KLEJNOTY EUROPY WSCHODNIEJ

Sergiusz Prokofiew – II Sonata na skrzypce i fortepian op. 94 bis
Moderato - Scherzo - Andante - Allegro con brio

Antonin Dworzak – Cztery utwory romantyczne
Allegro moderato - Allegro maestoso - Allegro appassionato - Larghetto
Bela Bartok – I Rapsodia na skrzypce i fortepian
Kazimierz Lepianka – Marzenie

PIOTR TARCHOLIK – skrzypce
MONIKA WILIŃSKA-TARCHOLIK – fortepian

26.10.2017 czwartek, Sala Koncertowa Towarzystwa Muzycznego, godz. 19.00

PIOTR TARCHOLIK – Ukończył Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie Ewy Szubry-Jargoń, następnie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem Grigorija Zhislina oraz Wiesława Kwaśnego. Jest laureatem konkursu Jeunesse Musicales w Weikersheim oraz Konkursu Mozartowskiego w Krakowie.
Od września 2004 roku pełni funkcję pierwszego koncertmistrza Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, z którą występował wielokrotnie także jako solista oraz dokonał szeregu nagrań archiwalnych, w tym koncertów skrzypcowych Sergiusza Prokofiewa, Igora Strawińskiego, Samuela Barbera, Tadeusza Paciorkiewicza oraz Giji Kanczelego. W poprzednich latach był liderem Sinfonietty Cracovii (zespół powstał m.in. z jego inicjatywy), gościnnym koncertmistrzem Radiowej Orkiestry Symfonicznej w Krakowie oraz koncertmistrzem orkiestry Sinfonia Varsovia (1998–2004).
Artysta koncertował w wielu krajach Europy, USA oraz Japonii, grał na najważniejszych europejskich festiwalach muzycznych, często jako gościnny koncertmistrz. Jest stałym gościem Internationaal Kamermuziekfestival Schiermonnikoog w Holandii, na którym występował z artystami tej miary, co Lorenzo Gatto, Philippe Graffin, Chen Halevi czy David Selig. Jako solista współpracował z takimi orkiestrami, jak Sinfonia Varsovia, NOSPR, Polska Orkiestra Kameralna, Cappella Cracoviensis, Sinfonietta Cracovia, większość polskich orkiestr filharmonicznych oraz Przemyska Orkiestra Kameralna – od 2003 roku prowadzi ten zespół od pulpitu koncertmistrza. W swoim dorobku ma wiele nagrań płytowych (wydanych m.in. przez DUX, CD Accord, Chandos Records, Virgin Classics) i radiowych.
Z zamiłowaniem wykonuje muzykę kameralną – jest prymariuszem NOSPR String Sextet oraz członkiem tria TesTar. Z Moniką Wilińską-Tarcholik tworzy duet sonatowy; kilka lat temu ukazała się ich debiutancka płyta z utworami Bartóka, Strawińskiego i Lutosławskiego (DUX). Piotr Tarcholik prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej w Krakowie, współpracuje również z Akademią Orkiestrową NFM oraz z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus. Jest wykładowcą wielu kursów mistrzowskich w Polsce, Holandii, we Włoszech oraz na Litwie.

MONIKA WILIŃSKA-TARCHOLIK – Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasiey Tadeusza Żmudzińskiego i Ewy Wolak-Moszyńskiej. Brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Rudolfa Buchbindera w Zurychu i Arne Torgera w Hitzacker. Jest laureatką konkursu Jeunesses Musicales w Weikersheim (Niemcy) oraz nagrody specjalnej w Ogólnopolskim Konkursie Kameralnym w Zakopanem.
Koncertowała jako solistka i kameralistka w Polsce, Francji, Niemczech, Rumunii i Mołdawii, uczestnicząc m.in. w takich festiwalach, jak ClarinetFest w Paryżu, Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Międzynarodowy Festiwal Klarnetowy w Krakowie i Przemyska Jesień Muzyczna. Na estradzie była partnerem wielu znakomitych artystów, w tym Jadwigi Gadulanki, Guy’a Deplus, Philippe’a Cupera, Meinharda Niedermayera, Bartosza Bryły, Piotra Reicherta, Jeroena Reulinga i Tomasza Strahla. Płyty z jej udziałem zostały wydane przez Dux, KASP Records oraz PWM.
Monika Wilińska-Tarcholik prowadzi działalność pedagogiczną w Akademii Muzycznej w Krakowie jako adiunkt w Katedrze Kameralistyki, gdzie pełni także funkcję kierownika Zakładu Kameralistyki Fortepianowej. Uczestniczyła w wielu konkursach i kursach muzycznych w charakterze akompaniatora, m.in. w Lusławicach, Letnich Akademiach Muzycznych w Żaganiu i Krakowie czy Wiosennych Kursach Mistrzowskich w Przemyślu, na których jest również wykładowcą.
Gems of Eastern Europe

