13 listopada 2022, niedziela, godz. 17.00, sala Towarzystwa Muzycznego, Rynek 5
Karol Szymanowski - Sonata na skrzypce i fortepian d-moll, op. 9 - Transkrypcja na wiolonczelę i fortepian
Felix Mendelssohn-Bartholdy - Trio fortepianowe d-moll op.49
Erich Wolfgang Korngold - Trio fortepianowe op. 1
Piotr Tarcholik – skrzypce
Wojciech Fudala – wiolonczela
Michał Rot - fortepian
BOOM 13 listopada 2022r., niedziela, godz. 18:00, SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
TRIO ANDRZEJA JAGODZIŃSKIEGO:
ANDRZEJ JAGODZIŃSKI – fortepian
ADAM CEGIELSKI – kontrabas
CZESŁAW „MAŁY” BARTKOWSKI – perkusja
goście:
AGNIESZKA WILCZYŃSKA – śpiew
HENRYK MIŚKIEWICZ – saksofon altowy, saksofon sopranowy
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MARCIN SOMPOLIŃSKI – dyrygent
W programie: kompozycje łączące elementy muzyki ludowej, klasycznej i jazzowej
ANDRZEJ JAGODZIŃSKI
Pianista, akordeonista, waltornista, kompozytor i aranżer. Od zawsze interesował się muzyką klasyczną. Jeszcze w trakcie studiów w klasie waltorni na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie dostał angaż w Orkiestrze Polskiego Radia i TV w Warszawie, w której grał przez pięć lat. W trakcie studiów zaczęła go interesować muzyka jazzowa – uczył się jej, grając na fortepianie. Od początku jazzowej kariery współpracował z czołowymi polskimi zespołami jazzowymi: Old Timers, Swing Session, String Connection, Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego, Kwartetem Janusza Muniaka, Quintessence, Kwartetem Jana Ptaszyna Wróblewskiego. W roku 1987 rozpoczął współpracę z Ewą Bem, czołową polską wokalistką jazzową.
W roku 1993 stworzył istniejące do dzisiaj klasyczne trio jazzowe z kontrabasistą Adamem Cegielskim i perkusistą Czesławem „Małym” Bartkowskim. Nawiązując do swoich klasycznych korzeni i wykorzystując kilkunastoletnie doświadczenie muzyka jazzowego, Andrzej Jagodziński stworzył projekt łączący te dwa światy muzyczne, płytę Chopin z jazzowymi opracowaniami muzyki Fryderyka Chopina (1994), uznaną przez czytelników pisma „Jazz Forum” za album roku 1994 (otrzymała ona także nagrodę Fryderyka oraz laur Melomani ’94 – nagrodę łódzkiego Stowarzyszenia Miłośników Muzyki). Projekt ten otworzył przed artystą drogę na sceny muzyczne całego świata i ugruntował przekonanie Andrzeja Jagodzińskiego o słuszności łączenia jazzu z klasyką. Opierając się na grze tria jazzowego zaczął zapraszać do wykonywania swoich kompozycji oraz utworów, które aranżował, muzyków klasycznych, instrumentalistów, i wokalistów, a także orkiestry kameralne. Tak powstał projekt zatytułowany „Muzyka Polska”, w którym obok jazzowych na scenie pojawia się orkiestra kameralna.
Kulminacją poszukiwań brzmieniowych i kompozytorskich artysty stał się jego Koncert fortepianowy g-moll na trio jazzowe i wielką orkiestrę symfoniczną, a także klasycznie zbudowane Requiem na trio jazzowe, troje wokalistów jazzowych i klasyczny chór mieszany. Najnowszą inspiracją Jagodzińskiego okazała się muzyka mistrza polifonii, Jana Sebastiana Bacha. Jej efektem jest wydana w roku 2020 roku płyta Andrzej Jagodziński Trio – Bach. Równolegle powstał projekt z jazzowymi opracowaniami utworów Bacha na kwartet jazzowy i orkiestrę instrumentów dawnych.
ADAM CEGIELSKI
Absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie kontrabasu Andrzeja Mysińskiego, zadebiutował w 1988 roku w kwartecie Kazimierza Jonkisza, w którym występował do 1991 roku. W 1990 r,. jako członek zespołu Central Heating Trio, zdobył I nagrodę i wyróżnienie indywidualne na konkursie Jazz Juniors w Krakowie, VI nagrodę w Europejskim Konkursie Jazzowym w Hoeilaart (Belgia), „Klucz do Kariery” Pomorskiej Jesieni Jazzowej w Bydgoszczy. Również w 1990 r. znalazł się także wśród finalistów konkursu International Jazz Federation w Leverkusen (RFN). W 1994 r. został stypendystą Fundacji Kultury Polskiej im. Krzysztofa Komedy.
W kolejnych latach koncertował i nagrywał z m.in.: Quintessence (1991–1993), Kwartetem Kuby Stankiewicza (1992–1995), Triem Andrzeja Jagodzińskiego (od 1993), jak również okazjonalnie z Ewą Bem, Lorą Szafran, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, Wojciechem Karolakiem, Tomaszem Stańką, Zbigniewem Namysłowskim, Henrykiem Miśkiewiczem, Zbigniewem Preisnerem, Janem A.P. Kaczmarkiem oraz orkiestrami symfonicznymi Concerto Avenna (1991–1992) i Sinfonia Varsovia (1991–1995).
