Vienna, 2006) (15:00)
1. Das Lebewohl. Adagio (7:00)
2. Abwesenheit. Adante espressivo (4:00)
3. Das Wiedersehen. Vivacissimamente (4:00)
Piano Sonata No. 32 in C minor, Op. 111 (Verbier, 2013) (26:00)
1. Maestoso – Allegro con brio ed appassionato (9:00)
2. Arietta: Adagio molto semplice e cantabile (17:00)

Na czteropłytowym albumie nagrane zostały wszystkie dzieła fortepianowe polskiego kompozytora Juliusza Zarębskiego w kolejności opusowej.
Dodatkowo oprócz utworów na fortepian solo mamy niebywałą okazję wysłuchać dzieł tego kompozytora na cztery ręce.

Juliusz Zarębski urodził się w 1854 roku. Zmarł w wieku 30 lat, co też nie pozwoliło mu na pełne rozwinięcie talentu twórczego.
Edukację artystyczną podjął w wieku 16 lat w zakresie zarówno gry fortepianowej jak i kompozycji. Kształcił się w wiedeńskim konserwatorium i całą swoją edukację zakończył w ciągu zaledwie dwóch lat. Po ukończeniu studiów kontynuował naukę u samego Franza Liszta. Wraz z Lisztem podróżował między Weimarem a Rzymem. W 1880 roku pracował jako profesor gry Fortepianowej W Konserwatorium Muzycznym w Brukseli.

Zdecydowaną większość dzieł Zarębskiego stanowią utwory fortepianowe, cechujące się stosunkowo wysokim poziomem wymagań pianistycznych.
W pierwszych opublikowanych utworach fortepianowych można wyróżnić dwa zasadnicze źródła inspiracji : wirtuozowskie kompozycje o charakterze popisowym i stylizacje tańców salonowych, rozpowszechnionych w Europie w tym polskich.
W pierwszym z tych kręgów należy zwrócić uwagę na koncertowe przeznaczenie utworów, które za sprawą poprzedników Zarębskiego - Chopina i Liszta- przestały być materiałem ćwiczebnym, a zyskały status utworów estradowych.
Drugi krąg tych utworów należy łączyć z salonowym charakterem całej kultury muzycznej XIX wieku.
Kolejne dwie płyty z dziełami fortepianowymi Juliusza Zarębskiego zawierają późniejsze kompozycje na fortepian solo oraz dzieła przeznaczone na fortepian na cztery ręce.
Podobnie jak we wcześniejszej twórczości dominują kompozycje taneczne.
Ostatnia z płyt zawartych w niniejszym albumie zawiera kompozycje na fortepian na cztery ręce. Repertuar ten powstawał w różnych latach i wynikał z bieżącego zapotrzebowania odbiorców.
Kompozycje taneczne Zarębskiego stanowią nawiązania do lokalnych tradycji muzycznych , polskich, a także kresowych, ukraińskich, zawierają bowiem szereg cytatów z popularnych piosenek ludowych.

Wykonawcami utworów zarejestrowanych na niniejszym albumie są pianiści : Piotr Sałajczyk oraz Maria Szwajgier - Kułakowska
Piotr Sałajczyk ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu prof. Jerzego Stompla. Naukę kontynuowała w Salzburskim Mozarteum w klasie prof. Pawła Giliłowa. Obecnie jest asystentem w macierzystej uczelni.
Artysta wiele swej uwagi poświęca muzyce XX i XXI wieku. Ma na swoim koncie wiele prawykonań, współpracując z artystami tej miary co Apollon Musagete Quartett, Urszula Kryger, Agata Zubel czy Kwartet Śląski, z którym obecnie pracuje nad płytą dla firmy Naxos z dziełami kameralnymi Krzysztofa Meyera. Regularnie towarzyszy przy fortepianie skrzypkowi - Piotrowi Pławnerowi.
Prowadzi ożywione życie koncertowe. Jest laureatem wielu festiwali oraz konkursów, stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci. Od kilku sezonów bierze udział w prestiżowych kursach mistrzowskich w Sommerakademie w Salzburgu jako oficjalny pianista.