RECENZJA PŁYTY – strona internetowa MusciWeb International

Sergei PROKOFIEV (1891-1953)
Sonata No.2 in D major, Op.94 (1943-1944) [23.59]
Béla BARTÓK (1881-1945)
Rhapsody No 1 (1928) [9.21]
Karol SZYMANOWSKI (1882-1937)
Nocturne and Tarantella op.28 (1915) [10.27]
Kazimierz LEPIANKA (1869-1948)
A Dream (ed.1905) [3.14]

PIOTR TARCHOLIK (violin)
MONIKA WILIŃSKA-TARCHOLIK (piano)

rec: NOSPR Chamber Hall, Katowice, October/November 2016 CD ACCORD ACD229-2 [47.20]

To wartościowe i ciekawe w odbiorze wydawnictwo zawiera znaczące utwory nagrane w bardzo dobrej jakości, choć można mieć wątpliwości co do krótkiego czasu odtwarzania. Podczas, gdy czas odtwarzania płyt CD z muzyką klasyczną oscyluje przeciętnie wokół 70 minut, 47 minut to trochę mało, zwłaszcza że Sonata nr 1 Prokofiewa – choć dłuższa niż nr 2 – trwa znacznie poniżej 30 minut w nagraniu Kremera i Argerich, a Rapsodia nr 2 Bartóka ok. 12 minut. To jedyny minus tego świetnego nagrania. Żadnego z zamieszonych utworów nie słyszy się tak często, jak byśmy oczekiwali, a pierwsze trzy to ważne utwory znaczących kompozytorów. Łączą je świadomie zastosowane akcenty muzyki ludowej, a utwór Prokofiewa jest miejscami dość pogodny, pomimo trudnych, wojennych czasów, w których został skomponowany.
Wykonanie utworów przez małżeński duet - Piotra Tarcholika i Monikę Wilińską-Tarcholik jest śmiałe, mocne i pełne charakteru, ogólnie trochę wolniejsze niż klasyczne nagranie Kremera i Argerich z 1996 r. (z wyjątkiem krótkiego Andante), jednak zagrane z głębią i rozmachem. Od pierwszych minut sonaty Prokofiewa artystom udaje się uchwycić zarówno liryczność jaki i neoklasycyzm utworu. Cudowne Andante jest poetyckie i naturalne, a finałowe rondo jest tak piękne, jak tylko można sobie wymarzyć.
Rapsodia Bartóka jest atrakcyjna i – przynajmniej jak na Bartóka – dość nieskomplikowana i ludowa – choć nie oparta na żadnym istniejącym cytacie muzyki ludowej. Kunszt i profesjonalizm obojga muzyków jest ewidentny – podczas wzajemnego współgrania skrzypiec i fortepianu akcenty często delikatnie przesuwają się w stronę jednego bądź drugiego instrumentu.
Często brak mi zrozumienia dla muzyki Szymanowskiego i oczekiwałem, że raczej będę ją w tym nagraniu podziwiał niż się nią delektował. Okazało się jednak, że jest wiele miejsc, którymi się można delektować - od ciemności początkowego Nokturnu, który czasami brzmi jak muzyka improwizowana, po ekscytującą Tarantellę. Wykonanie jest szybsze niż na niektórych nagraniach konkurentów, lecz wszystko ma swoją właściwą wagę, do czego przyczynia się klarowność nagrania.
Marzenie Lepianki jest czarujące, lżejsze niż pozostałe utwory na dysku, lecz urocze i romantyczne. Nigdy nie słyszałem tego utworu- nie słyszałem też o nim. Lepianka nie był zbyt płodnym kompozytorem, ponieważ jego domeną było nauczanie, a Marzenie to jest jedyne wykonanie jakiegokolwiek utworu Lepianki, jakie znalazłem. Być może inni wykonawcy podchwycą je jako doskonały bis, który spodoba się słuchaczom.
Jakość nagrania jest wyjątkowa, nawet w porównaniu z najlepszymi współczesnymi standardami, a informacje na to nie powinno przysłonić doskonałości muzyki i tego utalentowanego duetu. Prosimy o więcej!

Michael Wilkinson

(Tłumaczenie Jacek Betleja)