Od 1994 r. zajmuje się działalnością pedagogiczną. Obecnie prowadzi klasę kontrabasu na Wydziale Jazzu w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w której to od 2005 r. zajmuje stanowisko wicedyrektora do spraw kształcenia jazzowego.
Adam Cegielski - kontrabas, fot. Paweł Cegielski
CZESŁAW „MAŁY” BARTKOWSKI
Perkusista jazzowy, pedagog. Debiutował w roku 1960 jako perkusista zespołu Far Quartet Jerzego Pakulskiego.W roku 1963 nawiązał współpracę ze Zbigniewem Namysłowskim i został muzykiem w jego kwartecie. Grał też z innymi znanymi grupami jazzowymi, m.in. z Niemen Enigmatic czy też z Grupą Michała Urbaniaka. Bardzo często grał w triach: z Tomaszem Stańką (trąbka) i Adamem Makowiczem (fortepian), z Wojciechem Karolakiem (fortepian, organy) i Tomaszem Szukalskim (saksofon tenorowy), z Arturem Dutkiewiczem (fortepian) i Andrzejem Cudzichem (kontrabas), z Markiem Blizińskim (gitara) i Zbigniewem Wegehauptem (kontrabas), z Andrzejem Jagodzińskim (pianino) i Adamem Cegielskim (kontrabas).
Brał ponadto udział w realizacji nagrań takich wokalistów jak Ewa Bem, Urszula Dudziak i Stanisław Sojka oraz muzyków zagranicznych (Freddie Hubbard, Clark Terry, Joe Newman, Art Farmer, Ben Webster), a także polskiego zespołu Novi Singers. Występował nie tylko w kraju, lecz również za granicą (Indie, USA, Nowa Zelandia, Australia oraz liczne kraje Europy). W roku 1993 został wykładowcą w Średniej szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz warszawskiego Studium Jazzowego.
Czesław "Mały" Bartkowski - perkusja, fot. Paweł Cegielski
MARCIN SOMPOLIŃSKI
Profesor klasy dyrygentury Akademii Muzycznej im. i. J. Paderewskiego w Poznaniu. Rozpoczął studia dyrygenckie w Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Renarda Czajkowskiego, uzyskując w roku 1989 dyplom pod kierunkiem prof. Witolda Krzemieńskiego. Był uczestnikiem wielu kursów mistrzowskich, m. in. w Lipsku (Helmuth Rilling), Stuttgarcie (John Eliot Gardiner) i Brixen (Joshua Rifkin). Otrzymał Stypendium dla młodych twórców miasta Poznania (1993), oraz Medal Młodej Sztuki Głosu Wielkopolskiego (1994). W latach 1987-1990 był dyrygentem Wielkopolskiej Orkiestry Symfonicznej.
Pracował jako dyrygent Teatru Wielkiego w Poznaniu (1997-2002), realizując m.in. premierę Czarodziejskiego fletu Mozarta na festiwalach w Carcassone i Xanten. Występował z wieloma orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, towarzysząc wybitnym solistom (Konstanty Andrzej Kulka, Jadwiga Kotnowska, Elżbieta Chojnacka, Wiesław Ochman, Malcolm Bilson) w prestiżowych salach koncertowych, jak Beethovenhalle w Bonn, Festspielhaus w Salzburgu, Alte Oper we Frankfurcie. Dokonał licznych nagrań radiowych i telewizyjnych. Prowadzone przez niego w 1998 roku koncerty monograficzne Arvo Pärta zostały uznane przez „Gazetę Wyborczą” oraz „Życie” za kulturalne wydarzenie roku w Poznaniu.
Wśród ważniejszych dokonań operowych Marcina Sompolińskiego znajduje się polska premiera opery Marcela Landowskiego Galina. Sompoliński przygotował również premierowe spektakle Halki Moniuszki (2000) oraz Aidy Verdiego (2001). W roku 2006 wraz z zespołem Opery Nova w Bydgoszczy dyrygował austriacką prapremierą odnalezionej opery Mozarta Der Stein der Weisen (Fetsspielhaus Salzburg).
Osobny nurt działalności artysty stanowią prawykonania muzyki współczesnej, wśród których znajdują się m.in. zamówione przez Międzynarodowy Festiwal Chórów Uniwersyteckich w Poznaniu kompozycje Zbigniewa Kozuba Beati estis oraz Marka Jasińskiego Ad Iuvenatem. Wśród ważniejszych dokonań Marcina Sompolińskiego jest też Missa pro defuncto Wolfgango Amadeo — msza żałobna za duszę ś. p. Wolfganga Amadeusza Mozarta, wykonana liturgicznie 4.12.2001 roku w kościele OO. Franciszkanów na Górze Przemysła. Również i tym razem „Gazeta Wyborcza” uznała to przedsięwzięcie, obok konkursu im. H. Wieniawskiego, za najważniejsze muzyczne wydarzenie roku w Poznaniu. Sompoliński jest też pomysłodawcą i realizatorem nowatorskiego cyklu koncertów edukacyjnych Speaking Concerts, cieszących się olbrzymim zainteresowaniem i uznaniem publiczności. W latach 2005-2008 pełnił stanowisko kierownika muzycznego Teatru Muzycznego w Poznaniu, gdzie przygotował premierowe realizacje m.in. Carewicza Lehara oraz Upiora w Operze Yestona.
W latach 2018 – 2020 był kierownikiem muzycznym orkiestry MACV działającej przy Warszawskiej Operze Kameralnej specjalizującej się w wykonawstwie muzyki klasycznej na instrumentach historycznych.