Maria Szwajgier - Kułakowska jest profesorem zwyczajnym w Katedrze Kameralistyki Akademii Muzycznej w Katowicach. Studia pianistyczne odbywała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach w klasie fortepianu prof. Marty Furmanikowej oraz uzupełniała w dziedzinie kameralistyki w Hochschule fur Musik w Wiedniu w klasie prof. Franza Holetschka. Prowadzi bardzo ożywioną działalność koncertową jako kameralistka. W swoim dorobku posiada kilkanaście nagrań płytowych, w większości dokonanych za granicą. Jest laureatką kilkunastu specjalnych wyróżnień i nagród dla pianistów w konkursach instrumentalnych.
Uczestniczy w formie wykładowcy i akompaniatora w renomowanych kursach mistrzowskich. Prowadzi również liczne kursy i warsztaty kameralne w szkołach muzycznych i uczelniach w Polsce i za granicą.

Zebranie w ramach jednej edycji płytowej całej opusowej twórczości pianistycznej Juliusza Zarębskiego pozwala prześledzić jego drogę twórczą, główne kręgi zainteresowań artystycznych oraz ewolucję jego wrażliwości i preferowanych typów ekspresji.

Juliusz Zarębski - Dzieła wszystkie w kolejności opusowej.
Spis utworów:
CD1:
1. Menuet op.1
2. Étude de concert op.3
3. Grande polonaise op. 6
4.Trois études de concert op.7:
I Presto
II Presto agitato
III Prestissimo
5. Mazurka de concert op. 8
6.Fantasie polonaise op. 9
7. Polonaise mélancolique op. 10

CD 2:
1. Les Roses et les Épines. Cinq improvisations op.13:
I Andante con moto
II Presto con fuoco
III Andante con moto
IV Allegro molto (quasi Presto)
V Allegro moderato
2. Impromptu - Caprice. Morceau de concert op.14
3. Mazurka de concert op. 15
4. Suite polonaise op. 16:
I Polonaise
II Mazurka
III Dumka
IV Cracovienne
V Kujawiak
5. Valce sentimentale op. 17
6. Ballade op. 18

CD 3:
1. Novelette - Caprice. Marceau de concert op.19
2. Sérénade burlesque op. 20
3. Berceuse op. 22
4. Valse - Caprice op. 24
5. Tarantelle op. 25
6. Sérénade espagnole op. 26
7. Étrennes. Six morceaux d'éxécution facite op. 27:
I Marche
II Valse
III Menuet
IV Conte
V Mélodie
VI Valse
8. Polonaise op. 28
9. Gavotte op. 29
10. Valse op. 30
11. Barcarolle op. 31

CD 4:
1. Dance polonaises. I Série. Trois dances galiciennes op.2:
I Allegro con moto
II Maestoso, non troppo allegro
III Allegro molto
2. Danses polonaises. 2 Série: Quatre mazurkas op.4 :
I Allegro animato
II Un poco meno allegro
III Allegro moderato
IV Allegro vivace
3. Deux morceaux en forme mazurka : Réverie - Passion op. 5:
I Réverie c - moll
II Passion G - dur
4. Polonaise triomphale A - dur op. 11
5. Divertissement a la Polonaise. Deux morceaux sur des motifs nationaux op.12:
I Andante
II Allegro ma non troppo
6. Á travers Pologne. Danses et mélodies op. 23:
I Chant du départ
II Le mal du pays
III Mazurka
IV Cracovienne
V Kolomyika
VI Cracovienne
VII Dumka ( Réverie)

Piotr Sałajczyk - fortepian ( CD 1 - CD 4)
Maria Szwajgier - Kułakowska - fortepian (CD 4)

DUX, DUX 1181/1182/ 1183/ 1184, 2017
Reżyser nagrania i montaż - Marcin Domżał
Album poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Twórczość Roberta Schumanna zajmuje ważne miejsce w przestrzeni europejskiego romantyzmu. Mottem jego całej twórczości było: "Rzucać światło w głąb duszy człowieka - oto powołanie artysty".
Na płycie zamieszczonych jest część utworów fortepianowych lat 30. , które charakteryzuje szczególne nasycenie emocjonalne.