Marcin Sompoliński - dyrygent, fot. Piotr Łysakowski
AGNIESZKA WILCZYŃSKA
Laureatka nagrody Fryderyk 2016 za płytę Tutaj mieszkam – piosenki z premierowymi tekstami napisanymi dla wokalistki przez Wojciecha Młynarskiego oraz kompozycjami Włodzimierza Nahornego, Andrzeja Jagodzińskiego, Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza i Włodzimierza Korcza. Była również nominowana do nagrody Fryderyka w 2020 r. w kategorii „Jazzowy album roku” za Wilcze jagody, płytę nagrana w duecie z Andrzejem Jagodzińskim jego kompozycjami do tekstów Wiesławy Sujkowskiej, Jana Wołka, Stanisława Tyma, Andrzeja Poniedzielskiego oraz własnymi tekstami wokalistki. Członkini Rady Akademii Fonograficznej, Ambasadorka Szczecina, Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki 1998, Laureatka Nagrody Artystycznej Miasta Szczecin 2016.
W 1998 r. ukończyła z wyróżnieniem studia wokalne na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Ma na swoim koncie dwie Złote Płyty; Pogadaj ze mną (muzyka Włodzimierz Nahorny słowa Wojciech Młynarski) i Krzysztof Komeda (w ramach serii „Wielcy Kompozytorzy Filmowi”).
Agnieszka Wilczyńska współpracuje z czołówką muzyków polskiej sceny jazzowej, a od 2004 r. koncertuje i nagrywa z Trio Andrzeja Jagodzińskiego. Koncertowała z wieloma renomowanymi orkiestrami i zespołami, jak Orkiestra Kameralna AUKSO, Atom String Quartet, Toruńska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Sinfonia Viva, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, Polska Filharmonia Narodowa Sopot, Filharmonia Lwowska, Sinfonia Varsovia, Orkiestra MACV. Występowała na wielu prestiżowych scenach w Polsce i na świecie: w Nowym Jorku (Carnegie Hall), Chicago Symphony Center, National Concert Hall na Tajwanie, Białoruskiej Filharmonii Narodowej, Moskiewskiej Filharmonii Narodowej, Filharmonii Lwowskiej i w salach koncertowych w całej Polsce, (Filharmonia Narodowa, Krakowska i Szczecińska, NOSPR w Katowicach).
W Teatrze Polskim w Warszawie Agnieszka Wilczyńska debiutowała jako aktorka wcielając się w postać wybitnej polskiej poetki Agnieszki Osieckiej w spektaklu Listy na wyczerpanym papierze w reżyserii Leny Frankiewicz (2013). Wystąpiła w filmie Alicji Albrecht Młynarski – piosenka finałowa wraz z Januszem Gajosem, Ewą Bem, Krystyną Jandą, Januszem Głowackim i Magdaleną Zawadzką. Film został w 2018 roku nagrodzony Polską Nagrodą Filmową „Orzeł” w kategorii „Najlepszy film dokumentalny”.
Również w 2018 roku wokalistka wystąpiła w prawykonaniu Requiem Andrzeja Jagodzińskiego. Koncert odbył się 21 października w NOSPR. W roku 2019 była solistką koncertu „Muzyka polska dla zwycięstwa”, retransmitowanym przez Telewizję Poznań i TVP Kultura. W 2020 roku Agnieszka Wilczyńska wystąpiła w koncercie „Jazz Sebastian Bach” z utworami lipskiego kantora, zaaranżowanymi przez Andrzeja Jagodzińskiego na głos, orkiestrę instrumentów historycznych i trio jazzowe.
Agnieszka Wilczyńska - śpiew, fot. Weronika Kosińska
HENRYK MIŚKIEWICZ
Saksofonista, klarnecista, kompozytor, aranżer, absolwent PWSM w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w klasie klarnetu. Przygodę z jazzem rozpoczął w wieku 16 lat, zdobywając wyróżnienie na Festiwalu „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu jako klarnecista i kompozytor. Wielokrotny laureat młodzieżowych i międzyszkolnych ogólnopolskich konkursów instrumentów dętych. Grę na saksofonie rozpoczął w Warszawie jako samouk. Uhonorowany prestiżowymi nagrodami przemysłu fonograficznego (Fryderyki za „Jazzowy Album Roku” – Lyrics (2002), „Muzyk Roku” (2004), „Jazzowy Artysta Roku” (2013) a ostatnio najwyższe wyróżnienie za całokształt osiągnięć w muzyce jazzowej „Złoty Fyderyk” (2022). Otrzymał również nominacje do tych nagród za swoje wszystkie autorskie płyty: More Love , Kakaruka, Ja nie chcę spać, Altissimonica, Uniesienie, trzy kolejne płyty Full Drive oraz ostatnią rodzinną płytę Nasza miłość, wydaną z okazji 70 urodzin (2021) .
Przez wiele lat plasował się na czele plebiscytu Jazz Top magazynu „Jazz Forum”. Był wyróżniony za całokształt pracy muzycznej nagrodami Mateusza (nagroda III Programu Polskiego Radia) najpierw z okazji 25-lecia, a w 2016 roku z okazji 50-lecia pracy artystycznej. Odznaczony Oskarem Jazzowym (nagroda Stowarzyszenia Łódzkich Melomanów) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W czerwcu 2022 dostał nagrodę specjalną ZAIKS z okazji 100 – lecia instytucji chroniącej prawa artystów za twórczość i wybitne wykonawstwo.
Koncertował na wielu festiwalach w Europie . Grał z czołowymi polskimi muzykami jazzowymi , takimi jak Ewa Bem, Anna Maria Jopek, Jan „Ptaszyn” Wróblewski, Andrzej Jagodziński, Marcin Wasilewski, Janusz Strobel, Jarosław Śmietana, Marek Napiórkowski. Występował z Joe Lovano, Orkiestrą Paula Kuhna w Berlinie oraz z Orkiestrą WDR jako solista w Kolonii, a także na gdańskim „ Solidarity of art”. Występował z Patem Methenym i Mino Cinelu w projektach Anny Marii Jopek. Koncertował z amerykańskim trębaczem Michaelem „Patchesem” Stewartem. Bardzo sobie ceni współpracę z własnymi dziećmi (Michał Miśkiewicz- perkusista, Dorota Miśkiewicz- wokalistka).
Henryk Miśkiewicz - saksofony, fot. Kuba Majerczyk
10 listopada 2022, czwartek, godz. 17.00, sala Towarzystwa Muzycznego, Rynek 5
Ludvig van Beethoven - Trio B-dur op. 11 na klarnet, wiolonczelę i fortepian
Alexander von Zemlinsky - Trio op. 3 na klarnet, wiolonczelę i fortepian
Alicja Dzięcioł – Deformed Points na klarnet, wiolonczelę i fortepian - prawykonanie
Piotr Lato – klarnet
Anna Armatys-Borelii – wiolonczela
Monika Wilińska-Tarcholik – fortepian
11 listopada (piątek), godz. 17.00, Sala Koncertowa Stodoła w Kąśnej Dolnej
„Lata dwudzieste... Lata trzydzieste...”
Festiwalowy finał w niepowtarzalnym klimacie lat dwudziestych i trzydziestych. W programie najpękniejsze piosenki polskiego międzywojnia.
Wystąpią:
Anna Lasota – wokal
Jacek Wójcicki – wokal
Marcin Jajkiewicz – wokal
Jakub Milewski – wokal
Orkiestra Arte Symfoniko pod dyrekcją Mieczysława Smydy
Program koncertu:
Wiązanka 20-lecia
Henryk Wars – „Zimny Drań”
Ralph Erwin – „Całuję Twoją dłoń, madame”
Zygmunt Wiehler – „Nie kochać w taką noc to grzech”
Henryk Wars – „Nic o tobie nie wiem”
Robert Stolz – „Pokochaj mnie”
Henryk Wars – „Sexappeal”
Leon Boruński – „Błękitny Ekspres”
Henryk Wars – „Miłość ci wszystko wybaczy”
Henryk Wars – „O’Key” / „Jeśli znajdę taka żonę”
Henryk Wars – „Już nie zapomnisz mnie”
Roman Palester – „Baby, ach te baby”
Jerzy Petersburski – „Odrobinę szczęścia w miłości”
Karoly Komjati – „Rumbolero”
Krzesimir Dębski – „Pana śladów”
Michał Zieliński – „Serce w plecaku”
Joe Rixner – „Błękitne niebo”
9 listopada 2022r., środa, godz. 19:00, SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JERZY SWOBODA – dyrygent
LEONORA ARMELLINI – fortepian
Stefan Münch – słowo
W programie:
F. Chopin – Koncert fortepianowy e – moll op. 11
M. Karłowicz – Symfonia e-moll „Odrodzenie” op. 7
Dwa koncerty fortepianowe Chopina, skomponowane w czasach jego warszawskich studiów, mają budowę trzyczęściową, w ogólnym zarysie formy zgodną z klasycznym wzorcem gatunku: pierwsza część to forma sonatowa, druga jest utrzymana w tempie powolnym, trzecia ma formę ronda w tempie szybkim. Dominuje wirtuozowska i wzbogacona ornamentyką partia fortepianowa, rola orkiestry jest ograniczona. Pełna epickiego rozmachu część pierwsza (Allegro maestoso) wykorzystuje trzy tematy, część druga (Romance) „jest to jakieś dumanie w piękny czas wiosnowy, ale o księżycu” (według słów samego Chopina), finałowe Rondo przynosi stylizację polskiego tańca narodowego – krakowiaka, potraktowanego tu z wyjątkową, wirtuozowską brawurą.
Symfonia e-moll Karłowicza (jedyne dzieło tego gatunku w całej jego twórczości) jest utworem programowym. Patetyczne, quasi-religijne komentarze autorstwa kompozytora, utrzymane w estetyce młodopolskiej powstały już po skomponowaniu samej muzyki i są bardziej tekstem opisującym przebieg utworu, niż typowym programem literackim, który określa jego muzyczny kształt. Nie wyjaśniają one, na czym polega tytułowe odrodzenie – może być to duchowe odrodzenie jednostki aż po zmartwychwstanie w sensie religijnym, ale także odrodzenie patriotyczne, jako metafora nieustannej walki narodu o ostateczne wyzwolenie.
Symfonia e-moll zachowuje tradycyjną, czteroczęściową budowę cyklu. Kolejno następują: pierwsza część w klasycznej formie sonatowej, z dwoma kontrastowymi tematami muzycznymi, które następnie ulegają przetwarzaniu; wolna i śpiewna część druga; trzecia w charakterze żartobliwego, tanecznego scherza; finał, utrzymany w swobodnej formie sonatowej. Każdej z nich przypisany jest odpowiedni fragment tekstu programu. Utwór kończy triumfalny hymn odrodzenia w przeobrażonej formie i dynamice fortissimo, poprzedzony motywem „wiekuistego hasła” („Lecz i siły potężne. Walka krótka, stanowcza i znów odzywa się zaświatowe hasło. Toteż uroczyście i potężnie brzmi hymn odrodzenia. Chwila upragniona nadeszła, oto okowy leżą zdruzgotane”).