Interrmezzi op. 4 - utwór ten został napisany w 1832 roku. Poświęcony jest czeskiemu kompozytorowi i skrzypkowi Janowi Kalivodzie. Kompozycja składa się z sześciu różnych utworów, występujących pod nazwą Intermezzi. Tytuł ten nawiązuje do praktyki barokowej wprowadzania wstawek muzycznych o charakterze komicznym w operze seria, które przekształciły się w osobny gatunek na przełomie XVII - XVIII wieku. Schumann jako pierwszy użył tej nazwy jako tytuł samodzielnego utworu, tę tradycję kontynuował później Brahms.
W dzienniku kompozytora znajdziemy wzmiankę na temat pracy nad utworem :
" Jedno żartobliwe intermezzo prześladuje mnie dzień i noc. Żartobliwe intermezzo - w istocie krzyk z głębi duszy"

Utwory fantastyczne op.12 zostały napisane w 1837 roku i poświęcone brytyjskiej pianistce Annie Robinii Laidlaw. Nie jest to cykl, lecz album, zawierający osiem samodzielnych różnorodnych utworów, reprezentujących główne sfery twórczości Schumanna:
1. Wieczorem, 2. Wzlot, 3. Dlaczego, 4. Dziwadła, 5. Nocą, 6. Bajka, 7. Majaki senne, 8. Skończona pieśń.

4 utwory na fortepian op. 32 jest to opus poświęcony Amalii Rieffel - córce organisty Wilhelma Rieffela z Flensburga. W albumie widoczne są tendencje, które dalej rozwijane są w późniejszych okresach twórczości. Są to przede wszystkim; emocjonalna powściągliwość, większe znaczenie racjonalnych podstaw, dbałość o barokowe formy instrumentalne, kameralne traktowanie instrumentu bliższe tradycji domowej ( Hausmusik).

Wykonawcą utworów Roberta Schumanna jest wybitna pianistka Irina Władimirowna Pietrowa - Czukowska. Artystka urodziła się w Taszkiencie w rodzinie muzyków. W wieku 12 lat została przyjęta do Centralnej Szkoły Muzycznej w Moskwie przy Moskiewskim Konserwatorium do klasy prof. Wiery Wasilijewny Gornostajewej. Od 1976 roku kontynuowała naukę w Moskiewskim Konserwatorium Państwowym najpierw w klasie Stanisława Henrykowicza Neuhausa a następnie u Wiery Wasilijewny Gornostajewej. W roku 1980 zostaje laureatką Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 1985 roku jest solistką Filharmonii Moskiewskiej. W latach 1999 - 2006 była asystentką profesora Lwa Nikołajewicza Naumowa. Od 2000 roku wykłada w Rosyjskiej Akademii Muzyki im. Gniesinych w Moskwie na stanowisku profesora Katedry Fortepianu Specjalnego

Intermezzo op.4:
I. Allegro quasi maestoso
II. Presto a capriccio
III. Allegro marcato
IV. Allegro semplice
V. Allegro moderato
VI. Allegro

Fantasiestucke op. 12 :
I. Des Abends
II. Aufschwung
III. Warum?
IV. Grillen
V. In der Nacht
VI. Fabel
VII. Traumes Wirren
VIII. Ende vom Lied

4 Klavierstucke op. 32 :
I. Scherzo
II. Gigue
III. Romanze
IV. Fughette

Irina Chukovskaya - fortepian

DUX, DUX 1409, 2017

Reżyser nagrania i montaż - Aleksandr Volkov
Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Utwory prezentowane na niniejszej płycie zostały skomponowane w 1915 roku, a ich wspólnym tematem jest świat marzeń i fantazji. Powstały jako wyraz panujących wówczas tendencji stylistycznych i są zarazem świadectwem niezwykłego fermentu obecnego w Europie u progu Pierwszej Wojny Światowej oraz ogromnych zmian jakie przynosiła nowoczesność.

Sergiusz Prokofiew rozpoczął pracę nad "Wizjami ulotnymi" op. 22 mając 24 lata (rok 1915) i ugruntowaną już edukację muzyczną. Inspiracją do napisania tego utworu było poetyckie motto zaczerpnięte od poety Konstantina Ballmonta:
" W każdej chwili widzę światy wypełnione przez barwną grę tęczy"

Zupełnie odmienny w swym charakterze jest cykl kompozycji "Marzenia przy kominku" op. 143 - Maxa Regera.
Podczas rozpoczęcia pracy nad tym cyklem kompozytor miał czterdzieści dwa lata. Wkrótce zmarł na atak serca. Krytycy zgodnie twierdzą, że ostatnie lata życia stanowiły rozkwit dojrzałej twórczości Regera. Wielki wpływ na to miało wyzwolenie się z akademickiej szkoły Riemanna i spuścizny romantyków. Wyjątkiem pozostał Brahms, którego muzyka była do końca inspiracją dla Regera.