JERZY SWOBODA
Dyrygent i pedagog – urodzony w Rzeszowie w 1953 roku. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, którą ukończył z wyróżnieniem w klasie prof. Krzysztofa Missony. W latach 1982-1986 był kierownikiem Chóru Państwowej Filharmonii w Krakowie, następnie dyrygentem i kierownikiem muzycznym zespołu Capella Cracoviensis. Równolegle prowadził działalność dydaktyczną w krakowskiej Akademii Muzycznej. Od roku 1986 do 1990 pracował jako stały dyrygent Polskiej Orkiestry Kameralnej oraz orkiestry Sinfonia Varsovia. W latach 1987-1992 był dyrektorem artystycznym Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich w Dusznikach Zdroju. W 1990 roku został dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Śląskiej w Katowicach (funkcję tę pełnił do 1998 roku). Zasiadał także w jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. Od 1998 do 2005 roku był dyrektorem artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, a w latach 2003-2008 pełnił tę samą funkcję w Filharmonii Narodowej w Koszycach na Słowacji i Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze. Dyrygował wieloma znakomitymi orkiestrami w Polsce i za granicą. Koncertował w większości krajów Europy, a także w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Meksyku, Japonii i na Tajwanie. Występował w najsłynniejszych salach koncertowych Londynu, Paryża, Wiednia, Berlina, Bonn, Kolonii, Stuttgartu, Pragi, Brukseli i Aten. Współpracował z artystami tej miary, co Lord Yehudi Menuhin, Stefania Toczyska, Gidon Kremer, Krzysztof Jakowicz, Kaja Danczowska, Ewa Podleś, Konstanty Andrzej Kulka, Justus Frantz, Piotr Paleczny, Katia i Marielle Labèque, Jadwiga Rappé, Wanda Wiłkomirska, Grigorij Sokolov, Krzysztof Jabłoński, June Anderson, Andrzej Hiolski, Sarah Chang, Fou Ts’ong, Andrzej Bauer, Dominik Połoński. Artysta dokonał wielu nagrań płytowych (55 płyt CD) i archiwalnych, m.in. dla wytwórni fonograficznych w Polsce, Francji, Japonii, Wielkiej Brytanii i USA. Za prawykonanie Koncertu fortepianowego Stefana Kisielewskiego z Markiem Drewnowskim jako solistą podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w 1991 roku otrzymał nagrodę SPAM. III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” Henryka Mikołaja Góreckiego, nagrana z orkiestrą Filharmonii Śląskiej i Zofią Kilanowicz, została płytą roku 1994 i otrzymała statuetkę Fryderyka. W latach 1991-1996 współpracował z ośrodkiem Telewizji Polskiej w Katowicach, prowadząc program Na symfonicznej estradzie. Był także muzycznym konsultantem ostatniego filmu z udziałem Witolda Lutosławskiego w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, zrealizowanego na zamówienie BBC. Za dokonania artystyczne został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi , Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W sierpniu 2012 roku otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. Jerzy Swoboda jest pedagogiem Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie oraz Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, gdzie prowadzi klasę dyrygentury.
Jerzy Swoboda - dyrygent, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej
LEONORA ARMELLINI
Leonora Armellini była bardzo młodą laureatką nagrody im. Janiny Nawrockiej przyznanej za „niezwykłą muzykalność i piękno dźwięku” na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie w 2010 r. Jej osiągnięcie zostało potwierdzone znakomitym występem w XVIII edycji Konkursu w 2021 roku, kiedy to Leonora zdobyła V nagrodę jako pierwsza Włoszka, która została laureatką konkursu uznawanego za szczyt międzynarodowej pianistyki.
Leonora Armellini urodziła się w Padwie we Włoszech w 1992 roku. W wieku 12 lat ukończyła z wyróżnieniem Konserwatorium w Padwie u Laury Palmieri, a następnie zdobyła pierwsze nagrody w konkursie dla najlepszych absolwentów uczelni muzycznych we Włoszech Premio Venezia w 2005 roku oraz w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Camillo Togni w Brescii w sekcji fortepianu i orkiestry w roku 2009. Była finalistką XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Busoniego, zdobyła wiele nagród za swoje zdolności i karierę artystyczną m.in. nagrodę Galileo 2000 za „wielką odwagę i talent”, którą otrzymał także Zubin Mehta. Leonora Armellini w wieku 17 lat ukończyła studia summa cum laude w Narodowej Akademii im. Świętej Cecylii w Rzymie pod kierunkiem Sergio Perticaroli, a na jej rozwój artystyczny wpłynęli również Lilya Zilberstein (Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu) i Boris Petrushansky (Międzynarodowa Akademia Pianistyczna „Incontri col Maestro” w Imoli).
Leonora Armellini wystąpiła ponad 500 razy w ważnych salach koncertowych i na festiwalach na całym świecie (w Carnegie Hall w Nowym Jorku, w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu, w Salle Cortot w Paryżu, w Filharmonii Narodowej w Warszawie, w Teatro La Fenice w Wenecji, w Steinway Hall w Londynie, w sali koncertowej w Tongyeong w Korei Południowej, w Musashino Concert Hall w Tokio, w Millennium Monument Theater w Pekinie, na festiwalu Martha Argerich Project w Lugano, by wymienić tylko kilka z nich). Leonora występowała jako solistka z wieloma orkiestrami (Orkiestra Teatru „La Fenice” w Wenecji, Orchestra di Padova e del Veneto, Orkiestra Arena di Verona, Orkiestra Kameralna Teatru La Scala w Mediolanie, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, „Sinfonia Varsovia”, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Ukrainy, Białoruska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej) prowadzonymi przez takich dyrygentów jak Aleksander Rabinowicz-Barakowski, Jacek Kaspszyk, Ola Rudner, Andrea Battistoni, Claudio Scimone, Zoltan Pesko, Anton Nanut, Massimiliano Caldi, Christian Benda, Bassem Akiki i in. Leonora Armellini jest wielką entuzjastką muzyki kameralnej: gra regularnie w FortePiano Trio i Duo Pianistico di Padova, a jako członkini AMAR Trio zdobyła prestiżową nagrodę „Abbiati Prize” za wykonanie muzyki kameralnej, przyznawaną przez Włoskie Stowarzyszenie Dziennikarzy Muzycznych. Nagrała wiele płyt CD, w tym dwa koncerty fortepianowe Chopina, Album für die Jugend Schumanna, komplet utworów na dwa fortepiany Brahmsa oraz Koncert na dwa fortepiany i orkiestrę Poulenca (Duo Pianistico di Padova, z Mattią Ometto), a wiele jej koncertów i wywiadów było transmitowanych przez włoskie i międzynarodowe stacje telewizyjne i radiowe: warto wymienić jej występ jako gościa specjalnego na festiwalu w San Remo w 2013 roku, transmitowany na cały świat przez włoską telewizję RAI, recitale dla „I Concerti del Quirinale” w Rzymie dla radia RAI 3, recital fortepianowy i I Koncert fortepianowy Beethovena z Orchestra di Padova e del Veneto pod dyrekcją Marco Angiusa dla telewizji RAI 5. We współpracy z Matteo Rampinem napisała książkę Mozart era un figo, Bach ancora di più, która była ośmiokrotnie wznawiana i została przetłumaczona na język hiszpański. Obecnie Leonora Armellini jest członkiem katedry fortepianu w Konserwatorium Muzycznym Buzzolla w Adrii (Włochy).
6 listopada 2022 (niedziela), godz. 17:00, Zamek Kazimierzowski w Przemyślu
KONCERT JUBILEUSZOWY. 160 lat TOWARZYSTWA MUZYCZNEGO w PRZEMYŚLU
Program: Sebastian Bernatowicz - Fantazja polska, Suita na fortepian, orkiestrę kameralną i sekcję jazzową inspirowana muzyką polską, w tym utworami miejscowych kompozytorów: L. Dietza, K. Lepianki.
Wykonawcy:
Aleksandra Wagstyl – skrzypce/dyrygent
Sebastian Bernatowicz – fortepian
Grzegorz Bąk – kontrabas
Dawid Fortuna – perkusja
Przemyska Orkiestra Kameralna
Janusz Olejniczak - Recital mistrzowski
6 listopada 2022 r. godz. 18.00, Sanocki Dom Kultury
W programie utwory Fyderyka Chopina i Claude'a Debussy'ego
Cena biletu: 20 zł
Janusz Olejniczak należy do najwybitniejszych współczesnych chopinistów. Urodzony we Wrocławiu, w 1970 r. był najmłodszym laureatem Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina. Został także nagrodzony na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu.
Artysta wystąpił w Europie, obu Amerykach, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych, jak Carnegie Hall, Filharmonia Berlińska, Teatro Colón w Buenos Aires, Salle Pleyel, Suntory Hall, Lincoln Center, Tonhalle w Düsseldorfie, czy Concertgebouw. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – w Europie, Kanadzie, Japonii, Kolumbii.
Poza żelaznym repertuarem klasycznym wykonuje także polską muzykę współczesną (m.in. Lutosławski, Górecki, Kilar). Współpracował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Marka Mosia, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Borejki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka i in. Wielokrotnie wystąpił również z Orkiestrą XVIII Wieku Fransa Brüggena oraz Orchestre des Champs-Élysées pod dyrekcją Philippe’a Herreweghe.
Był jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel). Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań, w tym ścieżki dźwiękowe do filmów Pianista Romana Polańskiego i Błękitna nuta Andrzeja Żuławskiego.
Artysta został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Złotym Medalem Gloria Artis (2005) oraz dziewięciokrotnie nagrodą „Fryderyk”. W październiku 2015 r. rozpoczął stałą współpracę z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
6 listopada (niedziela), godz. 17.00, Sala Koncertowa Stodoła w Kąśnej Dolnej
„Zaczarowany Świat Bogusława Kaczyńskiego”
Podczas koncertu inaugurującego tegoroczną, szóstą już edycję festiwalu Viva Polonia! w zaczarowany świat opery i operetki według Bogusława Kaczyńskiego przeniosą nas znakomici artyści polskich scen i estrad.
W programie najbardziej lubiane arie i duety.