Tryptyk " Maski" op. 34 był tworzony we wsi Tymoszówka na Ukrainie, gdzie w latach 1915 - 1916 spędzał wakacje Karol Szymanowski. U cyklu tym przebrzmiewają echa wielkiego świata - fascynacja awangardą, europejska erudycja, inspiracja egzotyką oraz młodzieńcza bezkompromisowość. Jako cykl utworów programowych przywołuje postacie takie jak Tristan, Szecherezada czy też Don Juan. Język muzycznych tych opowieści obfituje w parodystyczny humor i tragizm.

Wykonawczynią wszystkich prezentowanych utworów jest Joanna Trzeciak.
Artystka urodziła się w Krakowie w rodzinie historyków, farmaceutów i prawników. Po ukończeniu Liceum Muzycznego w Krakowie kontynuowała studia w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie prof. Jana Ekiera. Po ukończeniu studiów wyjechała na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki do Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, gdzie studiowała w klasie wybitnego pianisty i pedagoga Lwa Wlasenko.
Pianistka, obok koncertów z towarzyszeniem orkiestry i recitali dawanych w Europie, obu Amerykach i Azji, wiele czasu poświęca nagraniom. W szczególności interesuje ją oryginalny i rzadziej wykonywany repertuar.

DREAMS spis utworów:

Sergiej Prokofiew - " Wizje ulotne" op. 22 - części:
I Lentamente
II Andante
III Allegretto
IV Animato
V Molto giocoso
VI Con eleganza
VII Pittoresco (Arpa)
VIII Commodo
IX Allegro tranquillo
X Ridicolosamente
XI Con vivacita
XII Assai Moderato
XIII Allegretto
XIV Feroce
XV Inquieto
XVI Dolente
XVII Poetico
XVIII Con una dolce lentezza
XIX Presto agitassimo e molto accentuate
XX Lento irrealmente

Max Reger - " Trzu utwory z marzeń przy kominku" op. 143
I Con motto
II Molto adagio
III Molto sostenuto

Karol Szymanowski - "Maski" op. 34
I Szeherezada
II Bałazen Tantris
III Serenada Don Juana

Joanna Trzeciak - fortepian

DUX, DUX 1254, 2017
Reżyser nagrania i montaż - Marcin Guz
Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Premiera 8 września

„Romanza“ to nie tylko pierwszy album Anny Netrebko nagrany w duecie z mężem, ale także pierwsza w jej repertuarze pozycja wykraczająca poza ściśle rozumianą muzykę klasyczną. Na dwóch płytach znalazły się: miłosne duety autorstwa znanego rosyjskiego kompozytora i producenta Igora Krutoya oraz antologia najwybitniejszych interpretacji pieśni i arii operowych dokonanych przez światowej sławy sopranistkę.

Anna Netrebko i jej mąż, tenor Yusif Eyvazov prezentują 18 romantycznych pieśni miłosnych skomponowanych specjalnie dla nich przez Igora Krutoya.
Rosyjski producent i kompozytor stworzył wszystkie osiemnaście utworów z myślą o Annie i Yusifie. Wiele lat bliskiej współpracy z małżeństwem śpiewaków pozwoliło mu napisać pieśni, które idealnie pasują do ich głosów. Przede wszystkim jednak kompozycje Igora są po prostu hołdem złożonym miłości.

Poprzedni album Anny Netrebko - Verismo (2016) - przeprowadził fanów śpiewaczki przez okres rewolucyjny dla stylu operowego (od 1890 do 1920 roku). Znalazły się na nim utwory takich mistrzów jak Francesco Cilea, Umberto Giordano, czy Giacomo Puccini. Netrebko otrzymała za niego przyznawaną w Niemczech nagrodą Echo Klassik w kategorii “Wokalistka Roku”. Była też nominowana do nagrody Grammy za “Najlepszy Klasyczny Solowy Album Wokalny.”
Anna spotkała swojego męża, tenora Yusifa Eyvazova, podczas wystawiania Manon Lescaut w Operze Rzymskiej w marcu 2014 roku. Od ich ślubu w grudniu 2015 roku, para koncertuje wspólnie na całym świecie. 7 grudnia 2017 r., operą Andrea Chénier, słynne małżeństwo zainauguruje sezon w La Scali. Dla Anny będzie to debiut w roli Maddaleny.