Wystąpią:
Grażyna Brodzińska – sopran
Iwona Socha – sopran
Adam Sobierajski – tenor
Jacek Jaskuła – baryton
Zespół Strauss Ensemble w składzie:
Artur Jaroń – fortepian, Ludmiła Worobec-Witek – skrzypce, Jacek Hodur – wiolonczela, Krzysztof Sokołowski – kontrabas, Agnieszka Wolska – flet, Dariusz Kozieł – klarnet
Prowadzenie koncertu – Krzysztof Korwin Piotrowski
Instrumental | Strauss Ensemble
E. Kalman – „Czardasz Sylwii” z operetki „Księżniczka Czardasza” | Iwona Socha
J. Strauss – „Wielka sława to żart” z operetki „Baron Cygański” | Adam Sobierajski
R. Rodges – „W pewien piękny wieczór” z musicalu „Południowy Pacyfik” | Jacek Jaskuła
F. Raymond – „Graj Cyganie, graj” z operetki „Perła z Tokaju” | Grażyna Brodzińska
E. Kalman – „Ach, jedź do Varasdin” z operetki „Hrabina Marica” | Iwona Adam
Instrumental | Strauss Ensemble
B. Kaper – „Ninon, ach uśmiechnij się” | Adam Sobierajski
R. Stolz – „Brunetki, blondynki” | Adam Sobierajski
F. Lehar – „Kto me usta całuje, ten śni” z opery „Guditta” | Iwona Socha
J. Bock – „Gdybym był bogaty” z musicalu „Skrzypek na dachu” / Jacek Jaskuła
J. Offenbach – „Aria ze śmiechem” z operetki „Perichola” | Grażyna Brodzińska
Instrumental – Strauss Ensemble
N. Dostal – „Dziewczęta z Barcelony” z operetki „Clivia” | Iwona Socha, Adam Sobierajski
P. Abraham – „Pardon, Madame” z operetki „Wiktoria i jej huzar” | Grażyna Brodzińska, Jacek Jaskuła
E. Kalman – „Lekko, zwiewnie” z operetki „Hrabina Marica” | Iwona Socha, Adam Sobierajski
Instrumental | Strauss Ensemble
R. Stolz – „Śpiewaj, kochaj” | Grażyna Brodzińska
F. Lehar – „Usta milczą, dusza śpiewa” z operetki „Wesoła wdówka” | wszyscy
Gorąco polecamy Państwu odwiedzenie Portalu Maestro i zamieszczonej 31 października 2022r. Nekropolii Muzycznej.
link: https://maestro.net.pl/index.php/6557-nekropolia-muzyczna
Znajdą tam Państwo miejsca spoczynku wybitnych Artystów.
28 października 2022r., piątek, godz. 19:00 , SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JACEK ROGALA – dyrygent
PAULINA HORAJSKA – sopran
W programie:
W. A. Mozart:
Uwertura do opery Don Giovanni kv 527
– Batti, batti o bel Masetto – aria Zerliny z opery Don Giovanni
– In uomini, in soldati – aria Despiny z Cosi fan tutte KV 588
– Nel grave tormento – aria Aspazji z Mitridate, re di Ponto KV 87
Uwertura do opery Uprowadzenie z Seraju KV 384
– Durch zärtlichkeit und Schmeicheln – aria Blondy z Uprowadzenia z Seraju
– Der Hölle Rachearia – aria Królowej Nocy z Czarodziejskiego Fletu KV 620
G. Fauré
Suita Pelleas et Mélisande op. 80
Suita Masques et Bergamasques op. 112
W programie koncertu spotykają się Mozart i Fauré. Dwie mozartowskie uwertury – do Uprowadzenia z seraju (oparta na włoskim modelu Scarlattiego, gdzie część powolna jest ujęta w ramy części szybkich) i do Don Giovanniego (zbudowana na podobieństwo uwertury francuskiej, z rewelacyjną zapowiedzią tematyki dzieła i charakterystyki głównych postaci) stanowią tło dla olśniewających portretów kobiecych: Królowej Nocy, Aspazji, Despiny, Blondy i Zerliny. Mozart, znawca ludzkiej psychiki, przy pomocy wokalnych i instrumentalnych środków nakreślił mistrzowskie portrety swoich bohaterek. Pelleas i Melisanda to muzyka, którą Fauré skomponował do londyńskiego spektaklu Maurice’a Maeterlincka, a następnie stworzył z niej czteroczęściową suitę. Druga prezentowana suita Faurégo zawdzięcza swój tytuł fragmentowi wiersza Światło księżyca Paula Verlaine’a: „Votre âme est un paysage choisi/ Que vont charmant masques et bergamasques/ Jouant du luth et dansant” (w przekładzie Romana Kołonieckiego: „Dusza twa jest jak pejzaż wyszukany,/ Gdzie wdzięcznych masek krążą roje płoche/ I bergamasek tłum w pląsy porwany”. Kompozytor odchodzi od tradycji romantycznej, opartej na uczuciu, w kierunku muzyki autonomicznej, wyzwolonej od bezpośrednich związków z emocjami i znaczeniami, która przemawia subtelnymi odcieniami melodii i harmonii.
JACEK ROGALA
Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej, w której z wyróżnieniem ukończył studia: kompozytorskie pod kierunkiem Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil oraz dyrygenckie pod kierunkiem Marka Pijarowskiego. Od roku 2001 jest dyrektorem Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach i festiwali: Świętokrzyskie Dni Muzyki, Lato w Filharmonii, Festiwal Filmu i Muzyki. W 2012 zainaugurował działalność kieleckich filharmoników w nowej siedzibie, której budową był pochłonięty przez dekadę.