Album ukazuje się w wersji 1 CD (duety) oraz 2CD Deluxe (duety + wyselekcjonowane przez artystkę jej solowe nagrania arii operowych).

Płyta zawiera trzy arcydzieła na skrzypce napisane przez: Jana Sebastiana Bacha, Eugéne Ysaÿe’a oraz Aleksandra Lasonia.
Jest to przekrój różnych epok w których wykorzystano ten instrument solo.
Dowodzi to również temu, iż skrzypce solo są w stanie brzmieć okazale w monumentalnych formach.
Po Bachu i jego Trzech sonatach i partitach przez około 200 lat nie powstał żaden utwór na skrzypce solo. Nastąpiło to dopiero w XX wieku za sprawą "cesarza skrzypiec" Eugéne Ysaÿe’a. W czasie Wielkiej wojny stworzył on sześć sonat i zadedykował je sześciu wielkim wykonawcom takim jak: J. Szigeti , J. Thibaud, G. Enescu, F. Kreisler, M. Crickboom, M. Quiroga.
I Sonatę Aleksandra Lasonia wykonał w 1978 roku znakomity polski skrzypek Aureli Błaszczok.

W wykonaniu znakomitego, młodego artysty - Krzysztofa Lasonia mamy okazję posłuchać trzech sonat na skrzypce solo pochodzących z różnych epok:
Jan Sebastian Bach - II sonata a- moll BWV 1003 (napisana w 1720 roku)
Eugéne Ysaÿe - II Sonata a - moll op. 27 Jacques Thibaud (napisana w 1923 roku)
Aleksander Lasoń - I Sonata na skrzypce solo (napisana w 1975 roku)

Krzysztof Lasoń studiował w Katowicach, Warszawie i Grazu u Janusza Skramlika, Mirosława Ławrynowicza i Yaira Klessa. Oprócz tego pobierał lekcje u Zakhara Brona, Gyorgy Pauka, Andrzeja Grabica, Hana Górskiego, Roberta Szredera, Piotra Pławnera, Jadwigi Kaliszewskiej.
Koncertował w 25 krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii, Chinach, Indiach i Nepalu.
Wykłada na Akademii Muzycznej w Katowicach, jest koncertmistrzem Orkiestry Muzyki Nowej oraz pierwszym skrzypkiem Lasoń Ensemble.

Spis utworów:
Jan Sebastian Bach - II Sonata a - moll BWV 1003 części:
I Grave
II Fuga
III Andante
IV Allegro

Eugene Ysaye - II Sonata op. 27 części:
I Obsession, Prelude. Poco vivace
II Malinconia. Poco lento
III Danse des ombres. Sarabande
IV Les furies. Allegro furioso

Aleksander Lasoń - I Sonata na skrzypce solo części:
I Allegro furioso con calore
II Alla burlesca
III Molto lento cantabile
IV Allegro con anima

Krzysztof Lasoń - skrzypce

DUX, DUX 1378, 2017

Reżyser nagrania i montaż - Beata Jankowska – Burzyńska
Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska-Paja

PREMIERA 8 WRZEŚNIA 2017!

                   ****
Na swoim pierwszym od ponad dwudziestu pięciu lat solowym albumie nagranym dla Deutsche Grammophon
Krystian Zimerman prezentuje późne sonaty fortepianowe Schuberta.

Można być pewnym, że każde nowe nagranie Krystiana Zimermana spotka się z wielkim zainteresowaniem krytyków i publiczności na całym świecie. Najnowszy album legendarnego polskiego pianisty, nagrany dla Deutsche Grammophon, jest jego pierwszym solowym dziełem od wczesnych lat 90-tych. Krążek, który ukaże się 8 września 2017 roku bardzo szybko ma szansę wejść do kanonu wybitnych albumów z muzyką Schuberta. Zawiera nowatorskie interpretacje dwóch ostatnich sonat fortepianowych – A-dur nr 20 D 959 oraz B-dur nr 21 D 960, ukończonych kilka miesięcy przed przedwczesną śmiercią kompozytora w wieku zaledwie 31 lat. Krystian Zimerman tworzył te interpretacje przez wiele ostatnich lat, bardzo często wykonując sonaty podczas swoich recitali. Doświadczenie to pozwoliło mu na dogłębną analizę muzyki Schuberta. W podejściu Zimermana przeważa nacisk na eksperymentalną, wizjonerską naturę obu sonat - napisanych przez człowieka, który bez wahania patrzył w przyszłość, nie dając się pogrążyć myślom o rychłej śmierci.
Sześćdziesiąte urodziny, które Krystian Zimerman obchodził w grudniu, były dla artysty ostatecznym impulsem do nagrania obu sonat. Jak wspomina pianista: “Czułem przed tymi sonatami wielki respekt, podobnie jak przed sonatami Beethovena. Ale w przypadku Schuberta dochodziło jeszcze uczucie nieprawdopodobnej tremy. Przy okazji sześćdziesiątych urodzin uświadomiłem sobie, że nadszedł czas, aby znaleźć w sobie wystarczająco dużo odwagi i wreszcie nagrać te dzieła. Dałem sobie spokój z historiami o muzyce napisanej przez człowieka, któremu zaglądało w oczy widmo nieuchronnej śmierci. Tak, Schubert był chory, ale podczas pisania tych, jak się okazało, ostatnich sonat, był w niezłej formie i wciąż towarzyszyło mu cudowne poczucie humoru. Jestem pewien, że z nadzieją patrzył w przyszłość. Sonata A-dur brzmi przecież tak bardzo nowocześnie. To dzieło jest świadectwem jego ówczesnego stanu ducha, podobnie jak Sonata B-dur.”
Zimerman nagrał obie sonaty w japońskim Kashiwazaki City Performing Arts Centre. W 2007 roku pianista wystąpił tam charytatywnie, a jego recital przyczynił się do zebrania funduszy na pomoc poszkodowanym podczas silnego trzęsienia ziemi. W dowód wdzięczności, burmistrz Kashiwazaki zapowiedział, że w przypadku nagrań, pianista będzie mógł skorzystać z tamtejszej sali koncertowej. Sesje nagraniowe odbyły się w styczniu 2016 roku. Zimerman zagrał na klawiaturze, którą sam skonstruował specjalnie na tę okazję. Została ona wbudowana w znajdujący się w Kashiwazaki fortepian firmy Steinway. Klawiatura ta pomogła artyście zagłębić się w całą gamę artykulacyjnych niuansów, a wielkości jego interpretacji dopełniło głębokie, niemal orkiestrowe, a zarazem ciepłe i śpiewne brzmienie fortepianu.
“Współpraca z tak genialnym, nieustannie dążącym do perfekcji artystą jest dla nas prawdziwym zaszczytem” – mówi Dr Clemens Trautmann - Prezydent Deutsche Grammophon. “Dokonana przez Krystiana Zimermana interpretacja dwóch ostatnich sonat fortepianowych Schuberta dojrzewała w nim przez kilka ostatnich dekad. Słychać to w każdym momencie tego nagrania. Jego sposób budowania fraz charakteryzuje się wielką subtelnością. Zimerman operuje piękną, śpiewną barwą, jest poetą fortepianu, który jednocześnie z wielką pieczołowitością zagłębia się w strukturę danego dzieła. Nie ma tu ani krztyny ckliwej sentymentalności. Album ten z pewnością dołączy do kolekcji największych arcydzieł naszego katalogu.”

          ****
SPIS UTWORÓW:

Franz Schubert (1797 - 1828)

Piano Sonata No. 20 in A major, D. 959
I. Allegro (A major) 14:13
II. Andantino (F♯ minor) 07:36
III. Scherzo. Allegro vivace (A major) 04:51
IV. Rondo. Allegretto (A major) 12:12

Piano Sonata No. 21 in B-flat major, D. 960
I. Molto moderato (B♭ major) 20:14
II. Andante sostenuto (C♯ minor) 10:32
III. [Scherzo] Allegro vivace con delicatezza (B♭ major) 04:09
IV. Allegro ma non troppo (B♭ major) 08:14

Grażyna Bacewicz, Aleksander Tansman i Krzysztof Penderecki należą do najwybitniejszych polskich twórców XX wieku. Utwory prezentowane na płycie łączy przede wszystkim cykliczne kształtowanie dzieła. Podejście do cykliczności jest u każdego z tych twórców odmienne. Zwrócić należy też uwagę na fakt, iż skrzypce i fortepian pełnią w prezentowanych kompozycjach role równorzędne.

" Każdy z kompozytorów polskich idzie własną drogą. Mam na myśli nie tylko techniki kompozytorskie czy notacje, a ostateczny wynik. Jednak istnieje coś, co łączy utwory polskich kompozytorów - coś nadrzędnego. Jest to wewnętrzna ich treść - oczywiście treść czysto muzyczna". Tak twórczość kompozytorów polskich XX wieku charakteryzuje Grażyna Bacewicz.