W latach dziewięćdziesiątych był asystentem dyrygenta we wrocławskiej Operze, a także współpracował jako stały gościnny dyrygent z Orkiestrą Capella Bydgostiensis. Następnie przebywał na stypendium dyrygenckim im. Artura Rodzińskiego w The Cleveland Symphony Orchestra. W tym okresie pracował w Redakcji Muzycznej Polskiego Radia we Wrocławiu, był pełnomocnikiem Ministra Kultury i Sztuki do spraw muzyki, a następnie kierował Redakcją Muzyki Współczesnej Programu II Polskiego Radia. W 1999 sprawował kierownictwo artystyczne Dni Grażyny Bacewicz – festiwalu PR i TVP. W latach 2000-2007 był prezesem, a do roku 2010 – wiceprezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM), w którym kierował także Konkursem Muzyki XX i XXI Wieku dla Młodych Wykonawców. Jest autorem książki Muzyka polska XX wieku wydanej przez PWM (2000). Przez kilkanaście lat prowadził działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Od roku 2016 jest adiunktem, a od 2020 kierownikiem Katedry Dyrygentury w Akademii Muzycznej w Łodzi. Od 2012 był wiceprzewodniczącym, a od 2021 jest przewodniczącym Zrzeszenia Filharmonii Polskich.
Dokonał wielu prawykonań i nagrań radiowych oraz filmowych. Jego nagrania kompozycji 3 dla 13 Pawła Mykietyna oraz Concerto á rebours Tadeusza Wieleckiego osiągnęły najwyższą punktację na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1995 i 1999), a płyta z nagraniem utworu 3 dla 13 w roku 2009 otrzymała nagrody Fryderyka w dwóch kategoriach: Album Roku Muzyka Współczesna oraz Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. Z Orkiestrą Filharmonii Świętokrzyskiej nagrał m.in. cykl czterech płyt Album Polski, płytę We Are From Here z muzyką Włodka Pawlika, Muzyka na otwarcie z utworami zamówionymi u polskich kompozytorów na pierwszy koncert w nowej siedzibie Filharmonii Świętokrzyskiej oraz płytę z muzyką Ryszarda Bukowskiego.
W latach 2007-2011 poprowadził prapremiery pięciu baletów współczesnych wyprodukowanych przez Filharmonię Świętokrzyską i Kielecki Teatr Tańca, w tym: Zdarzyło się w Jeruzalem Krzesimira Dębskiego i Złoty kluczyk czyli przygody Pinokia Mieczysława Weinberga (premiera polska). Od roku 2013 we współpracy Filharmonii Świętokrzyskiej z UMFC w Warszawie prowadzi doroczne spektakle w cyklu „Opera w Filharmonii” (W. A. Mozart, P. Czajkowski). Na swym koncie ma koncerty na wielu renomowanych festiwalach i konkursach w Europie, Azji i obu Amerykach. Jest także kompozytorem muzyki symfonicznej, kameralnej, chóralnej i elektronicznej. Jego utwory, poza Polską, wykonywane były w wielu krajach Europy i w Ameryce Północnej. Otrzymał brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a za propagowanie polskiej muzyki współczesnej – nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAIKS.
PAULINA HORAJSKA
Absolwentka Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach (klasa dr hab. Agaty Kobierskiej), Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie (klasa dr hab. Jolanty Janucik) oraz Anton Brückner Privatuniversität w Linz (klasa prof. Roberta Holzera). Brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Stephana MacLeoda, Andreasa Staiera, Markusa Hadulla, Rudolfa Piernaya, Roberta Holzera, Marka Rzepkę, Ewę Biegas, Olgę Pasiecznik, Helenę Łazarską oraz Iwonę Hossę.
Jest laureatką Międzynarodowego Konkursu im. Rudolfa Petràka w Żylinie (I nagroda), III Anton Brückner Privatuniversitat Operettenwettbewerb w Linz (nagroda specjalna), IV Międzyuczelnianego Konkursu Kameralnego we Wrocławiu (III miejsce), VIII Konkursu Impressio Art w Sopocie (nagroda specjalna) oraz VI Ogólnopolskiego Konkursu im. Krystyny Jamroz w Kielcach (wyróżnienie).
Współpracuje z Polską Operą Królewską jako Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie Mozarta oraz Drusilla w Koronacji Poppei Monteverdiego. W Operze Śląskiej śpiewa Yvette oraz Lolette w operze La Rondine Pucciniego i Arsenę w operetce Straussa Baron Cygański. Występowała także w rolach Blondy w Uprowadzeniu z Seraju i Servilli w Łaskawości Tytusa Mozarta (Warszawska Opera Kameralna, Opera Kameralna w St. Petersburgu) i Anny w operze Dziennik Anne Frank G. Frida (Studio Bühne w Linz oraz Sirius Park of Culture w Soczi).
Wykonała pieśni F. Chopina na festiwalu “Chopin au Jardin” we współpracy z Instytutem Polskim w Paryżu. Ponadto występowała w Filharmonii Śląskiej, Teatrze Wielkim Operze Narodowej, Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu, Studio Koncertowym im. W. Lutosławskiego w Warszawie, zakopiańskiej Atmie oraz Wiedeńskiej Leo Saal, Stadttheater Wels, Stadttheater Bad Hall. Dokonała prawykonania opery Orphan autorstwa Marcina Piotra Łopackiego, wcielając się w rolę „She” (materiał został zarejestrowany na płycie Scrabble-Opera). Prowadzi również klasę śpiewu w Konserwatorium im. S. M. Stoińskiego w Katowicach.
Paulina Horajska - sopran, fot. z archiwum Filharmonii Podkarpackiej