IV Sonata na skrzypce i fortepian Grażyny Bacewicz została napisana w 1949 roku. Zdradza pewne cechy neoromantyczne. Jest dziełem niezwykle zróżnicowanym pod względem emocjonalnym. Kompozycja została określona przez znanego krytyka muzycznego Stefana Kisielewskiego "współczesnym Brahmsem".

Fantazja na skrzypce i fortepian Aleksandra Tansmana należy do dzieł mało znanych i rzadko wykonywanych. Powstała w roku 1963. Została dedykowana małżeństwu wybitnych muzyków, pianistce Dianie Anderson oraz skrzypkowi Andre Gertlerowi, zdradza wirtuozowskie cechy. Całe dzieło utrzymane jest w stylu neoklasycznym. Kompozytor wykazuje dbałość o barwę brzmienia tworzącą niezwykły klimat dzieła.

II Sonata na skrzypce i fortepian Krzysztofa Pendereckiego powstała na zamówienie wybitnej skrzypaczki Anne - Sophie Mutter w 1999 roku. Dzieło szybko zyskało popularność i znalazło się w repertuarze innych czołowych muzyków.

Utwory zostały zaprezentowane na płycie przez cenione instrumentalistki i kameralistki - Karolinę Piątkowską - Nowicką oraz Bognę Czerwińską - Symula.
Karolina Piątkowska - Nowicka z wyróżnieniem ukończyła Akademię muzyczną w Gdańsku w klasie prof. Henryka Keszkowskiego. W latach 2004 - 2006 studiowała w Musikhochschule w Luzernie w klasie prof. Sebastiana Hamanna. . Wielokrotnie uczestniczyła w mistrzowskich kursach muzycznych, kształcąc się pod kierunkiem m. in Zakhara Brona, Edwarda Gracha, Petru Munteanu, Wandy Wiłkomirskiej, Wolfganga Marschnera.
Występuje z recitalami solowymi i kameralnymi w Polsce i za granicą. W latach 2002 - 2006 pełniła funkcję koncertmistrza w Polskiej Orkiestrze kameralnej "Sinfonia Baltica", od roku 2006 prowadzi grupę drugich skrzypiec w Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Od 2003 roku pracuje w macierzystej uczelni, obecnie na stanowisku adiunkta.

Bogna Czerwińska - Symula ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Gdańsku w klasie fortepianu prof. Grażyny Fiodoruk - Sienkiewicz, a w 2008 roku studia podyplomowe w tej samej klasie. Równolegle uczyła się w klasie kameralistyki prof. Anny Prabuckiej - Firlej. W roku 2012 otrzymała tytuł doktora sztuk muzycznych w macierzystej uczelni.
Swe umiejętności doskonaliła na kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Nelsona Goernera, Jerzego Marchwińskiego, Duo Papicelli, Tomasza Tomaszewskiego. Artystka jest propagatorką zapomnianych utworów polskich kompozytorów XIX wieku: Juliusza Zarębskiego, Karola Mikuli, Edwarda Wolffa, Emanuela Kani, Friedricha Kalkbrennera, Karola Lipińskiego, Ferdinanda Ries'a i Pauliny Szalit. Pod jej redakcją utwory te zostały wydane przez wydawnictwo Eufonium.
Od ukończenia studiów pracuje w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, obecnie na stanowisku adiunkta w Katedrze Kameralistyki.

Spis utworów:
Grażyna Bacewicz -IV Sonata na skrzypce i fortepian;

Części:

1. Moderato. Allegro non troppo
2. Andante ma non troppo
3. Scherzo. Molto vivo
4. Finale. Con passione

Aleksander Tansman - Fantazja na skrzypce i fortepian;

Części:
1. Divertimento
2. Elegie
3. Fuga
4. Improvisazione
5. Canon
6. Finale - Scherzo

Krzysztof Penderecki - II Sonata na skrzypce i fortepian;

Części:
1. Larghetto
2. Allegretto scherzando
3. Notturno
4. Allegro
5. Andante

Karolina Piątkowska - Nowicka - skrzypce
Bogna Czerwińska - Symula - fortepian

DUX, DUX 1399, 2017
Reżyser nagrania - Małgorzata Polańska , Michał Szostakowski
Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja